Οι Γερμανοί θρύλοι ήδη επέστρεψαν στην Ελλάδα για μία τριπλέτα ακουστικών συναυλιών στο Λυκαβηττό, οι οποίες μάλιστα θα βιντεοσκοπηθούν για μελλοντική κυκλοφορία ενός live DVD. Ήδη από την πρώτη μέρα της σχετικής ανακοίνωσης από τη διοργανώτρια εταιρεία, έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα απαξιωτικά σχόλια στο διαδίκτυο του στυλ: «καλά…πάλι SCORPIONS;”, «πάλι θα παίξουν εδώ τα γερόντια», «δεν τα είχαν παρατήσει;», «SCORPIONS Unplugged…; Για γέλια!» κτλ. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι από τη φύση του ο Έλληνας οπαδός του σκληρού ήχου έχει μία υπέρμετρη τάση να τα γνωρίζει όλα, να έχει λόγο για τα πάντα και φυσικά να εκφέρεται υποτιμητικά για συγκροτήματα που δεν γουστάρει αφού τα δικά του αγαπημένα συγκροτήματα είναι τα καλύτερα (και ας τα ακούν αποκλειστικά, τις περισσότερες φορές, αυτός, οι κολλητοί του, άντε και τα ίδια τα μέλη των συγκροτημάτων).
Ας μιλήσουμε λίγο για SCORPIONS. Ειλικρινά αμφιβάλλω αν θα υπάρξει ποτέ μία σημαντικότερη hard rock μπάντα από τη Γηραιά Ήπειρο με σταθερή δισκογραφική παρουσία για 40 και πλέον χρόνια. Σίγουρα, π.χ. οι DEF LEPPARD (οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, αποτελούν μεγάλη προσωπική μου αδυναμία) έχουν πουλήσει πολλά περισσότερα albums αλλά ακόμη και ο πιο φανατικός τους οπαδός θα αναγνωρίσει ότι η συνθετική ακμή της μπάντας έχει παρέλθει εδώ και μία εικοσαετία (αυτό δε σημαίνει ότι δεν βγάζουν ακόμη καλούς δίσκους…όποτε το θυμηθούν). Ταυτόχρονα εγκατέλειψαν τον ευρωπαϊκό μουσικό τους προσανατολισμό κάπου στα 1981 (βαριά). Αντίθετα, οι SCORPIONS κατάφερναν πάντα να βρίσκουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στον πιο τραχύ ευρωπαικό ήχο και στο πιο radio friendly αμερικάνικο στυλ.
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί πόσες επιτυχίες έχουν οι SCORPIONS; Είμαι σίγουρος ότι ακόμη και ο λάτρης των OBITUARY ή ο αμετανόητα πιστός φίλος των BURZUM μπορούν άνετα να απαριθμήσουν μία δεκάδα (για να μην πω περισσότερα) τραγουδιών των SCORPIONS. Και ξέρετε ποιο είναι το καλύτερο…τα γουστάρουν κιόλας και ας μην το παραδέχονται. Είναι αυτό που λέει ο Πανούσης: «μ’ αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος». Και είναι αυτά τα hits που τόσο λείπουν από την αγαπημένη μας μουσική. Και δεν αναφέρομαι μονάχα στους SCORPIONS αλλά γενικότερα. Βλέπετε, η γρήγορη εποχή μας δεν ευνοεί την εμφάνιση μεγάλων επιτυχίων. Αυτή είναι όμως άλλη κουβέντα.
Οι SCORPIONS είναι από τους τελευταίους των Μοϊκανών. Πολυπλατινένιο συγκρότημα, με δική τους μουσική ταυτότητα, εξαιρετικά shows και φυσικά ένα μοναδικό χάρισμα στο να γράφουν κομμάτια που να αγγίζουν εκατομμύρια ανθρώπων. Για μία ολόκληρη δεκαετία, άλλωστε, αποτέλεσαν (μαζί με άλλα σχήματα) την επιτομή του arena rock.
Η ανεπανάληπτη χροιά του Klaus Meine, η αξεπέραστη ρυθμική κιθάρα του Rudolf Schenker και τα εμπνευσμένα solos του Matthias Jabs (και παλιότερα του Uli Jon Roth) συνετέλεσαν τα μέγιστα στη γιγάντωση του ονόματος των Γερμανών. Όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι το υπερατού των SCORPIONS ήταν οι συνθέσεις…up tempo, mid tempo και φυσικά οι αξεπέραστες μπαλάντες. Γνωστά πράγματα αυτά…
Όσο για τα live shows των SCORPIONS, δεν πιστεύω ότι υπάρχει έστω και ένας εκεί έξω που να μην έχει περάσει απίστευτα όποτε οι Γερμανοί έχουν επισκεφτεί τη χώρα μας γιατί ως γνωστό η γριά κότα έχει το ζουμί! Ιδιαίτερα οι Meine και Schenker από το 2005 και μετά έχουν ξανανιώσει και διανύουν μία δεύτερη νεότητα. Πρέπει να το πρόσεξαν και οι ίδιοι για αυτό φρόντισαν να γράψουν στο “The best is yet to come” τους αθάνατους στίχους: «how can we grow old when the soundtrack of our lives is rock n’ roll”!
Θα μπορούσαμε να γράψουμε και άλλα πολλά αλλά ας ξεκαθαρίσουμε κάτι αν δεν έχει γίνει σαφές ως τώρα…ναι, πάλι SCORPIONS! Γιατί μετά από πολύ λίγα χρόνια, όταν όλα αυτά τα τεράστια συγκροτήματα θα πάψουν να υφίστανται, θα πρέπει να αρκεστούμε σε club shows από καλά αλλά όχι…θρυλικά συγκροτήματα.
Σάκης Νίκας
