Έχουμε δει ένα σωρό καινούργιες thrash μπάντες να κερδίζουν από το πουθενά τις εντυπώσεις την τελευταία πενταετία. Οι WARBRINGER είναι από τις πιο ξεκάθαρες περιπτώσεις της νέας γενιάς του αμερικανικού thrash metal όπου δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. Είτε θα τους βαρεθείς πολύ γρήγορα λόγω των εμφανέστατων retro thrash καταβολών τους και την υπερβολική τους λατρεία για τα στερεότυπα της Bay Area σκηνής είτε θα τους εκτιμήσεις όσο δεν πάει για την αστείρευτη ενέργεια που κατακλύζει ολόκληρη τη δισκογραφία τους.
Σε αντίθεση όμως με την συνέπεια και την μαχητικότητα που έβγαλαν στο προπέρσινο “Worlds torn asunder” και πολύ περισσότερο στο “Waking into nightmares”, στο “Empires collapse” επιλέγουν να παρουσιάσουν ένα διαφορετικό πρόσωπο. Αν και δεσπόζουν κομμάτια σαν τα “Horizon”, “One dimension” και “Dying light” που συνεχίζουν με τον καλύτερο τρόπο την old-school παράδοση που έχτισαν σε όλα τα προηγούμενα albums τους με τον John Kevill να βρυχάται σαν σεληνιασμένο θηρίο πίσω από το μικρόφωνο και τα καταιγιστικά riffs των Potts και Laux να στάζουν ως είθισται αγνή thrash αδρεναλίνη, η πλειοψηφία του “Empires collapse” κυριαρχείται από ένα ισχυρό κράμα μελωδικότητας και κλασικών μεταλλικών heavy/prog στοιχείων, τα οποία συνοδεύονται και από ορισμένες μικρές industrial/core εξάρσεις. Αυτό και μόνο το γεγονός μπορεί αναπόφευκτα να ρίχνει σε κάποιο βαθμό τις ταχύτητες ωστόσο παραδόξως κάνει το album να ηχεί αρκετά πιο πολυεπίπεδο και γεμάτο φρεσκάδα κάτι που πιστοποιείται άλλωστε και από τα “Hunter-Seeker” (ίσως το highlight του album) και “Black Sun, Black Moon” όπου το δίδυμο Potts και Laux ενθουσιάζει με τα Thin Lizzy/Priest-ικά solos του, την επική χροιά των “Iron city” και “Towers of the serpent” καθώς και από τον εκκωφαντικό prog χαρακτήρα του “Scars remain”.
Δεν ξέρω αν σκοπεύουν στο μέλλον να βαδίσουν στα χνάρια του “Black album” ή να γίνουν TRIVIUM στην θέση των βαρετών (πλέον) TRIVIUM σίγουρα όμως το “Empires collapse” συνιστά μια μικρή δικαίωση για τους WARBRINGER. Εκεί που πάμπολλα thrash ονόματα στο παρελθόν έφαγαν πανηγυρικά τα μούτρα τους επιχειρώντας μια στροφή σε πιο κλασικές φόρμες, οι WARBRINGER επαναπροσδιορίζουν χωρίς να αλλοιώνουν το thrash DNA τους βάζοντας την υπογραφή τους σ’ ένα άκρως πειστικό και εμπνευσμένο album που αντικατοπτρίζει όλο το ταλέντο και το δέσιμο τους ως συγκρότημα. Άξιοι.
8 / 10
Πάνος Δρόλιας
