Άργησε πολύ, αλλά το ντεμπούτο full-length των VOIDCEREMONY είναι γεγονός, 6 χρόνια μετά την πρώτη τους κασέτα, “Dystheism”. Σε αυτά τα 6 χρόνια που μεσολάβησαν, καταγράφουμε 3 EP’s από ένα εκ των labels-guru στο underground death metal, Blood Harvest, τα οποία έδειξαν μία μπάντα κάθε άλλο παρά στάσιμη ηχητικά. Και το φετινό τους άλμπουμ επιβεβαιώνει με εξαιρετικό τρόπο αυτήν την εξελικτική πορεία.
Αν και αξιοπρόσεκτοι τεχνικά και στο παρελθόν, εδώ οι Αμερικανοί ενσωματώνουν άψογα το παίξιμο σε ουσιαστικές, ταξιδιάρικες συνθέσεις, σαν δείγμα ωρίμανσης μέσα στα χρόνια. Σε αντίθεση με το χάος που πολλές φορές επικρατεί στο λεγόμενο τεχνικό death metal, εδώ υπάρχουν οι απαραίτητες ανάσες και τα πιασάρικα θέματα, που θα βοηθήσουν τον ακροατή να ακολουθήσει το άλμπουμ καθόλη τη διάρκειά του (που δεν είναι και μεγάλη βέβαια εδώ που τα λέμε, με 32 μόλις λεπτά). Οι υψηλές ταχύτητες και το εντυπωσιακό παίξιμο είναι αυτά που μένουν με την πρώτη ακρόαση, ωστόσο, το άλμπουμ έχει αρκετή ποικιλία και βάθος εν τέλει. Έχω την αίσθηση ότι δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε τον όρο old school, καθώς το κοντινότερο σημείο αναφοράς με τους VOIDCEREMONY του σήμερα είναι μάλλον οι STARGAZER, επομένως δεν μου έκανε καθόλου εντύπωση το γεγονός ότι καθήκοντα του -άταστου- μπάσου για το άλμπουμ ανέλαβε ο Damon Good, των προαναφερθέντων Αυστραλών. Το κοινό αυτό σημείο για τις δύο μπάντες, αποτελεί κεντρικό στοιχείο στον ήχο του δίσκου, με τα lead θέματα και το «βιρτουόζικο» παίξιμό του, που το ξεχωρίζουν ακόμα περισσότερο από το σωρό και το ανεβάζουν επίπεδο. Οι υπαρξιακοί, ψυχεδελικοί στίχοι, ακολουθούν το καθαρά μουσικό περιεχόμενο, ενώ στα συν σημειώνεται και η πολύ καλή και επαγγελματική παραγωγή.
Με λίγα λόγια, η αναμονή άξιζε και οι προσδοκίες, ως μια από τις υποσχόμενες και ανερχόμενες Αμερικάνικες death metal μπάντες, καλύπτονται και με το παραπάνω με το “Entropic reflections continuum: Dimensional unravel”. Τεχνικό, δημιουργικό, εμπνευσμένο και στην τελική progressive -αν θέλετε- dm, με την mid 90s fusion διάθεση του είδους, αλλά ακόμα πιο σκοτεινό συγκριτικά και σίγουρα αυθεντικό, αποτελεί μια από τις καλύτερες φετινές προτάσεις στον ακραίο metal χώρο.
8/10
Νίκος Χασούρας
