a
Όταν ανακοινώθηκε το συγκεκριμένο live, ήθελα πολύ να είμαι παρών. Πέρασαν αρκετά χρόνια από τη βραδιά που έπαιξαν στο Αν club ως headliners. Μόνο που αυτή η βραδιά ήταν τόσο ξεχωριστή όσο θα ήθελαν! Ειδικά μετά το γεγονός που έμεινε πολύς κόσμος εκτός στη συναυλία που είχε γίνει στο Bios Ρομάντσο τον περασμένο Νοέμβριο, μαζί με τους ALLOCHIRIA.
Λίγο πριν τις 10 ανέβηκαν στη σκηνή του Αν τα δύο μέλη των MOB. Είχαν στήσει ένα τραπέζι γεμάτο από παραγωγούς ήχου και sequencers. To αποτέλεσμα ήταν μάλλον αποκαρδιωτικό! Noise στην απόλυτα μονότονη εκδοχή του! Ο,τι κι αν πείραζαν δεν ακουγόταν τίποτα από τα ηχεία του club και το μόνο που ακουγόταν ήταν ένα συνεχές βοητό χωρίς κανένα επιπλέον layer από ήχους ή συχνότητες. Ευτυχώς δεν έμειναν παραπάνω από 20 λεπτά και αντέξαν τα αυτιά μας – όσοι δεν είχαν ωτοασπίδες θα τους θυμούνται για πάντα!
Οι CHRONOBOROS ήταν το ιδανικό ζέσταμα για τους headliners της βραδιάς. Καθόλου τυχαία ήταν προσωπική επιλογή των SUN OF NOTHING και τα κατάφεραν περίφημα για περίπου 40 λεπτά. Πιστοί σε ένα κράμα sludge riffολογίας με hardcore εναλλαγές ρυθμών, απέδωσαν άψογα τα “Gut Tracker” και “Bison Unit” από το “Dialing Up The Cutter” EP, που κυκλοφόρησαν πέρσι. Επίσης έπαιξαν τα “Coaxed out of cave”, “It moves, it pricks”, “Diadem”, “Bathos”, “Bellower”, “One last caveat” και “Splice the mainbrace”. Είχαν και σύμμαχο το δυνατό και καθαρό ήχο και η τριάδα κατάφερε να παρουσιάσει το υλικό της ιδανικά στο κοινό που γέμιζε δειλά δειλά το Αν club.
Οι 200-250 φίλοι των SUN OF NOTHING θα θυμούνται για πάντα ότι αυτή ήταν η καλύτερη εμφάνιση της, μέχρι τώρα, πορείας τους. Όλα τα αντικειμενικά κριτήρια συνηγορούν σε αυτό τον ισχυρισμό. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Τον φοβερό ήχο που τους βοήθησε στο μέγιστο βαθμό να παρουσιάσουν τις αρετές των συνθέσεων τους; Ή το γεγονός ότι έμειναν στη σκηνή για περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά, διάρκεια πρωτόγνωρη για τους Αθηναίους! Το setlist περιελάμβανε όλο το τρίτο τους album, “The Guilt of Feeling Alive” και κομμάτια από το δεύτερο τους album, “…in the Weak and the Wounded”, όπως το “Hollow” και το “Dead Hands and Stupid Hearts”. Με τόσης διάρκειας setlist θα έμπαιναν σίγουρα στον πειρασμό να δοκιμάσουν να παίξουν live και κάτι από το ντεμπούτο τους, που έχουν χρόνια να επιλέξουν κάτι. Το “Diablo” έδειξε πόσο πρώιμος ήταν ο τρόπος σύνθεσης τους στο “…and Voices, Words, Faces, Complete the Dream” και πόσο πολύ έχουν εξελιχθεί στους επόμενους δύο δίσκους.
Ο Ηλίας είχε τρομερή ένταση στη φωνή του και μαγνήτιζε το βλέμμα του κοινού όποτε «χόρευε» στους καταιγιστικούς ρυθμούς της μουσικής τους. Σίγουρα του ανήκει το highlight της βραδιάς, μιας και πήδηξε πάνω στο κοινό που ήταν αραιωμένο κοντά στη σκηνή, αλλά κατάφεραν να τον σηκώσουν και να κάνει έτσι stage diving! Και είχε πάρει και το μικρόφωνο μαζί και ούρλιαζε ενώ ήταν στον αέρα, πριν προσγειωθεί με τελείως ομαλό τρόπο στη σκηνή! Ο Αντρέας στο μπάσο τα πήγε περίφημα και έκανε αίσθηση ο ξερός και δυνατός ήχος που επέλεξε και συνέβαλε συνολικά στον όγκο που είχε ο ήχος τους! Ο Γιάννης στην κιθάρα ήταν απλά φοβερός, όπως και ο Δημήτρης που έκανε αίσθηση με το πόσο δυνατά χτύπαγε όλα τα μέρη του drum kit!
Όσοι είσαστε fans τους και δεν είσασταν παρών, χάσατε μια μοναδική ευκαιρία να τους δείτε με άψογο ήχο και μακροσκελές setlist! Προσωπικά τη θεωρώ ως την καλύτερη τους εμφάνιση και όπως μου είπε ο κιθαρίστας τους: «Μέχρι την επόμενη».
Στις 01:15 έβλεπες μόνο χαρούμενες φάτσες γι’αυτό που μόλις συντελέστηκε και απέδειξε γιατί αυτή η μπάντα είναι μεγάλη σε παγκόσμιο επίπεδο. Η δομή των κομματιών τους είναι ένα εκπληκτικό μίγμα όλων των εκφάνσεων του ακραίου metal και είναι ιδανικά για live! Μας το χρώσταγαν μετά την αδρανοποίηση τους πριν λίγα χρόνια. Το μήνυμα, λοιπόν, της βραδιάς είναι ότι επέστρεψαν και είναι καλύτεροι από ποτέ! Και τα δύο νέα ατιτλοφόρητα κομμάτια το απέδειξαν και με το παραπάνω! Ανυπομονούμε και γι’άλλα ακόμα και να ακούσουμε το νέο τους album πάνω στο οποίο δουλεύουν αυτόν τον καιρό!
Κείμενο/Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
