Τι κάνεις όταν έχεις για παρουσίαση το προσωπικό άλμπουμ του κιθαρίστα των υπέρτατων garage rock θεών HELLACOPTERS; Μα φυσικά ευχαριστείς τον αρχισυντάκτη με δωρεάν κουπόνια για το σουπερμάρκετ, κάρτα για καφέ στα Στάρμπακς και δωρεάν μπέιμπι-σίτινγκ, όταν θα παίζουν στην Αθήνα, οι τελειωμένοι progressive καλλιτέχνες που αγαπά…
Όταν έβαλα το άλμπουμ στο μηχάνημα για να παίξει, έμεινα κάγκελο. Δεν είχα ψάξει καθόλου τις αναζητήσεις του μουσάτου κιθαρίστα, μετά το τέλος (άδικοοοο!!!) των Σουηδών θεών και πραγματικά εξεπλάγην. Σουηδική φολκ, με έγχορδα, λίγη ψυχεδέλεια και λίγο κλασικό rock n’ roll και όλα αυτά τραγουδισμένα, με μια ομολογουμένως καλή φωνή στα Σουηδικά. Καθόλου κακό άλμπουμ, αν σας αρέσει ο Peter Hamill, ο Van Morrison, ο Nick Drake, ο Kevin Ayers, ο Tim Buckley. Τότε εδώ είναι ένα άλμπουμ για εσάς.
Ακούγοντάς το, θα δείτε την Έλενα Ναθαναήλ να κοιτάζει στα μάτια τον Λάκη Κομνηνό, ενώ ο Πρέκας, ετοιμάζεται για την μοιραία πτήση και ο Βόγλης κυνηγά με τα αμύγδαλα την Σουηδέζα τουρίστρια. Στο βάθος ο Χατζής τραγουδά με τη Μαρινέλα και ο Τσιβιλίκας, κάνει τον χίπη στα Μάταλα. Ναι τόσο 60’s είναι το άλμπουμ. Καλοπαιγμένο, συναισθηματικό, αλλά ακόμα και για τα δικά μου γέρικα αυτιά, απομεινάρι μίας εποχής ευδαιμονίας, που είναι πολύ μακριά. Για νοσταλγούς του παρελθόντος και μόνο.
Όπως καταλάβατε, στο τέλος της ακρόασης, ζήτησα από τον αρχισυντάκτη επίδομα, να μου κρατά τα δικά μου παιδιά όταν παίζουν οι τελειωμένοι 70’s hard rockers που ακούω και την κάρτα των Στάρμπακς πίσω… Αλλά ξέχασα να πάρω τα κουπόνια…
6,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
