Μετά από σχεδόν μία 5ετία, επανεμφανίζεται με νέα δισκογραφική δουλειά η μπάντα του Vincent Crowley, ACHERON. Ο τίτλος του διαδόχου του “The final conflict: last days of God” (2009), είναι “Kult de hasses” και κυκλοφορεί τέλη Φεβρουαρίου από τη νέα τους δισκογραφική, Listenable Records.
Στα 25 χρόνια που έχουν στο κουρμπέτι οι Αμερικανοί, έχουν στο ενεργητικό τους 8 full length κυκλοφορίες και κάμποσα EPs. Τα τελευταία χρόνια εχουν γίνει πιο old-school death metal και το black περιορίζεται μόνο στους στίχους, αφού έχουν να κάνουν με οτιδήποτε αντιχριστιανικό. Μη ξεχνάμε ότι ο Vincent Crowley μέχρι το 1997 ήταν Αιδεσιμότατος στην Εκκλησία του Σατανά. Μέχρι πριν μία δεκαετία, χρησιμοποιώντας πλήκτρα, έστω και χωρίς να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, έδιναν μια black metal ιδέα στη μουσική τους. Πλέον, εχουν γίνει περισσότερο κιθαριστικά τα άλμπουμ, πιο riff-άτα, με κλασικό death metal drumming, που σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Crowley, θυμίζει τους ASPHYX. Με τη μόνη διαφορά ότι υπάρχουν ακόμη πιο πολλά heavy solos. Έτσι και το “Kult de hasses” είναι στο ίδιο μοτίβο με τις τελευταίες κυκλοφορίες τους. Βρίσκω, ότι για το είδος, τα κομμάτια έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από ότι συνήθως, κάτι που ομολογώ με κούρασε κάπως. Δεν το κρύβω ότι προτιμούσα τα πρώτα άλμπουμ, κάτι που ούτε η νέα τους δουλειά αλλάζει. Ήταν σαφώς πιο σκοτεινοί, πιο μυστικιστικοί αν θέλετε, κάτι που λείπει και στο “Kult de hasses”. Ενώ παλιότερα άκουγες ένα τραγούδι και έλεγες ότι είναι ACHERON, τώρα πια δε μπορώ να πω ότι παίζουν κάτι πρωτότυπο. Για να μη παρεξηγηθώ, ο δίσκος δεν είναι κακός, απλά δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Οι ACHERON, αποδεικνύοντας πόσο πιο πολύ ενδιαφέρονται πλέον για τις κιθάρες, έχουν προσθέσει και thrash στοιχεία στη μουσική τους, με πολλές αναφορές στους SLAYER. Τρανό παράδειγμα το “Jesus wept”. Η μπάντα συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον μέγιστο Dan Swanö, ο οποίος έχει αναλάβει το mastering και τη μίξη του δίσκου. Οπότε καταλαβαίνεται ότι η παραγωγή… πετάει!
Το “Kult de hasses” είναι ένας δίσκος, που ακούγεται σχετικά ευχάριστα, αλλά δε μένει και πολύ στο μυαλό και μάλλον απλά θα πιάνει χώρο στη δισκοθήκη. Μου λείπουν οι παλιοί σκοτεινοί ACHERON, αλλά δε νομίζω ότι θα τους ξαναδούμε. Δε βγάζουν πλέον ξεχωριστή μουσική δυστυχώς.
7/10
Γιώργος Δρογγίτης
