Από την ημέρα της αναγγελίας της συναυλίας αυτής ήταν έντονο το ενδιαφέρον από πλευράς κοινού οδηγώντας τη συναυλία σε sold out. Αυτό το γεγονός έδειξε στο μέγιστο βαθμό τον αντίκτυπο που είχαν τα τελευταία albums των VARATHRON και των DEVISER. Η βραδιά ήταν αποτύπωση στο μέγιστο βαθμό του πόσο σημαντικές είναι οι εγχώριες μαυρομεταλικές μπάντες των 90s. Ο ήχος ήταν ιδανικός σε όλες τις μπάντες για να βιωθεί στο έπακρο η ατμόσφαιρα που αποπνέουν σήμερα, χωρίς καμία τάση ρετρολαγνείας.
Στην Αθήνα οι SYNTELEIA κλήθηκαν να ανοίξουν τη βραδιά, κερδίζοντας τις εντυπώσεις στο, σχεδόν, 45λεπτο set τους. Η live μεταφορά των 9 κομματιών που επέλεξαν από τα δύο full length album τους ήταν ιδανική ακόμα και όταν επέλεξαν στο μέσο του set το “Synteleia has come” από το demo του 2016, “Astral blasphemies”. Από το προπέρσινο “The secret last syllable” επέλεξαν το “Tower of Koth” με το οποίο ξεκίνησαν την εμφάνισή τους και τα “Harvest the forest”, “Emblem of Yith” και το, ομότιτλο με το δίσκο, κομμάτι με το οποίο ολοκλήρωσαν το set τους. Από το ντεμπούτο τους, “Ending of the unknown path”, επέλεξαν τα ”Three oaths to Dagon”, “Daemonica infernalium”, “Dark summoner of Yog-Sothoth” και
“The black goat rites”.
O frontman τους, Nyctelios, παρακινούσε σε mosh pit και το κοινό δεν έχασε την ευκαιρία να ανταποκριθεί. Ειδικά οι μικρότεροι σε ηλικία ανταποκρίθηκαν δείχνοντας ότι μπαίνει συνεχώς νέο αίμα οπαδών που παρακολουθούν τα εγχώρια black metal σχήματα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να δοθεί στην παρουσία της σοπράνο Μίνας Μόρφη, που απέδωσε μαζί τους τα “The black goat rites” και “Emblem of Yith”. Η τοποθέτηση των φωνητικών προσέδωσε σε αυτά τα κομμάτια μια ιδιότυπη ατμόσφαιρα και λειτουργεί σαν επιπλέον όργανο, μιας και δεν τραγουδούσε κάποιους στίχους. Αναμφίβολα ήταν η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή της παρουσίας τους.
Οι DEVISER με το περσινό “Evil summons evil” μπήκαν μετά από πολλά χρόνια στο επίπεδο που ήταν στα 90s. Όπως ήταν αναμενόμενο το set τους βασίστηκε σε αυτόν τον δίσκο με 6 κομμάτια του να αποδίδονται με φοβερή ενέργεια και ακρίβεια (“Death is life eternal”, “Cold comes the night”, “Evoking the moon Goddess”, “Absence of heaven”, “Of Magick”, “Tenebrae”). Η ατμόσφαιρα του δίσκου αποδόθηκε με τον καλύτερο τρόπο και η ενέργεια που καθιστούσε καταιγιστικά τα γρήγορα μέρη των κομματιών.
Οι ηγέτες τους, Μάνθος και Νίκος, μας είχαν προϊδεάσει στη συνάντηση που είχαμε μαζί τους πριν μια βδομάδα και για την παρουσία κομματιών από το ιστορικό ντεμπούτο τους, “Unspeakable cults”. Και πραγματικά η απόδοση των “The fire burning bright” και “The rape of holiness” είχε την σύγχρονη ηχητική τους. Η συνολική τους παρουσία δικαιολογούσε πλήρως τον ισχυρισμό του Μάνθου ότι «είμαστε τα 90s» μετά από ερώτημα οπαδού και παλιού φίλου της μπάντας στη Θεσσαλονίκη για το πως καταφέρανε να βγάλουν έναν τόσο καλό δίσκο όσο στα 90s.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να δοθεί τόσο στο κιθαριστικό δίδυμο όσο και στον drummer τους, Άγη. Ο Βαγγέλης και ο Νίκος εναλλάσσονταν άψογα στα απαιτητικά lead κιθαριστικά θέματα τους. Ο Νίκος μάλιστα δεν έχανε ευκαιρία να ξεσηκώνει το κοινό που είχε εκστασιαστεί. Ο Άγης έδωσε με το καταιγιστικό παίξιμο του μια ακρότητα που τους ταιριάζει, ενώ ο Μάνθος ήταν καθηλωτικός στα φωνητικά.
Το κλείσιμο με την ασύλληπτη εκτέλεση του “Threnody” ήταν το επιστέγασμα μιας εμφάνισης που συγκίνησε τόσο τους ίδιους όσο και τους οπαδούς τους. Ήταν μία από τις πρώτες τους εμφανίσεις μετά από πάρα πολλά χρόνια και πραγματικά η απόδοσή τους ήταν τουλάχιστον καθηλωτική, ικανοποιώντας και τον πιο απαιτητικό οπαδό τους.
Οι VARATHRON εδώ και περίπου 10 χρόνια έχουν καταφέρει να επανασυστηθούν με δύο φοβερούς full length δίσκους, το “Patriarchs of evil” του 2018 και το πρόσφατο “The crimson temple”. Το σταθερό line up που πλαισιώνει τον ηγέτη τους, Στέφανος Necroabyssious, είναι η βασικός λόγος που η ιστορική μπάντα διανύει συναυλιακά την καλύτερη φάση της 36χρονης πορείας της. Το κοινό παραληρούσε τόσο στα νέα κομμάτια, όσο και στα κομμάτια της πρώτης περιόδου τους, τα οποία αποδόθηκαν με τον σύγχρονο ήχο τους.
Στη σκηνή ο Στέφανος είναι ένας από τους πιο καθηλωτικούς frontmen του black metal. Ο τρόπος που κινεί το κεφάλι του σε συνδυασμό με τη φωνή του και τη γενικότερη κινησιολογία του, κάνει τις εμφανίσεις των VARATHRON μυθικές. Στο “Swamp king” έβγαλε την κουκούλα του και φόρεσε ένα φοβερό γλυπτό στέμμα, οπτικοποιώντας τους στίχους του κομματιού.
Καταφέρανε να δώσουν σύγχρονη ηχητική στα “Son of the moon”, “Lustful father”, “Unholy funeral” και “Nightly kingdoms” από το ιστορικό ντεμπούτο τους, “His majesty at the swamp”, αφήνοντας έξω το “The tressrising of Nyarlathotep”. Και πραγματικά όταν έμπαιναν στους, καθαρά δικούς τους, mid tempo ρυθμούς το αποτέλεσμα είναι μυθικό. Από το “Walpurgisnacht” έπαιξαν το “Cassiopeia’s ode” και δεν παρέλειψαν και τις πρώτες τους demo ηχογραφήσεις με τα “La reine noir” και “Genesis of apocryphal desire” να παίρνουν μοναδική ηχητική μορφή στα live τους.
Από τo τελευταίο τους album επέλεξαν το “Hegemony of chaos”, με το οποίο ξεκίνησαν την εμφάνιση τους, και τα “Crypts of the mist”, “Swamp king”, αφήνοντας με παράπονο που δεν επέλεξαν το “Cimmerian priesthood”. Από το προηγούμενο τους album επέλεξαν τα “Tenebrous”, “Ouroboros dweller” και “Saturnian sect”. Από τα 12 κομμάτια που επέλεξαν συνολικά άφησαν έξω την περίοδο 1999-2014, στην οποία κυκλοφόρησαν 3 full length albums και 1 EP, γεγονός που προσωπικά δεν μου κάνει καμία εντύπωση, μιας και θεωρώ τις κυκλοφορίες αυτές αμφιλεγόμενες.
Το κοινό τους αποθέωσε και δεν έχανε ευκαιρία να φωνάζει το όνομα τους και να επιδίδεται ακόμα και σε moshpit – κυρίως στα παλιότερα κομμάτια. Κατάφεραν να μας μεταφέρουν με φοβερή ένταση τον μαγικό κόσμο των VARATHRON με απόκοσμη ατμόσφαιρα.
Καταληκτικά ήταν μια βραδιά που γιορτάστηκε το ελληνικό black metal με τον καλύτερο τρόπο. Όσοι είμασταν εκεί θα θυμόμαστε την αίσθηση ότι βιώναμε live εν έτει 2024 δύο ιστορικές black metal μπάντες που βρίσκονται σε κορυφαίο επίπεδο ανάλογο των 90s ημερών τους. Ο αντίκτυπος είναι με το μέρος τους και σε παγκόσμιο επίπεδο, γεγονός που τους καθιστά πρωταγωνιστές όπως και στις πρώτες τους μέρες. Αλήθεια ξέρετε άλλη μαυρομεταλική σκηνή από τα 90s που να συνεχίζουν οι ιστορικές της μπάντες να πρωταγωνιστούν δισκογραφικά και συναυλιακά σήμερα;
Λευτέρης Τσουρέας
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
