Μια επιστροφή κυριολεκτικά από το πουθενά! Μιλάμε για τους cult Bay Area thrashers BLIND ILLUSION, μια μπάντα που ίδρυσε ο Marc Biedermann το 1978 (!!) και προκάλεσε τεράστια αίσθηση με το πρώτο τους άλμπουμ, το κλασικό, πλέον, “The sane asylum” το 1988, ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα του είδους, δίσκος ορισμός για το progressive thrash, με τους Les Claypool (ναι, αυτόν των PRIMUS!) και Larry LaLonde (ναι, αυτόν των POSSESSED και των PRIMUS!) να αποτελούν μέλη της. Από τότε κύλησε πολύ καιρό στο αυλάκι και αφού κυκλοφόρησαν το ανοσιούργημα “Demon master” το 2010, ένα δίσκο που, δικαίως, τον έχουν αποκηρύξει και οι ίδιοι, και ύστερα από αναρίθμητες αλλαγές στο line up τους, επιστρέφουν με νέο άλμπουμ και νέα σύνθεση. Και τι σύνθεση είναι αυτή, καθώς εκτός από τον Biedermann στα φωνητικά και τις κιθάρες, συναντούμε τον Tom Gears στο μπάσο αλλά επίσης τον Doug Piercy, περισσότερο γνωστός ως κιθαρίστα στα δύο πρώτα άλμπουμ των φοβερών και τρομερών HEATHEN και τον Andy Galeon στα τύμπανα, από τα ιδρυτικά μέλη των DEATH ANGEL και μέλος τους μέχρι το 2009.
Καλά και άγια όλα αυτά, πάμε όμως να δούμε τι έχουν να μας πουν οι BLIND ILLUSION μέσα από το νέο τους άλμπουμ που τιτλοφορείται “Wrath of the Gods”. Και η αλήθεια είναι ότι έχουν να μας πουν πολλά ενδιαφέροντα πραγματάκια. Το άλμπουμ παραπέμπει ξεκάθαρα στην ατμόσφαιρα του Bay Area, στην πιο τεχνική του μορφή αλλά με πιο μοντέρνα προσέγγιση. Για να σας δώσω μια εικόνα, ακούγοντας το “Wrath of the Gods”, το πρώτο άλμπουμ που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το “Victims of deception” των HEATHEN. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Απίστευτα τεχνικές και ποικιλόμορφες συνθέσεις, στην πλειοψηφία τους mid tempo με τα απαραίτητα speed ξεσπάσματα, αιχμηρά riffs και πανέμορφη κιθαριστική δουλειά στα solos δια χειρός Doug Piercy. Μην ξεγελιέστε όμως, το άλμπουμ φέρνει φαρδιά πλατιά την σφραγίδα των BLIND ILLUSION. Υπάρχουν συνθέσεις όπως τα δυστοπικά “Straight as the crowbar flies” και το ομώνυμο που θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται στο “The sane asylum”. Από εκεί και πέρα, εντύπωση μου έκαναν επιπλέον το “Slow death”, μάλλον το πιο straightforward τραγούδι του δίσκου, το “Protomolecule” με το εξωτικό riff του και το “Lucifer’s awakening” με τον καλπάζοντα ρυθμό του. Στα υπόλοιπα κομμάτια, το “Spaced” έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα funk χροιά, και το “Behemoth” καθηλώνει με την αργή ακουστική εισαγωγή του και τα ξεσπάσματα του. Κάπου εδώ είναι σκόπιμο να αναφέρω ότι το CD περιέχει δύο επιπλέον τραγούδια από το βινύλιο, το μελαγχολικό κατά κάποιο τρόπο “Amazing maniac monolith” και το up tempo “ No rest ‘til Budapest” , δύο πολύ όμορφες συνθέσεις που σίγουρα αποτελούν κίνητρο για κάποιον να επιλέξει τη συγκεκριμένη έκδοση.
Περιττό νομίζω να σταθώ στην απόδοση των μελών των BLIND ILLUSION, γριές καραβάνες όλοι τους, βρίσκονται με κλειστά μάτια, με τον Piercy φυσικά να κλέβει την παράσταση. Κλείνοντας να πω ότι δεν θα πρέπει να μπει κανείς στη διαδικασία να κάνει σύγκριση με το ντεμπούτο τους καθώς θεωρώ ότι το “The sane asylum” είναι μια κατηγορία από μόνο του. Και δεν πρέπει γιατί έτσι θα αδικηθεί κατάφωρα το “Wrath of the Gods” που είναι μια πάρα πολύ αξιόλογη προσπάθεια και σηματοδοτεί την επανάκαμψη των BLIND ILLUSION μετά από τόσα χρόνια.
Το “Wrath of the Gods” δεν είναι ένα εύκολο άλμπουμ. Θέλει τον χρόνο του και απαιτεί αρκετές ακροάσεις για να αποκαλύψει τα καλά κρυμμένα μυστικά του. Άξιος διάδοχος του ντεμπούτου τους, θα αποζημιώσει και με το παραπάνω όσους μπουν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί του.
8,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
