«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το άλμπουμ; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: GIN LADY
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Before the dawn of Time”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ripple Music
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Anthon Johansson – Μπάσο, φωνητικά, πλήκτρα
Fredrik Normark – Τύμπανα, κρουστά
Johnny Stenberg – Κιθάρα, φωνητικά
Magnus Kärnebro – Φωνητικά, κιθάρα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Ripple Music Bandcamp
Gin Lady Bandcamp
Facebook
Spotify
Instagram
Από το 2011 μέχρι σήμερα, οι Σουηδοί GIN LADY έχουν χαράξει τον δικό τους δρόμο στον «κόσμο» που, πολύ ταιριαστά, έχουμε ονομάσει “vintage rock”. Αν έπρεπε να τους χαρακτηρίσω με μια λέξη, αυτή θα ήταν η λέξη «παρέα». Αυτό σου βγάζει πρωτίστως η μουσική τους. Καταλαβαίνεις ακούγοντας τους δίσκους τους πως πρόκειται για φίλους που μαζεύτηκαν, έφτιαξαν συγκρότημα και έκτοτε δημιουργούν, κατά κύριο λόγο για να εκφράζονται καλλιτεχνικά και να περνούν καλά. Ο μέχρι τώρα κατάλογός τους, περιλαμβάνει τα “Gin Lady” (2011), “Mother’s ruin” (2013), “Call the nation” (2015), “Electric earth” (2017), “Tall sun crooked moon” (2019) και “Camping with Bohdi” (2021). Όλα τους υπέροχα άλμπουμ, ταγμένα στην rock νοοτροπία της δεκαετίας του ’70, αλλά με έναν υπέροχο, «φρέσκο αέρα» να τα συνοδεύει.
“Before the dawn of Time” τιτλοφορείται το ολοκαίνουργιο άλμπουμ τους. Ηχογραφημένο «ζωντανά» (ναι, καλά διάβασες, «ζωντανά») στο Svenska Grammofonstudion της πατρίδας τους, το “Before the dawn of Time” είναι καθόλα αντάξιο της αξίας τους και του ονόματος που έχουν, με την αξία τους, δημιουργήσει στον χώρο τους. Καταρχάς, το ότι ηχογραφήθηκε “live” στο studio, δείχνει μπάντα με cojones πολύ μεγάλου μεγέθους. Μπαίνουμε, έχουμε εμπιστοσύνη στη «χημεία» μας, ηχογραφούμε, βγαίνουμε. Πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό, εκεί έξω; Ελάχιστοι. Η συντριπτική πλειοψηφία, λίγο έως πολύ, δουλεύει με τη γνωστή μέθοδο των ξεχωριστών – διαδοχικών ηχογραφήσεων. Και καλά κάνει, εφόσον αδυνατεί να ηχογραφήσει “live”.
Σε τούτο το άλμπουμ, οι GIN LADY, ενώ κρατούν τα χαρακτηριστικά τους rock στοιχεία, είναι περισσότερο ψυχεδελικοί, folk και pop, από κάθε άλλη φορά. Τα δυο πρώτα, ίσως να είναι αποτέλεσμα της στιχουργικής ενασχόλησης του group με τη φύση, το περιβάλλον και πως ο άνθρωπος τους συμπεριφέρεται. Mellotron και γενικά πλήκτρα, κάνουν πολύ δυνατό παιχνίδι από «πίσω». Οι κιθάρες, με λίγη, σχετικά, παραμόρφωση, πιο «δαντελένιες» από κάθε άλλη φορά, είναι υπέροχες, το rhythm section διακριτικό, τα φωνητικά γήινα, μελωδικά… Το χαρμάνι του “Before the dawn of Time” είναι εξαιρετικό και ως εκ τούτου, καλόπιοτο! Θα το καταλάβεις, σαν ακούσεις τα τραγούδια του και ειδικά το διαμαντάκι “Mullberry bend”.
Οι παίδες από το Skellefteå τα πήγαν και πάλι περίφημα. Χωρίς να βάζουν νερό στο κρασί τους και σταθεροί στην πορεία και στα γούστα τους, σκάρωσαν έναν πανέμορφο, radio friendly μα πλούσιο δίσκο, για κάθε στιγμή της ημέρας. Ούτε αυστηρή προσήλωση απαιτεί, ούτε δυσκολεύει τον ακροατή με το πώς ακούγεται, τίποτα από όλα αυτά που στο τέλος, κάνουν πολύ κόσμο να βαριέται μια ακρόαση δίσκου. “It flows like charm”, που λένε… και σε περιμένει!
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: HAVUKRUUNU
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Tavastland”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Svart Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Humö – Μπάσο
Kostajainen – Τύμπανα
Stefa – Φωνητικά, κιθάρες
Bootleg-Henkka – Κιθάρες
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Svart Records
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Οι HAVUKRUUNU είναι μια Φινλανδική μπάντα. Ολόκληρη. Των τεσσάρων μελών (είστε ικανοποιημένος με το πλήθος των μουσικών κ. Αρχισυντάκτα μας, κ. Φράγκο μας;) (Σ. Σάκη Φράγκου: ΝΑΙ. Βέβαια, για τα δικά σου δεδομένα, είναι 3 σε 1). Το σχήμα ιδρύθηκε υπό άλλο όνομα, κάπου πριν το 2005, χωρίς να έχει κάνει καμία δισκογραφική ενέργεια. Υπό την τρέχουσα ονομασία του δε, μετράει είκοσι χρόνια ζωής, με την πρώτη του επίσημη δουλειά, να είναι το ομώνυμο της μπάντας ΕΡ του 2015. Από το σημείο εκείνο και μετά, οι Φινλανδοί, των οποίων το όνομα σημαίνει στα Ελληνικά «Κωνοφόρο Στέμμα», κυκλοφόρησαν ακόμα δύο ΕΡ και τέσσερα ολοκληρωμένα άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το φετινό “Tavastland”. Όσο για την στήλη, τους παρακολουθεί από τα γεννοφάσκια της (τσέκαρε την κριτική για το “Uinuos syömein sota” και το “Kuu Erkylän Yllä”).
Η μπάντα, μας προσφέρει απλόχερα κρύο, παγωμένο μαύρο μέταλλο, το οποίο μόλις αναδύθηκε από κάποια από τις περίφημες, πάμπολλες λίμνες της χώρας της, σπάζοντας τον πάγο που το κρατούσε κρυμμένο κάτω από την επιφάνεια της. Αν η περιγραφή σας φαίνεται υπερβολική, δεν είναι και δεν έχετε παρά να το δοκιμάσετε για να βεβαιωθείτε ότι και οι οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ, ακόμα και οι λιγότερο γρήγορες, έχουν ένα κοινό. Την ορμητικότητα.
Πέραν όμως αυτού, το άλμπουμ είναι και ένα άλμπουμ πανέμορφων αντιθέσεων. Με το χαρακτηριστικό του επικού και του παγανιστικού να συνοδεύει το black metal τους στον προσδιορισμό του είδους τους, οι HAVUKRUUNU συνδυάζουν εξαιρετικά μελωδικά μέρη, με πολύ όμορφα, σχεδόν νυμφικά γυναικεία χορωδιακά κομμάτια, τα οποία όπως προβάλουν μέσα από την αγνή οργή του κυρίως θέματος, δημιουργούν ένα πάντρεμα συναισθημάτων που ξεσηκώνει.
Δεν είναι ένα ακόμα pagan black metal σχήμα, είναι οι HAVUKRUUNU και ναι, είναι ξεχωριστό αυτό που κάνουν, έχει την δίκη τους σφραγίδα, η οποία δείχνει αν μη τι άλλο ότι η «ταμπέλα» βοηθά σε έναν, ας πούμε διαχωρισμό, αλλά όταν η προσωπικότητα ξεχωρίζει, δεν προσδιορίζει η ταμπέλα το σχήμα, αλλά το σχήμα την ταμπέλα.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: LUNAR
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Tempora mutantur”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Saibot Reigns
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ryan Price – Μπάσο
Balmore Lemus – Κιθάρες
Alex Nasla – Πλήκτρα
Chandler Mogel – Φωνητικά
Alex Bosson – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
Spotify
YouTube
Με τον «ταχυδακτυλουργό» τους να κάνει την τελευταία του υπόκλιση πριν δύο χρόνια, οι εκ του Σακραμέντο των Ηνωμένων Πολιτειών ερχόμενοι LUNAR (σ. Δ.Τ: δεύτερη μπάντα για σήμερα που αναλαμβάνει ο Φανούρης και έχει παραπάνω από δύο μέλη, Σάκη σημείωνε!) (σ. Σάκη Φράγκου: έχει ήδη σημειωθεί!), επιστρέφουν φέτος με έναν καινούργιο δίσκο, ο οποίος πρέπει να υπερασπιστεί τους τρεις προκατόχους του, οι οποίοι αν μη τι άλλο, είχαν πολλά να πουν.
Τέταρτο ολοκληρωμένο άλμπουμ λοιπόν για τους Αμερικανούς progsters και αυτήν την φορά το concept που παρουσιάζουν, εστιάζει γύρω από τον χειμώνα. Την άφιξη, την πορεία του, τα συναισθήματα μελαγχολίας, μοναξιάς αλλά και μεγαλείου που δημιουργεί, μέχρι την αποχώρηση του. Εσωτερική πάλη και νοητική διαμάχη, σκοτάδι εναλλασσόμενο με αχτίδες παγερού χειμωνιάτικου φωτός, είναι αυτό το οποίο αποκομίζει κανείς από το νέο επ’ ονόματι “Tempora mutantur” άλμπουμ των LUNAR.
Τι συναντά όμως κανείς σε αυτόν τον αποτελούμενο από οκτώ κομμάτια δίσκο; Φυσικά, πειραματισμό, στη βάση του άλλωστε το σχήμα είναι ένα progressive συγκρότημα. Βελούδινα και όμορφα φωνητικά, φοβερές εναλλαγές με βαθύτατα growls, εμπνευσμένες και πολύ όμορφες συνθέσεις που εκτείνονται σε διάρκεια από τρία μέχρι και εννέα λεπτά, με κορυφή φυσικά την εξαιρετική “Tempora mutantur” τριλογία που κλείνει το άλμπουμ και πραγματικά είναι απόλυτα κατεργασμένο και καλογυαλισμένο πετράδι, η οποία στέκεται και μόνη της εκτός concept. Καταφέρνει το νέο πόνημα των Αμερικανών να σταθεί στο ύψος των προκατόχων του λοιπόν; Ναι και ξεκάθαρα τους προσπερνάει.
Το άλμπουμ, όπως και τα προηγούμενα, φλερτάρει τόσο με το progressive death metal, όχι μόνο εξαιτίας των φωνητικών του αλλά και των OPETH-ικής αντίληψης και λογικής death περασμάτων του. Παράλληλα, είναι προφανές και το στραμμένο (ως έναν βαθμό) βλέμμα του δίσκου σε πιο prog rock ακούσματα, τα οποία αν και σχετικά συγκεκαλυμμένα κάτω από έναν extreme μανδύα, είναι εκεί για να κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον και «ποικιλόχρωμο» το αποτέλεσμα.
(8,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: ZANGOMA
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Faka mulilo”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Zvart Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Ville Salonen – Κιθάρες, φωνητικά
Riku Pirttiniemi – Μπάσο, φωνητικά
Waina Kolomwe – Φωνητικά
Miikka Heikkinen – Τύμπανα
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Beimaan – Φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Svart Records
Zangoma official site
Bandcamp
Facebook
Spotify
Instagram
Πάμε τώρα να δούμε κάτι που είναι «μια κατηγορία μόνο του». Πόσοι γνωρίζουν άραγε τον όρο “Zamrock”; Από την σημερινή γενιά ακροατών, ουδείς, πάω στοίχημα όσο θες για αυτό. Ίσως λέει κάτι στους rockers που έχουν για τα καλά μπει στην έκτη ή στην έβδομη δεκαετία της ζωής τους αλλά και πάλι, μιλάμε για όσους ήταν για τα καλά «χωμένοι» στο rock και δεν έμεναν στις επιφανειακές γνώσεις που προσέφερε τότε το ραδιόφωνο ή ο Τύπος. “Zamrock” λοιπόν, ήταν/είναι ένα παρακλάδι του rock που παιζόταν στην Ζάμπια (!) στα 70s, ενώνοντας την παραδοσιακή αφρικανική μουσική, τη ψυχεδέλεια, το garage, το hard rock, τη funk και τα blues.
Αυτό το «κοιμώμενο» υποείδος της rock μουσικής, θέλει να «ξυπνήσει» ο Waina Kolomwe, καταγόμενος από το χωριό Kolomwe στην κεντρική Ζάμπια. «Άντε τώρα να σχηματίσει συγκρότημα», θα σκεφτείς, ως κάτοικος όμως Tampere (Φινλανδία), ο Waina δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να βρει τους συνοδοιπόρους του. Και τους βρήκε στα πρόσωπα των Ville Salonen, Riku Pirttiniemi (μέλος επίσης DEATH HAWKS, DUST MOUNTAIN) και Miikka Heikkinen (κι αυτός στους DEATH HAWKS). Κάτσε τώρα να σου πω με τι μοιάζει αυτό το “Zamrock”, αλλά όχι με γενικόλογα. Με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Είναι πολλά, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ αυτά που θα σου θυμίσει το “Faka mulilo”. BLACK SABBATH, CREAM, FUNKADELIC, BLUE CHEER, THE ROLLING STONES, ISLEY BROTHERS, THE DOORS, BEE GEES, RED HOT CHILI PEPPERS, Jimi Hendrix, Lenny Kravitz, Frank Stallone (!) … Μιλάμε για ένα πραγματικό crossover αποτέλεσμα όπου πάμπολλα πράγματα, σχετικά μεταξύ τους αλλά και ετερόκλητα, ενώνονται και φτιάχνουν κάτι το μοναδικό! Έχει κι αυτό το funky vibe των late seventies της Νέας Υόρκης, ξέρεις, το απίστευτα χορευτικό, έχει και grooves που θα κουνήσουν για τα καλά από τη θέση σου, έχει και σαξόφωνα… μέχρι και ο rapper Beimaan, συμμετέχων στο κομμάτι “Anticannibals”, έχει «δέσει» άψογα με όλο αυτό!
Δεν έχω την παραμικρή ιδέα ή εικόνα του ποιος metalhead μπορεί να ακούσει κάτι τέτοιο. Αλλά από όσους δηλώνουν κατά βάση rockers και έχουν προοδευτικά ακούσματα στη δισκοθήκη τους, το “Faka mulilo” (που δεν ξέρω τι σημαίνει) πρέπει να εκτιμηθεί και πιστεύω θα εκτιμηθεί! Τελικά ο sangoma (μάγος, σαμάνος) του χωριού του Waina, όταν προφήτευσε πως ο τραγουδιστής θα είχε σημαντικό ρόλο στην ανανέωση της κληρονομιάς του “Zamrock”, συναντώντας τρεις μουσικούς από τη χώρα των χιλίων λιμνών και φτιάχνοντας τη δική του μπάντα, είχε δίκιο!
(8 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
EPs/LIVE & COMPILATION ΆΛΜΠΟΥΜS
Τους Αμερικανούς ICE HOWL, τους είχαμε συναντήσει τελευταία φορά όταν κυκλοφορούσαν ένα split, μαζί με τους MOURN THE LIGHT, HIGH PRIEST και ARCHDRUID. Τώρα, θα τους δούμε στο EP “Reborn and reforged”, που σηματοδοτεί την πρώτη καθ’ ολοκληρίαν δουλειά του καινούργιου τους line-up, καθώς ο πολυοργανίστας Travis Roach αποφάσισε να αφήσει μια και καλή στην άκρη τα πολλαπλά καθήκοντα, να αφοσιωθεί στην κιθάρα και να πάρει την Jayron Latifi στα φωνητικά, τον Seth Crichfield στην κιθάρα, τον Mark Jackson στο μπάσο και τον Kyle Wilcher στα τύμπανα. Στο EP αυτό, υπάρχουν τα “Snowfire”, “Crack the Earth”, “Kyteler” και “Sorcerer’s call” σε νέες εκτελέσεις, ενώ τα “Silent resistance” και “Final stand of the Third Age” τα είχαμε ήδη ακούσει στο προαναφερθέν split. Οι «καινούργιοι» ICE HOWL έχουν ελαττώσει κι άλλο τα στοιχεία του doom/stoner παρελθόντος τους και βαδίζουν προς ένα καθαρά heavy metal μέλλον. Αν θα τα πάνε καλά σε αυτό, θα δείξει ο χρόνος. Προς το παρόν, τα πρώτα δείγματα είναι πολύ αισιόδοξα. Και το σημαντικότερο, η Jayron Latifi έχει τη φωνή που χρειάζεται για αυτό. Τσεκάρεις εδώ
Δημήτρης Τσέλλος
Για το τέλος, έχουμε κάτι το εντελώς ξεχωριστό, ιδιαίτερο, obscure, cult, arcane, πες το όπως θες γιατί και πάλι, εύστοχος θα είναι ο χαρακτηρισμός σου. Το “Gate tower” EP είναι μια special κυκλοφορία των Φινλανδών IRON GRIFFIN (ίσως τους θυμάσαι από το “Storm of magic” του 2022), ή αλλιώς του διδύμου Oskari Räsänen (όλα τα όργανα) – Maija Tiljander (φωνητικά). Περιλαμβάνει τρία concept τραγούδια, τα “Blood moon”, “Gate tower” και “Towards the end”, τα οποία, προσοχή εδώ, ΔΕΝ ήταν/είναι τραγούδια των IRON GRIFFIN, αλλά άλλων projects που δεν προχώρησαν. Γι’αυτό και στα φωνητικά δεν ακούς την Maija αλλά τον ίδιον τον Oskari. Μουσικά, ο Oskari έχει φέρει τα κομμάτια στο ύφος των IRON GRIFFIN, οπότε αν είσαι οπαδός, προετοιμάσου για το γνωστό σου αρχέγονο, μυστικιστικό metal, μόνο που τώρα τα πράγματα είναι ΑΚΟΜΗ πιο… περίεργα, γιατί είναι ΑΚΟΜΗ πιο περίεργη η φωνή του φίλου μας του Oskari. Ο ορισμός του “love or hate”, που θα τεστάρει ακόμη κι αυτούς που είναι εκπαιδευμένοι σε τέτοια ακούσματα. Το τσεκάρεις στο bandcamp της μπάντας και αποφασίζεις. Θα τους δούμε και στο Up the Hammers, τον Μάρτιο, το νου σου!
Δημήτρης Τσέλλος
