Γουστάρω πολύ να ακούω τίμια συγκροτήματα. Μπάντες που παίζουν ατόφιο, τίμιο, ανόθευτο rock, βγαλμένο από το δρόμο (ή και το πεζοδρόμιο αν θέλετε, εξ ου κι ο δίσκος τους “Pavement stories”) και προορισμένο για το δρόμο. Ξέρετε πολλά σχήματα που στις ζωντανές τους εμφανίσεις να ακούγονται ακόμα καλύτεροι απ’ ότι στούντιο; Που περιοδεύουν ακατάπαυστα σε κάθε γωνιά της χώρας μας χειμώνα-καλοκαίρι και παίζουν μπροστά από κοινό που τραγουδά τους στίχους των δικών τους κομματιών; Πολλοί προσπάθησαν να γίνουν «μουσάτοι» και να μπουν στο hype και στη μόδα, λίγοι όμως είναι μουσάτοι με παντελόνια, πραγματικό rock attitude και καθόλου κωλοπαιδαρισμό και έπαρση.
Ενώ έχουμε αρκετά πολύ αξιόλογα metal σχήματα, τα πραγματικά καλά rock συγκροτήματα είναι ελάχιστα στην Ελλάδα και σίγουρα στην ελίτ αυτών, βρίσκονται οι BEGGAR’S BLUES DIARY. Με το περσινό τους, “The truth”, τις συνεχείς συναυλίες τους, τα video clip και τα support τους ανάμεσα στα άλλα και στους THIN LIZZY, έχουν καταφέρει να καθιερωθούν στις συνειδήσεις του κόσμου, αυτή τη φορά έρχονται όμως να προσφέρουν ένα άλμπουμ, πραγματικό διαμάντι για τις δισκοθήκες όλων όσων γουστάρουν το rock, που είναι προορισμένο για κακόφημα μπαράκια, λουσμένο με bourbon, να βρωμοκοπά ιδρωτίλα και τσιγάρο. Γιατί το rock είναι επικίνδυνο κι όχι μόδα. Είναι προορισμένο για το δρόμο κι όχι για τα σαλόνια. Πόσα σχήματα (κι όχι μόνο power trio) του χώρου έχετε ακούσει με αυτήν την παραγωγή, φτιαγμένη στα Sierra Studios; Πόσα καλύτερα τραγούδια έχετε ακούσει από το “Lunatic” που ουσιαστικά ανοίγει το άλμπουμ και πρόσφατα βγήκε και σε video clip; Εγκρίνω κι επαυξάνω το γεγονός ότι ανέβηκαν αισθητά οι ταχύτητες (βλέπε “Motorchrist”, “That road” κτλ), μειώθηκαν στο ελάχιστο οι «μπαλάντες», μπήκαν ακόμα περισσότερα 70’s στοιχεία, αλλά παρέμεινε ο τσαμπουκάς και η γνήσια rock διάθεση. Στην προακρόαση του δίσκου, είχα αναφερθεί αναλυτικά σε κάθε κομμάτι και ήταν διάχυτος ο ενθουσιασμός μου, ο οποίος παρέμεινε και κατά τη διάρκεια των πιο προσεχτικών ακροάσεων από τη στιγμή που έφτασε το CD αλλά και το βινύλιο στα χέρια μου. Μετά από τρεις full-length δίσκους, νομίζω ότι έχουμε μπροστά μας μία από τις κορυφαίες rock μπάντες της Ελλάδας, με μεγάλη άνεση και ο χρόνος θα δείξει μόνο πόσο ψηλά μπορούν να φτάσουν. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνεχίσουν με το κεφάλι κάτω, την πολλή δουλειά, τους ποιοτικούς δίσκους και τις ασταμάτητες περιοδείες. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα χρόνου.
8.5 / 10
Σάκης Φράγκος
