Όταν οι Γάλλοι ECCLESIA κυκλοφορούσαν το demo EP “Witchfinding metal of doom”, όσοι το άκουσαν (εγώ δεν ήμουν ένας από αυτούς, το ομολογώ) σίγουρα θα κατάλαβαν πως κάτι καλό ξεκινά. Με το “De Ecclesia Universalis”, τα συμπεράσματα ήταν πια ασφαλή. Ένα ντεμπούτο άξιο πολλών επαίνων, είχε ενθουσιάσει τους απανταχού doomsters, εκτός από ορισμένους “pure-ίστες” οι οποίοι αδυνατούσαν να δεχτούν πως το doom metal μπορεί να ακούγεται και πιο up tempo, δίχως την παράλογη απαίτηση που το θέλει να περπατά σε ρυθμούς χελώνας ή να σέρνεται σαν τον βόα, μετά από λουκούλλειο γεύμα.
Μια τετραετία μετά, οι ECCLESIA είναι εδώ, με σκοπό να ξεπεράσουν το πρώτο τους album και να δημιουργήσουν κάτι ακόμη καλύτερο, αφού τελικά όντως, ο πραγματικός εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο! Το “Ecclesia Militans” το περίμενα με ανυπομονησία. Και όλη αυτή η μελετημένη, καλά σχεδιασμένη καμπάνια που έτρεξε από πλευράς μπάντας, με τις μυστηριώδεις αναρτήσεις στα social media και τα teasers που μας «πετούσε» κάθε τόσο, την ενέτειναν. Μια ανυπομονησία που εξελίχθηκε σε ενθουσιασμό, όταν άκουσα για πρώτη φορά τον δίσκο.
Το νέο άλμπουμ είναι καλύτερο σε όλα τα επίπεδα. Από το artwork, μέχρι την παραγωγή, υπερέχει του προκατόχου του. Όσον αφορά δε τη μουσική, η οπτική πλευρά από την οποία κοιτάζει το doom metal η εξάδα από τη Γαλλία, εξακολουθεί να είναι η ίδια: Doom metal, παιγμένο ωστόσο με έναν τρόπο που φλερτάρει με το βαρύτατο, κατά Σουηδία μεριά, power metal συγκροτημάτων όπως οι TAD MOROSE. Για να μιλήσουμε σε αντιστοιχία με πιο «σύγχρονα» ακούσματα, όπως το έκαναν με εξαίσιο τρόπο οι SORCERER στο περσινό “Reign of the Reaper”, που έλαβε τις καλύτερες των κριτικών και εντυπώσεων από το σύνολο σχεδόν κοινού και Τύπου.
Ναι, εδώ θα βρεις και τους συνήθεις υπόπτους, όταν μιλάμε για doom metal. Θα βρεις τους BLACK SABBATH, αλλά στο “Headless cross”, όχι στην Ozzy εποχή. Θα βρεις και τους CANDLEMASS, αλλά στο “King of the Grey Islands” και το “Chapter VI”, όχι στις ημέρες του Messiah. Κάτι που κάνει τη μουσική των ECCLESIA εκτός από άκρως επική, πιο up tempo και αυξάνει συγκριτικά το ενδιαφέρον, τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ. Χμ… και ο αρχισυντάκτης μου, που έτσι κι αλλιώς έχει σε μεγάλη εκτίμηση τέτοιου είδους κινήσεις!
Η riff-ολογία είναι ισοπεδωτική. Τα φωνητικά έχουν μεγάλη ποικιλία και θα τα ακούσεις να αλλάζουν από υψίσυχνα σε brutal και από λυρικά σε τραχιά με μεγάλη άνεση, ανάλογα τα κέφια του Frater Arnhwald, ο οποίος αποδεικνύεται μεγάλο «λαχείο». Το εκκλησιαστικό όργανο που κάνει «πλάτες», εξελίσσεται σε ΣΠΟΥΔΑΙΑ προσθήκη. Τα Λατινικά και τα samples από ταινίες και εκκλησιαστικούς ψαλμούς, είναι το τέλειο κερασάκι στην τούρτα. Αν μάλιστα έχεις και σχετικά «εκπαιδευμένο» αυτί, θα εντοπίσεις και κάποια στοιχεία από τον ακραίο ήχο, που βρίσκονται δω και κει καλά κρυμμένα… ή και όχι τόσο καλά.
Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποιο ή κάποια τραγούδια, ως τα καλύτερα. Καθένα από αυτά, στο στυλ του, είναι κορυφαίο και τα γούστα κάθε ακροατή, είναι διαφορετικά. Θα ξεχωρίσω όμως ως προσωπικά αγαπημένα τα “If she floats”, “Et cum spiritu tuo” και το ομώνυμο, δίνοντας ταυτόχρονα credit στο “Harvester of sinful souls” για τη διαφορετικότητά του και στο “Ereptor verae fidei” για τους λατινικούς του στίχους.
Οι έξι μυστηριώδεις Ιεροεξεταστές, ξεκίνησαν ήδη για το επόμενο κυνήγι τους. Μην έχεις καμιά αμφιβολία, κανείς δε θα ξεφύγει από τη δίκαιη κρίση τους… άλλωστε, ως γνωστόν, “not even Royalty, escapes God’s judgement!”. Συγχαρητήρια λοιπόν σε όποιον κατάλαβε από πού προέρχεται η τελευταία ατάκα, συγχαρητήρια και στους ECCLESIA για έναν από τους δίσκους της χρονιάς.
(9 / 10)
“I will find out the truth for you, have no fear”, είχε πει ο τεράστιος Vincent Price ως Matthew Hopkins, στην ταινία «Ο λόφος των κρεμασμένων» (αυθεντικός τίτλος: “Witchfinder General”). Τη δική τους αλήθεια μας αποκαλύπτουν και οι ECCLESIA, στην συνέντευξη που ακολουθεί. Μαζί μας ο κιθαρίστας και ιδρυτής του group, Witchfinder General, ευδιάθετος και αναλυτικότατος. Παρεμβάλλεται και συμπληρώνει όπου χρειάζεται, ο τραγουδιστής Frater Arnhwald. “Men sometimes have strange motives for the things they do”, είχε επίσης πει ο Price στην ίδια ταινία και μα την πίστη μου, τούτοι δω οι Γάλλοι αποτελούν την πεμπτουσία αυτής της έκφρασης!
Καλώς ορίσατε στο Rock Hard Greece, κύριοι! Τα θερμά μας συγχαρητήρια για το νέο σας, εξαιρετικό album! Τι θα λέγατε να ξεκινήσουμε με τα βασικά; Πως συναντηθήκατε, πως δημιουργήσατε τη μπάντα και πως από trio, γίνατε σεξτέτο;
The Witchfinder General: Χαίρε! Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά λόγια και για την πρόσκλησή σας! Οι ECCLESIA ξεκίνησαν σαν δικό μου, side-project το 2016. Ηχογραφήσαμε το πρώτο μας demo και προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το πρώτο μας line up με τον Ιεροεξεταστή Conrad να αναλαμβάνει χρέη κιθαρίστα και τον Αδελφό Arnhwald, που τότε ασχολείτο με διασκευές, χρέη τραγουδιστή, ως guest. Τελικά ο Arnhwald θα γινόταν μόνιμο μέλος. Αφού συμπληρώσαμε την τότε σύνθεσή μας, δώσαμε, το 2018, το πρώτο μας live. Όλα τα μέλη τα ήξερα από πριν, δεν μου ήταν διόλου δύσκολο να τα προσεγγίσω. Εκείνο το πρώτο μας live το 2018 το δώσαμε σαν κουιντέτο. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του ντεμπούτου μας, αποφασίσαμε να εντάξουμε στη μουσική μας εκκλησιαστικό όργανο σε μόνιμη βάση και τότε ήταν που καταλάβαμε πως χρειαζόταν ένα επιπλέον μέλος, για να «βγουν» τα μέρη αυτά live.
Περιγράφετε το μουσικό σας «αποτύπωμα» ως “Witchfinding or Holy Metal Of Doom”. Τι σημαίνει αυτό;
Βασικά, είναι μια διασκεδαστική ταμπέλα την οποία βρήκα αλλάζοντας το “Anticosmic Metal of Death” των DISSECTION. Η σημασία της ήταν διττή: Από τη μια ήταν κάτι σαν φόρος τιμής προς τη μπάντα του Nödtveidt και από την άλλη, ένας τρόπος να περιγράψουμε το δικό μας στυλ: Heavy metal βασισμένο στο doom, με στίχους και εικόνα εμπνευσμένα από το κυνήγι μαγισσών.
Ποιες οι εντυπώσεις σας από το ντεμπούτο “De Ecclesiæ Universalis”, τώρα που έκανε τον «κύκλο» του; Πως είδατε να το υποδέχονται οι οπαδοί ανά τον κόσμο;
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και υπερήφανοι για το πρώτο μας album. Μπορεί να κυκλοφόρησε κατά την περίοδο των lockdowns της πανδημίας του κορονοϊού, ωστόσο έτυχε πολύ-πολύ θερμής υποδοχής από όλον τον κόσμο και μάλιστα, προς έκπληξή μας, μεγαλύτερη εκτός Γαλλίας, παρά εντός συνόρων. Ελλάδα, Ιταλία, Γερμανία, ακόμη και Η.Π.Α μας «αγκάλιασαν» θερμά και αυτό ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε σε καμία των περιπτώσεων, κάνοντας παράλληλα το επόμενό μας βήμα, δυσκολότερο.
Τέλεια! Πάμε τώρα στο νέο σας εγχείρημα, το “Ecclesia Militans”. Ποιο είναι το θέμα του; Ξέρω πως ο όρος αυτός στα Λατινικά σημαίνει το σύνολο των Χριστιανών επί Γης, οι οποίοι μάχονται ενάντια στο Κακό και κάθε είδους αμαρτία… αλλά πέραν αυτού;
Το “De Ecclesiæ Universalis” ήταν κάτι σαν “visiting card” για τη μπάντα, αυτό που θέλαμε τότε ήταν να κάνουμε τη δική μας «εκκλησία» παγκόσμια, να γίνουμε γνωστοί σε όσο περισσότερο κόσμο γινόταν. Το “Ecclesia Militans” σηματοδοτεί την αρχή της κατάκτησης του κόσμου και αν κάνουμε μια σύνδεση με τους στίχους του ομώνυμου τραγουδιού, δηλώνει την απόφασή μας να κηρύξουμε τον Λόγο του Θεού και… να κάψουμε τη μάγισσα της περιοχής σας! Πρέπει όμως να σου πω πως τα τέσσερα χρόνια που πέρασαν, δεν ήταν εύκολα για κανέναν μας. Περάσαμε μέσα από πολλές δυσκολίες, προσωπικές αλλά και ως μπάντα, δώσαμε αγώνες, αλλά όλα αυτά τώρα είναι πίσω μας και πλέον είμαστε έτοιμοι και δυνατοί να κάνουμε την «Εκκλησία» μας «Στρατιωτική»!
Πολλά από τα νέα σας τραγούδια, μοιάζουν να περιγράφουν συγκεκριμένους τρόπους εξορκισμών και κυνηγίου μαγισσών, σωστά; Θα θέλατε να μας δώσετε περισσότερες πληροφορίες και εξηγήσεις επ’ αυτού; Ας ξεκινήσουμε με το “If she floats”!
Το “If she floats” είναι απευθείας επηρεασμένο από την ταινία “The Witchfinder General” με τον Vincent Price και είναι περίπου η συνέχεια του “God’s Trial” που υπήρχε στο ντεμπούτο μας. Φανταστήκαμε μια σκηνή όπου τα μέλη της Ιεράς Εξέτασης θα παρουσίαζαν τα όργανα των βασανιστηρίων στη μάγισσα και στο refrain ουσιαστικά ανακοινώνεται η απόφασή μας: Θα την πετούσαμε στο νερό. Αν επέπλεε, τότε θα ξέραμε πως είναι μάγισσα, αν πνιγόταν… τουλάχιστον θα σωζόταν η ψυχή της! (σ.σ: τσέκαρε επίσης την αρχή της ταινίας “Season of the witch” με τον Nicholas Cage και τον Ron Pearlman)
Ακολουθεί το “Et cum spíritu tuo” («και με σας, το Άγιο Πνεύμα»), το οποίο είναι η απάντηση στο “Dominus vobiscum” («ο Κύριος μεθ’ υμών»), απ’όσο ξέρω.
Ακριβώς. Το τραγούδι αυτό έχει συγκεκριμένο, ιδιαίτερο “feeling”, καθώς πρόκειται για το κάλεσμά μας να μας ακολουθήσετε στην ιερή μας αποστολή, στο κυνήγι των μαγισσών. Ό,τι και να κάνετε, από όπου και να έρχεστε, όποιοι και να είστε, είστε όλοι ευπρόσδεκτοι στην οικογένειά μας. Και θα έχει πλάκα, να το ξέρετε, είμαστε σαν μια μεγάλη συμμορία! (σ.σ: εγώ ήδη σκέφτομαι σοβαρά να γίνω μέλος πάντως!)
Τι εννοείτε με το “Antecclesia”;
“Antecclesia” κυριολεκτικά σημαίνει «Αντί-Εκκλησία» (“Anti-church”). Τα προηγούμενα, όχι πολλά, χρόνια, συνέβησαν τόσα γεγονότα που με έκαναν να σκεφτώ πως ναι, το Κακό υπάρχει στον κόσμο, προσπαθεί να σκλαβώσει τον Άνθρωπο, ίσως μάλιστα οι προσπάθειές του να είναι πιο έντονες από ποτέ! Το τραγούδι λοιπόν αυτό, είναι η προειδοποίησή μας σχετικά με τη μοχθηρία του Διαβόλου.
“Ereptor verae fidei”… Ποιοι είναι οι «λαφυραγωγοί», οι «πλιατσικολόγοι» της «αληθινής πίστης»;
Arnhwald: Είναι ένα τραγούδι που μιλά για τον Αντι-Πάπα. Κατά την μακρά της πορεία στην Ιστορία, η Εκκλησία είχε να αντιμετωπίσει πολλούς απατεώνες που θέλησαν να αναλάβουν τα ηνία του θεσμού, με την εκλογή τους ως Πάπες. Αυτό βέβαια που έχει εξίσου ενδιαφέρον, είναι πως τελικά όλοι «ξεσκεπάστηκαν» και κατέληξαν να καούν στην Κόλαση. Αυτό είναι το αισιόδοξο μέρος της ιστορίας μας.
The Witchfinder General: Και υπάρχει άραγε καλύτερος τρόπος να μιλήσει κανείς για τον Πάπα, από τα Λατινικά;
Φυσικά και δεν υπάρχει! Ένα βήμα πριν το τέλος, το “Redden the iron”…
Ο πρώτος τίτλος του, ήταν “Boiling witch”. Είναι κάτι σαν συνταγή, θέλαμε να δώσουμε στους ακροατές να καταλάβουν πώς να μαγειρέψουν σωστά μια μάγισσα! (γέλια)
Δε θέλω να μου πείτε λεπτομέρειες γι’ αυτό, προτιμώ να μου πείτε για το “Harvester of sinful souls”! (γέλια)
Παραδόξως, δεν είχαμε μιλήσει ως τώρα για τον Μαύρο Θάνατο, την πανούκλα, παρόλο που ήταν ένα πολύ σημαντικό γεγονός της ευρωπαϊκής κοσμικής και θρησκευτικής Ιστορίας. Πολλές μπάντες και πολλοί καλλιτέχνες το είχαν κάνει αυτό στο παρελθόν, αλλά εμείς θέλαμε να το κάνουμε με τον δικό μας τρόπο. Σε μας, η πανούκλα περιγράφεται ως μια «θεϊκή μάστιγα», μια τιμωρία προς τους αμαρτωλούς που θα σταλούν στην Κόλαση και μια απελευθέρωση για τις ψυχές όσων εξομολογηθούν και μετανοήσουν. Υπάρχει επίσης μια ομοιότητα, μεταξύ του πυρετού που προκαλεί η αρρώστια αυτή και του θρησκευτικού ζήλου, της θρησκευτικής ζέσης…
Για μένα, αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ του “… Universalis” και του “… Militans”, είναι το γεγονός πως το νέο σας album είναι πιο “heavy/power metal” από το προηγούμενο, αν και το “…Universalis” δεν ήταν ένα album ας πούμε, καθαρού doom metal. Συμφωνείτε; Τι σας έκανε να αποφασίσετε αυτήν την αλλαγή;
Arnhwald: Και άλλοι το λένε αυτό, αλλά προσωπικά πιστεύω πως το album αυτό είναι περισσότερο doom metal και μάλιστα λιγότερο μοντέρνο, κατά κάποιον τρόπο. Υπάρχουν κάποια τραγούδια που είναι πιο γρήγορα, ναι, αλλά ποτέ δεν προσπαθήσαμε να παίξουμε speed/power metal, άσε που έχουμε πολλά βαριά και πραγματικά συντριπτικά κομμάτια, για να μας χαρακτηρίσεις έτσι…
Ναι, αλλά το power metal δεν έχει μόνο γρήγορες ταχύτητες, ούτε είναι πάντα ανάλαφρο και χαζοχαρούμενο!
Arnhwald: Αυτό ακριβώς, όταν αναφέρει κάποιος τον όρο “power metal”, μου θυμίζει μπάντες σαν τους HELLOWEEN, και δεν μπορώ να καταλάβω από πού προκύπτει αυτή η σύγκριση. Δεν έχω σχέση ως ακροατής με τέτοιου είδους συγκροτήματα και πιστεύω πως παίζουμε το δικό μας heavy metal, το οποίο είναι περισσότερο κοντά στους BLACK SABBATH και τους JUDAS PRIEST, παρά ας πούμε στους STRATOVARIUS και τους DRAGONFORCE, για να είμαι ειλικρινής. Νομίζω πως η αίσθηση ότι δεν παίζουμε αγνό doom metal, πηγάζει από την ποικιλία των τραγουδιών μας. Κάποια doom metal albums ακούγονται αρκετά μονολιθικά, και αυτή ήταν πάνω-κάτω και η φάση του “De Ecclesia Universalis”. Το “Ecclesia Militans” έχει περισσότερη ποικιλία και εκπλήσσει κάποιες φορές, οπότε δύσκολα το συσχετίζει κανείς με ένα στυλ μουσικής το οποίο τείνει να είναι ως και μονότονο, κάποιες φορές.
The Witchfinder General: Ο Arnhwald έχει δίκιο. Θα ήθελα επίσης να προσθέσω πως δεν αποφασίζουμε εκ των προτέρων για το ποια μουσική κατεύθυνση θα πάρουμε. Απλά συνθέτουμε τραγούδια και αφήνουμε την όποια ατμόσφαιρα να δημιουργηθεί μόνη της, μέσα από αυτά.
(σ.σ: Απολύτως λογικά αυτά που λέει ο Arnhwald, από πλευράς του. Στις μέρες μας, παγκοσμίως θεωρείται πως power metal παίζουν μπάντες σαν τους GLORYHAMMER, SABATON και DRAGONFORCE και μπάντες σαν τους TAD MOROSE ή τους MORGANA LEFAY δεν θεωρούνται power metal μπάντες – καλά, για την αμερικανική σκηνή, ούτε λόγος)
Ok, κατανοητό. Πάμε τώρα σε ένα άλλο στοιχείο που κάνει τη μουσική σας μοναδική, την εκτεταμένη χρήση του εκκλησιαστικού οργάνου.
The Witchfinder General: Η ιδέα του να χρησιμοποιήσουμε όργανο, μας ήρθε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του “De Ecclesia Universalis”. Εκείνη την περίοδο, νιώθαμε πως κάτι λείπει από τα τραγούδια μας και συνειδητοποιήσαμε πως δε γίνεται να είμαστε η Εκκλησία, χωρίς να έχουμε… “Pipes of Doom”!
Arnhwald: Δεν υπάρχει Θεία Λειτουργία, χωρίς όργανο.
Ποιος είναι υπεύθυνος για τη μουσική και τους στίχους; Και ποια η συνεισφορά των υπολοίπων μελών στον ήχο των ECCLESIA;
The Witchfinder General: Εγώ είμαι υπεύθυνος για τους περισσότερους στίχους, με τον Arnhwald να τους αλλάζει κάποιες φορές, κατά τη διάρκεια της σύνθεσης, για να ταιριάζουν καλύτερα με τις φωνητικές γραμμές. Στο πρώτο μας άλμπουμ, κάτι ανάλογο έγινε και με τη μουσική. Εγώ έγραψα τη μουσική, ο Arnhwald έκανε κάποιες τροποποιήσεις και ο Julius Accusator έγραψε τα leads. Τούτη τη φορά, η σύνθεση ήταν αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας των τριών μας.
Φοράτε μάσκες και μανδύες. Είμαι πολύ περίεργος να δω, πως αυτό θα «βγει», επί σκηνής!
Όταν ξεκίνησα τους ECCLESIA, είχα στο νου μου πως έπρεπε να υπάρχει ένα συνολικό «πακέτο», όχι μόνον η μουσική. Ήθελα το concept να ταιριάζει με τη μουσική. Οπότε, όταν φτάσαμε στο «πως» θα βγαίνουμε στην σκηνή, ήταν ξεκάθαρο πως δεν θα ντυνόμασταν με jeans και μπλουζάκια, χαχα! Η Ιερά Εξέταση έπρεπε να είναι απρόσωπη, χωρίς συναισθήματα και με μυστικισμό να την περιβάλει. Έτσι, αποφασίσαμε να γίνουμε μια κολεκτίβα μοναχών, φορώντας όλοι τους ίδιους μανδύες και τις μάσκες. Έχουμε επίσης και άλλα αξεσουάρ μαζί μας, όπως ένα σπαθί, ένα aspersorium (σ.σ: σκεύος όπου βάζουν μέσα αγιασμό) και σκουριασμένα εργαλεία, όπως τανάλιες, για να μπει όσο γίνεται περισσότερο το κοινό στο κλίμα μας. Φυσικά, έχουμε διάφορα σχέδια στο μυαλό μας, για το πώς όλο αυτό θα βελτιωθεί και αναπτυχθεί στο μέλλον.
Μιλώντας για live shows, είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνετε και σεις οι ίδιοι πως αυτά τα έπη απαιτούν να παιχτούν «ζωντανά»…
Φυσικά! Ήδη σχεδιάζουμε τις συναυλίες μας και μιλάμε με όποιον θέλει να μας «κλείσει». Τα μόνα που έχουμε κλείσει από τώρα, είναι κάποια πράγματα για το τέλος του 2024, αλλά θα τα αποκαλύψουμε όταν έρθει η ώρα (σ.σ: ήδη έχει ανακοινωθεί η συμμετοχή της μπάντας στο γαλλικό Metal Fest τον Νοέμβριο). Ελπίζουμε να μπορέσουμε να έρθουμε και στην Ελλάδα, κάποια στιγμή! (σ.σ: promoters ακούτε;)
Μακάρι! Επόμενο θέμα, το εξώφυλλο. Πρόκειται για το έργο του Jaume Serra «Η κάθοδος στον Άδη» (σ.σ: “The Descent into Limbo” συγκεκριμένα). Γιατί το διαλέξατε και τί άλλο θα δούμε, ανοίγοντας το booklet;
Από την αρχή, στόχος μας ήταν να προσφέρουμε καλαίσθητα artworks, βασισμένα στην ιστορική χριστιανική εικονογραφία και αγιογραφία, μια πραγματικά αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Για αυτό το album, επικεντρωθήκαμε στη γοτθική περίοδο, με αυτό το υπέροχο έργο του 14ου αιώνος. Παρουσιάζει την κάθοδο του Χριστού στην Κόλαση, για να σωθούν οι ψυχές των νεκρών. Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο θέμα στην Τέχνη, αλλά ταιριάζει τέλεια με τη φιλοσοφία των ECCLESIA, που θέλουν να σώσουν ψυχές από το Κακό, με κάθε κόστος. Και λόγω αυτού του «ορθόδοξου» στυλ απεικόνισης, αν και πρόκειται για έργο ενός Ισπανού, με τους δαίμονες να προσπαθούν απεγνωσμένα να κλείσουν το στόμα του Θηρίου, το βρήκαμε μοναδικό και ιδιαίτερα εκφραστικό. Όσον αφορά το booklet, ο Maxime la Combe δούλεψε επάνω σε έργα της ιδίας περιόδου, με την ενσωμάτωση σε αυτά ορισμένων αξιόλογων ιστορικών έργων τέχνης από τη Γαλλία. Σημείωσε εδώ, το εξώφυλλο είναι μόνο η πρόσοψη του καθεδρικού ναού και πως αν σου άρεσε το artwork του πρώτου μας album, δεν θα απογοητευτείς από αυτό.
Ας παίξουμε τώρα ένα παιχνιδάκι, ας το πούμε “the top three game”. Θέλω να μου πείτε την αγαπημένη σας τριάδα δίσκων, βιβλίων και κινηματογραφικών ταινιών. Κάτι μου λέει πως το “Witchfinder General”, με τον Vincent Price, είναι μέσα σε αυτές…
Arnhwald: Ω, αυτό είναι δύσκολο… Λοιπόν, ταινίες δε θα πω, δεν είμαι και τόσο fan της φάσης, γενικά, αλλά από albums θα διαλέξω το “Painkiller”, το “Anthems to the welkin at dusk” και το “Killing technology”, με άλλα είκοσι να περιμένουν στην σειρά! Βιβλία… τρία δεν αρκούν, σίγουρα, αλλά ας πούμε τους «Αδερφούς Καραμαζόφ» του Ντοστογιέφσκι, τον «Μοναχό» του Λιούις και τη «Δαιμονισμένη» του Jules Barbey d’Aurevilly.
The Witchfinder General: Θα διαλέξω κι εγώ το “Painkiller”, το “Killers” και το “Sehnsucht”, όσο για ταινίες και βιβλία… μου είναι τόσο δύσκολο να διαλέξω! Επηρεάστηκα πάρα πολύ από πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με την Ιστορία, ειδικότερα τη μεσαιωνική, όπως και από την κλασσική λογοτεχνία. Και ναι, εννοείται έχεις πιάσει το νόημα για τις ταινίες του Vincent Price!
Οι παραπάνω επιλογές σας, έχουν επιδράσει στον τρόπο που γράφετε μουσική;
Arnhwald: Κατά κάποιον τρόπο. Οτιδήποτε «ερεθίζει» τη φαντασία, επιδρά και στον τρόπο που γράφεις μουσική. Κάποιες φορές η επιρροή αυτή είναι ξεκάθαρη, κάποιες όχι τόσο. Ξέρω καλά τι είναι οι ECCLESIA ως «οργανισμός». Αλλά στην περίπτωση αυτή, «το περιεχόμενο είναι μεγαλύτερο από το δοχείο που το περιέχει» (σ.σ: “the content is larger than the container”, ήταν η ακριβής φράση), αν με καταλαβαίνεις, οπότε ακόμη και πράγματα που θα μπορούσαν να φαίνονται πολύ μακριά από το «πεδίο» μας, μπορούν να έχουν μια αρκετά σημαντική, τολμώ να πω, επιρροή στη μουσική μας.
Υπάρχει κάτι στις μέρες μας, που θα το «κυνηγούσατε» με ευχαρίστηση; Που βρίσκεται ενοχλητικό ή επιβλαβές; Στη μουσική βιομηχανία, στην κοινωνία γενικότερα…
The Witchfinder General: Δε ξέρω… αλήθεια, είναι τόσες πολλές οι πιθανές απαντήσεις! Οπωσδήποτε, οτιδήποτε έχει να κάνει με αιρετική συμπεριφορά! Αλλιώς, μιλώντας γενικότερα, έχω μείνει αποσβολωμένος από το πώς οι άνθρωποι σήμερα μπορούν να είναι τόσο τεμπέληδες και να μην έχουν ενδιαφέροντα! Η άγνοια και η ατελείωτη ψυχαγωγία 24 ώρες την ημέρα, είναι πραγματική μάστιγα κατά τη γνώμη μου.
Αυτό ήταν, κύριοι. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που μου διαθέσατε, σας συγχαίρω ξανά για το νέο σας album και σας δίνω άπειρα «μπράβο», γιατί χρησιμοποιήσατε samples γρηγοριανών ύμνων, από το παιχνίδι “Medieval ΙΙ – Total War”! Ελπίζω να σας δω σύντομα στην Ελλάδα!
Εμείς ευχαριστούμε, για την ενδιαφέρουσα συζήτηση! Να σου πω την αλήθεια, δεν θα με χαρακτήριζα φίλο των pc games, δε γνωρίζω αυτό που μου λες… αλλά αντλήσαμε υλικό από κάποιες συγκεκριμένες, παλαιές «πηγές» για αυτόν τον σκοπό, οπότε ίσως να χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες και από τους δημιουργούς του παιχνιδιού, για τον ίδιο σκοπό! Μακάρι να έρθουμε στη χώρα σας… Deus Vult!
Παρουσίαση album/συνέντευξη: Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: ECCLESIA
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Ecclesia Militans”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Aural music
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Frater Arnhwald – Φωνητικά
The Witchfinder General – Κιθάρα
Julius Accusator – Κιθάρα, β’ φωνητικά
Frater Ignis Sacer – Μπάσο
Pater Walkelinus – Πλήκτρα, όργανο
Pater Hexenhammer – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
YouTube
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ:
Official site
Facebook
Bandcamp
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ:
“Witchfinding metal of doom” (EP, Aural music, 2017)
“De Ecclesia Universalis” (Aural music, 2020)
“Ecclesia Militans” (Aural music, 2024)
