TOXIC HOLOCAUST – “Chemistry of Consciousness” (Relapse)



















    Πρέπει να ομολογήσω ότι παρά τις σχετικά μέτριες εντυπώσεις που μου άφησε το προπέρσινο “Conjure and Command” περίμενα με αρκετά μεγάλη περιέργεια να ακούσω το επόμενο μουσικό εγχείρημα των TOXIC HOLOCAUST. Το τριμελές σχήμα από το Portland με ηγέτη τον ταλαντούχο Joel Grind είναι άλλωστε από τα ελάχιστα συγκροτήματα του λεγόμενου νέου κύματος του αμερικανικού thrash που στα μέχρι στιγμής δέκα χρόνια παρουσίας του έχει επιδείξει αξιοσημείωτη σταθερότητα και προσήλωση στην μουσική γραμμή που έχει χαράξει.

    Το ολόφρεσκο “Chemistry of Consciousness” δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας ούτε φιλοδοξεί να προσφέρει απρόσμενες εκπλήξεις στους ακροατές του. Ξεκινώντας από εκεί όπου σταμάτησε το “Conjure and Command” αλλά βαδίζοντας επί της ουσίας στα χνάρια των δυο πρώτων killer δίσκων αντικατοπτρίζει πλήρως όλες τις εμμονές και ταυτόχρονα την εντεινόμενη συνθετική ωρίμανση του Joel Grind. Με άλλα λόγια από καθαρά συνθετικής όσο και ηχητικής άποψης όχι μόνο δεν παρουσιάζει σημαντικές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τους προκατόχους του αλλά κυριαρχείται εκ νέου από ένα αχαλίνωτο old-school/retro thrash μοτίβο που συνενώνει επιρροές από τους VENOM, SODOM και NUCLEAR ASSAULT ρίχνοντας παράλληλα μπόλικες κλεφτές ματιές και προς την ακατέργαστη hardcore punk τεχνοτροπία των DISCHARGE και DRI. Το μοναδικό ενδεχομένως στοιχείο που σε πείθει ότι έχει το κάτι παραπάνω εν συγκρίσει τουλάχιστον με το “Conjure and Command” είναι ότι δεν υπάρχει μια εντελώς “χύμα” προσέγγιση των συνθέσεων με αποτέλεσμα η πλειοψηφία εξ αυτών να ηχούν αρκετά σφιχτοδεμένες και κυρίως γεμάτες από οκτάνια χειμαρρώδους ενέργειας. Τα “Rat eater”, “Out of the fire” μαζί με το ομότιτλο κομμάτι είναι δίχως αμφιβολία οι κορυφαίες στιγμές του δίσκου ενώ την προσοχή κεντρίζουν επίσης από την πρώτη ακρόαση τα γκαζωμένα “Salvation is waiting” και “Acid fuzz”. 

    Σε γενικές γραμμές το πρόσημο για το νέο δισκογραφικό πόνημα των TOXIC HOLOCAUST είναι κάτι παραπάνω από θετικό. Μπορεί να μην αγγίζει το ταβάνι που οι ίδιοι έθεσαν με τις πρώτες κυκλοφορίες τους πλην όμως είναι σίγουρο ότι τα άφθονα old-school γκάζια του θα αφήσουν ικανοποιημένους όλους όσους έχουν δείξει εμπιστοσύνη από την αρχή στις ικανότητες της παρέας του Joel Grind.  

    7,5 / 10

    Πάνος Δρόλιας 

    LEAVE A REPLY

    Please enter your comment!
    Please enter your name here