Το πως καθιερώθηκε παγκοσμίως αυτός ο όρος posers κλπ, θεωρώ πως πάντα ήταν μια μεγάλη ανοησία γιατί επί της ουσίας χαρακτήρισε άσχημα μια ολόκληρη γενιά συγκροτημάτων και εξαιρετικών μουσικών με τρόπο λανθασμένο. Όπως φυσικά λανθασμένο είναι και το να κρίνουμε μια μπάντα από το πόσο heavy ή όχι είναι, προκειμένου από αυτό και μόνο να συμπεράνουμε εάν …θα μας αρέσει ή όχι! Όπως και να έχει το πράμα βέβαια, οι λεγόμενες poser μπάντες και επιτυχία έκαναν και έγραψαν την δική τους ιστορία και all time classics τραγούδια άφησαν στο πέρασμα τους. Φυσικά ήρθε κάποια στιγμή και το πλήρωμα του χρόνου έφτασε που όλο αυτό το ανακυκλωτικό από ένα σημείο και μετά, κίνημα πήρε την άγουσα προς τα αποδυτήρια αφήνοντας χώρο σε άλλα μουσικά ρεύματα. Υπήρξαν όμως και στιγμές, τραγούδια και συνθέσεις, που αυτές οι μπάντες έγραψαν μουσική που ξεπερνούσε κατά πολύ το μουσικό ιδίωμα που τους είχε κατατάξει ο μουσικός τύπος τότε και οι οπαδοί. Στιγμές που εξέπληξαν και πολλές από αυτές έμειναν και ως σημεία αναφοράς στην δισκογραφία τους. Πάμε λοιπόν να θυμηθούμε δέκα τέτοιες στιγμές και τραγούδια από συγκροτήματα που ναι μεν δικαίως ή αδίκως στην πλειονότητα τους οι οπαδοί τους χαρακτηρίζουν ως poser, αλλά τα συγκεκριμένα τραγούδια τους, μάλλον το αντίθετο είναι!
QUIET RIOT – “Metal Health”
Άλμπουμ: “Metal Health” (1983)
Από το τρίτο άλμπουμ των QUIET RIOT (της μπάντας όπου έπαιζε ο Randy Rhoads πριν πάει στον Ozzy), το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία στις Η.Π.Α, παρά το γεγονός πως τα δυο πρώτα άλμπουμ τους δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στην πατρίδα τους αλλά μόνο στην Ιαπωνία. Πολύ καλό και ρυθμικό κεφάτο ατόφιο heavy metal το συγκεκριμένο τραγούδι, έγινε σχεδόν all time classic σχεδόν αμέσως με την κυκλοφορία του. Το πόσο πολύ άρεσε φαίνεται και από το ότι χρησιμοποιήθηκε ως μουσική υπόκρουση σε πολλές περιπτώσεις όπως σε ταινίες (“Footloose”, “Crank”, “Wrestler”) σε διάφορα σήριαλ , σε τηλεοπτική διαφήμιση της Hyundai, στο Super Bοwl, σε video games αλλά και στο περίφημο παιχνίδι Guitar Hero. Στην αρχική έκδοση του άλμπουμ το τραγούδι αναγράφεται ως “Metal Health” στο single που ακολούθησε όμως ως “Bang Your Head (Metal Health)”, αλλά τελικά σύμφωνα με τη μπάντα το δεύτερο είναι και η επίσημη ονομασία του. Η αρχική ιδέα του, βασίστηκε στο “No more booze” μια σύνθεση των SNOW, του συγκροτήματος των αδερφών Carlos και Τony Cavazo, (προσέξτε τώρα εδώ ΤΟΛΜΗ και ΓΟΗΤΕΙΑ φάση..) πριν ο πρώτος αντικαταστήσει τον Rhoads και ο δεύτερος φύγει από τους QUIET RIOT για να πάει στους HURICANNE μαζί με τον κιθαρίστα Robert Sarzo, του ο οποίου ο αδερφός Rudy Sarzo τον αντικατέστησε στους …QUIET RIOT! Τέλος να αναφέρουμε ότι μόνο με 19.000$ προϋπολογισμό καταφέρανε να γυρίσουν το κλασσικό (και αυτό) video clip για το τραγούδι, στο οποίο το κοινό που φαίνεται κάτω από την σκηνή δεν είναι παρά διάφοροι φοιτητές που δέχτηκαν να συμμετάσχουν δωρεάν προκειμένου να βοηθήσουν το συγκρότημα.
MOTLEY CRUE – “Bastard ”
Άλμπουμ: “Shout at the devil” (1983)
To “Shout at the devil” πέρα από το ότι είναι γενικά ένα μαγικό άλμπουμ γεμάτο, πάθος, θυμό, επιθετικότητα, όγκο και αλητεία, είναι και αποδεκτό, κατ’ ουσίαν, από όλους τους οπαδούς του heavy metal. Θα μπορούσα να διαλέξω πολλά τραγούδια από εδώ, αλλά σκέφτηκα ότι αυτό εδώ το κακόμοιρο είναι από τα πιο ξεχασμένα τους και είναι και …καραheavy! Γραμμένο από τον Nikki Sixx και αφιερωμένο στον πρώτο τους manager περιγράφει ..τα φιλικά αισθήματα της μπάντας απέναντι του! Όλο το άλμπουμ αλλά και ειδικά το συγκεκριμένο κομμάτι αμέσως και λόγω των «ευγενών» στίχων του, τράβηξε την προσοχή της PMRC και η μπάντα μπήκε με συνοπτικές διαδικασίες στην μαύρη λίστα. Πάντως το “Bastard” είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα της μπάντας εκείνης της περιόδου και της ορμής με την οποία «χτύπησαν» το προσκήνιο της rock μουσικής!
SKID ROW – “Slave to the Grind”
Άλμπουμ: “Slave to the grind” (1991)
Σύμφωνα με τον Sebastian Bach η εκδοχή του συγκεκριμένου τραγουδιού που μπήκε τελικά στο άλμπουμ, δεν είναι παρά αυτή του demo, αφού όσες φορές και εάν το επανέλαβαν στο στούντιο δεν μπόρεσαν να πιάσουν την αρχική ένταση και ορμή του! Πρόκειται ούτως ή αλλιώς για ένα συντριπτικά heavy τραγούδι με τρομερό ρυθμό και σχεδόν PANTERA αισθητική (άλλωστε το “Cowboys from hell” είναι ένα από τα αγαπημένα του Bach) ήταν ένα άλμπουμ το οποίο ήταν γενικότερα, πολύ πιο πολύ heavy και επιθετικό σε σχέση με το ντεμπούτο τους. Χωρίς να γνωρίσει καμία φοβερή επιτυχία ως single (#43 μόλις, αλλά το άλμπουμ πήγε στο #1), έγινε αρκετά δημοφιλές στον κόσμο και τελικά ανέβηκε στο νούμερο 18 του τηλεοπτικού καναλιού VH1 στο top 40 των Greatest Metal Songs! Η εταιρία τους η Atlantic Records, αρχικά όταν ήταν να κάνουν το video clip του τραγουδιού, ήταν κάπως σκεπτική πως θα αποδεχτεί ο κόσμος αυτή την αλλαγή της μπάντας στον τόσο σκληρό ήχο, που έστειλε μερικά …κοριτσόπουλα με τα μαγιό τους μόνο, να λάβουν μέρος στα γυρίσματα προκειμένου αυτό να είναι πιο ελκυστικό. Πράμα που όμως απέρριψε η μπάντα και εμείς χάσαμε τη χαρά να θαυμάσουμε τις …καλλιτεχνικές χάρες που αναμφίβολα θα είχαν οι κορασίδες!
RATT – “Sweet Cheater”
Άλμπουμ: “RATT” EP (1983)
Μένουμε στο 1983, έτσι για να δείτε και εσείς τα πιο νέα παιδιά τι κυκλοφορίες υπήρχαν εκείνα τα χρόνια που σου έρχονταν η μία μετά την άλλη και δεν ήξερες τι στα κομμάτια να πρωτακούσεις. Και όχι τίποτα κλάψες που λένε τι άδικη είναι η ζωή και τι κακός είναι ο Θεός… κυκλοφορίες in your face! Βέβαια επισήμως οι RATT είναι μια heavy metal μπάντα αλλά εδώ τους θεωρούμε poser. Λάθος. Το συγκεκριμένο κομμάτι έρχεται από EP του 1983 (ναι αυτό με το επικό εξώφυλλο με τα πόδια της Tawny Kitaen, η οποία πριν μαδήσει τον Covedale, τα είχε με τον Robbin Crosby κιθαρίστα των RATT) και όποιος εδώ δεν ακούει ατόφιο heavy metal, είναι σαφές πως έχει θέμα! Θα παραδεχτώ πως τα επόμενα βήματα των RATT ήταν αρκετά πιο καλογυαλισμένα στο στούντιο, αλλά εδώ τους βρίσκουμε σε μια πολύ επιθετική μουσικά μορφή που πραγματικά σε κάποιον που δεν έχει επαφή με την μπάντα, προκαλεί εντύπωση το πόσο heavy και χύμα ήταν.
DOKKEN – “Paris (Is burning)”
Άλμπουμ: “Breaking the chains (1981 + 1983)
Ουσιαστικά υπάρχουν τρεις εκδοχές του συγκεκριμένου τραγουδιού. Να τα πάρουμε από την αρχή τα πράματα όμως. Είναι τραγούδι του Lynch από το 1979 και τους XCITER, την μπάντα που είχανε μαζί με τον Jeff Pilson. Του το ζήτησε ο Dokken να το δοκιμάσει, πριν τους καλέσει να μπούνε στην μπάντα, τότε που ακόμα ήταν στην Γερμανία. Το ήθελε, όπως λέει ο Lynch, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει ώστε να κερδίσει δισκογραφικό συμβόλαιο και αφού συζήτησαν τις λεπτομέρειες της συμφωνίας του έδωσε το οκ. Έκτοτε δεν είχαν ξανά επαφή μέχρι που ο Dokken τους κάλεσε και τους δυο να μπουν στο συγκρότημα του. Αφού λοιπόν άρχισαν να παίζουν όλοι μαζί, κάποια στιγμή σύμφωνα πάντα με τον Lynch, έπεσε στα χέρια του, ένα συμβόλαιο του Dokken με μια εταιρία publishing στην οποία ο φίλος μας ο Dokken είχε, ως ιδιοκτήτης (και συνθέτης υποθέτω εγώ), πουλήσει αυτό και άλλο ένα κομμάτι των XCITER προς περίπου 15,000$ χωρίς ποτέ να δώσει ούτε σεντς στον Lynch! Αυτή ήταν και η αρχή της κάκιστης σχέσης τους από εκείνο το χρονικό σημείο και ύστερα. Πάμε στα υπόλοιπα. Εκτός λοιπόν, από την έκδοση της πρώτης μπάντας του Lynch, υπάρχουν άλλες δύο εκδόσεις από τους DOKKEN, μία στούντιο η οποία έχει τον απλό τίτλο “Paris”, και μια live με τον κανονικό τίτλο, ανάλογα την έκδοση του “Breaking the chains” που θα έχει αγοράσει κάποιος. Σαφώς και λόγω του κιθαριστικού παροξυσμού του Lynch το τραγούδι είναι αρκούντως heavy για να το εντάξουμε σε αυτήν εδώ τη λίστα. Βέβαια, εδώ θα μπορούσαμε να βάλουμε και το ακόμα πιο heavy “Turn on the action” από το “Tooth and nail”, αλλά για να είμαστε ειλικρινής διάλεξα το συγκεκριμένο γιατί έχει μια ενδιαφέρουσα όπως είδατε ιστοριούλα από πίσω του…
TWISTED SISTER – “Destroyer”
Άλμπουμ: “Under the blade” (1982)
Βαρύ, αργόσυρτο, τσαμπουκαλεμένο, αν το είχαν γράψει οι SABBATH στα seventies θα μιλούσαν κάποιοι για αριστούργημα.. για «προχώ» σύνθεση που άλλαξε την ιστορία του rock σκίζοντας τους επτά ουρανούς και άλλες τόσες θάλασσες με τα riff του Iommi να ξεπηδάνε από την άβυσσο και τα έγκατα της κόλασης! Αλλά εδώ επειδή είναι TS τραγούδι και τους θεωρούν poser ..οι γνήσιοι, η μέρα είναι Πέμπτη. Από τα πιο heavy-heavy metal τραγούδια του Dee Snider και της παρέας του, ειδικά η live του εκτέλεση είναι ακόμα πιο βαριά και μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας στο καταπληκτικό “Live at North stage theater” του 1982. Καθαρή ενέργεια από μια μπάντα που έκανε μια δεκαετία να γνωρίσει την αναγνώριση!
Lita Ford – “Out for blood”
Άλμπουμ: “Out for blood” (1982)
Εντάξει, εδώ δεν είναι το γλυκό κορίτσι που μάθαμε τα επόμενα χρόνια, αλλά μια κοπέλα γεμάτη ενέργεια, δύναμη και πάθος. Πιο επιθετική και πηγαία στο “Out for blood” η LIta Ford είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος! Φεύγοντας από της RUNAWAYS είχε διάθεση να παίξει δυνατά και heavy. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι χαρακτηριστικό δείγμα της διάθεσης της να μην χαριστεί σε κανέναν και απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί όχι μόνο hard rock, αλλά σχεδόν δεν χρειάζεται ούτε καν τον επιθετικό προσδιορισμό του hair (metal), μπροστά διότι αγγίζει εύκολα το καθαρό και κλασσικό Αμερικάνικο heavy metal.
GUNS N’ ROSES – “You Could Be Mine”
Άλμπουμ: “Use your Illusion II” (1991)
Δεν γίνεται να το αφήσουμε απέξω αυτό το τραγούδι καθώς πρόκειται για από τα πλέον δυναμικά τραγούδια των GUNS & ROSES και είναι πραγματικά σκέτος δυναμίτης, για να μη το χαρακτηρίσω ως εκκωφαντικό! Γρήγορο και τραχύ, ναι δεν κολλάει πολύ στην εποχή του “Use your illusion” μιας και είναι γραμμένο (όπως και το “Perfect crime”) από τα χρόνια του “Appetite for destruction” αλλά δεν τα είχαν προχωρήσει τόσο ώστε να μπουν στο άλμπουμ. Η αρχική του ονομασία ήταν “Cocaine talks” και ο Izzy Stradlin το είχε γράψει, όχι για την μπάντα και τα ναρκωτικά, αλλά για τις κοπέλες του L.A. που ήταν εθισμένες και χωρίς την δόση τους δεν μπορούσαν να κάνουν απολύτως τίποτα. Όταν ήρθε σε επαφή μαζί τους ο Arnold Schwarzenegger, η μπάντα του παρουσίασε μια σειρά από τραγούδια να διαλέξει για το “Terminator2” και αφού τα άκουσε, επέλεξε το συγκεκριμένο και μάλιστα όταν τους κάλεσε σε δείπνο προκειμένου να γιορτάσουν την συνεργασία τους, έκανε σε όλους δώρο από ένα δερμάτινο μπουφάν σαν αυτά που φορούσε στην ταινία! Το “You could be mine” ακούγεται φυσικά και στο “Termonator – Salavation”, αλλά πρέπει να έκανε ζημιά στους RAMONES γιατί στο “2” έφαγε την θέση του “I wanna be sedated” το οποίο τελικά μπήκε στο “Terminator – Genesis”. Μπορεί να είναι ένα από τα τρία πιο γνωστά τους τραγούδια, αλλά δεν θα βρείτε το video clip του πουθενά στα επίσημα video κανάλια και κυκλοφορίες της μπάντας, ούτε καν στο Vevo των GUNS & ROSES στο youtube. Μαντέψτε το γιατί.. Λόγω του ότι περιέχει σκηνές από τον Εξολοθρευτή και είναι θέμα δικαιωμάτων και αδειών.
KISS – “I love it loud”
Άλμπουμ: “Creatures of the night” (1982)
To “Creatures of the night” ήταν το τελευταίο άλμπουμ των KISS με το περίφημο make up τους, αλλά ήταν σαφώς πιο σκληρό, πιο metal από ότι είχαν κάνει μέχρι τότε, αφού ξέρανε πως τα πνευματικά τους παιδιά των 80s έρχονταν με πολύ ταχύτητα και ορμή και με σοβαρότατη πιθανότητα να τους ξεπεράσουν. Έπρεπε λοιπόν κατά κάποιον τρόπο να «εκσυγχρονιστούν». Έχοντας και το πολυεργαλείο Eric Carr στην σύνθεση τους, δίνουν πιο πολύ βάρος στον ήχο τους, και από μια rock n roll μπάντα, υπάρχουν στιγμές που αγγίζουν το metal, με τον δικό τους τρόπο. Γιατί εφόσον θεωρούμε τραγούδια όπως το “Love bites”, “Eat me alive”, “United” των JUDAS PRIEST ως metal, τότε σίγουρα και το “I Love it loud” που είναι ακόμα βαρύ από αυτά πως θα το χαρακτηρίζαμε; Παρά το γεγονός ότι είναι αναπόσπαστο σχεδόν μέρος των live εμφανίσεων τους, όταν κυκλοφόρησε ως single δεν κατάφερε να μπει ούτε καν στο Top 100 της Αμερικής. Πάντως είναι από τα πλέον βαριά κομμάτια που ηχογράφησε ποτέ η μπάντα. Η διακοπή του τραγουδιού προς το τέλος και το ξεκίνημα του πάλι είναι μια έμπνευση που πήραν από δύο τραγούδια των THE BEATLES, τα “Helter skelter” και “Strawberry fields forever”.
CINDERELLA – “Night songs”
Άλμπουμ: “Night songs” 1986
Οι CINDERELLA ήταν πάντα μια heavy blues μπάντα άσχετα πως τους έχουμε στο μυαλό μας. Το συγκεκριμένο τραγούδι από το ομώνυμο πρώτο τους άλμπουμ, είναι βαρύ, αργό, υπνωτιστικό σχεδόν και αρκούντως ογκώδες ώστε να μπει ως επιλογή σε αυτή τη λίστα. Βασισμένο όπως όλες τους οι συνθέσεις στα ηλεκτρικά και εκκωφαντικά blues, δίνει μια άλλη διάσταση στην εικόνα που έχουμε για αυτή τη μπάντα, αρκεί να του δώσει κανείς λίγη προσοχή. Ελάτε τώρα, αυτοί εδώ είχαν τον δικό τους χαρακτήρα και πήραν τα seventies και τους έδωσαν μια πολύ πιο ηλεκτρική διάσταση. Αξίζουν σεβασμό!
Έπεται και συνέχεια..
Δημήτρης Σειρηνάκης
