Σάββατο βράδυ και σε άλλη μια περίπτωση όπου έπαιζαν δεξιά και αριστερά, δυνατές προτάσεις στον ευρύτερο σκληρό ήχο (δείγμα της εν γένει άνθησης της σκηνής θα πω εγώ), μπόλικοι γενναίοι, τίμησαν το ακραίο παρακλάδι του ήχου στο Temple. Οι SOULSKINNER, γιόρταζαν 25 χρόνια παρουσίας στη σκηνή, πραγματικοί στρατιώτες του death metal εντός των τειχών, με πρόσωπα και πρόσωπα να έχουν περάσει από τις τάξεις τους. Στο πλευρό τους σε αυτή τη γιορτή, δύο μπάντες από τον ευρύτερο death metal χώρο, οι πιο αργόσυρτοι DREAMLONGDEAD και οι πιο μοντέρνοι/γκρουβάτοι ASCENDING OLYMPUS.
Οι ASCENDING OLYMPUS πρώτοι ανέβηκαν στο σανίδι, στην πρώτη εμφάνιση στην πρωτεύουσα μετά τη σταθεροποίηση της σύνθεσης τους. Ένα άκρως ορεξάτο σχήμα, πιο κινητικοί ακόμα αυτή τη φορά σε σχέση με τις αρκετές προηγούμενες που τους είχα δει (με άλλη σύνθεση προφανώς). Το οποίο, πάντα προσθέτει πόντους στα μάτια μου, ανεξαρτήτως του τι παίζεις. Ο ήχος με το μέρος τους, όπως και όλων των μπαντών, ενώ το “Frontlines” ντεμπούτο που έχει ήδη κλείσει δύο χρόνια, έχει αγκαλιαστεί από πολύ κόσμο, βλέποντας μπόλικα μπλουζάκια τους στο κοινό με μια πρόχειρη ματιά.
Οι ίδιοι, άκρως ευγνώμονες προς τους πάντες και τα πάντα, κυρίως προς τον κόσμο (“αν δεν υπάρχει κάποιος από κάτω, δεν υπάρχει κανένας εδώ πάνω” είπε ο μπροστάρης τους Ανδρέας Λογιώτατος και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο). Κερασάκι στη τούρτα του set τους, μια διασκευή στο “Granite wall” των death metal θεών BOLT THROWER…ο γράφων εν εξάλλω, χώρια που οι εν λόγω κύριοι μουσικά δεν έχουν κρύψει την αγάπη τους για τους Βρετανούς! Νιώθω πως το επόμενο άλμπουμ θα είναι βήμα μπροστά αν μεταφέρουν αυτήν την ορμή στο στούντιο. Εν αναμονή λοιπόν!
Οι DREAMLONGDEAD στον αντίποδα, εκτός από τα χαμηλότερα γκάζια, είναι αυτοί που ήταν και το λιγότερο επικοινωνιακοί. Θυμάμαι όταν στα ξεκινήματά τους, τους είχα πετύχει συναυλιακά προ δεκαετίας, μου είχε κάπως κακοφανεί. Ωστόσο, θεωρώ πλέον ότι σε ορισμένες μπάντες, ταιριάζει το λιγομίλητο ύφος. Μια από αυτές είναι και εκείνοι με το death/doom στα χνάρια των WINTER (εκείνο το μνημειώδες “Into darkness” αποτελεί σημείο αναφοράς κατά πως φαίνεται και για εκείνους), των AUTOPSY στις χαμηλές τους ταχύτητες και φυσικά, με τους CELTIC FROST υπεράνω όλων!
Μονολιθικοί, ψαρωτικοί και με τα κατάλληλα φωνητικά, εστιάζοντας στο τελευταίο, τέταρτο πόνημά τους που κυκλοφόρησε πέρυσι τον Νοέμβρη, με τίτλο “Derelict”, από πλευράς setlist. Άλλη μια διαφορά του τότε με το τώρα είναι το τι εντύπωση μου έκαναν επί σκηνής. Τότε…δεν μπορούσα να καταλάβω και πολλά από το τι έπαιζε με τη περίπτωση τους, εξ ου και δεν τους ακολούθησα ιδιαιτέρως, χωρίς ωστόσο να έχω κάτι αρνητικό να πω. Τώρα….μου φαίνονται άκρως ενδιαφέροντες, σίγουρα όχι για όλες τις ώρες, αλλά οπωσδήποτε ποιοτικοί. Ευχαρίστησαν λιτά και απέριττα και έφυγαν.
Ώρα τώρα, για το κυρίως πιάτο. 25 χρόνια, 6 δίσκοι, πολλές αλλαγές στη σύνθεση, αλλά η ποιότητα εκεί για τους SOULSKINNER. Ακούραστοι στρατιώτες του είδους, όπως είπα στην εισαγωγή με γνωστές φυσιογνωμίες της σκηνής να περνάνε από τις τάξεις τους όπως ο Gothmog (κατά κόσμον Γιάννης Χιωτέλλης – ήταν παρών στο κοινό!), ο Κώστας Αναλυτής των ABYSSUS (περισσότερα επ’ αυτού παρακάτω) και άλλοι πολλοί. Φυσικά τι καλύτερο να το γιορτάσεις με 15 κομμάτια από όλη τη δισκογραφία σου;! Από το μπάσιμο του “Kingdom of the deceased” ως και τις τελευταίες νότες του “Deadland”, πήραν κεφάλια!
Το μοτίβο VADER – meets – MALEVOLENT CREATION που προσφέρουν, είναι ιδανικό για live, ενώ τα αίματα άναψαν με τη διπλή διασκευή (με καλεσμένο τον προαναφερθέντα Κώστα Αναλυτή), “Evil dead” (DEATH) και “Deathhammer” (ASPHYX) όπου τόσο ο προαναφερθέντας, όσο και το πρώην drummer, νυν τραγουδιστής της μπάντας Κώστας Σαββίδης, επιδόθηκαν σε ένα παλαιάς κοπής ντουέτο! Τιμήθηκαν τα άλμπουμ “Non stop killing” (“Echoes of sickness”, “Not my god”), “Crypts of ancient wisdom” (“Deadland”, “The price of war”), “Descend to Abaddon” (“Soul of death”), “Seven bowls of wrath” (ομώνυμο, “The destroyer of worlds”).
Το δε τελευταίο “Glorified by the light” είχε ξεκάθαρα τη μερίδα του λέοντος (“Kingdom of the deceased”, ομώνυμο, “The freedom of truth”, “The arrows of my desire”, “To the moon”) δείχνοντας πόσο πιστεύει σε αυτό η μπάντα. Ειδικά δε σε μια συναυλία επετειακού χαρακτήρα ο σκοπός είναι διττός: να δείξει από που έρχεται η μπάντα και κυρίως, που πάει. Και εκεί που πάνε οι SOULSKINNER είναι ένα πολύ ωραίο μέρος, μια και το να βλέπω νεαρό κοινό να αρχίζει τα moshpits να διαλύει σβέρκο με τα κομμάτια τους και να φοράει τα μπλουζάκια τους, αν μη τι άλλο εγγυάται για τη μακροζωία τους.
Περί τα 70 λεπτά μετά και με το ρολόι να δείχνει μεσάνυχτα, οι SOULSKINNER δίνουν τέλος στη σεμνή αυτή τελετή, ευχαριστώντας εμάς, το χώρο και τις άλλες μπάντες που κατέστησαν δυνατή αυτή τη βραδιά. Εις άλλα, με υγεία κύριοι! Στα επόμενα 25!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
