Stoner; Τι πάει να πει “stoner”; Bullocks κύριοι. Το “The Wizard” των MERLIN είναι αγνή ατόφια Sabbath-ίλα, κάτι που διατρανώνεται επί παραδείγματι στο τρομερό κομμάτι “Golem”. Καμία σχέση με KYUSS κλπ κορδελίτσες. Πρόσθεσε στο παιχνίδι ένα ωραίο fuzz-αριστό μπάσο, μια ευρεία χρήση σαξοφώνου, καθώς και άφθονα ψυχεδελικά στοιχεία πάνω σε ογκώδη heavy rock riffs, και θα καταλάβεις. Το πρόβλημα με τέτοιους δίσκους είναι το εξής: οι ακραιφνείς μεταλλάδες τους διαγράφουν πριν καν τους ακούσουν (από την άλλη βέβαια ακούν το “Vol.4” πχ με περισσή ευκολία, άγνωστο το τι υπάρχει στο μυαλό ορισμένων τελικά), οι δε stoner-άδες δεν νομίζω να το εκτιμήσουν ιδιαίτερα γιατί είναι σαφώς πιο heavy απ’ όσο αντέχουν και καθόλου «μπαφιάρικο». Στα συν, το όλο concept που πραγματεύεται την ιστορία γύρω από το βιντεοπαιχνίδι “Dark Souls” (!). Τολμήστε το, για κάτι διαφορετικό. Το 12λεπτο “The Wizard Suite” μιλά από μόνο του!
<a data-cke-saved-href=”http://merlin666.bandcamp.com/album/the-wizard” href=”http://merlin666.bandcamp.com/album/the-wizard“>The Wizard by Merlin</a>
Γνωρίζετε τους PERPETRATOR; Αν είστε thrashers, θα έπρεπε. Μας έρχονται από τη Πορτογαλία και δεν αστειεύονται. Το “Altered beast” (τίτλος που βάζει γκολ από τα αποδυτήρια λόγω του ομότιτλου υπερπαίχνιδου πίσω στα early 90’s) ξεκινά με 4η! Σαρωτικός ήχος, evil φωνητικά, ανελέητο σφυροκόπημα με τη δίκαση να «πετάει σπίθες», ουρλιαχτά και παλαιομεταλλικά solos. Δώδεκα τραγούδια (συν ένα μικρό οργανικό intro για το ένα από αυτά) ό,τι πρέπει για όσους θέλουν το metal τους επιθετικό και «αιχμηρό». Περισσότερα λόγια δεν χρειάζονται, θεωρώ πως το πιάσατε το νόημα. Μάθετε περισσότερα για την αφεντιά τους εδώ:
<a data-cke-saved-href=”http://perpetratorthrash.bandcamp.com/album/altered-beast” href=”http://perpetratorthrash.bandcamp.com/album/altered-beast“>Altered Beast by Perpetratör</a>
Κάπου μεταξύ power, neoclassical και progressive κινείται το “Prisoner” των LYRA’S LEGACY, το οποίο κυκλοφόρησε και με μια μικρή καθυστέρηση. «Κρυστάλλινη» παραγωγή, μελωδία εις τη νιοστή, σωστή χρήση των πλήκτρων, πολύ ωραίες κιθάρες και σωστά φωνητικά χωρίς επίδειξη ακραίων ικανοτήτων από τους Γερμανούς. KAMELOT, ANGRA, DREAM THEATER και γιατί όχι ROYAL HUNT επιρροές, καμία προσπάθεια πρωτοτυπίας αλλά και ποιος τη χρειάζεται πια θα μου πείτε… από το να ακούμε πρωτότυπους «καλλιτέχνες» και να αγαναχτούμε, καλύτερα κάποιους που έχουν αφομοιώσει σωστά τα προσωπικά τους ακούσματα και έχουν ωραίες συνθέσεις. Και τούτοι δω, είναι τέτοιοι. Για του λόγου το αληθές:
