a
Σε αυτό το “volume”, τα Υπόγεια Δώματα φιλοξενούν δύο πολύ αξιόλογες, όσο και ιδιαίτερες περιπτώσεις συγκροτημάτων: Οι Καναδοί STRIKER και οι Αμερικανοί MEGA COLOSSUS κυκλοφορούν τις νέες τους δισκογραφικές δουλειές, συνεπώς αμφότεροι τράβηξαν την προσοχή μας σε «χρόνο dt». Μετά από πολλές, όπως συνηθίζεται τόσο στα Underground Halls όσο και γενικότερα στο Rock Hard, ακροάσεις, ο Δημήτρης Τσέλλος με τον Νίκο Ανδρέου ως εκλεκτό προσκεκλημένο, αναλαμβάνουν την παρουσίαση των δυο αυτών albums και καταθέτουν τις απόψεις τους. Ας «κατέβουμε»!
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: STRIKER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Ultrapower”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Self-released
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Dan Cleary – Φωνητικά
Tim Brown – Κιθάρες
John Simon Fallon – Κιθάρες
Pete Klassen – Μπάσο
Jono Webster – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Official site
Spotify
Facebook
Twitter
YouTube
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
“Eyes in the night” (Iron Kodex Records, 2010)
“Armed to the teeth” (Napalm Records, 2012)
“City of gold” (Napalm Records, 2014)
“Stand in the fire” (Record Breaking Records, 2016)
“Striker” (Record Breaking Records, 2017)
“Play to win” (Record Breaking Records, 2018)
“Ultrapower” (Record Breaking Records, 2024)
“Your heart is strong you’ll find a way, you’ll live to fight another day…”
Οι Καναδοί STRIKER είναι χωρίς αμφιβολία ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της αναβίωσης του κλασσικού heavy metal ήχου στις τελευταίες δύο δεκαετίες. Η NWΟTHM σκηνή έχει πάρα πολλά ενδιαφέρουσα συγκροτήματα και οι STRIKER είναι από τους στυλοβάτες του συγκεκριμένου μουσικού κινήματος έχοντας κυκλοφορήσει αξιόλογους δίσκους. Η νέα τους κυκλοφορία με τίτλο “Ultrapower” έρχεται έξι ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία τους, “Play to win”, το οποίο είχε σημειώσει μεγάλη επιτυχία στον Καναδά.
Το συγκρότημα δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες αναμονές καθώς κυκλοφορούσε δίσκους με καταιγιστικό ρυθμό κι έχει ενδιαφέρον να δούμε αν το “Ultrapower” θα συνεχίσει στα υψηλά στάνταρντ που μας έχει συνηθίσει! Να σημειώσω εδώ ότι ο δίσκος χρηματοδοτήθηκε μέσω crowdfunding και το απαιτούμενο ποσό καλύφθηκε από φίλους του συγκροτήματος σε πέντε μόλις ημέρες ενώ συγκεντρώθηκαν επιπλέον $10,000 που θα χρησιμοποιηθούν για limited κυκλοφορίες του album.
Πάμε όμως και στο ζουμί της υπόθεσης. Τα πρώτα δείγματα του δίσκου ήρθαν με το single “Best of the best” το οποίο είναι ότι ακριβώς μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα, δυνατά riffs, δεύτερα φωνητικά από όλη την μπάντα και γενικά μια αίσθηση από 80’s που είναι εμφανής και στο video clip. Ακολούθησε το πολύ καλύτερο το “Circle of evil” στο οποίο αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι κιθάρες έχουν μεγαλύτερο ρόλο από κάθε προηγούμενο δίσκο των STRIKER, ακόμα και από τα πρώτα τους albums όπου ο ήχος άγγιζε το thrash metal και υπήρχε μπόλικη κιθαριστική “αλητεία”.
Θαρρώ πως δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να πάω την παρουσίαση κομμάτι-κομμάτι καθώς κάθε τραγούδι μπορεί να εκτιμηθεί διαφορετικά από τον ακροατή. Θα πω όμως πως το κύριο χαρακτηριστικό των δίσκων των STRIKER είναι ότι δεν θα ακούσετε κάτι να επαναλαμβάνεται στην διάρκεια του. Κάθε σύνθεση είναι διαφορετική ενώ στο “Ultrapower” έχουμε εμφατικές αντιθέσεις με τον ήχο να πηγαίνει από thrash metal σε 80’s pop και AOR και να υποστηρίζεται από σαξόφωνο (το είχαμε ξανακούσει και σε προηγούμενο δίσκο τους και συγκεκριμένα στο “Stand in the fire”) μέχρι και auto-tune! Το τελευταίο μπορεί να τρομάζει, αλλά το “City calling” όπου γίνεται εκτεταμένη χρήση του, είναι απλά επικό!
Ο δίσκος πάει έτσι από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο, πότε με καταιγιστικούς metal ρυθμούς και πότε με πιο AOR ή και pop μελωδίες. Αντιλαμβάνομαι πως το τελευταίο μπορεί να ξενερώνει κάπως τους φίλους του συγκροτήματος αλλά δεν θα ντραπώ να πω πως το τραγούδι το οποίο έχει κολλήσει στο μυαλό μου και ξεχωρίζει στον δίσκο δεν είναι άλλο από το “Live to fight another day”, ένας ύμνος στον pop ήχο των 80’s με τους STRIKER να βάζουν και hard rock πινελιές και να μας δίνουν ένα πραγματικό αριστούργημα, ίσως την κορυφαία τους σύνθεση μέχρι σήμερα.
Το ”Ultrapower” είναι με διαφορά ο πιο ενδιαφέρον δίσκος που έχουν κυκλοφορήσει οι STRIKER. Προσωπικά τολμώ να πω ότι είναι και ο καλύτερος τους, μια ανάσα μπροστά από το “Armed to the teeth”. Οι Καναδοί κατάφεραν σε έντεκα κομμάτια να παρουσιάσουν ότι ακριβώς πρεσβεύει η NWΟTHM σκηνή και ακόμη περισσότερα. Θα μπορούσαν να χαρακτηρίσω το άλμπουμ ως το προσωπικό τους “Turbo”, έναν δίσκο των JUDAS PRIEST που με το πέρασμα του χρόνου και χωρίς μουσικά ταμπού, εκτιμήσαμε και λατρέψαμε ακόμη περισσότερο. Άριστος δίσκος από μια μπάντα που ποτέ δεν απογοητεύει!
(9 / 10)
Νίκος Ανδρέου
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: MEGA COLOSSUS
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Showdown”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Cruz del Sur Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Sean Buchanan – Φωνητικά
Bill Fischer – Κιθάρα/Φωνητικά
Chris Millard – Κιθάρα/Φωνητικά
Anthony Micale – Μπάσο
Doza Mendoza – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Facebook
Bandcamp
Spotify
Instagram
Youtube
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ:
Official site
Facebook
Bandcamp
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
“…and the rift of the pan-dimensional undergods” (Nice Life Records, 2008)
“Drunk on blood” (EP, Nice Life Records, 2009)
“…and the sepulcher of the mirror warlocks” (EP, Independent release, 2012)
“HyperGlaive” (Killer Metal Records, 2016)
“Riptime” (Independent release, 2021)
“Showdown” (Cruz del Sur Records, 2024)
“We seek the truth, through History, forever searching through the halls of Destiny…”
Κάποιες φορές, μας είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια. Ή μήπως έχουμε πάψει να δίνουμε σημασία; Αυτά σκέφτηκα, όταν διαπίστωσα πως οι MEGA COLOSSUS δεν είναι πια η νεαρή, ελπιδοφόρα μπάντα της Ανατολικής Ακτής που ξεκινούσε ως COLOSSUS, αλλά έχουν ήδη συμπληρώσει είκοσι (20) χρόνια ζωής. Με αυτό το όνομα, κυκλοφόρησαν διαδοχικά τις τρεις πρώτες τους κυκλοφορίες. Όταν μαθεύτηκε πως υπήρχαν και άλλοι COLOSSUS, ακολούθησε η λογική και αναμενόμενη διαμάχη για το ποιος θα επικρατήσει για να φτάσουμε τελικά στη γέννηση των MEGA COLOSSUS το 2016, ως μια ωδή στον Godzilla (υπάρχει τραγούδι με τίτλο “Kaiju King”, τι άλλο θες να σου πω;) και βιβλία φαντασίας, σαν το “Dune”.
Φαίνεται πως τον τελευταίο καιρό, τα παιδιά από το Raleigh της Βόρειας Καρολίνα έχουν βρει για τα καλά τον βηματισμό τους. Η σύνθεσή τους παραμένει σταθερή, η «χημεία» τους είναι όπως όλα δείχνουν ιδανική και το τέταρτο full-length album τους, με τίτλο “Showdown”, σε παραγωγή του Al Jacob και της ιδίας της μπάντας στα Warrior Sound Studios στο Chapel Hill της Βόρειας Καρολίνας, τους «συλλαμβάνει» σε μεγάλη φόρμα, σε εξαιρετική κατάσταση! Όσοι τους ακούμε, ξέρουμε πως έχουν ως βάση και μέγιστη επιρροή τους θεούς THE LORD WEIRD SLOUGH FEG και λατρεύουν το “sci-fi heavy metal” του καταπληκτικού “Traveler”. Αυτή η λατρεία είναι και εδώ παρούσα, δεν είναι όμως μόνη της.
Οι MEGA COLOSSUS έχουν την ικανότητα να συνδυάζουν το παραδοσιακό heavy metal, με το speed metal και το hard rock με έναν τρόπο που, στοιχηματίζω, ούτε ο ίδιος ο οπαδός τους μπορεί να τον κατανοήσει πλήρως! Η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ, τα πολλαπλά φωνητικά δίνουν έναν διαφορετικό τόνο στις συνθέσεις, τα refrains είναι πιο μελετημένα από ποτέ και η ακρόαση του “Showdown” εξελίσσεται σε ένα ιδιότυπο “unboxing”, όπου το ένα κουτί είναι μέσα στο άλλο και πρέπει να τα ανοίξεις όλα, μέχρι να δεις τι κρύβεται στο τέλος. Έτσι σου αποκαλύπτει τούτος ο δίσκος τις αρετές του. Μετά από αρκετές ακροάσεις, σαν να κάνεις unboxing.
Με εμπροσθοφυλακή τραγούδια σαν το “Fortune and glory”, “Outrun infinity” και “Warden of the wicked road”, το “Showdown” διεκδικεί τον τίτλο του καλύτερου album σε ολόκληρη τη MEGA COLOSSUS δισκογραφία. Αν θα τον κατακτήσει, δεν το γνωρίζω ακόμη με σιγουριά, αφού το “Riptime” που προηγήθηκε είναι ένας πολύ δύσκολος αντίπαλος. Χαρακτηριστικά όμως είναι όσα λέει ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Bill Fischer, ο οποίος πιστεύει ότι το “Showdown” είναι για το “Riptime”, ό,τι το “Indiana Jones and the Temple of Doom” για το “Raiders of the Lost Ark”. Δηλαδή… το ιδανικό sequel! Και εδώ που τα λέμε, μάλλον έχει δίκιο!
Κάποιοι ίσως βρουν τους MEGA COLOSSUS… περίεργους. Αλλόκοτους. Σίγουρα πάντως, όλοι όσοι τους ακούσουν, θα τους βρουν εντυπωσιακούς. Κι αν αυτό είναι το πιο πρόσφατο δείγμα από ένα συγκρότημα που διανύει το 20ο έτος της ηλικίας του, τότε θα πρέπει να ντρέπονται ορισμένοι που ακούγονται «γέροι» και «ξεπερασμένοι», έχοντας το 1/3 των ετών στην πλάτη τους.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
