Βρισκόμαστε λίγο μετά τα μέσα μιας χρονιάς που χαρακτηρίζεται από μεγάλες δισκογραφικές επιστροφές. Και όταν λέμε μεγάλες, δεν εννοούμε μόνο την βαρύτητα του ονόματος αλλά και την ιστορία του. Ξεκάθαρα στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι Αμερικανοί speed/thrashers TOXIK που επιστρέφουν με το τρίτο full length άλμπουμ τους με τίτλο, “Dis morta”, πρώτο με την Massacre Records , 33 ολόκληρα χρόνια μετά το “Think this” του 1989. Βέβαια, για να είμαστε απολύτως ακριβείς, από το 2014 που επανασυνδέθηκαν έχουν κυκλοφορήσει τρία EP, τα “In humanity”, “Breaking clas$” και “Kinetic closure”, το 2014, 2017 και 2018 αντίστοιχα, όμως εδώ έχουμε επιτέλους μια ολοκληρωμένη δουλειά.
Αρχικά να πούμε ότι στη σύνθεση της μπάντας, εκτός από τον mastermind και κιθαρίστα Josh Christian, συναντούμε τον Ron Iglesias (επίσης στους PARALYSIS) στα φωνητικά , τον Jim DeMaria (επίσης στους HEATHEN) στα τύμπανα, τον Shane Boulos στο μπάσο αλλά και τον Eric van Druten στις ρυθμικές κιθάρες. Ουσιαστικά μιλάμε για το line up του EP “Kinetic closure” συν την προσθήκη του van Druten.
Όσοι έχετε ακούσει τα τρία EP, πιθανόν να νομίζατε ότι έχετε καταλάβει την μουσική κατεύθυνση του νέου άλμπουμ των TOXIK. Γράψτε λάθος, εξάλλου οι TOXIK πάντα προσπαθούσαν να εξελίξουν και να μην στατικοποιούν τον ήχο τους. Το “Think this” για παράδειγμα, είναι πολύ διαφορετικό από το ντεμπούτο τους, το “World circus”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι δισκάρα. Τα EP, ναι, ήταν πολύ καλά, ο ρόλος τους όμως ήταν καθαρά αναγνωριστικός, δηλαδή, σε πρώτη φάση να δει η μπάντα τις αντιδράσεις των οπαδών και σε δεύτερη φάση να προετοιμαστεί το έδαφος για τον νέο δίσκο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν νομίζω να ήταν κανείς έτοιμος για μια τέτοια επιστροφή.
Το “Dis morta” ακροβατεί με μαεστρία ανάμεσα στο straight forward thrash metal και στο τεχνικό progressive speed που θυμίζει την παράνοια των WATCHTOWER, με τις δέκα συνθέσεις του να δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα. Απίστευτα, αφηνιασμένα riffs από τον Christian, αλλά και τεχνικά συνάμα, βουτηγμένα μέσα στην τρέλα. Tα “Feeding frenzy”, “Power”, “Straight razor” είναι αυτά που θα χαρακτηρίζαμε πιο καθαρόαιμες thrash συνθέσεις, ενώ οι υπόλοιπες είναι πιο, ας πούμε, δύσπεπτες και δυστοπικές. Πολύπλοκες, σκοτεινές μα καθόλου υποτονικές ή βαρετές. Αντίθετα, σε κάθε νότα του δίσκου κυριαρχεί το στοιχείο της έκπληξης, κάτι που κάνει την ακρόαση του “Dis morta” συναρπαστική. Τραγούδια όπως το εναρκτήριο ομώνυμο με το απίστευτο riff του, ή το “Creating the abyss” πιστοποιούν του λόγου το αληθές. Υπάρχει ακόμα το εντελώς progressive “Hyper reality” ή το “Devil in the mirror” που ξεγελά με τη μπαλαντοειδής εισαγωγή του προτού παρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του με τη φρενίτιδα του. H επιτομή του tech thrash βρίσκεται στο “The radical” με τον κοφτό ρυθμό του, το “Chasing Mercury” ενώ ξεκινάει ταξιδιάρικα, εξελίσσεται και αυτό σε μια κομματάρα με εναλλαγές στο ρυθμό του, όσο για το “Judas”, αυτό κλείνει τον δίσκο ιδανικά με τις εναλλαγές στο ρυθμό του και την δυσοίωνη ατμόσφαιρα του, αφήνοντας τον ακροατή με αίσθηση πληρότητας και κάθαρσης.
Για την τεχνική κατάρτιση της μπάντας ούτε λόγος, εξάλλου για να μπορούν να αποδοθούν όλες αυτές οι τρελές ιδέες του Christian σωστά πρέπει οι άνθρωποι που βρίσκονται μαζί του να μπορούν να τις υποστηρίξουν. Και πραγματικά οι TOXIK ακούγονται σε εκπληκτική κατάσταση, σε σημείο που να αδημονείς να δεις κάποια στιγμή τη μπάντα να αποδίδει το υλικό του “Dis morta” ζωντανά.
Εξαιρετική παραγωγή, τέλος, από τον ντράμερ Jim DeMaria στην πρώτη του προσπάθεια σε αυτή τη θέση, με την πολύτιμη βοήθεια του Martin Furia (γνωστός τόσο από τις ικανότητες του ως παραγωγός όσο και σαν κιθαρίστας των DESTRUCTION) που δίνει τον απαραίτητο βάθος και όγκο στις συνθέσεις.
Δεν θα ήθελα να πέσω στην παγίδα της σύγκρισης με τα δύο πρώτα άλμπουμ τους, εξάλλου μιλάμε για εντελώς διαφορετικές εποχές τότε. Προσωπική μου εκτίμηση όμως είναι ότι το “Dis morta” όχι μόνο κοιτά κατάματα τις προηγούμενες δουλειές των TOXIK, αλλά σε σημεία τις ξεπερνά. Και αυτό πιστεύω ότι λέει αρκετά για την αξία του εν λόγω δίσκου.
Το “Dis morta” είναι, πολύ απλά, δισκάρα, και δεν το περίμενα. Διαφορετικό, με τον τρόπο του, είναι σίγουρα το πιο πολύπλοκο άλμπουμ των TOXIK μέχρι τώρα, επαναπροσδιορίζει το status της μπάντας και δημιουργεί νέους ορίζοντες. Σκεπτόμενο thrash metal για σκεπτόμενους ακροατές.
8,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
