Πριν λίγες μέρες, συγκεντρωθήκαμε άνθρωποι από διάφορα μουσικά Μέσα, καλεσμένοι των Αθηναίων metallers, WILDFIRE, για να ακούσουμε το full length ντεμπούτο τους, με τίτλο “Rise”, που θα κυκλοφορήσει στις αρχές Μαρτίου. Με σχεδόν όλο το συγκρότημα να δίνει το παρόν, ωραία παρέα και το ποτάκι να ρέει straight through, πήραμε μία πρώτη γεύση από το άλμπουμ, πάντα με τις απαραίτητες επεξηγήσεις από τους οικοδεσπότες της βραδιάς, που ήταν εκεί για να μας διαφωτίσουν σε οποιαδήποτε ερωτήματά μας.
Ουσιαστικά, όλος ο δίσκος (ή μάλλον σχεδόν όλος), είναι μέρος ενός χαλαρού, θα λέγαμε, concept, που μας μιλά για το πώς μπορούμε να φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε στη ζωή μας, στην «εξύψωση», άρα περνά κι ένα θετικό μήνυμα.
Η εισαγωγή “Leap of faith”, έχει ουσιαστικά μία βασική μελωδία του δίσκου, που κυρίως επαναλαμβάνεται στο ομώνυμο τραγούδι του “Rise”, που μπαίνει αμέσως μετά. Ένα τραγούδι που φέρει την επιρροή των IRON MAIDEN περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, προσθέτοντας ολίγη από HAMMERFALL στο pre-chorus. Η μοναδική μου ένσταση είναι ότι τα πλήκτρα ακούγονται λίγο πιο ψηλά στη μίξη απ’ όσο θα ήθελα, αλλά σίγουρα μας βάζει για τα καλά στο κλίμα.
Το “Nights”, μας δείχνει την πιο hard rock πλευρά των WILDFIRE και μουσικά και από φωνητικής άποψης. Στα θετικά, η QUEENSRYCHE δισολία, αφού τονίσουμε ότι γενικότερα υπάρχουν πολλά κι ενδιαφέροντα κιθαριστικά σόλο. Και φτάνουμε στην –ίσως- κορυφαία στιγμή του δίσκου, το “Navigators”. Ένα εξάλεπτο, ρυθμικό, midtempo banger, που ζέχνει 80ίλα, φτιαγμένο να ακουστεί live. Κι εκεί που λες ότι άκουσες ένα πολύ ωραίο τραγούδι, έρχεται ένα μουσικό θέμα στο μπάσο που είναι σαν να βγήκε από το “Schism” των TOOL και οδηγεί σ’ ένα folk πέρασμα διανθισμένο με κλαρίνο (τόσο-όσο, δίχως υπερβολές), που δίνει έναν ξεχωριστό αέρα.
Το πρώτο πραγματικά uptempo τραγούδι, ακούει στον τίτλο “Inside the box”, που τιμά την παράδοση των IRON MAIDEN και ανεβάζει την αδρεναλίνη, οδηγώντας μας στο “Breaking point” που μας πάει σε πιο prog καταστάσεις και σίγουρα πρέπει να άκουγαν αρκετά το “Operation: Mindcrime” όταν το δημιουργούσαν. Αξιόλογο κι αυτό.
Το “Mirror’s edge” είναι μία power ballad, που μου έφερε στο μυαλό τη δομή του “Lonely” των CRIMSON GLORY, με το ξέσπασμα να οδηγεί σ’ ένα ακόμη πολύ ωραίο κιθαριστικό σόλο. Από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. MAIDENικό και το “Far and beyond (in hell)”, με αρκετά καλό groove κι ένα μεσαίο μέρος που θυμίζει το “Lost reflection” (πάλι CRIMSON GLORY), θα μπορούσε όμως να διαρκεί κατά τι λιγότερο από τα σχεδόν 6,5 λεπτά.
Το “Rise”, κλείνει με την επανηχογράφηση του “Night with a witch”, που υπήρχε στο EP τους από το 2021 και το βρίσκουμε σε μία πιο «βελτιωμένη» έκδοση, ίσως το πιο straightforward κομμάτι του δίσκου, κάτι που δείχνει και τη βελτίωση του σχήματος τόσο συνθετικά, όσο και παιχτικά.
Θετικές οι πρώτες εντυπώσεις, λοιπόν, επιφυλασσόμαστε για ακόμα περισσότερα με τους WILDFIRE και το “Rise” τις επόμενες ημέρες…
Σάκης Φράγκος
