«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: BARREN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The hanged man”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Skull House Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Andrew Campbell – Κιθάρες, φωνητικά, μπάσο
Nick Bonsanto – Τύμπανα και κρουστά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Οι BARREN, είναι ένα ολοκαίνουργιο συγκρότημα, το οποίο μας έρχεται από το New Jersey των Ηνωμένων Πολιτείων. Είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας και της μακρόχρονης φιλίας των δύο βασικών συντελεστών του, των Andrew Campbell και Nick Bonsanto, οι οποίοι έχουν συνεργαστεί και σε άλλα σχήματα στο παρελθόν. Στο συγκεκριμένο σχήμα όμως, θέλουν να προσφέρουν μία ματιά στην δική τους εμπειρία της ζωής.
Το ντεμπούτο άλμπουμ της μπάντας, το οποία πρόκειται να κυκλοφορήσει κατά τη διάρκεια του φετινού Halloween, ονομάζεται “The hanged man” και το εξώφυλλο του κοσμεί, μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες κάρτες ταρώ, αυτή που απεικονίζει έναν κρεμασμένο ανάποδα, από το ένα του πόδι, άντρα. Ο συμβολισμός της συγκεκριμένης κάρτας, μας διδάσκει τη σημασία της υπομονής και της απόκτησης νέων προοπτικών στη ζωή μας. Προτρέπει να παραιτούμαστε από χαμένους σκοπούς, να θυσιάζουμε και να παίρνουμε χρόνο για να προβληματιστούμε.
Το περιεχόμενο του άλμπουμ όμως, είναι ακριβώς όλα αυτά. Το αποτελούμενο από πέντε κομμάτια δημιούργημα των Αμερικανών, είναι ουσιαστικά ένας concept δίσκος, ο οποίος εκτός από αφηγηματικός, είναι και αυτοβιογραφικός, καθώς περιγράφει το προσωπικό ταξίδι του Andrew Campbell, μέσα από τις εξαρτίσεις και την απελπισία, οδηγούμενος τελικά στην λύτρωση, βρίσκοντας καταφύγιο στην δημιουργικότητα και την μουσική. Ένα ενδιαφέρον μάθημα ζωής, αν μη τι άλλο.
Μέσα από πολύ όμορφο παιγμένο doom/death metal, η δυάδα περνάει από μουσικές εντάσεις σε μελωδικές διαδρομές και εντονότερα ξεσπάσματα, σε στίχους με ουσία, αλληγορικούς, μεταφορικούς αλλά παράλληλα και ξεκάθαρους σε αυτό που θέλουν να πουν, να προτρέψουν τον ακροατή. Οι φόρμες του δίσκου, δεν είναι απαραίτητα πρωτότυπες, σίγουρα όμως είναι αυθεντικές και αυτό που κάνουν το κάνουν πολύ, πολύ καλά. Ένα LP συνήθως το αποκαλούμε «ολοκληρωμένο δίσκο». Αυτό βέβαια αναφέρεται στην διάρκεια, αλλά εν προκειμένω, βρίσκει αντίκρισμα και στις συνθέσεις, αλλά και στα νοήματα.
(8 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: CAPILLA ARDIENTE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Where Gods live and men die”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: High Roller Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Felipe Plaza Kutzbach – Φωνητικά
Julio Bórquez – Κιθάρα
Igor Leiva – Κιθάρα
Claudio Botarro Neira – Μπάσο
Francisco Aguirre – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Spotify
Deezer
High Roller Records
Επιστροφή στη δισκογραφία μετά από πέντε χρόνια για τους CAPILLA ARDIENTE, μετά το EP “Solve et coagula” (2009) και τα full length “Bravery, truth and the endless darkness” (2014) και “The siege” (2019). Οι Χιλιανοί έχουν κάνει το δικό τους όνομα στον underground όλα αυτά τα χρόνια, με fan base και ανθρώπους που τους παρακολουθούν στενά. Μπορεί να μην ηχογραφούν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αλλά όταν το κάνουν, πάντα έχουν κάτι ουσιώδες να πουν κι αυτό έχει τον ανάλογο, αντίστοιχο αντίκτυπο στους κύκλους των doom metal οπαδών. Κυρίως δε, αυτών που προτιμούν το «καταδικαστικό μέταλλο», επικό, επιβλητικό και πομπώδες.
Φέτος, οι CAPILLA ARDIENTE ακούστηκαν πριν ακόμη κυκλοφορήσουν το ολοκαίνουργιο “Where gods live and men die”, καθώς ο τραγουδιστής τους Felipe Plaza Kutzbach είναι τραγουδιστής και στους αναγεννημένους Ρώσους SCALD, για το άλμπουμ – επιστροφή των οποίων μπορείς να διαβάσεις εδώ. Ας πάμε όμως στα του οίκου τους. Το νέο άλμπουμ ξεκινά με μια ιδιαιτερότητα, είναι ηχογραφημένο σε τρία studios: Η παραγωγή, η μίξη και το mastering το επιμελήθηκε ο κιθαρίστας Igor Leiva, στα Atomic Noise Studios στο Santiago. Τα drums ηχογραφήθηκαν στα Equinox Studios στη Rancagua και τα φωνητικά στα Audiocustom Studios, πάλι στο Santiago. Μια δεύτερη ιδιαιτερότητα που τείνει να γίνει σήμα κατατεθέν του γκρουπ, είναι πως όπως και ο προκάτοχός του, έτσι και το “Where Gods…” περιέχει και πάλι τέσσερα πολύ μεγάλα τραγούδια, με το μικρότερο να έχει σχεδόν δεκάλεπτη διάρκεια.
Κατά τον μπασίστα Claudio Botarro Neira, αυτός είναι ο τρόπος τους, για να αναπτύξουν τις ιστορίες που περιέχονται στους στίχους, με ένα στυλ αφηγηματικό. Και οι ιστορίες του νέου δίσκου, έρχονται να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν αυτές των προηγουμένων (δίσκων, εννοείται). Στο “The siege”, κάπου το έχασαν. Έμοιαζαν να έχουν πέσει σε έναν λαβύρινθο και να μην ξέρουν πως να βγει από αυτόν. Εδώ, δεν ακούγονται αποπροσανατολισμένοι. Βέβαια, προσωπικά, εξακολουθώ να πιστεύω πως θα έπρεπε να έχουν τα διπλάσια κομμάτια με τις μισές διάρκειες, αλλά περί ορέξεως…
Οι επιρροές από BLACK SABBATH, CANDLEMASS, SOLITUDE AETURNUS αλλά και MANOWAR, RAINBOW και BATHORY, όταν χρησιμοποιούνται από μουσικούς με ικανότητες στην σύνθεση και στην εκτέλεση, εγγυόνται ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Όπως κατάλαβες ναι, τα τραγούδια είναι αντικειμενικά πολύ καλά! Αν είσαι οπαδός του επικού doom, θα σου έλεγα να ακούσεις τόσο τον δίσκο, όσο γενικά τη μπάντα, εάν και εφόσον δεν το έχεις ήδη κάνει. Ωστόσο, έχε μια «πισινή», πάνω σε αυτό που έθιξα, για τις εξαιρετικά μακρόσυρτες συνθέσεις. Θέλουν ένα σχετικά πιο… «γερό» στομάχι. Ο βαθμός, επομένως (κάτι που έτσι κι αλλιώς δε με βρίσκει σύμφωνο αλλά τι να γίνει, “that’s the name of the game”), αφορά αυτούς που είναι εξοικειωμένοι με τέτοια θέματα.
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: MINDLESS SINNER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Metal merchants”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: High Roller Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Magnus Danneblad – Κιθάρα
Christer Göransson – Φωνητικά
Jerker Edman – Κιθάρα
Christer Carlson – Μπάσο
Linus Melchiorsen – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Deezer
Facebook
Spotify
Δεύτερη κυκλοφορία της High Roller Records. Αν πάμε πίσω σε ένα από τα πρώτα Underground Halls, θα βρούμε τους Σουηδούς MINDLESS SINNER στο “Poltergeist”, έναν δίσκο που με είχε αφήσει έκπληκτο με την ποιότητα και τη «φρεσκάδα» του, παρότι προήλθε από μια μπάντα που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1981 (ως PURPLE HAZE τότε) και βρέθηκε σε κατάσταση παρατεταμένης «νάρκης» ουσιαστικά από το 1989 ως το 2015! Δεν είναι άλλωστε και λίγες οι αστείες, γραφικές παρόμοιες περιπτώσεις συγκροτημάτων, που πιστεύουν πως έχουν πράγματα να δώσουν, αλλά εν ολίγοις δεν έχουν κανέναν μα κανέναν λόγο ύπαρξης. Σε αντίθεση με τους φίλους μας από το Linköping, που ρεζιλεύουν με άνεση πλείστα όσα heavy metal μειράκια.
Ακριβώς λοιπόν όπως συνέβη και στο εξαίσιο “Poltergeist”, έτσι και στο “Metal merchants”, οι MINDLESS SINNER με κάνουν να θέλω να τους δώσω πολλά, ειλικρινή συγχαρητήρια! Οι τύποι μπαίνουν στα χωράφια του NWOTHM και μοιράζουν φάπες, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω και να το περιγράψω! Τους ακούς και νομίζεις πως η μπάντα αποτελείται από 20άρηδες, όχι 60άρηδες, κάτι που απέδειξαν και στην πρόσφατη συναυλία τους στην Αθήνα, ως σταθερή αξία στο σανίδι.
Το “Metal merchants”, εν αντιθέσει με τον τίτλο του, δεν «εμπορεύεται» το heavy metal. EINAI heavy metal! Όπως είναι οι JUDAS PRIEST, οι IRON MAIDEN, οι SAXON και οι RIOT. Εξαιρετικές για το στυλ κιθάρες, φωνητικά πανέμορφα, πεντακάθαρα, refrains έτοιμα να τα τραγουδήσεις μετά από 1-2 ακροάσεις, τραγούδια ιδανικά για live, γνήσιο συναίσθημα. Ναι, τα έχει τα κλισέ του, μα δε γίνεται αλλιώς, κάποια πράγματα λογίζονται δεδομένα και είτε τα δέχεσαι, είτε όχι. Σημασία όμως έχει το τελικό αποτέλεσμα ως σύνολο και ειλικρινά, δε μπορώ να φανταστώ έναν (1) λόγο, για να μην έχει ένας φίλος του heavy metal τούτο το άλμπουμ σε περίοπτη θέση, ανάμεσα σε όσα κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά. Εύγε, γερόντια!
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
Και για το τέλος, κάτι πραγματικά underground, που με ταξίδεψε πολλά, πάρα πολλά χρόνια πίσω με τρόπο ρομαντικό και αυθεντικό. Οι PROFANE SERENITY ξεκίνησαν την πορεία τους το 1996 με το demo “Through the forests of delight” και μόλις συνειδητοποίησα πως ναι, το θυμάμαι αυτό το demo σε κασσέτα, από τα σχολικά μου χρόνια! Η συνέχεια δεν ήταν η αναμενόμενη για τη μπάντα, καθώς τα μέλη διάλεξαν διαφορετικούς δρόμους, να όμως που σήμερα, ο Μάνος Ζερβός, βάζει ξανά μπροστά τις μηχανές και κυκλοφορεί, μετά από μια σειρά singles και το “Spirits of oblivion” EP που κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά κι αυτά, το πρώτο full length του group, με τίτλο “As I breath for the last time”.
Τι θα ακούσεις από τους PROFANE SERENITY; Doom/death metal, πολύ ατμοσφαιρικό, με αρκετά gothic στοιχεία. Κλασσικά κι αναμενόμενα σε απόλυτα πεσιμιστικούς τόνους, με στίχους που μιλούν για τη μελαγχολία, τη μοναξιά και την εγκατάλειψη, η μουσική «προσκυνά» μπάντες σαν τους MY DYING BRIDE, ANATHEMA, PARADISE LOST, THE BLOOD DIVINE, όλους στις πρώιμες μορφές τους. Αυτό που κάνει ελκυστικό τούτο το άλμπουμ, είναι η απίστευτη early – mid 90s αισθητική που περιβάλει τον ήχο, την παραγωγή, τις συνθέσεις. Αν είχαμε και ένα «ζωγραφιστό» εξώφυλλο, θα μιλούσαμε για συγκινητική προσπάθεια!
Επτά μακροσκελείς συνθέσεις περιλαμβάνονται στο “As I breath for the last time”. Αργές, βασανιστικές, με φωνητικά που έρχονται από κάποιον εφιάλτη και θα θυμίσουν και λιιιιίγο ROTTING CHRIST, ίσως. Το συνθετικό επίπεδο είναι αξιόλογο και σίγουρα, όσοι τρελαίνονται με δουλειές σαν το “The angel and the dark river” ή το “Serenade” (δεν είναι αναγκαίο να γράψω ποιων, σωστά;), θα εκτιμήσουν τούτο το δισκάκι. Μακάρι να έχουμε μια ακόμη καλύτερη συνέχεια!
Μπορείς να το προμηθευτείς από εδώ, να ακολουθήσεις τη μπάντα στην σελίδα της στο Facebook και να το ακούσεις από το επίσημο κανάλι στο YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=PSy0P9kDM3U
Δημήτρης Τσέλλος
