Στα χαρτιά το folk Metal θα έπρεπε να μου αρέσει πολύ, αλλά επειδή συνήθως έρχεται με πλούσια συνοδία ακραίων φωνητικών δεν έχει καταφέρει να με κερδίσει σαν είδος. Όχι ότι έχω κάτι με τα brutal φωνητικά, ίσα ίσα, απλά ο συνδυασμός εδώ κάπου με χαλάει και για αυτό δεν έχω αγκαλιάσει πραγματικά συγκροτήματα όπως οι ELUVEITIE. Το κενό αυτό έρχονται να καλύψουν οι ELVENKING με τις τέρμα power αποχρώσεις τους. Φαντάζομαι δεν χρειάζονται πολλές εισαγωγές, κοντά 25 χρόνια μπάντα είναι και πλέον μιλάμε για τη 12η δουλειά τους, οπότε πάμε απευθείας εκεί.
Το “Luna” αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας “Reader of the runes” που ξεκίνησε το 2019 με το “Divination” και συνέχισε στο “Rapture”. Είναι επίσης ο πρώτος δίσκος του συγκροτήματος που δεν κυκλοφορεί από την AFM, μετά από 24 χρόνια συνεργασίας. Μουσικά βέβαια δεν έχει επηρεαστεί κάπως το αποτέλεσμα αφού πρόκειται για την ίδια συνθετική φιλοσοφία και προσέγγιση που ξέρουμε. Αυτή θα ήταν και η καλύτερη περιγραφή του άλμπουμ, δεν υπάρχει καμία έκπληξη αλλά συνάμα δεν είναι και τίποτα κακό.
Όλα τα τραγούδια στέκονται σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο, είναι δουλεμένα, με αγαπημένα μου στοιχεία να αναδεικνύονται τα ρεφραίν και οι Folk πινελιές κυρίως μέσω της χρήσης βιολιού. Κάποιες συνθέσεις καταφέρνουν να ανελιχθούν στην κορυφή των προτιμήσεών μου όπως το εξαιρετικό “Gone Epoch”, ενώ ο δίσκος γέρνει λίγο ποιοτικά υπέρ του πρώτου μισού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακροάσεις με φθίνον ενθουσιασμό όσο μπαίνουμε πιο βαθιά στο tracklist, αλλά να πω πως δεν φτάνω σε σημείο να πατάω το stop, φτάνω ευχάριστα μέχρι το 11λεπτο “Reader of the runes – Book II”. Μιας και το αναφέραμε, έχει μια φωνητική μελωδία που μου θύμισε έντονα το “La Isla Bonita” (μην μου πείτε πως είμαι ο μόνος!), ενώ αντίστοιχα στο κλείσιμο του “The weeping” θα συναντήσουμε ένα σύντομο χορωδιακό μέρος που κλείνει το μάτι στο “The king for a 1000 years” των HELLOWEEN.
Μένοντας στο κομμάτι των επιρροών, το γεγονός ότι μιλάμε για άντληση έμπνευσης από μπάντες όπως οι SKYCLAD είναι σίγουρα ένα επίσης ένα δυνατό χαρτί. Έτσι οι ELVENKING με το “Luna”, αποφεύγοντας να γίνουν μία ακόμα εναλλακτική έκδοση του σημερινού ανθεμικού και εύπεπτου Power Metal (το οποίο λατρεύω, δεν είναι μπηχτή), κατάφεραν να μείνουν σχετικοί στις μουσικές προτιμήσεις μου ακόμα και μετά από κάποιους μήνες το οποίο δεν το περίμενα. Ο λόγος είναι ότι δεν βομβαρδίστηκα με δεκάδες παρεμφερείς εναλλακτικές στην πορεία και έτσι οι ρούνοι των Ιταλών κατάφεραν να διατηρήσουν τη δύναμή τους στο χρόνο. Καταφέρνουν και δημιουργούν τη σωστή ατμόσφαιρα με τρόπο που μου θύμισε τους RHAPSODY επί εποχής “Triumph or agony” (για πολλούς πατάτα, για μένα πολύ καλό).
Σε ποιους απευθύνεται το “Luna” λοιπόν; Προφανώς στους φίλους των ELVENKING που ξέρουν ήδη τι θα ακούσουν, αλλά και στους λάτρεις του Folk Power, σε αυτούς θα αρέσει κατά πάσα πιθανότητα. Κατά τα άλλα τους θεωρώ ένα εντάξει συγκρότημα αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και κατά την πρώτη ακρόαση του άλμπουμ δεν μου έκαναν καμία έκπληξη, είτε θετική είτε αρνητική. Θέλετε να βάλετε κάτι καινούργιο να παίζει που εγγυημένα στέκεται σαν ποιοτική μουσική; Μόνο χαμένος χρόνος δεν θα είναι. Δεν βρήκατε χρόνο να το ακούσετε; Δεν χάθηκε και κάτι.
7 / 10
Παύλος Παυλάκης
