Ψάχνω εδώ κι εβδομάδες, να δω τι να πρωτογράψω γι’ αυτόν το δίσκο. Γράφω – σβήνω. Γράφω – σβήνω. Είμαι δηλωμένος fanboy των SUNBURST από το ντεμπούτο τους, “Fragments of creation” και χρειάστηκε να περιμένουμε 8 ολόκληρα χρόνια για τον διάδοχό του. Σκάει το πρώτο single κι –ευτυχώς- ταυτόχρονα ολόκληρος ο δίσκος στον υπολογιστή μου. Ξέρετε, με τέτοια ταλέντα, δεν έχω αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις. Είμαι απλά βέβαιος για την ποιότητα του αποτελέσματος. Και συνήθως δεν διαψεύδομαι, κάτι που συνέβη και σε αυτήν την περίπτωση.
Για όσους δεν γνωρίζουν, οι SUNBURST αποτελούνται από τον κιθαρίστα Gus Drax που παίζει και στους SUICIDAL ANGELS, τον τραγουδιστή (την ΥΠΕΡΦΩΝΑΡΑ μάλλον, πρέπει να πω) Βασίλη Γεωργίου, έναν από τους κορυφαίους ντράμερ στη χώρα μας, τον Κώστα Μυλωνά και τον Nick Grey στο μπάσο. Τα πλήκτρα τα παίζει όλα ο Bob Katsionis (σιγά μην κάτσω να αραδιάσω τα γκρουπ που έχει παίξει) ενώ ο John K, δηλαδή ο Γιάννης Κουτσελίνης των BIOMECHANICAL και DECEPTOR, έχει βοηθήσει στις ενορχηστρώσεις κάποιων τραγουδιών. Αν αυτό δεν είναι Dream Team, δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο θα μπορούσε να είναι…
Αφού σας αράδιασα τα μέλη και θυμηθήκατε ποιοι είναι οι SUNBURST, να δούμε και τι παίζουν. Σαφώς και η βασικότερη επιρροή τους, είναι οι DREAM THEATER, θα έλεγα εποχής από “Train of thought” μέχρι και το “A dramatic turn of events”. Θα ήθελα να προσθέτατε πολλούς SYMPHONY X με ολίγη από CONCEPTION αλλά και πιο «μοντέρνο» prog, τύπου HAKEN κι έχετε τον ήχο του γκρουπ στο πιάτο σας.
Δεν έχουν γυναικεία φωνητικά, δεν έχουν brutal φωνητικά (όπως στο ντεμπούτο τους), δεν έχουν καλεσμένους. Όμως, έχουν όλα τα στοιχεία που με εντυπωσίασαν στο ντεμπούτο τους, πολλαπλασιασμένα. Περισσότερες μελωδίες, περισσότερη τεχνική, περισσότερη ουσία, πιο κολλητικά θέματα, πιο κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Δεν χρειάζονται κανέναν άλλον, για να δημιουργήσουν τη μουσική που οι ίδιοι ονειρεύονται και μας προσφέρουν απλόχερα.
Δεν θα μιλήσω για τραγούδια ξεχωριστά, καθώς είναι από τις περιπτώσεις που η αρτιότητα του δίσκου, επιβάλλει να ακουστεί καθ’ ολοκληρίαν. Αυτό που θα πω, είναι ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους SUNBURST για να γίνει καλύτερος. Χρειαζόμαστε περισσότερο Drax, Γεωργίου και Μυλωνά. Κι αν τον Gus Drax τον θαυμάζουμε τακτικά με τους SUICIDAL ANGELS, αλλά και τον Κώστα Μυλωνά, που παίζει σε αρκετά σχήματα, δεν ισχύει το ίδιο για τον Βασίλη Γεωργίου. Σοβαρολογώ. Είναι από τις κορυφαίες φωνές που έχω ακούσει! Δεν αστειεύομαι, ούτε υπερβάλλω.
Παλιότερα γράφαμε στο τέλος των παρουσιάσεων των δίσκων, πομπώδεις ατάκες τύπου “buy or die” και διάφορα τέτοια ωραία. Τώρα, με το streaming, τα πράγματα είναι πιο απλά. Αν ακούς μουσική με τα αυτιά, το μυαλό και το συναίσθημα, οφείλεις να ψάξεις να ακούσεις το “Manifesto” των SUNBURST με οποιονδήποτε τρόπο. Κάνεις ένα ωραιότατο δώρο στον εαυτό σου και …με ευχαριστείς αργότερα. Για εμένα, από τους υποψήφιους για δίσκος της χρονιάς.
9 / 10
Σάκης Φράγκος
