Είχα χρόνια να συναντήσω μπάντα με παράξενο όνομα. Διαβάζοντας με μιας το KLOGR, δε θα σκεφτόμουν ποτέ ότι αρχικά προφέρεται “Kay – log – are” και ότι στη ουσία πρόκειται για τον νόμο Weber–Fechner, ο οποίος αναφέρεται στην σχέση μεταξύ του μεγέθους του φυσικού ερεθίσματος, με την αίσθηση ή την δύναμη αυτού που νιώθει ο άνθρωπος. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά σε όσους ασχολούνται σοβαρά με την ψυχοφυσιολογία και ας επικεντρωθούμε στην νέα κυκλοφορία των KLOGR, “Black snow”.
Χωρίς να έχω ακούσει νότα από την προηγούμενη δουλειά των Ιταλών, “Till you decay” (2011), η πρώτη επαφή με το συγκρότημα έρχεται με το πολύ δυνατό και groove-άτο “Zero tolerance”. Από την αρχή γίνεται εμφανές ότι η βάση της μουσικής τους στηρίζεται πάνω στις κιθάρες των ALTER BRIDGE, στην industrial αισθητική των NINE INCH NAILS και το progressive στοιχείο των A PERFERCT CIRCLE. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με έναν ξεκάθαρο οικολογικό προσανατολισμό στους στίχους, δημιουργούν ένα ξεχωριστό κράμα, που σε ορισμένα σημεία μπορεί να γίνει λόγος ακόμα και για προσωπική ταυτότητα. Στα πλαίσια μάλιστα της οικολογικής ευαισθησίας του συγκροτήματος, το αρχικό κομμάτι γράφτηκε για την υποστήριξη του οργανισμού διατήρησης άγριας ζωής στην θάλασσα “Sea shepherd”. Μετά όμως από τα μισά του δίσκου, ειδικά μετά το “Falling crowns”, τα πράγματα παίρνουν μια διαφορετική τροπή. Το tempo πέφτει αρκετά, οι συνθέσεις γίνονται πιο μονότονες, οι ιδέες φαίνεται πως στερεύουν, ενώ η ενέργεια των τριών κιθάρων σιγά σιγά ξεφουσκώνει. Ως μόνη σανίδα σωτηρίας φαντάζει η εκπληκτική παραγωγή, αλλά και οι φωνητικές δυνατότητες του Gabriele “Rusty” Rustichell, ο οποίος δανείζεται πολλά τεχνικά στοιχεία από τον Tomi Joutsen των AMORPHIS.
Αν κοιτάξουμε τον δίσκο από μια πιο μακρινή απόσταση, όπου δεν ξεχωρίζουν εύκολα τα όρια μεταξύ των τραγουδιών, θα δούμε πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό alternative υβρίδιο, που είναι αρκετά ελαφρύ να καταταχθεί στην κατηγορία του metal, ενώ από την άλλη αρκετά βαρύ για τα δεδομένα της hard rock. Με αυτόν τον τρόπο και χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στην ποιότητα, απευθύνονται δικαίως σε ένα ευρύτερο κοινό, το οποίο όμως δεν νομίζω ότι θα συγκινηθεί ιδιαίτερα με αυτόν τον συγκερασμό.
7/10
Νίκος Ζέρης
