ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Nightfall in Middle-Earth”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1998
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Virgin (Century Media)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Blind Guardian και Fleming Rasmussen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Hansi Kursch – φωνητικά
Andre Olbrich – κιθάρα
Marcus Siepen – κιθάρα
Thomas Stauch – τύμπανα
Το τελευταίο ΤΙΤΑΝΙΟ έπος των βάρδων της Γερμανίας! Τόσο απλά.
Είναι κάποιες μπάντες, που περνάνε μία φάση της καριέρας τους που κυκλοφορούν μαζεμένα και συνεχόμενα κάποια άλμπουμ που άνετα τα χαρακτηρίζουμε και επικά. Μία από αυτές είναι και οι λατρεμένοι BLIND GUARDIAN, που με το “Nightfall in Middle-Earth” το σωτήριον έτος 1998, έκλεισαν μία τριάδα (τετράδα κανονικά, αλλά μείνουμε στην τελείως κοινώς αποδεκτή τριάδα) δίσκων δυσθεώρητων για πολλές μπάντες, ειδικά του γενικότερου power metal ήχου. Άλλωστε δεν είναι τυχαία ούτε η τρέλα που επικράτησε και στη χώρα μας με τους GUARDIAN εκείνη την περίοδο, από τις αρχές, μέχρι και τα τέλη των 90’s και φυσικά πως ξεχνιούνται και εκείνες οι συναυλίες! Αλλά μην αρχίσω τώρα τα groupies-τικα, γιατί δε θα τελειώσει το κείμενο ποτέ και θα καταλήξει ιστορία Άρλεκιν!
Με τη δημοτικότητά τους συνεχώς να ανεβαίνει και έχοντας ήδη κυκλοφορήσει και το “The forgotten tales” το 1996, οι Γερμανοί μπαίνουν ξανά στο στούντιο τον Ιούλιο του 1997, με σχεδόν την ίδια ομάδα πίσω από την κονσόλα, για να ηχογραφήσουν το πρώτο πλήρες concept άλμπουμ τους, εμπνευσμένο από – τι άλλο – το “Silmarillion”, τη Βίβλο του J.R.R. Tolkien. Το σχέδιο μεγαλεπίβολο και φιλόδοξο, όμως ο συνθετικός τους οίστρος εκείνη την εποχή θα τους κάνει να το φέρουν εις πέρας θριαμβευτικά. Έχεις ήδη κυκλοφορήσει στη σειρά “Tales…”, “Somewhere…”, “Imaginations…” και έχεις ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά, ειδικά για τον ίδιο σου τον εαυτό, με συνεχή μουσική εξέλιξη. Και όμως τα καταφέρνεις και πάλι.
Θυμάμαι ακόμα τη στιγμή που είχα μόλις αγοράσει το δίσκο και έτρεχα σπίτι να το ακούσω με την ησυχία μου στα ακουστικά μου. Αρχικά η μαγεία από το τρομερό εξώφυλλο του Andreas Marschall, με τη Luthien να χορεύει μπροστά στον Morgoth (“The tale of Beren and Luthien”), σε έβαζε στο κλίμα. Όταν δε ξεκίνησε και άκουγα το διάλογο του Sauron με τον Morgoth και όλα τα εφέ γύρω τους, ψάρωσα για τα καλά σαν παιδάκι 17 ετών τότε. Ε, όταν μπήκε το ακόμα και σήμερα λατρεμένο “Into the storm” και έφτασε και στη ρεφρενάρα του, η ζωή απλά ήταν υπέροχη και ήδη είχα βυθιστεί αυτή τη φορά με ήχο στον κόσμο του Tolkien που απλά ήξερα με εικόνες του μυαλού μου μέχρι τότε.
Τα ιντερλούδια που υπάρχουν μετά από κάθε κομμάτι, ενώ μπορεί να φαινόντουσαν περίεργα αρχικά, βλέποντας ένα τόσο μεγάλο track listing, κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους και σε κρατάνε κολλημένο στην αφήγηση της ιστορίας και προσδίδουν έξτρα μαγεία στο άλμπουμ αυτό. Μουσικά οι Γερμανοί πάνε ένα βήμα (ίσως και άλμα σε πολλά σημεία) παραπέρα τη μουσική τους και την προσαρμόζουν πάνω στην εξιστόρηση, με έναν πιο progressive rock χαρακτήρα σε πολλά σημεία (κυρίως ενορχηστρωτικά), με χρήση αρκετών παραδοσιακών οργάνων, αλλά και με τη μεγάλη ποικιλία μεταξύ των τραγουδιών, ειδικά σε θέματα ταχύτητας. Τα πολυφωνικά σημεία τους και ειδικά στα ρεφρέν, απογειώνουν τα κομμάτια σε συνδυασμό και με τις πομπώδης ενορχηστρώσεις τους. Η ύπαρξη δε του κλασικότερου πλέον hit της μπάντας, του “Mirror mirror”, προκαλεί εκτόξευση στο δίσκο. Το γεγονός δε ότι ήταν και ο πρώτος δίσκος τους που κυκλοφόρησε και στην Αμερική, δυνάμωσε ακόμα περισσότερο το σχήμα και η Century Media επανακυκλοφόρησε αργότερα και τον προηγούμενο κατάλογό τους εκεί, βλέποντας τις πωλήσεις του “Nightfall…”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί και κάτι σαν συνδετικό κρίκο μεταξύ της παλαιότερης και της νεότερης γενιάς οπαδών του συγκροτήματος και κατά μέσο όρο, ίσως αποτελεί και τον πιο αγαπημένο. Προσωπικά όλοι έχουμε τα αγαπημένα μας φυσικά, αλλά το “Nightfall…” πιάνει τόσο τους παλαιότερους όσο και τους νεότερους και δεν το λες και εύκολο πράγμα αυτό. Όταν έχεις μέσα κομμάτια όπως τα “Into the storm”, “Nightfall”, “The curse of Feanor”, “Mirror mirror”, “Time stands still” και “The eldar”, το λες και φυσιολογικό βέβαια.
Αυτό είναι και το πρώτο άλμπουμ που ο Hansi δεν παίζει το μπάσο, αλλά το αναλαμβάνει ο Oliver Holzwarth (SIEGES EVEN, RHAPSODY OF FIRE κ.α.), ο οποίος θα συνεχίσει να είναι guest και για τους επόμενους τρείς δίσκους των βάρδων.
Το “Nightfall in Middle-Earth” είναι ένα μαγικό άλμπουμ και το κλείσιμο μίας μαγικής και ανεπανάληπτης εποχής για τους BLIND GUARDIAN. Εκείνη η επική ημερομηνία δε, η 18η Οκτωβρίου 1998 με το live στο Ρόδον, απλά ΔΕΝ ξεχνιέται. Το απίθανο setlist, BLIND GUARDIAN σε δαιμονιώδη κατάσταση και ο κόσμος σε ακόμα χειρότερη! Μεγάλες βραδιές Ρόδον…
Η συνέχεια φυσικά και δεν είναι η ίδια για τους λατρεμένους βάρδους, με πολλά σκαμπανεβάσματα, όμως παραμένουμε εννοείται πιστοί fanboy-δες και ας μας απογοητεύουν μερικές φορές. Ότι και να κάνουν άλλωστε, από τη στιγμή που μας έχουν προσφέρει τέτοιες στιγμές, τους συγχωρούμε. Πόσο μάλλον όταν είναι ακόμα και σήμερα τόσο οπαδική μπάντα στα live τους.
“We are following the will of the one…”
Did you know that:
– Το άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει και σε κασέτα, από την Virgin Gmbh.
– Η Ιαπωνική έκδοση του δίσκου έχει δύο bonus τραγούδια (κλασικές αξίες), τα οποία όμως είναι λίγο περίεργα. Το ένα είναι το “Nightfall (orchestral version)”, όμως δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να το πεις “orchestral version” όταν έχει και τα κανονικά metal όργανα, αλλά και φωνητικά, απλά λιγότερα από το κανονικό. Το άλλο είναι το “A dark passage (instrumental version)”, που και εδώ κάτι μας λένε λάθος, αφού έχει φωνητικά, έστω και αν είναι λιγότερα. Lost in the twilight… λάθος, translation.
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
