Από τα τέλη του 2012 η metal κοινότητα έχει αντιμετωπίσει πολλά απανωτά δυνατά συμβάντα. Θάνατοι, δικαστικές διαμάχες, καταδίκες, απo όλα έχει ο μπαχτσές. Ένα από αυτά τα περιστατικά ήταν και ο θάνατος του Mitch Lucker, του ανθρώπου που βρίσκονταν πίσω από το μικρόφωνο των SUICIDE SILENCE από το 2002, την 1η Νοεμβρίου του 2012, υποκύπτοντας στα τραύματα από το τροχαίο ατύχημα που είχε με την μηχανή του (για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε εδώ).
Τιμώντας την μνήμη του, αλλά και την προσφορά στο συγκρότημα αλλά και στη μουσική γενικότερα, τα μέλη της μπάντας οργάνωσαν μία συναυλία στην οποία παραβρέθηκαν πολλά και σπουδαία ονόματα της metal σκηνής. Αν και δε θα πάψω ποτέ να αμφιταλαντεύομαι για την ορθότητά τέτοιων εκδηλώσεων, τόσο για το ηθικό όσο και για το οικονομικό τους κομμάτι, ωστόσο όταν είδα ότι το συγκρότημα δε διατυμπάνισε την οργάνωσή της, αλλά ανακοίνωσε μάλιστα ότι τα έσοδα της προορίζονται για την εκπαίδευση της 5χρονης κόρης του εκλιπόντος, τότε είδα από διαφορετική οπτική γωνία την όλη πρωτοβουλία.
Στις 21 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους, στο Fox Theater στην Καλιφόρνια, όπως είχε ανακοινώσει ο κιθαρίστας της μπάντας Mark Heylmun πραγματοποιήθηκε το “Ending is the beginning: The Mitch Lucker memorial show” με ένα πλήθος τραγουδιστών να περνούν από την σκηνή, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, ερμηνεύοντας με τον τρόπο του Mitch, τραγούδια απo όλη τη δισκογραφική πορεία του συγκροτήματος. Η αρχή έγινε με το εκπληκτικό επίσημο ομώνυμο ντεμπούτο των SUICIDE SILENCE από το “μακρινό” 2005. O Jonny Davy των JOB FOR A COWBOY, μαζί με τον Greg Wilburn των THE DEVASTATED και τον Brook Reeves των IMPENDING DOOM, ερμήνευσαν τα “Destruction of a Statue”, “Distorted Thought of Addiction” και “Ending Is the Beginning” αντίστοιχα.
Στη συνέχεια ακολούθησε ο πρώτος πλήρης δίσκος τους, “The cleansing” (2007), ο οποίος στο παρελθόν έχει συμβάλει τα μέγιστα στο να σπάσουν μερικά άλατα στην ινιακοατλαντική διάρθρωση του αυχένα. Αυτή την φορά είχαμε 5 τραγούδια, με τους Phil Bozeman των WHITECHAPEL, Danny Worsnop των ASKING ALEXANDRIA και Johnny Plague των WINDS OF PLAGUE να ξεχωρίζουν με την ερμηνεία τους στα “Unanswered”, “The Price of Beauty” και “No pity for a coward”. Ουσιαστικά μιλάμε για την απόλυτη συνένωση κορυφαίων φωνών στον χώρο του ακραίου deathcore με τις πιο ωμές και θηριώδεις συνθέσεις των SUICIDE SILENCE. Στα επόμενα 8 κομμάτια ακούστηκαν τραγούδια από τους δύο επόμενους δίσκους, “No time to bleed” (2009) και “The black crown” (2011), με τις παρουσίες των Tim Lambesis των AS I LAY DYING (πριν τον χώσουν κι αυτόν στην μπουζού) στο “Wake up” και του Hernan “Eddie” Hermida των ALL SHALL PERISH (ο οποίος θα είναι και ο νέος τραγουδιστής του συγκροτήματος) στο “March of the black crown” να ξεχωρίζουν με τις εμφανίσεις τους.
Ωστόσο, τα κομμάτια που ακούστηκαν στη συνέχεια δεν ανήκουν στο ρεπερτόριο των SUICIDE SILENCE. Πίσω από το μικρόφωνο βρέθηκε ο Robb Flynn των MACHINE HEAD για να ερμηνεύει σε μια ακουστική εκτέλεση το θρυλικό κομμάτι των BLACK SABBATH, “Die young”, από τον δίσκο “Heaven and hell” (1980). Είναι ίσως η μοναδική στιγμή σε όλο το show, και κατ’ επέκταση στον δίσκο, όπου οι ρυθμοί πέφτουν και το συναίσθημα της απώλειας ενός νέου ανθρώπου έρχεται σε πρώτο πλάνο. Αυτό όμως γρήγορα θα αλλάξει, αφού την σκυτάλη θα πάρει ο τεράστιος Max Cavalera ερμηνεύοντας το larger-than-life “Roots bloody roots”. Η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς την επιφύλασσε το επόμενο κομμάτι, όπου ακούγονταν η φωνή του ίδιου Mitch Lucker από κάποια παλιά ηχογράφηση στο “Engine No. 9” των DEFTONES.
Η βραδιά έκλεισε με τον Randy Blythe των LAMB OF GOD, να ερμηνεύει το “You only live once” από τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος, ενώ ο Flynn βρίσκεται ακόμα πίσω από τις κιθάρες. Οι επανειλημμένες φωνές στο τέλος με το “Live! Life! Hard!” αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν είναι εύκολο σε αυτή τη ζωή και ότι από το πουθενά μπορεί η ζωή σου να γυρίσει ανάποδα. Φυσικά δε θα μπορούσε να υπάρχει βαθμός σε μια τέτοια κυκλοφορία, που έχει σαν κύριο στόχο να τιμήσει την μνήμη ενός νέου ανθρώπου αλλά και την οικονομική στήριξη της κόρης του. “You Only Live Once”
Νίκος Ζέρης
