Phil Collen – DEF LEPPARD – TESLA μια ανίερη συμμαχία ανάμεσα στους Βρετανούς μάστορες του μελωδικού arena rock και τους άρχοντες του αμερικάνικου arena hard rock. Οι TESLA εδώ και καιρό έχουν αποφασίσει να αφήσουν τι πραγματικές επιρροές τους να κυριαρχήσουν στον ήχο τους. Τα 70’s και το Νότιο rock, έδιωξαν μακριά τους απόηχους των σταδίων και του LA και πλέον είναι ένα σχήμα που στον ήχο του ακούς με την ίδια ευκολία τους AC/DC, ROLLING STONES, LYNYRD SKYNYRD, Ted Nugent, BEATLES αλλά και τον δικό τους προσωπικό ήχο. Κιθάρες κρεμασμένες χαμηλά αλλά κουρδισμένες να σε κάνουν να χαμογελάς και όχι σαν την κηδεία που διεκδικεί η σημερινή Ευρωπαϊκή σκηνή. Το rhythm section, λιτό, δωρικό, λειτουργικό αλλά ταυτόχρονα μπροστάρης στον αγώνα για το τραγούδι που θα κάνει το αυτοκίνητο σου να ακούγεται σαν παρέλαση στη Νέα Ορλεάνη, ενώ εσύ οδηγείς στην παλαιά Εθνική οδό, γιατί δεν έχεις χρήματα για τα διόδια. Όσο για τη φωνή του Jeff Keith, ο πιο γνήσιος απόγονος του Bon Scott σε μεγάλη φόρμα.
Το ζητούμενο και το πραγματικό σε αυτό το άλμπουμ, είναι ότι η συμμετοχή του Collen στη σύνθεση των τραγουδιών και ως παραγωγός έδωσε μια επιπλέον ώθηση στις μεγάλες μελωδίες. Τραγούδια σαν τα “We can rule the world’, “California summer song”, “Forever loving you”, “Afterlife” ζητάνε αναπτήρες, βεγγαλικά και στάδια γεμάτα λευκούς προτεστάντες αγγλοσάξονες με τις φίλες τους από την ομάδα των cheerleaders να τραγουδάνε, σε εναλλακτική για τους politically correct φίλους μας, στάδια γεμάτα φιλόμουσους κάθε εθνότητας και χειραφετημένες δεσποινίδες γεμάτες αγάπη για τη “ροκ” μουσική, δίχως φυλετικές, ταξικές ή άλλου είδους διακρίσεις να απολαμβάνουν το λαϊκό και λαϊκότροπο ροκ των TESLA. Πέραν της πλάκας, είχα καιρό να απολαύσω τόσο την μελωδία των DEF LEPPARD περασμένη από το αμερικάνικο φίλτρο των TESLA σε ένα άλμπουμ που τα σκληρά τραγούδια του σαν τα “You won’t take me alive”, “The mission”, “Tied to the tracks”,”I want everything” με ανάγκασαν να πατήσω την επανάληψη με το ξεθώριασμα της τελευταίας συγχορδίας. Σε τραγούδια σαν το ομώνυμο του άλμπουμ, φαίνεται πώς ο ήχος των DEF LEPPARD με τους οποίους περιόδευσαν μαζί αλλά και η συνθετική συνεισφορά του Collen επηρέασαν ένα σχήμα που έχει εξ αρχής κοινές αναφορές, όπως οι BEATLES, SMALL FACES, HUMBLE PIE.
Κάποιοι μίλησαν για μουσικό ξεπούλημα σε έγκυρα site…που τα εκτιμώ, όπως το melodic rock… Εγώ μιλάω για ένα άλμπουμ που φέρνει χαμόγελα μέσα από την θετικότητά του, την μελωδία και την ευαισθησία του, ενώ πουθενά δεν γυρνά το πρόσωπο του στον κλασικό TESLA rock ήχο, με τα riff να παράγονται σε αφθονία, αλλά με το πιάνο και τις αρμονίες των φωνητικών να μετατρέπουν το κάθε τραγούδι σε ξεχωριστή γιορτή. Στην όγδοη στούντιο δουλειά τους, δικαιολογούν απόλυτα την κυκλοφορία ενός ακόμα άλμπουμ, για όσους απολαμβάνουν καλά, τίμια τραγούδια.
7,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Αγοράστε το άλμπουμ από το Music Megastore
