SUNBURST interview (Gus Drax)













    “Creating masterpieces”

    Μετά την καταπληκτική δισκάρα των Λαρισινών BLACK FATE πέρσι, ο Gus Drax με τον Βασίλη Γεωργίου, ξαναχτυπούν, με ακόμα μεγαλύτερο πάταγο αυτή τη φορά, με τους SUNBURST, αποδεικνύοντας ότι η επαρχία έχει εξίσου αξιόλογα συγκροτήματα. Το ντεμπούτο τους, “Fragments of creation”, μας γοήτευσε και δεν χάσαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον κιθαρίστα, Gus Drax, όχι μόνο για τους SUNBURST αλλά και για τους BLACK FATE και τα υπόλοιπα σχήματα που συμμετέχει, τους SUICIDAL ANGELS, τους BIOMECHANICAL, ακόμα και τους PARADOX. Πολλά και ενδιαφέροντα αυτά που ειπώθηκαν, ευκαιρία να τα διαβάσετε ακούγοντας το άλμπουμ του γκρουπ!

    Σχεδόν ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του δίσκου των BLACK FATE, παίζεις και στους SUNBURST, μαζί με τον τραγουδιστή των πρώτων, Βασίλη Γεωργίου και μάλιστα ο δίσκος βγαίνει από την ίδια εταιρία; Πως προέκυψε αυτό; Πως βλέπεις το γεγονός ότι η εταιρία σας, ουσιαστικά, έχει τέσσερα ελληνικά σχήματα, αν βάλεις τους INNERWISH και τους DIVINER;
    Ναι, με τον Βασίλη συνυπάρχουμε στις 2 μπάντες. Οι SUNBURST είναι η μπάντα που θέλαμε να κάνουμε κάποια στιγμή ενώ εγώ δεν ήμουν καν μέλος των BLACK FATE. Αυτό προέκυψε κάπου στην πορεία και αρχικά ήταν να παίξω ένα και μοναδικό live με τη μπάντα για την παρουσίαση του “Deliverance of Soul” αλλά η χημεία μεταξύ μας και το κλίμα ήταν τόσο ωραίο που είπαμε να το συνεχίσουμε και βγάλαμε το “Between Visions And Lies”.
    Όσον αφορά την εταιρία μας, είχα την ευκαιρία να δω τη δουλειά της στο “Between Visions and Lies” και ήμουν πολύ ευχαριστημένος απο αυτά που έκαναν για τη μπάντα και το άλμπουμ και όταν αρχίσαμε να ψάχνουμε για εταιρία ήταν η πρώτη που έπεσε στο τραπέζι. Τους γνωρίζουμε, μας γνωρίζουν και υπάρχει ανάμεσα μας σχέση φιλίας και απόλυτης εμπιστοσύνης πράγμα πολύ δύσκολο στη Μουσική Βιομηχανία το έτος 2016.
    Και είναι πολύ ωραίο που μια Σκανδιναβική εταιρία έχει κάνει τέτοιο «άνοιγμα» σε Ελληνικές μπάντες δείχνοντας έμπρακτα ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα απο τις μπάντες του εξωτερικού όταν δουλεύουμε σωστά και μεθοδικά. Δεν είναι τυχαίο ότι και οι 2 μπάντες έγραψαν δισκάρες. Οι μεν DIVINER που έχει ήδη κυκλοφορεί και οι INNERWISH που θα το «εξαπολύσουν» εντός του μήνα (σ.σ. κυκλοφόρησε ήδη τη στιγμή που διαβάζετε αυτή τη συνέντευξη).

    Πόσο δύσκολο ήταν να κάνετε διαχωρισμό ποιο κομμάτι είναι για τους BLACK FATE και ποιο για τους SUNBURST; Που εντοπίζεις τις βασικές διαφορές;
    Πανεύκολο μιας και ως τώρα δεν έχω γράψει κάτι για τους BLACK FATE. Ο βασικός συνθέτης στους BLACK FATE είναι ο Νίκος. Αυτός φέρνει τις βασικές ιδέες κι από κει και πέρα εγώ κι ο Βασίλης τα «πειράζουμε»(πολλες φορές και αρκετά) μιας και ο Νίκος είναι ανοιχτός σ’ αυτό, αλλά το ότι βάζουμε το χέρι μας δεν αλλάζει το γεγονός ότι η ιδέα ήταν του Νίκου.
    Στους SUNBURST λειτουργεί διαφορετικά το πράγμα. Τα κομμάτια ξεκινάνε συνήθως απο δικά μου riff τα οποία «ντεμάρω» και στέλνω στα παιδιά για να τ’ ακούσουν και να γράψουν τα σημεία τους και πάντα στο τέλος ο Βασίλης θα γράψει τις μελωδίες του και θα καταλήξουμε στην τελική μορφή του κομματιού.  

    Στον δίσκο σας, παίζει σαν guest σχεδόν σε όλα τα τραγούδια ο Bob Katsionis. Πόσο σημαντική ήταν η συνεισφορά του στον ήχο του σχήματος;
    Αρκετά μπορώ να πω, γιατί ουσιαστικά αυτό του ζητήσαμε. Τα θέματα των πλήκτρων τα είχαμε έτοιμα και θέλαμε έναν κανονικό πληκτρά να τα παίξει και να προσθέσει τους ήχους του. Όταν τον ρώτησα το έκανε με χαρά και είμαστε κι εμείς απόλυτα ευχαριστημένοι, αφού έπαιξε τα θέματα τέλεια και πρόσθεσε και δικά του extra με την υποσημείωση «Εγώ έγραψα κι αυτά, αν θέλετε τα κρατάτε, αν δε θέλετε τα πετάτε. No problem”. Κρατήσαμε αρκετές απο τις ιδέες του. Για παράδειγμα η εισαγωγή του “Dementia” είναι δική του ιδέα.

    Στα δύο τελευταία τραγούδια του “Fragments of creation”, φανερώνετε μία ευρεία γκάμα επιρροών. Πως προέκυψαν τα brutal και τα γυναικεία φωνητικά;
    Για μας και τα δύο ήταν σαν «δύο έξτρα συστατικά στη συνταγή». Σκεφτόμασταν τα σημεία και λέγαμε «ΟΚ, εδώ θα ήθελε κάτι τέτοιο για να αναδειχθεί». Το φανταστήκαμε κάπως έτσι και το κάναμε. Παράδειγμα στο “Break The Core” όταν ο Βασίλης έγραφε τις μελωδίες είχε γράψει στα σημέια με τα brutal φωνητικά κάτι δικό του που με διάφορα εφεδάκια ακουγόταν σαν brutal. Και είπαμε ότι ίσως θα ήταν ωραίο να είχαμε εναν κανονικό «κάφρο» σε αυτό το σημείο για να δώσει και το κάτι διαφορετικό στο κομμάτι. Νομίζω ότι βγήκε πολύ ωραίο. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τη συμμετοχή της Μίνας στο “Remedy”. Το “Remedy” είναι μια μικρή Ιστορία με χαρακτήρες και χρειαζόμασταν μια γυναικεία φωνή για το γυναικείο «ρόλο». Εκεί πήρα τηλέφωνο τη Μίνα.

    Ο Βασίλης Γεωργίου έχει μία καταπληκτική φωνή, που μοιάζει πάρα πολύ με αυτή του Roy Khan. Πόσο σας έχει βοηθήσει αυτή η ομοιότητα στη χροιά του; Ή μήπως έχετε συναντήσει κάποιους που το σχολιάζουν με αρνητικό τρόπο;
    Έχω συνηθίσει τόσο πολύ τον Βασίλη που πλέον ακούω απλά τον Βασίλη και ελάχιστο Roy Khan. Είναι η βασικότερή του επιρροή και σίγουρα κάπου θα φαίνεται, αλλά θεωρώ ότι έχει τη δική του ταυτότητα. Ειδικά στο “Fragments…” τραγουδάει κατά την άποψη μου πολύ διαφορετικά κι έχει τη δική του σφραγίδα και προσωπικότητα. Σε πολλούς αρέσει αυτή ομοιότητα αλλά φυσικά είχαμε και αρνητικές απόψεις, αλλά τι να κάνεις… Δεν μπορείς ν’ αρέσεις σε όλους.

    Το “Beyond the darkest sun”, θα μπορούσε να είναι στο σόλο άλμπουμ που είχες βγάλει, απλά έχοντας τον Κατσιώνη και τον Μυλωνά στη μπάντα, βγήκε πιο εύκολα; Ακούγεται πολύ FIREWIND με πολλά στοιχεία από Jason Becker σε σημεία του σολαρίσματός σου…
    Θα συμφωνήσω σε όλα. Το κομμάτι έχει ένα 7χορδο Power Metal feel και το Arpeggio section είναι πολύ επηρεασμένο από τον Becker. Το ότι έγραψε και πλήκτρα ο Bob, σίγουρα μας έδωσε και λίγο «άρωμα» FIREWIND.

    Έχεις παίξει με τον Γιάννη Κουτσελίνη (John K) στους BIOMECHANICAL. Στο άλμπουμ, συμμετέχει ουσιαστικά σε μία ενορχήστρωση. Γιατί δεν είχε πιο ενεργό ρόλο αφού μπήκε στη διαδικασία να συμμετάσχει; Τι γίνεται με τους BIOMECHANICAL; Έχουμε χρόνια να ακούσουμε από αυτούς και η τελευταία ενημέρωσή τους στη σελίδα τους στο facebook είναι πάνω από 1,5 χρόνο πριν…
    Το “Remedy Of My Heart” είναι το τελευταίο κομμάτι που γράψαμε χρονικά και όταν το ακούσαμε ολοκληρωμένο, μου ήρθε η ιδέα για την ενορχήστρωση και τα παιδιά συμφώνησαν σε αυτό, οπότε έστειλα στον Γιάννη κι αυτός με χαρά δέχθηκε να συμμετάσχει. Υπήρχε η ιδέα να κάνει την ενορχήστρωση και σε άλλα κομμάτια του άλμπουμ, αλλά λόγω του φορτωμένου του προγράμματος με την Κινηματογραφική Μουσική, δεν προλάβαινε να κάνει άλλο. Ίσως στο επόμενο άλμπουμ να εμπλακεί περισσότερο, θα δούμε.
    Οι  BIOMECHANICAL είναι εδώ και χρόνια σε πάγο. Είναι κάτι που με λυπεί, αλλά έχω αποδεχθεί ότι δε μπορώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Προσπαθώ τουλάχιστον να τον πείσω να γράψουμε μαζί μουσική κάποια στιγμή. Θα δείξει… Μακάρι να τα καταφέρω.

    Θα έκανες έναν ακόμη σόλο δίσκο ή σου είναι πλέον καλύτερο να είσαι μέρος σχημάτων; Κάποια στιγμή, πολλοί shredders όπως ο Loomis για παράδειγμα, πίστεψαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα κυκλοφορώντας instrumental άλμπουμ, αλλά αργά ή γρήγορα διαπίστωσαν ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο και μπήκαν σε γκρουπ. Εσένα ποια είναι η γνώμη σου;
    Όλα έχουν τη χάρη τους. Απολαμβάνω και τους δύο ρόλους και σίγουρα θα κάνω και δεύτερο άλμπουμ κάποια στιγμή. Τα instrumental albums είναι μικρόβιο. Αν είσαι fan του είδους, όπως εγώ, θέλεις απλά να το κάνεις. Δε σε νοιάζει η εμπορική επιτυχία γιατί -κακά τα ψέματα- δεν υπάρχει τέτοια επιτυχία σε αυτή τη μουσική. Είναι τόσο μικρό το κοινό που δε μπορείς να ελπίζεις σε πολλά. Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο κέρδος που μπορείς να έχεις είναι η αναγνώριση από τον μουσικό κόσμο και τους κιθαρίστες αν γράψεις κάτι πραγματικά καλό.

    Εδώ και μερικούς μήνες ανήκεις στο δυναμικό των SUICIDAL ANGELS. Πως προέκυψε η συνεργασία και τι να περιμένουμε από τον καινούργιο σας δίσκο που βγαίνει το Μάιο; Είχες συνθετική συνεισφορά ή απλά έπαιξες τα μέρη που σου έδωσαν;
    Όλα ξεκίνησαν με ένα μήνυμα του Ορφέα (σ.σ. Τζωρτζόπουλου, ντράμερ των S.A.) στο facebook!  Τα είπαμε, μου είπε ότι έπρεπε να λήξουν τη συνεργασία τους με τον προηγούμενό τους κιθαρίστα, τον Χρήστο, και μου πρότεινε τη θέση. Ξεκαθάρισα κάποια άλλα επαγγελματικά που είχα την περίοδο όπου ήταν να παίξουμε στην Ιαπωνία κι έγινα αμέσως μέλος. Με το που μπήκα, πέταξα αμέσως για Γερμανία, όπου τα παιδιά ήδη ηχογραφούσαν τον δίσκο. Όπως καταλαβαίνεις, τη διαδικασία της σύνθεσης δεν την πρόλαβα, αλλά πρόσθεσα τα solos μου, όπου τα παιδιά με άφησαν σχεδόν 100% ελεύθερο να γράψω αυτά που μου βγαίνουν και νομίζω οτι το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Ο καινούριος δίσκος νομίζω ότι είναι ένα βήμα μπροστά για την μπάντα. Έχει την ταυτότητα της μπάντας καθώς και μερικά καινούρια στοιχεία και ανυπομονώ να κυκλοφορήσει και να αρχίσουμε και τα live.

    Στο παίξιμό σου υπάρχει πολύς Petrucci, αλλά και πολύς Becker και Loomis εξ ου και οι NEVERMORE επιρροές στο άλμπουμ των SUNBURST. Πως ήταν που έπαιξες πρόσφατα με τον Warrel Dane σε συναυλίες του επί ελληνικού εδάφους;  Ήταν τα πράγματα όπως τα περίμενες;
    Ήταν μια φανταστική εμπειρία και για μένα και για τους SUNBURST μιας και ήμασταν όλοι (πλην του Βασίλη προφανώς) η μπάντα του Warrel με την προσθήκη του πολύ καλού μου φίλου Κώστα Τσιαβαλιά απο τους HIDDEN IN THE BASEMENT στην κιθάρα. Για μένα ειδικά ήταν και λίγο… Dreaming neon Black να κοιτάζω δίπλα μου και να έχω έναν απ’ τους αγαπημένους μου τραγουδιστές ever και να παίζουμε κομμάτια που υπεραγαπώ κι έχω μεγαλώσει μαζί τους και σαν κιθαρίστας αλλά και σαν άνθρωπος. Κάποιες στιγμές δε το πίστευα.

    Ανήκεις σε μία νέα γενιά κιθαριστών που ξεκίνησαν πολύ ελπιδοφόρα. Άλλοι, όπως ο Constandine, ξεκίνησαν δυναμικά αλλά βγήκαν από το προσκήνιο, άλλοι, όπως εσύ και ο George Emmanuel για παράδειγμα, έχουν αρχίσει ήδη να αφήνουν τη σφραγίδα τους στο χώρο. Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μυστικό για να μπορέσεις να εδραιωθείς;
    Ασχολούμαι επαγγελματικά και full time με την κιθάρα απο το 2007 που μπήκα στους BIOMECHANICAL. Aπό εκείνη τη χρονιά ως και σήμερα έχω δει… Δεν θυμάμαι κι εγώ πόσα παιδιά οι οποίοι ήταν οι επόμενοι «τάδε». Έχω πάρει άμετρητα μηνύματα με ερωτήσεις, είτε τεχνικής, είτε επαγγελματικής φύσεως, από παιδιά που ήθελαν να γίνουν επαγγελματίες και είχαν όντως τις ικανότητες να το κάνουν. Απ’ αυτούς έχει μείνει ένα πολύ-πολύ μικρό ποσοστό οι οποίοι συνεχίζουν να ασχολούνται ενεργά με την κιθάρα. Θεωρώ ότι τρεις λέξεις κάνουν τη διαφορά: Σκληρή δουλειά, Επιμονή και Υπομονή.
    Πολλοί κάνουν το 1ο αλλά τους λείπουν το 2ο και το 3ο. Τα οποία όμως είναι εξίσου σημαντικά.
    Δεν θα μιλήσω για εμένα, αλλά ο Γιώργος που ανέφερες σαν παράδειγμα… Εγώ τον θυμάμαι από πιτσιρίκια που ήμασταν ακόμη, να δουλεύει σαν τον σκύλο και να τρέχει συνέχεια. Γνώμονάς του δεν ήταν η φήμη, δεν ήταν τα χρήματα ούτε… τα κορίτσια. Γνώμονάς του ήταν η αγάπη του για τη Μουσική, γι’ αυτό και 10 χρόνια μετά, είναι ακόμη εδώ.

    Ζεις στη Λάρισα. Πόσο δύσκολο είναι να μετακινείσαι συνεχώς σε διάφορες πόλεις προκειμένου να είσαι εντάξει στις υποχρεώσεις σου με τα διάφορα σχήματα;
    Να σου είμαι ειλικρινής μου φαίνεται αρκετά απλό. Μπορεί να μη φαίνεται σε όλους απλό αλλά προσωπικά δε με πειράζει καθόλου. Δεν λέω πως δε κουράζομαι, αλλά όπως κουράζεται ένας άνθρωπος που κάνει τη δουλειά του, έτσι κουράζομαι κι εγώ κάνοντας τη δική μου. Άλλος έχει να ξυπνήσει στις 6 το πρωί για να πάει σε μια δουλειά που μπορεί και να μισεί. Εγώ πρέπει να πάρω ένα λεωφορείο για να έρθω Αθήνα και πίσω για να παίζω μουσική. Δεν παραπονιέμαι, είμαι χαρούμενος και το κάνω ευχάριστα.

    Ασχολείσαι καθόλου με τους PARADOX πλέον; Πως ήταν η εμπειρία σου από τον Charly Steinhauer και την παρέα του;
    Ναι, ηχογράφησα τα solos για το καινούριο άλμπουμ το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα τη χρονιά και ονομάζεται “Pangea”. Έχει γράψει φοβερή μουσική πάλι ο Charly και ανυπομονώ να το ακούσει ο κόσμος. Ο Charly είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ζει πραγματικά για τη μουσική και τον εκτιμώ αφάνταστα γι’ αυτό. Είναι περίεργος άνθρωπος να δουλεύεις μαζί του, ειδικά πάνω σε κάτι που θα έχει το όνομα “Paradox” μπροστά, πολύ τελειομανής, πράγμα που είμαι κι εγώ οπότε είχαμε και τις εντάσεις μας, αλλά οδήγησαν σε πολύ ωραία πράγματα και νομίζω ότι σε αυτό το δίσκο με «τσίγκλησε» και έβγαλα κι άλλα πράγματα σαν κιθαρίστας.

    Ποια είναι τα πλάνα σου με τους SUNBURST, με δεδομένο ότι οι SUICIDAL ANGELS είναι μία μπάντα πολύ ενεργή συναυλιακά και θα μένει λίγος διαθέσιμος χρόνος για τα υπόλοιπα σχήματα που συμμετέχεις;
    Ως τώρα όλα μια χαρά! Καλό προγραμματισμό θέλει και όλα γίνονται. Όταν έχουμε κάποια πρόταση για συναυλία με τους SUNBURST, απλά συνεννοούμαι με τους SUICIDAL για να ξέρω ότι δεν έχουμε κάτι επάνω στις ίδιες ημερομηνίες και το κανονίζουμε.
    Σάκης Φράγκος

    Line-up:
    Vasilis Georgiou – φωνητικά
    Gus Drax – κιθάρες
    Kostas Milonas – ντραμς
    Nick Grey – μπάσο

    Δισκογραφία:
    “Fragments of creation” (2016)

     

    LEAVE A REPLY

    Please enter your comment!
    Please enter your name here