«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: DEMON HEAD
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Through holes shine the stars”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Svart Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Mikkel Fuglsang – Μπάσο
Jeppe Wittus – Τύμπανα
Gjerlufsen Nielsen – Κιθάρα, φωνητικά
Gjerluff Nielsen – Κιθάρα
Marcus Ferreira Larsen – Φωνητικά
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Jim Slade – Κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο, σαξόφωνο
Anders M. Jørgensen – Κιθάρα
Adam CCsquele Nielsen – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ:
Site – Webstore
Bandcamp
Facebook
«Πάλιωσαν» και οι Δανοί DEMON HEAD. Μια ντουζίνα χρόνια μετρούν στον χώρο και έπιασαν εξάδα, όσον αφορά τη δισκογραφία τους. Πέντε full lengths και ένα EP, είναι ένας πολύ καλός αριθμός, ας είμαστε ειλικρινείς. Τα παιδιά από την Κοπεγχάγη δουλεύουν με μέθοδο και συνέπεια, κανείς δε μπορεί να μην τους το αναγνωρίσει αυτό. Το έκτο τους πόνημα, είναι αυτό που θα μας απασχολήσει εδώ και τιτλοφορείται “Through holes shine the stars”, το πρώτο τους με την Svart Records.
Η πορεία των DEMON HEAD, δείχνει μια συνεχή τάση προς αλλαγή και εξέλιξη. Στα “Ride the wilderness” και “Thunder on the fields”, ακούγαμε μια μπάντα φανερά επηρεασμένη από τους PENTAGRAM (οι τιτάνες του heavy rock/proto doom metal έρχονται για μια τελευταία, αποχαιρετιστήρια συναυλία την 1η Οκτωβρίου στο Demon’s Gate Festival) και τους WITCHCRAFT, στα επόμενα “Hellfire ocean void” και “Viscera”, άρχισε το φλερτ με τον ατμοσφαιρικό ήχο των UNTO OTHERS, TRIBULATION και LUNAR SHADOW και τώρα, επήλθε η ολοκλήρωση της νέας τους ηχητικής ταυτότητας.
Σκοτεινό, γοτθικό, πολύ μελωδικό, με τα χαρακτηριστικότατα φωνητικά του Marcus Ferreira Larsen να ηγούνται, το “Through holes shine the stars”, με τον όμορφο τίτλο, ανοίγει την πόρτα της νέας εποχής των DEMON HEAD. Τέσσερα χρόνια τους πήρε να το συνθέσουν και να το ηχογραφήσουν, το μελέτησαν προσεκτικά και έτσι κατάφεραν να συνδυάσουν την απλότητα με το «βάθος» και τη λιτότητα με τη λεπτομέρεια. Ο σπουδαίος Flemming Rasmussen από την άλλη, φέρθηκε όπως έπρεπε στα τραγούδια και το τελικό αποτέλεσμα είναι άκρως κολακευτικό.
Κοίταξε, ας είμαστε ειλικρινείς. Από το “Ride the wilderness” μέχρι το “Through holes shine the stars”, υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση. Οι DEMON HEAD είναι πια άλλη μπάντα. Doom metal δεν τους λες, ούτε vintage. Gothic metal παίζουν. Αποδίδουν καλά σε αυτό; Ναι. Θα τους «βγει» η κίνηση αυτή; Άγνωστο. Εγώ, τηρώ επιφυλάξεις. Συνεπώς, η τελική κρίση έρχεται συνάμα με το προσωπικό γούστο. Αντικειμενικά, πρόκειται για μια αξιόλογη δουλειά. Υποκειμενικά, για τον καθένα από μας ξεχωριστά, το εξετάζουμε. Η βαθμολογία πάντως, οφείλει να είναι όσο γίνεται πιο κοντά στα αντικειμενικά κριτήρια, αλλιώς ας το κλείσουμε το μαγαζί κι ας το ρίξουμε στο πλέξιμο.
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: SAINT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Immortalizer”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Armor Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Dave Nelson – Φωνητικά
Richard Lynch – Μπάσο
Jared Knowland – Τύμπανα
Jerry Johnson – Κιθάρες
Matthew P. Smith – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Official site
Facebook
Spotify
YouTube
Αυτό κι αν είναι underground metal…! Οι Αμερικανοί θρύλοι του white/Christian heavy metal, SAINT, επανέρχονται με το “Immortalizer”, τη 14η κυκλοφορία της καριέρας τους, σαράντα (40) χρόνια μετά το ντεμπούτο EP “Warriors of the Son”. Η μπάντα του βετεράνου αρχηγού Richard Lynch, υπάρχει ως POWER FAITH/THE GENTILES από το 1979 μέχρι το 1982 και από εκείνη τη χρονιά και μέχρι σήμερα, με μια παύση δέκα ετών στα πολύ δύσκολα και αφιλόξενα, για τέτοιου είδους μπάντες, 90s, δεν έχει σταματήσει να ηχογραφεί αθόρυβα και με συνέπεια.
Το “Immortalizer” είναι το τρίτο άλμπουμ όπου η σύνθεση παραμένει σταθερή. Οι SAINT δείχνουν να ξεπερνούν και να αφήνουν πίσω τους για τα καλά τα όποια μικρά ή μεγαλύτερα προβλήματα τους παρουσιάστηκαν, όπως ας πούμε ο θάνατος του επί χρόνια τραγουδιστή Josh Kramer και να πατούν γερά στα πόδια τους. Ηχητικά και στιχουργικά, εννοείται πως δεν παρεκκλίνουν ούτε χιλιοστό και συνεχίζουν από εκεί που έμειναν με τα επίσης πολύ αξιόλογα “The Calf” του 2019 και “Heaven fell” του 2022 αλλά ποσώς μας ενδιαφέρουν οι όποιες αλλαγές σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, είναι η ποιότητα των συνθέσεων και από αυτή, τα τραγούδια του νέου δίσκου έχουν σε περίσσευμα.
Πως ακούγονται οι SAINT; Σαν την αμερικανική εκδοχή των JUDAS PRIEST. Μοιάζουν επίσης με μπάντες σαν τους FIFTH ANGEL, HOLY MOTHER και STRYPER, οπότε είναι πραγματικά απίθανο και αδύνατο να μην αρέσουν σε όποιον λατρεύει το US metal. O Dave Nelson έχει υπέροχη φωνή, «διανθισμένη» με το απαραίτητο γρέζι, οι κιθάρες παραδίδουν μαθήματα σεμιναριακού επιπέδου, τα refrains είναι «ό,τι πρέπει» για να τα σιγοτραγουδάς μετά από ελάχιστες ακροάσεις, τα κομμάτια ποικίλλουν τόσο σε ρυθμό όσο και σε ατμόσφαιρα.
Σύγχρονοι ιεραπόστολοι ντυμένοι με μεταλλική αρματωσιά, οι SAINT καταθέτουν άλλο ένα άλμπουμ εξαίσιου heavy metal. Δε θα απασχολήσουν τα media, ούτε το mainstream κοινό, θα εκτιμηθούν όμως από αυτούς που τους ακολουθούν πιστά εδώ και τόσες δεκαετίες και γιατί όχι, από όποιον διατυμπανίζει πως αρέσκεται σε καλοπαιγμένο heavy metal. Του τελευταίου μάλιστα θα του τεστάρουν και τα αυτιά, κατά πόσο δουλεύουν σωστά. Μόνο μειονέκτημα; Θα έπρεπε να έχει 2-3 κομμάτια λιγότερα. Να τα λέμε κι αυτά!
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: VOID WITCH
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Horripilating Presence”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Everlasting Spew Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Luke – Μπάσο, φωνητικά
Adrian – Τύμπανα
Jason – Κιθάρες
Nic – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Spotify
Συνήθως το ντεμπούτο άλμπουμ μιας μπάντας, είναι σημαντικό για την πορεία της. Πως θα γίνει δεκτό από το κοινό, πως θα μπορέσει να τραβήξει βλέμματα απάνω του. Αν το ντεμπούτο είναι καλό, σίγουρα θα δώσει δύναμη και στο εκάστοτε συγκρότημα να συνεχίσει με διαφορετική αυτοπεποίθηση. Οι VOID WITCH, είναι ένα Αμερικάνικο συγκρότημα το οποίο μας έρχεται από το Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών και από το ομώνυμο ΕΡ του “Void witch” το οποίο κυκλοφόρησε το 2022, έδειχνε πως κάτι καλό ετοίμαζαν τα όχι ιδιαίτερα νεαρά σε ηλικία μέλη του, τα οποία είχαν στο μεταξύ θητεύσει σε μπάντες όμως οι AZOTH, SHITSORM και DRAINBOW.
Και κάπου εδώ φτάνουμε στο δια ταύτα της εισαγωγής μας. Με την δισκογραφική τους να τους έχει ήδη ανακαλύψει ήδη από το ΕΡ τους, οι Αμερικανοί, φέτος αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ το οποίο τιτλοφορείται “Horripilating Presence”. Και πληροί όλες τις προϋποθέσεις της πρώτης παραγράφου. Είναι ένα δυναμικό ντεμπούτο, το οποίο μουσικά κινείται στο φάσμα του doom / death, αλλά όχι με την Ευρωπαϊκή μορφή του, όπως αυτή την μάθαμε από τους πρώιμους PARADISE LOST ή MY DYING BRIDE ας πούμε.
Αντίθετα, πρόκειται για ένα ωμό πράγμα, με αργούς και απειλητικούς ρυθμούς, οι οποίοι προκαλούν τις αισθήσεις του ακροατή, με το πόσο ακραία μπορεί να ακούγεται κάτι το οποίο δεν έχει την βάση του στην ταχύτητα, παρόλα αυτά, καταφέρνει να δημιουργεί μία τρομακτική ατμόσφαιρα, ένα κενό αδυσώπητο, όπως το όνομα της μπάντας αναφέρει άλλωστε. Μέσα από τα έξι κομμάτια του και την μικρή συνολικά διάρκειά του, το γεμάτο αποκρυφισμό και θανατερά σημεία άλμπουμ των VOID WITCH, ακούγεται πολύ πλήρες. Τόσο που δείχνει σαν να προέρχεται από φτασμένη μπάντα με ξεκάθαρη ταυτότητα. Μακάρι και σε ανάλογη συνέχεια.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
EPs/LIVE & COMPILATION ALBUMS
Καιρό είχαμε να παρουσιάσουμε ένα live άλμπουμ! Ωραία ευκαιρία λοιπόν, για να ταξιδέψουμε για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια χρονιά ως το Raleigh της Βόρειας Καρολίνα και να βρούμε τους μικρούς θεούς MEGA COLOSSUS οι οποίοι μετά το πάρα πολύ καλό, φετινό τους studio album “Showdown”, δεν σταματούν και κυκλοφορούν το “Live at the Cat’s Cradle Backroom”. Το Cat’s Cradle, είναι ένα ιστορικό club της Βόρειας Καρολίνας, στο κέντρο του Carrboro, κοντά στην πανεπιστημιούπολη Chapel Hill. Σε αυτόν τον χώρο, που έχει δεχτεί από τους NIRVANA μέχρι την Joan Baez και τον Iggy Pop, αποφάσισαν οι MEGA COLOSSUS να ηχογραφήσουν τον πρώτο τους live δίσκο, με καταπληκτικά αποτελέσματα.
Αν δεν είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια την εξαιρετική τους εμφάνιση στο Up the Hammers XIV του 2019, ακούγοντας το “Live at the Cat’s Cradle Backroom” πανεύκολα θα μπορούσα να ανησυχήσω, πως το αποτέλεσμα είναι ολοκληρωτικά στουντιακό. Ακριβώς όμως επειδή ξέρω πόσο καλοί είναι οι MEGA COLOSSUS επί σκηνής, η ακρόαση του δίσκου, εκτός από ευχάριστη, αποτελεί και ηχητικό πειστήριο περί της αξίας τους, ως group. Δεκαοχτώ (18) τραγούδια περιέχονται, που ξεκινούν από το “Drunk on blood … and the sepulcher of the Mirror Warlocks” και το “…and the rift of the pan–dimensional undergods” όταν ακόμη ονομάζονταν COLOSSUS (σκέτο) περνούν στην νέα εποχή των “V”, “HyperGlaive” και “Riptime” και τελειώνουν φυσικά στο φετινό “Showdown”. Οι εκτελέσεις πολλές φορές είναι καλύτερες από τις studio, η super διάθεση φαίνεται από την επαφή με το κοινό (το riff του “Thunderstruck” πριν το “Grab the sun” και τα γέλια που ακολουθούν είναι ενδεικτικά της όλης ατμόσφαιρας)… Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Μπορεί να μου λείπουν ύμνοι σαν το “Tinker Tanner” ή το “Atlas”, αλλά δεν πειράζει, ας μείνει και κάτι έξω, σχεδόν δύο ώρες διάρκεια έχει αυτό το live! Οι οπαδοί να το «δαγκώσουν» πάραυτα ενώ όσοι δε γνωρίζουν, αν τους κάνει “click” μια τρελή, ultra ενεργητική μίξη των SLOUGH FEG/HAMMERS OF MISFORTUNE (επομένως, μιλάμε για μπόλικους IRON MAIDEN και THIN LIZZY) με τους ANNIHILATOR, τότε ας μπουν εδώ, στην σελίδα τους στο bandcamp κι ας τεστάρουν μόνοι τους.
ΕΠΟΣ!
Δημήτρης Τσέλλος
