VICIOUS RUMORS – “Concussion protocol” (SPV/Steamhammer)

Άλμπουμ υπ’ αριθμόν 12 για τους Αμερικανούς… Αναμένω ότι θα λάβει αποθεωτική υποδοχή από αρκετό κόσμο. Θα ακούσετε τα σχετικά για ανάλογες περιπτώσεις, “Ιδανικό comeback”, “συνθέσεις που παραπέμπουν σε παλιές εποχές” και λοιπά κολακευτικά σχόλια που δεν θα αργήσουν να φτάσουν στα όρια του διθυραμβικού. VICIOUS RUMORS, λοιπόν. Περί ων λόγος. Με τον κιθαρίστα Geoff Thorpe ως τον μοναδικό “επιζώντα” από το αρχικό line up και την έλευση του πιτσιρικά Nick Holleman πίσω από το μικρόφωνο να πρέπει να “χωρέσει” στα παπούτσια του μακαρίτη Carl Albert, θα έλεγε κάποιος πως το “Concussion protocol” θα μπορούσε να στρέψει την προσοχή όσων επιζητούν μετά μανίας τον συγκεκριμένο ήχο στην εποχή μας. Επί προσωπικού – και αν εξαιρέσει τις πρώτες, ομολογουμένως, πολύ καλές κυκλοφορίες τους- γρήγορα απώλεσα το ενδιαφέρον μου, μιας και στην προσπάθεια τους να παραμείνουν στο παιχνίδι της δισκογραφίας αλλά και να μην χαρακτηριστούν αναχρονιστικοί, ενσωμάτωσαν και aggressive στοιχεία στο US power metal τους… Κίνηση που σε γενικές γραμμές δεν εγκατέλειψαν τελείως, ακόμα στις ημέρες μας…

Θα πάω ολίγον τι ανορθόδοξα. Ο νέος τους δίσκος δεν μου άφησε την παραμικρή δίψα να θελήσω να τον ακούσω ξανά και ξανά. Πιθανότατα έχει να κάνει με το ότι δεν συγκαταλέγομαι στο die hard ακροατήριο τους. Ίσως πάλι γιατί δεν θεωρώ πως υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω που δραστηριοποιήθηκαν στα 80’s και να είναι σε θέση ακόμα να ταράξουν τα νερά της μεταλλικής δισκογραφίας. Τουλάχιστον όχι με τον εκκωφαντικό τρόπο που το έπραξαν στα χρόνια της δόξας τους. Συνεπώς, αυτό που μένει, είναι να διατηρήσει ο καλλιτέχνης την αξιοπρέπεια και τον χαρακτήρα του. Οι VICIOUS RUMORS θέλουν αλλά δεν μπορούν να αναβιώσουν το κλίμα που αρκετοί δισκοκριτικοί έσπευσαν να μας πείσουν. Ο Hollemann έχει καλές προθέσεις, διαθέτει ωραία φωνή αλλά ως εκεί. Ομοίως και οι συνθέσεις. Δύο-τρεις καλές στιγμές και από εκεί και έπειτα χρυσή μετριότητα. Δεν γνωρίζω πόσοι συμβιβάζονται με τα συγκροτήματα που κάποτε είχαν γράψει την δική τους ιστορία στην μουσική μας και σήμερα απλά υπάρχουν προπαθώντας να ενσωματωθούν στο τωρινό status… Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως το “Concussion protocol” πέρα από την έξαψη της στιγμής για τους μυημένους, θα συνεχίζει να απασχολεί για μεγάλο χρονικό διάστημα…

5 / 10

Γρηγόρης Μπαξεβανίδης