Κάθε φορά που οι ICED EARTH δίνουν συναυλία στην χώρα μας ισχύει πάντα το «Μια εικόνα είναι σαν χίλιες λέξεις» σε ότι αφορά την προσέλευση του κόσμου. Είναι από τα λίγα σχήματα που τιμώνται σαν θεοί στην Ελλάδα και αυτό φαίνεται πάντα από την μαζικότητα των οπαδών που γεμίζουν τους χώρους που εμφανίζονται, δείχνοντας άπλετα την υπέρμετρη αγάπη τους για το σχήμα. Βεβαίως και το ίδιο το συγκρότημα τιμάει στο έπακρο τον οβολό του κάθε οπαδού που θα έρθει να τους δει. Το βράδυ της 26ης Νοεμβρίου δεν αποτέλεσε τίποτα εξαίρεση στα παραπάνω αν και η μπάντα δεν ήταν στο 100% αυτού που έχουμε συνηθίσει. Παρόλα αυτά μαζί με τα πολύ καλά support σχήματα των δικών μας NULL’O’ZERO και των Άγγλων με Έλληνα τραγουδιστή MONUMENT, έκαναν ένα αξιόλογο πολυποίκιλο μουσικά billing, που αν μη το άλλο χάρισε στον κόσμο μια ωραία βραδιά που θα θυμούνται όλοι οι παρόντες, έστω και για μικρό διάστημα.
Στην προγραμματισμένη ώρα έναρξης, έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι NULL’O’ZERO, ένα σχήμα που έχει κάνει αίσθηση στο Ελληνικό metal κοινό αφού η παρθενική του δουλειά “The Enemy Within” έχει λάβει πολύ καλές κριτικές από όλους, όχι αδίκως, δείχνοντας ότι το Ελληνικό metal τα τελευταία χρόνια είναι σε συνεχή ανοδική πορεία. Το group που από τα 2 support, «κολλούσε» ηχητικά περισσότερο στους headliners εξαιτίας του ICED EARTH meets NEVERMORE με πολλές thrashy πινελιές power metal ύφος τους, από το πρώτο δευτερόλεπτο απέδειξε ότι η «βαβούρα» γύρω από το όνομα του δεν είναι τυχαία, αφού με άνεση ξέρουν να υποστηρίζουν στο σανίδι ό,τι ακούει ο οπαδός από τα ηχεία. Αν και νέοι στον χώρο, δεν «κώλωσαν» καθόλου και όντας όσο ενεργητικοί γινόταν, παρότρυναν το κοινό, που σιγά σιγά γέμιζε τον χώρο, να συνδράμει έτσι ώστε να διασκεδάσουν όλοι, κάτι που από ότι φάνηκε κατάφεραν.
Χωρίς να υπάρχει μεγάλο περιθώριο κινήσεων, έκαναν ό,τι γινόταν για να είναι δραστήριοι. Ο τραγουδιστής του σχήματος, αν και φαινόταν αγχωμένος, προσπαθούσε συνεχώς να «επικοινωνήσει» με τον κόσμο, ο οποίος ανταπέδιδε με τον δικό του τρόπο όπως μπορούσε σε όλη την διάρκεια της εμφάνισής τους, το καλό κλίμα που ερχόταν από την σκηνή. Στην περίπου μισή ώρα που ήταν στο σανίδι, τίμησαν την μοναδική τους δουλειά αλλά μας και παρουσίασαν και ένα νέο τραγούδι από το επερχόμενο άλμπουμ τους. Για opening act είχαν σχετικά καλό ήχο που σίγουρα βοήθησε να διαφημίσουν τα τραγούδια τους στο κοινό. Το σχήμα έχει προοπτικές και δείγματα να παρουσιάζει συνεχώς κάτι καλό στο εγγύς μέλλον αφού το ταλέντο, η θέληση και το «θράσος» υπάρχουν. Κέρδισαν χωρίς δυσκολία το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου και σίγουρα αρκετούς οπαδούς έπειτα από αυτή την εμφάνιση. Το πλήρες set list τους ήταν:
Intro/ Unleashed By Fire/ Enemy Within/ Embrace your Fear/ Postnull/ No more Wait/ Outro
Επόμενοι στη σειρά τηρώντας και αυτοί το ωράριο, ήταν οι IRON MAIDEN….όχι συγνώμη οι MONUMENT. Το σχήμα μας έρχεται από την Αγγλία και όπως και οι ίδιοι δηλώνουν αρέσκονται να παίζουν Βρετανικό heavy metal. Αν έκλεινες τα μάτια όμως θα νόμιζες ότι πραγματικά επί σκηνής ήταν οι IRON MAIDEN αφού οι ηχητικές αναφορές στην περίοδο μέχρι το “Seventh Son Of The Seventh Son” ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Ειδικά ο Ελληνικής καταγωγής τραγουδιστής, Peter Ellis, πρέπει να έχει δει όλα τα DVD με τον Dickinson, αφού εκτός των φωνητικών ομοιοτήτων, οι κινήσεις του παρέπεμπαν πολλές φορές ακριβώς στον διάσημο frontman. Όταν τα άνοιγες, θα έβλεπες ένα σχήμα πολύ ενεργητικό στο σανίδι που υποστήριζε ότι έκανε. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ένας φίλος που ήμασταν μαζί στο χώρο: «Βλέποντας τους MONUMENT είναι σαν να έχουν κυκλοφορήσει καινούργιο δίσκο οι IRON MAIDEN και δεν τον έχεις ακούσει».
Παρόλα αυτά και εξαιρώντας τις πολλές ομοιότητες θεωρώ πως το σχήμα δεν «χάλασε» κανέναν. Ωραίες συνθέσεις με άπλετη μελωδία στις κιθάρες χαρακτηρίζουν τη μουσική τους, ανήκοντας στην κατηγορία όλων των συγκροτημάτων που τα τελευταία χρόνια αρέσκονται μέσα από την μουσική τους να αναβιώσουν το πνεύμα και το κλίμα του heavy metal της δεκαετίας του ‘80. Όντας αυτό καλό για κάποιους, κακό για κάποιους άλλους, οι MONUMENT είναι ένα σχήμα που αγαπάει το παραδοσιακό, παλιομοδίτικο heavy metal, δεν το κρύβει και ήρθε στη χώρα μας να μεταδώσει την μουσική του διασκεδάζοντας τον κόσμο όσο μπορούσε.
Το κοινό παρόλο που στην πλειοψηφία του έδειχνε να μην γνωρίζει το υλικό, παραδόξως συμμετείχε όσο γινόταν στην εμφάνισή τους. Σε αυτό βεβαίως συνετέλεσε η απόδοση του ιδίου του σχήματος αλλά και ο ήχος που συνόδευε τις συνθέσεις τους. Οι MONUMENT είχαν «στο πλευρό τους» τον καλύτερο ήχο της βραδιάς κι έτσι και αυτοί διαφήμισαν τα τραγούδια τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ότι και αν θύμιζαν, βάση της εμφάνισής τους κέρδισαν πολύ γρήγορα τις εντυπώσεις αφού η «τιμιότητα» τους αλλά και η ενέργεια που είχαν στο σανίδι μεταφερόταν γρήγορα στους οπαδούς που ακόμα και να μην ήξεραν τι άκουγαν, θα κούναγαν ρυθμικά το πόδι τους. Όπως και στο opening act, έτσι και αυτοί κέρδισαν χωρίς καμία δυσκολία το χειροκρότημα του κόσμου και σίγουρα και αυτοί αρκετούς νέους οπαδούς. Το πλήρες set list τους (με μια μικρή επιφύλαξη) ήταν:
A Bridge Too Far/Carry On/Blood Red Sky/Fatal Attack/Olympos/Crusaders/Lionheart/Rock The Night.
Στις 22:00 ακριβώς, και έχοντας για μένα ένα κάπως αδικαιολόγητο 40λεπτο κενό από τους προηγούμενους μια και οι τεχνικοί διεκπεραίωσαν γρήγορα τις ετοιμασίες στη σκηνή, σ’ ένα σχεδόν ασφυκτικά γεμάτο club και με φόντο ένα πανό με το λογότυπο του group, έκαναν την εμφάνισή τους στη σκηνή οι ICED EARTH, ένα από τα λίγα σχήματα που λατρεύεται σαν θεότητα στη χώρα μας. Απόδειξη αυτού ήταν ότι με δυσκολία μπορούσες πια να κινηθείς στον χώρο. Οι ICED EARTH είναι ένα συγκρότημα που πάντα δείχνει σεβασμό σε αυτούς που το ακολουθούν, έχοντας υψηλό δείκτη ποιότητας και στο studio και ζωντανά. Δυστυχώς εκείνο το βράδυ η εμφάνιση τους δεν ήταν η αναμενόμενα καλή, συγκρινόμενη και με την προ διετίας αξιομνημόνευτη επίσκεψή τους στα μέρη μας. Ευτυχώς τα όποια αρνητικά δεν ήταν στην εν γένει ατομική απόδοση του κάθε μέλους, αλλά σε παράγοντες που για τους ICED EARTH είναι σημαντικοί για την καλή εξέλιξη μιας ζωντανής εμφάνισης τους.
Πριν το live σκεφτόμουν αν ο καινούργιος κιθαρίστας Jake Dreyer θα μπορούσε να καλύψει επάξια τον πρόσφατα αποχωρήσαντα Troy Seele, έτσι ώστε η εμφάνιση να κυλούσε ομαλά. Ευτυχώς για τον ίδιο η απόδοσή του ήταν μια χαρά οπότε κανείς δεν είχε να του προσάψει κάτι, πλην του όποιου δικαιολογημένου άγχους που μπορεί να είχε, κάτι που όμως δεν φάνηκε. Από αλλού ήρθαν τα «κακά μαντάτα». Η εμφάνιση τους ξεκίνησε με intro και τραγούδι από την νέα ακυκλοφόρητη ακόμα δουλειά τους. Είναι ίσως η μοναδική φορά που βλέπω συγκρότημα ζωντανά και δεν αναφέρει το όνομα του τραγουδιού στην συνηθισμένη «καλησπέρα» μετά τα πρώτα τραγούδια αλλά και το κοινό ακίνητο απλά να παρακολουθεί. Ευτυχώς που υπήρχε ακόμα στην σκηνή στο τέλος το χαρτί του set list και μάθαμε τουλάχιστον τον τίτλο. Έχουν ξεκινήσει καινούργιο σκέλος περιοδείας οπότε το νέο υλικό είναι αναμενόμενο αλλά βρήκα την μη ανακοίνωση του τραγουδιού καίριο λάθος για ένα τόσο έμπειρο σχήμα.
Οι ICED EARTH λόγω της μουσικής που παίζουν, τους ταιριάζει καλύτερα ο κλειστός χώρος παρά ο ανοιχτός. Ο στιβαρός ήχος που έχουν αναδεικνύεται μόνο εκεί και αποτελεί για αυτούς πολύ σημαντικό παράγοντα στην έκβαση του live. Δυστυχώς εκείνο το βράδυ ο ήχος που συνόδευε τις συνθέσεις δεν ήταν σύμμαχός τους. Σχεδόν μέχρι την μέση του set list υπήρχε μια μικρή βαβούρα από τα ηχεία. Ο ήχος στην κιθάρα του «συμμορίτη» Jon Schaffer (η εμφάνιση του με πλεγμένα μαλλιά κοτσιδάκια αλλά και το δερμάτινο γιλέκο του με τα ραφτά παρέπεμπε στην γνωστή σειρά “Sons Of Anarchy”) ήταν μέτριος αλλά και το μπάσο ήταν πιο δυνατά από τα άλλα όργανα και έτσι το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο του αναμενομένου. Στο άλλο μισό η κατάσταση κάπως εξομαλύνθηκε άλλα τι να το κάνεις; Το συγκρότημα μας έχει συνηθίσει να έχει έναν ξέφρενο ρυθμό από σκηνής που μεταδίδεται γρήγορα στους οπαδούς. Δυστυχώς όλη αυτή η διακύμανση στο ηχητικό αποτέλεσμα των τραγουδιών εξάλειψε την όποια θέληση των παρευρισκομένων για παρατεταμένη εκτόνωση. Φυσικά στα παλαιοτέρα αναγνωρίσιμα τραγούδια ο κόσμος τραγουδούσε κάθε στίχο και ήταν γενικά κινητικός, όσο βεβαίως επιτρεπόταν από την «σαρδελοποίηση» που υπήρχε. Οι εκφράσεις παροξυσμού που έχουν οι εμφανίσεις τους επί ελληνικού εδάφους, δεν μπορούσαν να κρυφτούν για άλλο ένα βράδυ, δημιουργώντας μια ωραία εικόνα αλλά και συνάμα περίεργη αφού υπήρχε σε πολλά σημεία μουντάδα από τον κόσμο.
Το τελευταίο μελανό σημείο της εμφάνισης ήταν η γενικότερη εμφάνιση του τραγουδιστή Stu Block. Αναμφισβήτητα είναι ένας από τους καλύτερους frontmen του σημερινού power metal, δικαιολογώντας απόλυτα την επιλογή που έχει κάνει ο Schaffer στο πρόσωπο του. Οι φωνητικές του ικανότητες είναι τόσο αποδεκτές πια που θεωρώ ότι και οι πιο σκληροπυρηνικοί οπαδοί έχουν ξεχάσει την φυγή του μεγάλου Matt Barlow. Εκείνο το βράδυ όμως αυτό το χαρισματικό ταλέντο «ήταν αλλού». Ευτυχώς όχι στο σύνολο της εμφάνισης του. Από όσες φορές έχει εμφανιστεί επί Ελληνικού εδάφους ήταν η χειρότερη του αφού έκανε πολλά λάθη «μπαίνοντας» λάθος σε τραγούδια ή μη τραγουδώντας τους στίχους. Εκείνη την βραδιά είχε τα γενέθλια του. Μάλιστα μετά από παρότρυνση του Schaffer το κοινό του τραγούδησε στα Ελληνικά το «Χρόνια Πολλά» και έσβησε και μια μικρή τούρτα μετά. Σαφώς ωραίες εικόνες και στιγμές για τον ίδιο αλλά δεν δικαιολογούν έναν επαγγελματία μουσικό. Μικρό ελαφρυντικό ίσως να ήταν το ιδιαίτερο της μέρας, αλλά και πάλι ότι βλέπαμε σίγουρα δεν ήταν ωραίο. Παρόλα αυτά ξέρει πως να κρατάει τον κόσμο σε συνεχή εγρήγορση κάτι που κατάφερε με περίσσια ευκολία. Δείγματα τραγουδιστή που αξίζει τον θαυμασμό μας γι’ αυτό και ήταν στενάχωρο ότι βλέπαμε.
Εξαιρώντας τα παραπάνω η απόδοση του σχήματος ήταν και πάλι πολύ καλή αλλά ένα κλικ πιο κάτω από ότι έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Σαφώς το αποτέλεσμα ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος άκρως επαγγελματικό, με την καλή έννοια του όρου, από ένα σχήμα που δουλεύει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή παρά τις αλλαγές μελών, ασχέτως αν πρέπει να υπάρχουν οι αντίθετες προϋποθέσεις από τα παραπάνω για να λειτουργήσει σωστά. Αν μη τι άλλο, η κατάθεση ψυχής από μουσικούς που έδειχναν ότι δεν βαριούνταν καθόλου θέλοντας απλά να κάνουν «άλλη μια εμφάνιση» και μετά να φύγουν, δεν άφησαν αδιάφορους τους παρευρισκόμενους. Άλλωστε αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα ήταν στην σκηνή περίπου δυο ώρες. Απλά δεν υπήρχε αυτό κάτι επιπλέον για να σε στείλει στα ουράνια.
Την μερίδα του λέοντος στο set list της βραδιάς πήραν οι τελευταίες δυο δουλειές του σχήματος “Dystopia” του 2011 και “The Plagues Of Babylon” του 2014 μαζί με φυσικά το “Dark Saga” του 1996, album που για πολλούς αποτελεί την κορυφαία στιγμή στην ιστορία του σχήματος. Είναι κάπως περιττό να αναφερθεί ότι ό,τι παίχτηκε από την εν λόγω δουλειά είχε αντιμετώπιση λατρείας με φωνές, συνεχιζόμενο τραγούδι κάθε στίχου κλπ κάνοντας το club να πάρει δικαιολογημένα «φωτιά» σε δευτερόλεπτα. Φυσικά δεν ξέχασαν και το δισκογραφικό τους παρελθόν αφού υπήρχαν τραγούδια από κάποιες από τις προηγούμενες κυκλοφορίες. Δίνοντας έμφαση σε αυτά τα 3 albums δεν ακούστηκαν όμως άλλα κλασικά τραγούδια, κάτι που μπορούσαν να κάνουν για να ευχαριστηθεί πιο πολύ ο κόσμος. Ίσως να υπήρχε και περισσότερος παλμός από το κοινό. Πάντα σε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις συγκροτημάτων ο κάθε οπαδός θα έχει παράπονο για τραγούδια που δεν άκουσε. Εκτιμάς όμως την προσπάθεια από ένα σχήμα που πάντα θέλει να σου δώσει το 100% της απόδοσης του.
Oι ICED EARTH ανήκουν στην ελίτ και αυτό δεν αλλάζει. Η εμφάνιση τους αν και «λειψή» σίγουρα έκανε όλους τους παρευρισκομένους να περάσουν σχετικά καλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Χωρίς να μας χαρίσουν τις μαγικές στιγμές του παρελθόντος, ήρθαν, έπαιξαν δικαιολογώντας με την διάρκεια της εμφάνισης τους 100% τα χρήματα που έδωσε κάθε οπαδός για το εισιτήριο κι έφυγαν αφήνοντας σε όλους ένα χαμόγελο στα χείλη. Σε άλλους μεγαλύτερο σε άλλους μικρότερο. Σίγουρα αν είχαν καλύτερο ήχο και επιλογή τραγουδιών σε όλη την εμφάνιση τους, η παραπάνω κριτική θα ήταν διαφορετική. Δεν πειράζει όμως. Βάση τελικού αποτελέσματος τίμησαν το όνομα τους και έκαναν ότι μπορούσαν για να ευχαριστήσουν τον κόσμο. Αυτό μετράει όταν τα φώτα κλείνουν. Μέχρι την επόμενη φορά…
Το πλήρες set list τους ήταν:
Great Heathen Army
Burning Times
Plagues Of Babylon
Democide
Vengeance Is Mine
Days Of Rage
I Died For You
Pure Evil
Damien
Stormrider
V
My Own Saviour
Cthulhu
Boiling Point
Slave To The Dark
A Question Of Heaven
Encore:
Dark Saga
Dystopia
Watching Over Me
The Hunter
Θοδωρής Μηνιάτης
Photos: Γιάννης Νέγρης (i-Jukebox.gr)
