MANTAR, μυστήριο τρένο η περιπτωσάρα του δίδυμου πίσω από το Γερμανικό συγκρότημα με βάση το Αμβούργο και τη Βρέμη κατά καιρούς. Δύο άνθρωποι που δεν είναι μεταλλάδες αλλά παίζουν πολύ πιο μεταλλικά από πολλούς εκεί έξω. Δημιουργήθηκαν μόλις το 2012 από τον κιθαρίστα / τραγουδιστή Hanno Klaenhardt και τον ντράμερ Erinc Sakarya, και πρώτη τους κυκλοφορία ήταν ένα single σε 100 κόπιες που βγήκε ανεξάρτητο και περιείχε τα κομμάτια “Spit” και “White nights”. Κυκλοφόρησε στις 10 Οκτωβρίου του 2013 και χωρίς να χάσουν καιρό, άμεσα σχεδόν κυκλοφόρησαν και το παρθενικό τους άλμπουμ “Death by burning” στις 7 Φεβρουαρίου του 2014. Εκεί που το sludge συναντάει το αργό crust με λίγα μεταλλικά ψήγματα μαύρης απόχρωσης, οι ΜΑΝΤΑR κατάφεραν να δημιουργήσουν αρκετό θόρυβο γύρω από το όνομα τους και δίκαια. Είχαν τον τρόπο να αναμειγνύουν ετερόκλητα πράγματα και να έχουν ουσία χωρίς να κουράζουν, ενώ ήταν και άκρως πιασάρικοι. Σε single βγήκε το “The berserker’s path” στις 29 Απριλίου του 2014. Κυκλοφόρησε ανεξάρτητο σε 7’’ βινύλιο σε μόλις 333 κόπιες. Με ένα μικρό αλλά σταθερά αυξανόμενο αριθμό συναυλιών στην πλάτη τους, πέρασαν για πρώτη και μοναδική φορά από τη χώρα μας το Νοέμβριο του 2014, όπου και οι θαμώνες ακόμα θυμούνται την ωμή τους ενέργεια.
Το 2015 έφερε κι άλλες συναυλίες και την σύνθεση του δεύτερου δίσκου “Ode to the flame”. Αυτή τη φορά βγήκε από τη Nuclear Blast, η οποία είδε λαβράκι στην περίπτωση τους και τους υπέγραψε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο δίσκος βγήκε στις 15 Απριλίου του 2016, ενώ την ίδια μέρα βγήκε και το single σε 7’’ βινύλιο και 500 κόπιες από τους ίδιους ανεξάρτητα για το “Cross the cross”, ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους και σίγουρα το χαρακτηριστικότερο λόγω του βίντεο με τους δύο χάρους που τους ακολουθούν παντού. 2 εβδομάδες μετά κυκλοφορεί από την Breathe Plastic Records το ζωντανό άλμπουμ “St. Pauli sessions” σε 50 μόλις κόπιες και σε κίτρινη κασέτα! Μία φοβερή συσκευασία σε ξύλινο κουτί με αυτοσχέδιο καμένο λογότυπο και διάφορα καλούδια που πλέον είναι αντικείμενο συλλεκτών. Την επόμενη χρονιά και στις 31 Μαρτίου κυκλοφόρησαν το ΕΡ “The spell” με μόλις 3 κομμάτια, που αποτελούσε πρόγευμα για το κυρίως πιάτο που ακολουθούσε το 2018, ενώ πέρασαν το περισσότερο 2017 στο δρόμο με 74 καταγεγραμμένες εμφανίσεις. Το “The modern art of setting ablaze” κυκλοφόρησε τελικά στις 24 Αυγούστου της περασμένης χρονιάς με διθυραμβικά σχόλια, βρίσκοντας τους περισσότερο μεταλλικούς από ποτέ στη μουσική και την αισθητική τους.
Ένα μήνα μετά κυκλοφόρησε και το 7’’ βινύλιο για το κομμάτι “Conquest of rats” από την Decibel Records. Οι MANTAR μέσα σε μία ιδιαίτερα πολυάσχολη πενταετία από την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου, έδειξαν ότι με σκληρή δουλειά μπορείς να πετύχεις τα πάντα. Τους λες και υπερπαραγωγικούς για το διάστημα αυτό με τρία άλμπουμ κι ένα ΕΡ συν το ζωντανό άλμπουμ που βγήκε στη σπάνια συσκευασία που αναφέραμε πιο πάνω. Αν αυτό λέει κάτι, θυσιάζω κοτζάμ WARRIOR SOUL για να τους δω την Παρασκευή 27/9 στο Temple, καθώς δεν τους είχα πετύχει την πρώτη φορά και όσο και ν’ αγαπάω τους Αμερικάνους, δεν μπορώ να διαλέξω κάτι που έχω ξαναδεί ενάντια σε κάτι που και δεν έχω δει και γουστάρω κάργα εξ αρχής. Νομίζω ότι οι MANTAR θα μας απασχολήσουν πολύ ευχάριστα και στο μέλλον κι ότι είναι από τις περιπτώσεις που θα έχουν πάντα ποιότητα σε ότι κάνουν. Έχουν τόλμη, δεν είναι τεμπέληδες και όπως πάντα λέω, μπάντα με άγνοια κινδύνου και που βαράει χωρίς να φοβάται μην κουραστεί, δεν είναι ποτέ κακή. Κάτι μου λέει ότι μας περιμένει μεγάλη συναυλιακή έκπληξη και ότι την επόμενη φορά που θα έρθουν θα έχει γίνει πολύ μεγαλύτερος ντόρος γύρω από το όνομα τους τον οποίο περίτρανα θα αξίζουν.
Άγγελος Κατσούρας
