Δεν είναι λίγες οι μπάντες των 80’s που όταν φτιάχτηκαν ξανά, ο ήχος τους δεν ήταν ίδιος με αυτός που είχαμε συνηθίσει σε σχέση με τις πρώτες τους κυκλοφορίες και ίσως φυσικά τις πιο κλασικές τους. Τους λόγους ίσως να τους αναζητήσουμε κάποια στιγμή σ’ ένα εκτενές άρθρο. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, πάντως, της όλης αυτής κατάστασης είναι οι HOUSE OF LORDS. Όλα τα άλμπουμ τους από το 2004 και μετά είναι από λίγο έως πολύ διαφοροποιημένα, πιο heavy, πιο άμεσοι και σε κάποιες περιπτώσεις πιο ατμοσφαιρικοί θα έλεγα, πιο σύγχρονοι. Ρίσκο; Ναι, αλλά από την άλλη δε μπορείς παρά να σεβαστείς την άποψη του καλλιτέχνη και την ανάγκη της έκφρασής του. Το “Precious metal” κατά πάσα πιθανότητα είναι ότι πιο σκληρό και άμεσο έχουν κάνει ποτέ οι HOL, μελωδικό μεν, αλλά και πολύ κιθαριστικό και ..αρκούντως heavy! Κάτι ανάμεσα σε RAINBOW, MAGNUM και PRAYING MANTIS ξεφεύγουν ακόμα και από το προηγούμενο τους άλμπουμ το “Big money” ενώ υπάρχουν στιγμές που είναι πιο «κοφτεροί» ακόμα και από τις πιο heavy στιγμές του “Cartesian dreams”. Τα 80’s τα θυμίζουν πολύ λίγα τραγούδια, ίσως κατ ουσία μόνο το “Enemy mine” με το ντουέτο Christian / Beck και το ομώνυμο τραγούδι που εκεί που περιμένεις να ακούσεις μια heavy σύνθεση, σου έρχεται ένα υπέροχο Mid tempo κομμάτι! Ωραίο και ώριμο άλμπουμ το “Precious metal” και ναι, γουστάρω που δεν είναι μια προσπάθεια να αναμασήσουν τα ίδια και τα ίδια, για λόγους ασφάλειας, Κορυφαίες στιγμές; Χμμμ… σίγουρα το γρήγορο “Epic”, τα “Battles”, “Turn back the tide”, “Enemy mine”, το πιο hard “Action”. Το πομπώδες “Battles” μου άρεσε πολύ, μα το πιο χαρακτηριστικό από όλα είναι το καταπληκτικό “Swimming with the sharks” που κλέβει την παράσταση! Οκ, μπορώ να βγάλω το καπέλο χωρίς ενδοιασμό στον κο James Christian και στην παρέα του!
8 / 10
Δημήτρης Σειρηνάκης
