Οι doomsters MONASTERIUM είναι αυτοί που θα μονοπωλήσουν το 110ο μέρος των Υπογείων Δωμάτων. Οι Πολωνοί βρίσκονται σταθερά στις «επάλξεις» του επικού underground ήχου από το 2016, όταν και κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο τους και από τότε, με ό,τι μεσολάβησε και ακολούθησε, μας «ανάγκασαν» με τον τρόπο τους να τους παρακολουθούμε στενά. Στο νέο τους, τρίτο album, με τίτλο “Cold are the graves”, συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το πάρα πολύ καλό “Church of bones”, τρία χρόνια πριν. Με σταθερή την σύνθεσή τους, με εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, οι τέσσερεις μουσικοί από την Κρακοβία καταθέτουν άλλο ένα μικρό διαμαντάκι επικού, ηρωικού doom metal, στα «χνάρια» των CANDLEMASS και των BLACK SABBATH της “Heaven and Hell” – “Mob rules” περιόδου και με οκτώ νέα τραγούδια, όλα τους παραπάνω από «αξιόλογα», παραμένουν σταθεροί στο στιχουργικό τους περιεχόμενο που ξεκινά από την ηρωική φαντασία, περνά στο μυστήριο και φτάνει στη μακάβρια αίσθηση του θανάτου.
Καλύτερες στιγμές του δίσκου, καθαρά με υποκειμενικά κριτήρια, το πρώτο single “The Stigmatic”, το “Cimmeria” (δυστυχώς δε με πρόλαβαν, θα τους είχα σίγουρα στο αντίστοιχο αφιέρωμα στον Κιμμέριο ήρωα), τα έπη “Seven Swords of Wayland” (τραγούδι που μιλά για τα Επτά Σπαθιά που σφυρηλάτησε ο μυθικός νάνος σιδεράς Wayland, στον κόσμο του Dungeons and Dragons) και “The Siege” (αναφέρεται στο όνειδος της πρώτης άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως από τους Σταυροφόρους το 1204 – “Brother against brother, cross against cross, the shame on our banners, our faith has been sold”) και το θρηνητικό, εξαίσιο ομότιτλο τραγούδι, που κλείνει τον δίσκο. Άρτιο μουσικά, με χαρακτηριστικά «όσο δεν πάει» φωνητικά, σωστή ατμόσφαιρα και γεμάτο επικό συναίσθημα, το νέο album των συμπαθέστατων Πολωνών είναι για μένα η καλύτερή τους δουλειά ως τώρα και μια ακόμη πρόταση, αν θες να ακούσεις καλοπαιγμένο doom metal, χωρίς πειραματισμούς αλλά με πίστη στην CANDLEMASS «παράδοση» και στις BLACK SABBATH «ρίζες».
Αλλά ας δώσω τον λόγο στον μπασίστα Filip Malinowski, ο οποίος, αρκετά ευδιάθετος και καλός συνομιλητής, έχει να πει περισσότερα τόσο για το νέο πόνημα των Πολωνών, όσο και για τη μπάντα, γενικότερα.
Filip, σε καλησπερίζω εκ μέρους του ROCK HARD. Ελπίζω να είσαι καλά! Ως συνήθως, τί θα έλεγες να ξεκινήσουμε με ένα σύντομο βιογραφικό της μπάντας και να μας πείτε ποιοι και τί ακριβώς είστε;
Χαχα βεβαίως! Χαιρετισμούς και από μένα και πριν απ’όλα, ένα μεγάλο ευχαριστώ στο ROCK HARD για την φιλοξενία του. Οι MONASTERIUM είναι πρωτίστως μια ομάδα ανθρώπων που μοιράζονται το ίδιο πάθος για το heavy/doom metal, όντας πρωτίστως οπαδοί, αλλά και μια ομάδα μουσικών που απολαμβάνουν να δημιουργούν μουσική μαζί! Και οι άνθρωποι αυτοί είμαστε εγώ στο μπάσο, ο Michał Strzelecki στα φωνητικά, ο Tomasz Gurgul στις κιθάρες και ο Maciej Berniak στα τύμπανα.
Για τον αναγνώστη που δεν σας γνωρίζει, ας μιλήσουμε λίγο για τις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες σας, ξεκινώντας από το ομώνυμο ντεμπούτο. Είχε κυκλοφορήσει μέσω της No Remorse Records, αν θυμάμαι καλά…
Ναι, καλά θυμάσαι! Η No Remorse Records φάνηκε να είναι μια πολύ καλή επιλογή, δεδομένου ότι ήταν ήδη μια πολύ γνωστή, διεθνώς, εταιρεία, οπότε και συμφωνήσαμε. Βέβαια είχαμε έτοιμο το album, πριν αρχίσουμε να ψάχνουμε για εταιρεία. Το πρώτο τραγούδι που γράψαμε για το “Monasterium” χρονολογείται από το 2013/2014… ενώ γράψαμε άλλα εννιά κομμάτια το 2015, τα επτά από τα οποία κατέληξαν στο άλμπουμ. Τώρα που μιλάμε, νομίζω πως έχουν περάσει αιώνες από τότε!
Τρία χρόνια αργότερα, βγήκε το “Church of bones“. Το προσωπικό μου αγαπημένο, πρέπει να σου πω, από τα δύο πρώτα σας.
Αλήθεια; Χαίρομαι που το ακούω αυτό, αυτό σημαίνει ότι οδεύαμε προς την σωστή κατεύθυνση! Η δουλειά πάνω στα νέα τραγούδια για το “Church of bones” ξεκίνησε πριν καν κυκλοφορήσει το πρώτο μας άλμπουμ! Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να ηχογραφήσουμε, να τελειοποιήσουμε και να επιλέξουμε τα τελικά τραγούδια για το “Church of bones”. Ηχογραφήθηκαν δέκα κομμάτια, αλλά επιλέξαμε τελικά να βάλουμε οκτώ.
Μήπως ένα από εκείνα που κόπηκαν ήταν το “We were giants once” που ακολούθησε ως single;
Ναι, έτσι είναι! Το κομμάτι γράφτηκε τότε, αλλά δεν μπήκε στην τελική οκτάδα. Νιώθαμε ότι είχε λίγο διαφορετική ατμόσφαιρα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα τραγούδια, οπότε αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε αργότερα, ως ψηφιακό bonus track.
Το “Church of bones” περιλαμβάνει δύο από τα πλέον αγαπημένα μου τραγούδια των MONASTERIUM, το “The Order of the Dragon” και το “The last Templar“. Πώς προσεγγίσατε τον Leo των FORSAKEN, για να τραγουδήσει στο δεύτερο;
Μας κάλεσαν να παίξουμε στο MALTA DOOM FESTIVAL το 2016, και εκεί γνωρίσαμε τον Leo και τον Albert που είναι μπασίστας των FORSAKEN και επίσης ένας από τους διοργανωτές του MDM. Στη συνέχεια, την επόμενη χρονιά επισκεφτήκαμε ξανά το MDM, ως κοινό αυτή τη φορά. Γίναμε καλοί φίλοι με τον Leo και καθώς νιώθουμε ειλικρινή σεβασμό για τις φωνητικές του ικανότητες, σκεφτήκαμε ότι το να τον καλέσουμε να τραγουδήσει σε ένα ντουέτο με τον Michal, θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα. Και το τελικό αποτέλεσμα, όντως, κατά τη γνώμη μου, ήταν φανταστικό!
Φαίνεται ότι είστε πολύ ικανοποιημένοι με την Nine Records, έχετε βρει το «λιμάνι» σας εκεί…
Ναι, σίγουρα είμαστε. Η Nine Records κάνει πολύ καλή δουλειά στην προώθηση της δουλειάς μας, οπότε αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί τους για έναν ακόμη δίσκο.
Ας επικεντρωθούμε τώρα στο παρόν. “Cold are the graves” είναι ο τίτλος του νέου σας δίσκου. Πες μας γι’ αυτό και πρώτιστα, πότε αρχίσατε να το «δουλεύετε».
Και πάλι, όπως έγινε και με τους προηγούμενους δίσκους, αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στα νέα τραγούδια πριν καν κυκλοφορήσει το “Church Of Bones”.
Δηλαδή το έχετε σύστημα, έτσι;
Ναι, συνήθως, αρχίζουμε να δουλεύουμε πάνω σε νέα κομμάτια μόλις τελειώσει η ηχογράφηση, απλά για να κάνουμε κάτι «φρέσκο» και να ξεκουραστούμε έτσι από τα «παλιά» τραγούδια.
Υποθέτω ότι η πανδημία σας επηρέασε και σας, με πολλούς τρόπους, όπως επηρέασε και τόσες άλλες μπάντες…
Δυστυχώς έτσι έγινε. Είχαμε κλείσει μια συναυλία στην Κοπεγχάγη για τον Απρίλιο του 2020 και είχαμε «στα σκαριά» και κάποια άλλα σχέδια, αλλά όλα ακυρώθηκαν. Μας επηρέασε επίσης στην ηχογράφησή του νέου δίσκου, η οποία μας πήρε περισσότερο χρόνο από τον αναμενόμενο.
Φαντασία, ιστορικά γεγονότα, μυθολογία, πνευματικότητα… Αυτά είναι τα αγαπημένα σας στιχουργικά θέματα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον…
Ναι, ακριβώς. Άλλωστε αυτού του είδους τα θέματα είναι που ταιριάζουν απόλυτα στο επικό doom metal. Δε χωρούν νεοτερισμοί εδώ.
Τί πιστεύεις για το “Cold are the graves”, με το χέρι στη καρδιά;
Το “Cold are the graves” είναι κατά τη γνώμη μου ο πιο ώριμος και προσεγμένος δίσκος μας, μέχρι στιγμής. Ήμασταν επίσης λίγο πιο «θαρραλέοι» ως προς το στυλ μας, βάζοντας στο παίξιμό μας στοιχεία από κλασσικό heavy metal και πιο γρήγορους ρυθμούς.
Ποιος είναι υπεύθυνος για τους στίχους και τη μουσική;
Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής μας δημιουργείται στο προβάδικό μας. Φυσικά, τα περισσότερα riffs προέρχονται από τον κιθαρίστα μας, τον Tomasz, αλλά πάντα δουλεύουμε όλοι μαζί την τελική μορφή των τραγουδιών. Όλοι οι στίχοι είναι του Michal.
Αυτή η σταθερότητα της σύνθεσής σας, αποτελεί πλεονέκτημα θεωρείς και για τη σύνθεση των τραγουδιών σας;
Βέβαια! Πιστεύω ότι πάντα θα ισχύει αυτό, ειδικά όταν όλοι συμφωνούν μουσικά.
Ποιες είναι οι επιρροές σας; Όχι μόνο για το “Cold are the graves“, αλλά και γενικότερα…
Εξαρτάται αν ρωτάς εμένα προσωπικά ή ολόκληρη τη μπάντα.
Και τους δύο!
Ωραία. Πιθανότατα δεν θα σε εκπλήξω αν σου πω ότι οι πιο κοινές επιρροές μέσα στη μπάντα προέρχονται από κλασικά heavy και doom metal ακούσματα όπως οι CANDLEMASS, οι BLACK SABBATH κλπ. Αλλά ο καθένας μας έχει το δικό του, ελαφρώς διαφορετικό μουσικό γούστο, κάτι που κατά τη γνώμη μου κάνει τη μουσική μας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Ένα από τα αγαπημένα μου metal είδη εκτός από το doom, είναι το black metal. Πάντα απολαμβάνω να «σκάβω» στην underground black metal σκηνή και να ανακαλύπτω νέες μπάντες!
Έχετε παίξει σε αναγνωρισμένα και σημαντικά festivals όπως το HAMMER OF DOOM, το UP THE HAMMERS, το MALTA DOOM FESTIVAL, το DOOM OVER VIENNA και το SEEDS OF DOOM… Υπάρχει όμως κάποιο όνειρο, όσον αφορά τις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Το απόλυτο θα ήταν να μοιραστούμε την ίδια σκηνή με τους CANDLEMASS, κάτι που παραλίγο να γίνει πραγματικότητα! Είχαμε ήδη «κλείσει» για το METALMANIA FESTIVAL εδώ στην Πολωνία, όπου οι CANDLEMASS επρόκειτο να είναι headliners, αλλά δυστυχώς αυτό ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας…
Τί θυμάσαι από τη συναυλία σας στην Αθήνα;
Το ότι ήπιαμε όλες τις μπύρες του ψυγείου μας, παρέα με τους NIGHT DEMON! (γέλια) Το UP THE HAMMERS είναι σίγουρα ένα σπουδαίο festival και εμείς ήμασταν μέρος ενός σπουδαίου line up! Εκτός του festival, περάσαμε μια ολόκληρη εβδομάδα στην Αθήνα, για να την εξερευνήσουμε. Επισκεφθήκαμε και τον Χρήστο Παπαδάτο, στο μουσικό κατάστημα της No Remorse Records.
Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε γι’ αυτό, αλλά πώς βλέπεις τη μπάντα, σε δέκα χρόνια από τώρα, ας πούμε;
Αυτή είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση… Ελπίζω να συνεχίσουμε να αγαπάμε το doom metal, να συνθέτουμε νέα μουσική και να δίνουμε συναυλίες.
Ποια η γνώμη σου για τη σημερινή underground metal σκηνή; Ποιες μπάντες ξεχωρίζεις ως «ηγέτιδες»;
Η πρώτη μπάντα που μου έρχεται αμέσως στο μυαλό και η μπάντα που πραγματικά απολαμβάνω, είναι οι SORCERER, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν μπορούν ακόμα να θεωρηθούν ως underground (σ.σ: μάλλον όχι, αλλά ούτε κι εγώ είμαι σίγουρος, Filip). Από την άλλη πλευρά, η epic doom metal σκηνή είναι τόσο μικρή που σχεδόν όλες οι μπάντες μπορούν να θεωρηθούν underground. Μου άρεσε πολύ το “Upon a Pale Horse” των BELOW, του 2017. Οι DOOMOCRACY από τη χώρα σας είναι άλλη μια μπάντα που μου αρέσει πολύ, ειδικά το άλμπουμ “Visions and creations of imagination”. Νομίζω κυκλοφορούν και αυτοί σύντομα ένα νέο άλμπουμ, σωστά; Ας μην ξεχνάμε τους Μαλτέζους FORSAKEN, τους WHEEL από τη Γερμανία και φυσικά τους EVANGELIST (σ.σ: «αδελφό» doom metal group, τσεκάρετε οπωσδήποτε οι doomsters).
Είπες μόλις τη μαγική λέξη… Εκτός από τον Michał, του οποίου η φωνή είναι τόσο αναγνωρίσιμη και δε γίνεται να μας «κρυφτεί», μπορώ να ρωτήσω ποιος άλλος από τους MONASTERIUM, συνδέεται με τους EVANGELIST; Ή μήπως πρόκειται για μυστικό επτασφράγιστο;
Ο Michal είναι το μόνο κοινό μέλος μεταξύ ημών και των EVANGELIST, οπότε όπως καταλαβαίνεις δε μπορώ να απαντήσω εκ μέρους του.
Έχουν περάσει δύο χρόνια από το EP “Ad mortem festinamus” και τέσσερα από τo “Deus Vult” LP, γι’αυτό και ρώτησα…
Το ξέρω, κι εγώ θα ήθελα να ακούσω νέο υλικό!
Αυτό ήταν! Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου, Filip. Ελπίζω να σας δούμε σύντομα κι από κοντά! Δικά σου τα τελευταία λόγια…
Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη, ήταν και δική μου χαρά που μιλήσαμε! Doom on!
Αν σου άρεσαν όσα άκουσες και διάβασες, μπες εδώ για τα περαιτέρω και doom or be doomed!
https://www.facebook.com/monasteriumdoom
https://monasterium.bandcamp.com
Δημήτρης Τσέλλος
