Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις συγκροτημάτων, που ενώ ξεκάθαρα αναπαράγουν μια ήδη σχηματισμένη ιδέα, το πράττουν με τέτοια έμφαση στις μικρές λεπτομέρειες, που εν τέλη δεν ενοχλείται ο υποψιασμένος ακροατής. Οι VULTURE INDUSTRIES είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και το σχήμα-αναφορά τους είναι ξεκάθαρα οι ARCTURUS. Ειδικά στα δύο πρώτα άλμπουμ τους τοποθετούνται εξαιρετικά πλησίον της επονομαζόμενης avant garde νορβηγικής σκηνής, με τα θεατράλε φωνητικά, την gothic αισθητική και τις 90’s ατμοσφαιρικές metal τεχνοτροπίες. Όμορφοι δίσκοι τα “The dystopia journals” και “The malefactors bloody register”, που παρέπεμπαν στις καλύτερες στιγμές του ήχου που αγαπήσαμε στα 90’s.
Κάπου εκεί έρχεται το “The tower” και οι “VULTURE INDUSTRIES” δοκιμάζουν να πειραματιστούν. Πιο progressive φόρμες, όχι απαραίτητη σκοτεινιά στην γενική ατμόσφαιρα, μειώνουν την υπερβολή των φωνητικών και χαλιναγωγούν την θεατρική τους προσέγγιση. Το αποτέλεσμα είναι πιθανότατα το καλύτερο τους έργο και σίγουρα κάπου εκεί ξεκινά η αναγνώριση από το σύνολο των μουσικογραφιάδων. Αυτή η καθολική αποδοχή φαίνεται να τους επηρεάζει αρνητικά, διότι το φετινό “Stranger times” δεν προσφέρει πολλά περισσότερα πράγματα από το προηγούμενο άλμπουμ. Στο ίδιο ύφος, χωρίς ρίσκο προσπαθούν να συνθέσουν υλικό που ενώνει τους LEPROUS με τους ARCTURUS και σίγουρα το καταφέρνουν, τουλάχιστον, ηχητικά. Όμως στην προσπάθειά τους να ακολουθήσουν και τις δύο οδούς ταυτόχρονα, δυστυχώς θα απολέσουν την προσήλωση στην λεπτομέρεια (στοιχείο που τους χαρακτήριζε μέχρι τώρα).
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι το “Stranger times” είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια. Όταν χτυπάει χαμηλά, χωρίς να μπλέκεται με σύνδρομα εντυπωσιασμού, ακτινοβολεί. Η αλληλουχία των συνθέσεων “My body, my blood”, “Gentle touch of killer” και “Screaming reflections” προσφέρει ένα γερό highlight της καριέρας τους και θα αποτελέσουν πιθανές επιλογές του setlist τους στο προσεχές μέλλον. Τέλος εάν πρέπει να αναφέρουμε ένα τεράστιο μειονέκτημα του δίσκου, αυτό θα ήταν με διαφορά το εξώφυλλο. Εντελώς πρόχειρο, εκτός κλίματος και αισθητικής σε σχέση με το υλικό του άλμπουμ, νομίζω αποπροσανατολίζει τον πιθανό ακροατή και τελικά λειτουργεί 100% αρνητικά σε σχέση με την υπόλοιπη απεικόνιση της δισκογραφίας τους.
6.5 / 10
Αλέξανδρος Τοπιντζής
