Από τη στιγμή που όλα δείχνουν πως το καντήλι κάτω από το εικόνισμα της Αγίας Τριάδας του τευτονικού thrash metal θα συνεχίσει να σιγοκαίει για πολλά χρόνια ακόμα, φαντάζει αυτονόητο ότι αντιστοίχως πολύ δύσκολα θα τραβήξει χειρόφρενο και η βιομηχανία παραγωγής thrash συγκροτημάτων της γερμανικής σκηνής. Οι FINAL DEPRAVITY είναι γνήσια τέκνα της γερμανικής σκηνής εδώ και περίπου επτά χρόνια. Με καταγωγή από την κοιλάδα του Ruhr και με κάμποσες live εμφανίσεις στην πλάτη τους, κατάφεραν να βγάλουν όλη τη νεανική ορμή και την λατρεία τους για το παραδοσιακό thrash στο προ τετραετίας ντεμπούτο τους, “Nightmare 13”.
Η μοναδική αλλαγή που ξεχωρίζει στο δεύτερο άλμπουμ τους, “Thrash is just the beginning”, είναι η προσθήκη του Jerome Reil (υιού του γνωστού και μη εξαιρετέου Jürgen “Ventor” Reil των KREATOR) πίσω από το drum kit. Κατά τα άλλα, το άλμπουμ ουσιαστικά συνεχίζει από εκει που σταμάτησε ο προκάτοχός του, “Nightmare 13”. Για ακόμα μία φορά οι επιρροές από SODOM και KREATOR, με λίγο από DARK ANGEL και MACHINE HEAD στα ενδιάμεσα, είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, ενώ τα riffs διακρίνονται για το υψηλό tempo και τον ακατέργαστο χαρακτήρα τους, αν και στην τελική δεν προσφέρουν κάτι εντυπωσιακό από άποψη τεχνικής και πρωτοτυπίας. Σε επίπεδο συνθέσεων, το ομώνυμο κομμάτι, όπως επίσης και τα “Tale of woe” και “Garden hate”, είναι τα μοναδικά ενδεχομένως που ξεχωρίζουν από την πρώτη κιόλας στιγμή, καθώς όσο προχωράει η ακρόαση του άλμπουμ, τόσο πιο πολύ βυθίζεται στην μετριότητα, παρότι η διασκευή στο “Pleasure to kill” των KREATOR προσπαθεί μάταια να σώσει κάπως τα προσχήματα.
Εν κατακλείδι, το “Thrash is just the beginning” είναι ο ορισμός του άχρωμου, άοσμου και εντελώς μονοδιάστατου άλμπουμ. Θα σε κρατήσει στην τσίτα για δυο άντε το πολύ τρεις διαδοχικές ακροάσεις, αλλά από εκεί και πέρα όμως, δύσκολα θα σε ξαναπείσει να ασχοληθείς σοβαρά μαζί του. Ενδείκνυται αποκλειστικά και μόνο για die-hard συλλέκτες του γερμανικού thrash.
5.5/10
Πάνος Δρόλιας
