Κάθε συναυλία των ICED EARTH στη χώρα μας, είναι σημείο αναφοράς, αφού το γκρουπ λατρεύεται όσο ελάχιστα και η δυναμική της συναυλίας τους, πάντα αποτελεί κριτήριο για πολλές επόμενες, σε ότι έχει να κάνει με την προσέλευση του κόσμου. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι είχαν παίξει και το καλοκαίρι στο Rockwave, αλλά και το ότι το “Plagues of Babylon”, δεν έσπειρε και τον ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών τους, ήμουν εξαιρετικά περίεργος να δω τι προσέλευση θα είχε. Φτάνοντας στο Gagarin, διαπίστωσα ότι είχε ήδη γίνει το sold out, οπότε χωρίς πολλά-πολλά, μπήκα στο χώρο για να δω την εμφάνιση των ELM STREET που ξεκινούσαν σε λίγη ώρα.
Οι ELM STREET με εκκωφαντικό ήχο κατάφεραν να κερδίσουν όσους τους τίμησαν με την παρουσία τους στις 19:30. Το ημίωρο set τους περιείχε κομμάτια από το ντεμπούτο τους, “Barbed wire metal”. Αφού κατάφεραν και κέρδισαν το χειροκρότημα του ανυπόμονου κοινού για τους ICED EARTH, αρκεί για να αντιληφθεί και ο τελευταίος στο πόσο καλά απέδωσαν τα τραγούδια τους. Μόνο πρόβλημα ο προκλητικά εκκωφαντικός ήχος που είχαν, κάτι, όμως, που συνετέλεσε στην πολύ καλή εμφάνιση των Αυστραλών. Η συνέχεια με τους WARBRINGER ήταν ακόμα καλύτερη!
Λευτέρης Τσουρέας
Μία από τις μπάντες που δε μπορούμε να δούμε αλλιώς στην Ελλάδα είναι οι WARBRINGER. Και όταν ανακοινώθηκε ότι θα είναι support τους ICED ARTH, ομολογώ μου δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη προσμονή για το live. Με την ψυχή στο στόμα τρέχοντας από τη δουλειά, μπαίνω σε ένα γεμάτο Gagarin ην ώρα που μόλις είχαν βγει οι Αμερικάνοι thrashers κι έπαιζαν το “Living weapon” ξεκινώντας τον όλεθρο.
Το hit, “Severed reality”, ζεσταίνει για τα καλά το κοινό που ειδικά στις πρώτες σειρές έδειχνε να γουστάρει τη μπάντα. Δεν ήταν και λίγοι αυτοί που είχαν έρθει κυρίως γι’ αυτούς και πολύ καλά έκαναν. Δεμένο συγκρότημα, ωραίοι παίχτες, με ένα drummer-μηχανή και με το flat στήσιμό του να κεντρίζει κι έναν frontman τρελό, που πολύ πιθανό να είχε γευτεί τη χαρά του ούζου πριν το live. Εκτός αν τον συνεπήρε τόσο το ελληνικό κοινό, πράγμα καθόλου απίθανο εκείνη τη βραδιά. Με ήχο που έστρωνε όσο περνούσε το σετ τους και καλύπτοντας σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους, αφού έπαιξαν κομμάτια από τα 3 άλμπουμ τους, εξαιρώντας το πρώτο, “War without end”, οι WARBRINGER πέρασαν, ισοπέδωσαν και μάλλον απέκτησαν καινούργιους οπαδούς στη χώρα μας.
Από τις καλύτερες μπάντες της νέας γενιάς του είδους τους και το απέδειξαν και live, εκεί που πρέπει δηλαδή! Κρίμα το κοινό μας να μη στηρίζει τόσο τα πιο νέα σχήματα, άρα να μη μπορούμε να τα βλέπουμε live, εκτός αν έρθουν support.
Με το Gagarin ασφυκτικά γεμάτο πλέον, αφού ο κόσμος είχε γεμίσει κάθε κενό που υπήρχε στο χώρο (sold-out και βάλε), η εισαγωγή του “Plagues of Babylon”, από το ομότιτλο, νέο άλμπουμ της μπάντας, ξεσηκώνει το κοινό και ακόμα ένα πάρτυ των ICED EARTH στην Αθήνα έχει μόλις αρχίσει.
Ο κόσμος με το «καλησπέρα» έδειξε ότι είχε έρθει να περάσει (και πάλι) καλά και αγκάλιασε αμέσως τους Αμερικάνους. “Democide” για τη συνέχεια για να ανέβουν τα bpm και πρώτη βουτιά στο παρελθόν με το “Dark saga”. To “V”, από το εξαιρετικό “Dystopia” και με τον Stu Block να φοράει τη μάσκα του, κρατάει ζεστό το κοινό και τη διάθεσή του! Ο ήχος κλασικός ICED EARTH σε live στην Αθήνα, λίγο μπουκωμένος, όχι τόσο ξεκάθαρος, αλλά με τον όγκο που χρειάζεται. Από την αρχή το συγκρότημα δείχνει σε πολύ καλή κατάσταση, με τον σπουδαίο Jon Dette (ο καλύτερος αντικαταστάτης drummer εκεί έξω) να θερίζει πίσω από το drum kit και τη διαφορά να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Η πρώτη μπαλάντα της βραδιάς είναι το “If I could see you”, το οποίο κάνει μια χαρά τη δουλειά του ζωντανά. Το “Disciples of the lie” ανεβάζει ξανά την ένταση και μαζί με τα “Among the living dead”, το τεράστιο hit και must live “Burning times” που κάθε φορά κάνει το μαγαζί να κουνιέται συθέμελα και το “Redbaron/bluemax” groove-άρουν δίχως σταματημό. Ο Schaffer αεικίνητος, κλασικά στα δεξιά, με τη μαύρη μπαντάνα στο κεφάλι (ευτυχώς έχει 
παρατήσει εκείνη με τη σημαία του Νότου) και παρά την ηλικία του, το δεξί του χέρι να είναι «εκεί» χωρίς να χάνει το παραμικρό! Το “Blessed are you” ξαναρίχνει μεν την ένταση, όχι όμως τον κόσμο, ο οποίος ξελαρυγγιάζεται και τραγουδάει το ρεφρέν και μετά το τέλος του κομματιού, για να έρθει το “Vengeance is mine” και να κάνει τους σβέρκους μας να πονέσουν! Επιστροφή στο νέο άλμπουμ με το “Cthulhu”, ταξίδι στο “Something wicked…” με το “My own savior” και ξανά “Plagues of Babylon” με το “The End?”, ένα κομμάτι πριν την απόλυτη ανατριχίλα της βραδιάς και κλείσιμο ταυτόχρονα του κυρίως σετ. Η καλύτερη μπαλάντα (power ballad, ότι στο καλό θέλετε πείτε το) που έχουν γράψει ποτέ οι ICED EARTH, το “A question of heaven”, προκαλεί ρίγη και κάνεις τους παλιότερους να αναπολούν μαγικές εποχές! Να πω την αμαρτία μου, σε αυτό το τραγούδι μου έλειψε ο Barlow… Καλός, χρυσός ο Stu, αλλά συναίσθημα σαν του Matt δύσκολα βρίσκεις στο heavy metal γενικότερα.
Εν μέσω αποθέωσης, η μπάντα αποχωρεί κλασικά για λίγο, για να βγει για encore με το intro του “Dystopia” να δημιουργεί παροξυσμό! Μεγάλο hit πλέον και ο κόσμος το τίμησε δεόντως! Το “Watching over me” ενώνει τη φωνή του Block με τις φωνές του κόσμου, για να έρθει το “Iced earth” και να απολαύσουμε επιτέλους το cyborg δεξί χέρι του Schaffer και να κλείσει το live.
Οι ICED EARTH έπαιξαν πολύ καλά! Πολύ καλύτεροι από το καλοκαίρι στη Μαλακάσα, πιο δεμένοι, πιο ζωντανοί, με περισσότερη ένταση. Ο Stu Block μπορεί να μη μου αφήνει την ίδια εντύπωση όπως την πρώτη φορά που τον είδαμε ξανά στο Gagarin, αλλά δεν παύει να είναι ιδανικός για να συνδέει τις 2 διαφορετικές εποχές της μπάντας, εννοώντας τη μία με τον Barlow και την άλλη με τον Ripper. O κόσμος πέρασε πολύ καλά, κάτι που φαινόταν τόσο από τις αντιδράσεις κατά τη διάρκεια του live, όσο και από τα χαμόγελα μετά, αφού άναψαν τα φώτα του Gagarin. Άλλωστε οι ICED EARTH είναι από τις μπάντες που ο Έλληνας λάτρεψε και λατρεύει και όταν ισχύει κάτι τέτοιο, το ελληνικό κοινό φροντίζει να το δείχνει και με το παραπάνω. Για να μη λέμε μόνο τα άσχημα.
Αυτό που με ενόχλησε, όσο και αν για κάποιους θεωρείται «γκρίνια», είναι το setlist. Tα 6 κομμάτια από το “Plagues of Babylon” είναι λογικότατο και πολύ καλά έκαναν, αφού είναι συναυλία προώθησης του δίσκου. 
Έτσι πρέπει. Άλλωστε είχαν 18 κομμάτια σετ. Αλλά τα 5 από το “Something wicked…” (και καλά, παίζεις τόσα από το δίσκο, βάλε αυτή την ΕΠΙΚΗ τριλογία μέσα) είναι πάρα πολλά, όταν έχεις 3 από το “Dark saga”, 2 από το “Dystopia”, 1 από το “The glorious burden” και 1 από την προ-“Dark saga” εποχή σου. Μπάντα με 11 άλμπουμ, που προφανώς δε χωράνε όλα σε ένα live προώθησης νέου δίσκου, αλλά μία καλύτερη ισορροπία θα μπορούσε να υπάρξει. Δεν είναι θέμα συγκεκριμένων κομματιών. Όλοι μας ΠΑΝΤΑ και είναι νόμος αυτό, θα έχουμε κάποιο κομμάτι που δεν ακούσαμε. Είναι θέμα καθαρά ισορροπίας και ότι στην τελική για το τί είναι οι ICED EARTH ειδικά στην Ελλάδα (που είναι άλλωστε πολύ πιο τεράστιοι από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη ίσως) το οφείλουν σε μία εποχή που στο live αποκήρυξαν σχεδόν τελείως. Ισορροπία και ιστορία και μόνο. Παρόν, αλλά και παρελθόν μαζί. Και είναι κάπως όταν ακούς το πιο χαρακτηριστικό πράγμα αυτής της μπάντας, τα διαστημικά τρίηχα του Schaffer, στο τέλος του live και μόνο. Μεγάλωσε, σεβαστό, αλλά το έχει ακόμα και χίλια respect ενοείται!
Όπως και να έχει πάντως, ήταν μία πολύ ωραία βραδιά, που ο κόσμος χάρηκε συναυλία! Και στις εποχές που ζούμε στο Ελλάντα, τέτοιες βραδιές σε κάνουν και θυμάσαι (αν ξεχνάς πολλές φορές) το τί είναι αυτή η μουσική.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
