Πρώτη προσπάθεια από μια καινούργια μπάντα που μας έρχεται από τη πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι STYGIAN OATH παίζουν σε τούτο το EP των έξι τραγουδιών κλασσικό heavy metal. Κλασσικό όσο οι κολώνες στον Παρθενώνα ένα πράγμα. JUDAS PRIEST και IRON MAIDEN εις τη νιοστή λοιπόν, για όσους θέλουν να ακούσουν και κάποια ονόματα ώστε να δραστηριοποιηθούν πιο εύκολα. Ωραία φωνή, κελαριστή, με έφεση στις ψηλές οκτάβες και στις τσιρίδες, πάρα πολύ καλές κιθάρες όπου κυριαρχούν οι δισολίες, οι διπλές αρμονίες και τα κοφτά, αιχμηρά riffs των early 80’s και rhythm section όπως πρέπει να είναι. Ούτε εφετζίδικο, ούτε άσκοπα βιρτουόζικο, αλλά απεναντίας, απλό, εύστοχο και τεχνικό εκεί που χρειάζεται. Μπορώ με σιγουριά να κατατάξω αυτή τη δουλειά σε εκείνες που διακατέχονται από ισορροπία και δεν έχουν το τρανταχτό hit ή τη στιγμή που μοιάζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Το εναρκτήριο “Destiny Calls” έχει μελωδία για Oscar και είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς. Οι STEELER ευλογούν το riff του “Malediction”, το οποίο τσακίζει, όπως κάνει το αυτό και το “Mask Becomes Face”. Το ομώνυμο κομμάτι διαφέρει σχετικά καθώς οι ταχύτητες πέφτουν, ο ήχος γίνεται πιο βαρύς και τουλάχιστον σε μένα, θυμίζει πιο καθάριους MANILLA ROAD, το καταληκτικό “Firebreed” είναι πιο hard rock based και το “Roadkill” κοιτάζει με τη σειρά του ευθέως το NWOBHM. Κάτι που μου έκανε επίσης πολύ καλή εντύπωση είναι η παραγωγή του EP, που έγινε στα Red House Studios της Θεσσαλονίκης.
Πολύ – πολύ ευχάριστη έκπληξη λοιπόν τούτη η προσπάθεια. Αν σας πω πως ανυπομονώ για την επόμενη, full length κυκλοφορία των STYGIAN OATH, να με πιστέψετε. Και σας το λέω. Ανυπομονώ. Όσο για σας κύριοι, να είμεθα σε επαφή. Πάω να το ξανακούσω!
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
