Υπάρχουν μερικές αδιαμφισβήτητες σταθερές στο hard rock. Στην περίπτωση των SCORPIONS, δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας εκεί έξω που να αγνοεί την εμπορική ακμή των Γερμανών την περίοδο 1979-1984. Εκείνη την εποχή, δηλαδή, που κυκλοφόρουσαν τέσσερα συνεχόμενα αριστουργηματικά άλμπουμ. Πριν από αυτά όμως είχαν προλάβει να αφήσουν το ανεξίτηλο στίγμα τους με ένα από τα καλύτερα live άλμπουμ όλων των εποχών, το ανυπέρβλητο “Tokyo tapes”! Ήταν το κύκνειο άσμα του Uli Jon Roth που κατάλαβε ότι κάπου εκεί τα μουσικά του γούστα δεν ταίριαζαν πια με αυτά του διδύμου Schenker/Meine.
Flash forward στον Φεβρουάριο του 2015. Ο Roth κάνει κατάληψη στο Nakano Sun Plaza του Τόκυο, στο ίδιο μέρος δηλαδή που ηχογραφήθηκε πριν από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες το “Tokyo tapes” και αποφασίζει να επαναηχογραφήσει το θρυλικό άλμπουμ με τη μπάντα που έχει τα τελευταία χρόνια. Το αποτέλεσμα; Εξαιρετικό! Ο Roth πιάνει σε απόλυτο βαθμό την ατμόσφαιρα των απέθαντων ύμνων των SCORPIONS προκαλώντας ένα δικαιολογημένο τσουνάμι νοσταλγίας. Μπορεί να δηλώνω με όλη μου τη δύναμη αμετανόητος οπαδός της μετά-Roth εποχής αλλά δεν γίνεται να μην πορωθείς/τραγουδήσεις/συγκινηθείς/φωνάξεις/χαμογελάσεις ακούγοντας τα “Pictured life”, “We’ll burn the sky”, “Speedy’s coming”, “Fly to the rainbow”, “In trance” κ.α. Ναι, σίγουρα ο Nathan James (The last ship TV series, anyone?) δεν είναι Klaus Meine αλλά σε τελική ανάλυση, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν είναι Klaus Meine! Κάνει όμως μία πολύ καλή δουλειά και αυτό είναι που μετράει. Η παραγωγή είναι κρυστάλλινη ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι το συγκρότημα παίζει live όλα τα κομμάτια σε ένα…άδειο θέατρο.
Κλείνοντας να πω το εξής: άκουσα το “Tokyo tapes revisited” την ίδια περίοδο με τα νέα άλμπουμ των BON JOVI και Dee Snider. Σίγουρα, ασύμμετρα μεγέθη. Ξέρετε κάτι όμως; Μετά από 2-3 μέρες, το χέρι μου πήγαινε μονάχα στο νέο (παλιό) δημιούργημα του Uli Jon Roth. Και αυτό λέει κάτι…
8,5 / 10
Σάκης Νίκας
