a
9 Απριλίου, 2020 – 11:45
Οι ΩΝ είναι μία one man band από την Κομοτηνή, της οποίας η πρώτη δισκογραφική δουλειά, κυκλοφόρησε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, με τίτλο “Ανέγνων, Έγνων, Κατέγνων”. Παρόλο που το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε πρόσφατα, η μπάντα υφίσταται κάτι παραπάνω από 20 χρόνια, όχι όμως με αυτό το όνομα, αφού ξεκίνησαν ως ΝΕΚΡΟΔΑΙΜΩΝ και έπειτα ΧΞΣ, πριν καταλήξουν στη σημερινή τους ονομασία.
Ομολογώ, ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι από τα πιο περίεργα μουσικά άλμπουμ που έχω ακούσει ποτέ. Ο λόγος είναι ότι συνδυάζει το πιο μοντέρνο blackened hardcore, με κλασικό Hellenic black metal. Τα πρώτα ακούσματα με μπέρδεψαν αρκετά, αφού ιδίως το hardcore δεν είναι και το φόρτε μου, αλλά όντας φανατικός avant-garde-άκιας, δηλαδή συνηθισμένος στις «παραξενιές», δεν το φοβήθηκα. Προφανώς ο Ων (αφού αυτός είναι το Α και το Ω της μπάντας), πάντρεψε τα δύο αγαπημένα του είδη, core και black με αρκετά παραδοσιακά όργανα, όπως Ποντιακή λύρα, Θρακιώτικη γκάιντα κ.ά., κάτι το οποίο ήταν μεγάλο ρίσκο να συνδυάσει με core στοιχεία. Αν προσθέσεις σε αυτό και τους στίχους στα αρχαία Ελληνικά, όπως άλλωστε μαρτυρούν και οι τίτλοι των τραγουδιών, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μία πολύ γενναία προσπάθεια. Επιπροσθέτως, το άλμπουμ έχει μία πλειάδα καλεσμένων, σε όλα τα τραγούδια, είτε τραγουδιστές, είτε οργανοπαίχτες, που ο καθένας βάζει το δικό του λιθαράκι, σε αυτόν τον υπερπολύπλευρο δίσκο. Ανάμεσα σε αυτούς, πασίγνωστα ονόματα της Ελληνικής metal σκηνής, όπως οι Σάκης Τόλης (ROTTING CHRIST), Χρήστος Αντωνίου (SEPTICFLESH), Γιώργος Ζαχαρόπουλος aka Magus Wampyr Daoloth (YOTH IRIA, THOU ART LORD, NECROMANTIA κ.ά.) και πολλοί άλλοι, ακόμα και από μη ακραία συγκροτήματα, όπως για παράδειγμα ο Γιάννης Παπανικολάου (DIVINER). Οπότε, έχουμε πάμπολλες εναλλαγές φωνητικών, από brutal και black σε καθαρά, αλλά και σε οπερετικά. Φανταστείτε λοιπόν ότι μπορεί να ακούσετε ένα τραγούδι με εισαγωγή αλά MACHINE HEAD μέσης περιόδου και ξαφνικά να γυρίζει σε επιρροές ROTTING CHRIST, της προηγούμενης δεκαετίας.
Ομολογουμένως, το “Ανέγνων, Έγνων, Κατέγνων”, είναι ένας αρκετά πληθωρικός δίσκος, ίσως κάποιες φορές υπερβολικά πολύ, αλλά παρόλα αυτά, είναι σίγουρα μία πολύ ευφάνταστη και πολυσχιδής μουσική «σύλληψη». Αν κάποιος είναι ανοιχτός σε περίεργα πράγματα και σε εξεζητημένες μουσικές, σίγουρα το ντεμπούτο των ΩΝ, θα τον ιντριγκάρει.
7 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
