Καλώς τους! Τρίτος δίσκος για τους Νεοϋορκέζους TOWER, που μετά την εξαιρετική τους εμφάνιση στο Up the Hammers Festival, με απασχολούν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγο διάστημα. Στο live τους εδώ, ήταν πραγματικά σαρωτικοί, είχα «αέρα» μεγάλης μπάντας και μου έδειξαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ότι όχι μόνο μπορούν να παίξουν όπως στο studio, αλλά ακόμη καλύτερα! Για να δούμε αν εξακολουθήσουν οι κάλλιστες εντυπώσεις που έχω για την περίπτωσή τους!
Όταν άκουσα το προηγούμενό τους άλμπουμ, “Shock to the system”, παρατήρησα πως οι TOWER πατούσαν με το ένα πόδι στο 80s heavy metal και με το άλλο στο 70s hard rock/heavy, έχοντας μια αξιοπρόσεκτη vintage αισθητική. Στο “Let there be dark”, αυτό άλλαξε. Εκτός αν θεωρείται “vintage” το 80s heavy metal, οπότε ναι, οι TOWER είναι ακόμη vintage! Γιατί αυτό παίζουν οι Αμερικανοί στο νέο τους άλμπουμ. Έχουν αφήσει στην άκρη οτιδήποτε έχει να κάνει με τη δεκαετία του ’70 και το hard rock της και έχουν επικεντρωθεί στο 80s f#cking metal, ξανά με έξοχα αποτελέσματα!
Στα περίπου σαράντα λεπτά διάρκειας του δίσκου και στα οκτώ τραγούδια του, οι TOWER έχουν σχεδόν μονίμως το πόδι στο γκάζι. Με κύριο όπλο την εκρηκτική Sarabeth Linden, η οποία ταιριάζει τέλεια σ’ αυτό το στυλ (ουδεμία σχέση με ψευδο-σοπράνο ντίβες, η κοπέλα στάζει υγρό μέταλλο από παντού), τις κιθάρες των James Danzo και Zak Penley εξίσου θεαματικές και «σίγουρο» rhythm section από τους Philippe Arman και Keith Mikus, συνθέτουν καυτό heavy metal όπου το πάθος περισσεύει και ο ενθουσιασμός βρίσκεται στα ύψη!
Εν αντιθέσει με τo “Shock to the System” που είχε και μερικές όχι τόσο δυνατές στιγμές, τούτο δω δεν έχει «τρύπα» πουθενά! Τα κομμάτια τώρα που ξεχώρισα περισσότερο είναι το single “Under the chapel”, εμπνευσμένο από ένα νανούρισμα στα Yiddish, μια εβραϊκή διάλεκτο εμπλουτισμένη με Αραμαϊκά, Γερμανικά και Σλαβικά, που τραγουδούσε στην Sarabeth η γιαγιά της, το ορμητικό “Holy water” και το αριστουργηματικό “And I cry”, το οποίο απλά δεν το εμπνεύστηκε ο Blackie όταν έγραφε το “The Last Command”… τόσο W.A.S.P είναι!
Ωραία τοποθετημένα είναι και τα δυο ιντερλούδια: το “The Well of Souls”, το οποίο η μπάντα ήδη χρησιμοποιεί ως intro στις συναυλίες της (είναι λίγο Malmsteen και “Devil in disguise” η μελωδία του) και το “Legio X Fretensis” με την ανατολίτικη αισθητική (με ολίγον “Asturias” μέσα) που φυσικά δε θα μπορούσε να ηχεί διαφορετικά, μιας και μιλά για την ομώνυμη λεγεώνα που στρατοπέδευε στην περιοχή της Ιουδαίας, της Ιορδανίας και της Συρίας, αναλόγως.
Η παραγωγή του «πολύ» Arthur Rizk είναι όπως πάντα ιδανική, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και το όμορφο, μυστικιστικό εξώφυλλο του Jared Fleming. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μας δίνει η μπάντα, απεικονίζει ένα αρχαίο δερματόδετο βιβλίο, από αυτά που περιέχουν ιερά κείμενα κάθε λογής. Το δε φίδι στο εξώφυλλο, δεν είναι τυχαίο: Πρόκειται για μια οχιά του είδους Echis Coloratus, είδος ενδημικό στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή, περιοχές δηλαδή οι οποίες έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στη δημιουργία και εξέλιξη του πολιτισμού, σε κάθε του έκφραση. Έξυπνη ιδέα!
Οι TOWER βρίσκονται σε συνεχή, ανοδική πορεία. Παρουσιάζονται πιο «σκοτεινοί» και «σκληροί» από ποτέ, έχουν βάλει στόχο να καταπλήξουν και αν συνεχίσουν έτσι, θεωρώ δεδομένο πως θα το πετύχουν. Ήδη οι εντυπώσεις που αφήνουν με το “Let there be dark” είναι εξαιρετικές. Μην σταματάτε πουθενά, παίδες! Συγκαταλέγεστε στα συγκροτήματα με λαμπρό μέλλον!
8,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
