Ήταν μια βραδιά που περίμεναν με ίδια ανυπομονησία τόσο οι fans, όσο και τα τρία συγκροτήματα που ανέβηκαν στη σκηνή του Gagarin. Μπορεί το club να μη γέμισε εξ αρχής, όμως στους headliners της βραδιάς το club θύμιζε συναυλιακή κατάσταση προ κορονοϊού, γεγονός που χαροποίησε όλους.
Το δύσκολο έργο να «ζεστάνουν» το κοινό είχαν οι PROJECT RENEGADE και τα κατάφεραν ξεκινώντας με το πιο γνωστό τους κομμάτι, το “Liber8”. Ο ήχος ήταν δυνατός και η ενέργεια τους φοβερή με μια αεικίνητη Μαριάννα που έκανε τη φωνή της ό,τι ήθελε και επιβεβαίωσε γιατί είναι μια από τις καλύτερες frontwoman σήμερα, αφού κατάφερε να ξεσηκώσει ένα κοινό που δεν είχε σχέση με τη μουσική τους! Το groove που είχαν έκανε και τους πιο ανυποψίαστους να τους ακολουθήσουν και ο drummer τους, Ody, με τη φοβερή μάσκα του και τη φοβερή του ενέργεια! Η ένταση στο rhythm section ξεχείλιζε μαζί με τον φοβερό μπασίστα τους στα υπόλοιπα 3 κομμάτια που επέλεξαν από το ντεμπούτο τους, “Order of the minus” (“Products of war”, “The strain”, “The new joker”) και το “One of the crowd” από το “Cerebra” EP. O καινούριος κιθαρίστας τους έδειξε να έχει μπει για τα καλά στο πνεύμα μιας μπάντας που παρουσιάζει τον μοντέρνο ήχο της με ιδιότυπα στοιχεία, που την καθιστούν μεγάλη ελπίδα για το μέλλον της σκηνής.
Οι, πολυμελείς επί σκηνής, ON THORNS I LAY επικεντρώθηκαν στο περσινό τους album, “Threnos”, παρουσιάζοντας 6 κομμάτια του ( “Song of sirens”, “ Cosmic silence”, “Misos”, “Erynies”, “Olethros”, “Erevos”). Η παρουσία του Θοδωρή Παπαδόπουλου των DOMINATION INC. μπορεί να ξένισε με τη σκηνική του παρουσία που παράπεμπε σε hardcore group. Όμως η χροιά της φωνής του έδεσε με το ατμοσφαιρικό ήχο της μπάντας. Ο διαχωρισμός των οργάνων ήταν επαρκής για να ακουστούν ακόμα και τα 2 βιολιά που είχαν μαζί τους. Οι Αθηναίοι μετράνε 25+ χρόνια παρουσίας και ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν νέο δίσκο με άλλο τραγουδιστή και σίγουρα η εμφάνιση τους είναι παρακαταθήκη για ένα μελλοντικό headline show με κομμάτια από όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους, ικανοποιώντας τους οπαδούς τους.
Η αναμονή είχε τελειώσει λίγο μετά τις 10 και το intro, “She loved the twilight”, από το φετινό τους album, “At night we prey”, έδωσε το έναυσμα για το καταιγιστικό “Killing moon”. Το club έχει πάρει φωτιά με τον frontman και ηγέτη τους, Ευθύμη Καραδήμα, να είναι πιο θεατρικός από ποτέ, έχοντας ένα μαχαίρι ως απόληξη του μικροφώνου, ανάλογο του εξωφύλλου του δίσκου. Ο ήχος όσο περνούσε η ώρα βελτιωνόταν όλο και περισσότερο με την μπάντα να κάνει βουτιά πρώτα στο πρόσφατο παρελθόν της με το “Ambassador of mass” και μετά στο απώτερο παρελθόν με το “As your God is failing once again”. Οι Αθηναίοι ολοκλήρωσαν μια τετράδα καταιγιστικών κομματιών με το “Darkness forever”, δημιουργώντας την αίσθηση ότι οι επιλογές τους από τη δισκογραφία τους θα είναι ανάλογες.
Η επιλογή τους να παίξουν μόνο παλιά κομμάτια στο υπόλοιπο πρώτο μέρος του σετ λειτούργησε ευεργετικά, χαρίζοντας στους φανατικούς οπαδούς τους 5 μοναδικές στιγμές. Ποιος να περίμενε το “The sheer misfit”, που ήταν η πρώτη έκπληξη της βραδιάς; «Υπάρχουν πολλοί που αγαπούν το “Athenian echoes”! Σας κερνάμε το “Ishtar”» αναφώνησε ο Ευθύμης και οι πρώτες σειρές επιδόθηκαν ακόμα και σε mosh pit! Αν ο ήχος και η ενέργεια που έβγαλαν στην εκτέλεση που έκαναν στο studio πέρσι ήταν ενδεικτικός του τι μπορεί να κάνουν με αυτό το line up, τότε όσοι είμασταν εκεί μείναμε με το στόμα ανοιχτό! Κι όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, δεν ήταν το highlight της βραδιάς! Αυτόν τον τίτλο είχε σίγουρα το “Iris (and the burning aureale)” από τον ίδιο δίσκο που κανείς πραγματικά δεν περίμενε! Εκεί έγινε πραγματικά σφαγή με τους παλιούς οπαδούς τους να μην πιστεύουν αυτό που συνέβαινε, κλείνοντας πανηγυρικά το πρώτο μέρος του σετ τους, αφού προηγουμένως ακούστηκαν και τα “Death star” και “Dark red sky”.
Το δεύτερο μέρος έφερε τις αδερφές Βουγιουκλή πάνω στη σκηνή να μας συστήνονται με ένα δικό τους μέρος, που θα ήταν μαγικό αν το κοινό έκανε απόλυτη ησυχία. Μαζί τους οι NIGHTFALL παρουσίασαν 4 ακόμα μέρη του νέου τους δίσκου (“Meteor gods”, “Giants of anger”, “Witches”, “Martyrs of the cult of the dead (Agita)”), δείχνοντας πόσο πολύ πιστεύουν στο νέο τους δίσκο, δίνοντας μας μια πλήρη συναυλιακή του εικόνα, έχοντας αυτό το δίδυμο μαζί τους. Η παρουσίαση που έκαναν έδωσε και στον πλέον απαιτητικό fan τους όλες τις διαστάσεις των κομματιών αυτών.
Ήταν η ώρα του encore και τα πιο γνωστά τους κομμάτια, “Diva” και “Lesbian show” τραγουδήθηκαν από όλους σε ένα κλίμα γιορτινό, που μας έκανε όλους να χαρούμε για την βραδιά που ζήσαμε. Ο Ευθύμης έβγαλε το κοστούμι του και με πιο street feeling ξεσήκωσε και τον πιο αδαή με τη δισκογραφία τους που σίγουρα ήξερε τα ρεφραίν αυτών των δύο κομματιών. Ακόμα και αυτά τα – φαινομενικά απλά σε ρυθμούς – κομμάτια απέκτησαν μια δυναμική πρωτόγνωρη, κυρίως λόγω της παρουσίας του Φώτη Bernando στα τύμπανα! Η τρομακτική του ενέργεια πραγματικά έδωσε μια ώθηση και ένα κλικ παραπάνω σε ταχύτητα σε όλα τα κομμάτια! Ειδικά όποτε έπαιζε δίκαση- σήμα κατατεθέν του – η αίσθηση που έβγαινε ήταν φοβερή! Ο Μιχάλης Γαλιάτσος εξ αριστερών ζούσε τη συναυλία ίσως πιο συγκινημένος από όλους και ήταν αλάνθαστος, παίρνοντας δικαιωματικά πάνω του σχεδόν όλα τα κιθαριστικά lead μέρη. Ο Κώστας Κυριακόπουλος εκ δεξιών κράτησε με την ρυθμική του κιθάρα τον όγκο που έβγαινε, κάτι που φάνηκε για λίγα δευτερόλεπτα σε κάποιο σημείο του πρώτου μέρους της συναυλίας που παρουσιάστηκε πρόβλημα στον ήχο του.
Η επιλογή του Ευθύμη Καραδήμα να μην παίζει μπάσο στους NIGHTFALL όπως κάνει στους THE SLAYERKING δικαιολογήθηκε πλήρως από την σκηνική του παρουσία και την συνεχή του κίνηση. Το στοιχείο που μου έκανε εντύπωση είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιεί άψογα τη βραχνάδα στη φωνή του, αποφεύγοντας να κάνει ακραία φωνητικά. Αυτό το γεγονός έδωσε το δικαίωμα να τραγουδήσουμε μαζί του τις φωνητικές γραμμές σε όλα τα κομμάτια τους και να ακούμε τι τραγουδάει! Η επικοινωνία του με το κοινό ήταν συνεχής, φτάνοντας να μας παρακινήσει να τραγουδήσουμε μαζί του το ρεφραίν του “Dark red sky”. Στο μπάσο τον αναπλήρωσε επάξια η Βασιλική Μπιζά, που έδεσε άψογα με τον Φώτη στο rhythm section τους, η οποία επιδόθηκε σε ανελέητο headbanging!
Το stage των NIGHTFALL σε συνδυασμό με τα φώτα δημιούργησε έντονη ατμόσφαιρα, έχοντας πυροτεχνήματα στο εμπρός μέρος της σκηνής. Ταιριαστά σαν ιδέα ήταν και τα φώτα στα μάτια της θηλυκής φιγούρας του εξωφύλλου του “At night we prey” που ήταν στο πίσω και πάνω μέρος της σκηνής.
Η πρώτη metal συναυλία σε κλειστό club στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία με όλα τα συγκροτήματα να έχουν σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο και το κοινό να δείχνει ικανοποιημένο μετά από 3 ώρες συναυλιακού οργασμού. Ραντεβού στο επόμενο live!
Κείμενο/Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
