ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Hemispheres” – RUSH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1978
ΕΤΑΙΡΙΑ: Anthem
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Terry Brown – RUSH
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Geddy Lee – φωνητικά, μπάσο, πλήκτρα
Alex Lifeson – κιθάρα
Neil Peart – ντραμς
40 χρόνια πριν… Οι τιτάνες του progressive rock, έμελλαν να βγάλουν έναν ακόμα δίσκο που θα μείνει στο πάνθεον της μουσικής κι ο λόγος για το “Hemispheres”. Το συγκρότημα πήγε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στην Ουαλία, στα Rockfield Studios, όπως και στο “A farewell to kings”, για τις ηχογραφήσεις. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν είχε γράψει ούτε νότα και οι συνθέσεις πήραν σάρκα και οστά εκεί, σε μία περίοδο 5-6 εβδομάδων.
Αρχικός τους στόχος ήταν να ηχογραφήσουν όλα τα κομμάτια live, μόνο που είχαν τρομερή δυσκολία με το instrumental, “La villa strangiatto”. Όντας οι απόλυτοι τελειομανείς, δεν τους έβγαινε με τίποτα αυτό που ήθελαν στο δεκάλεπτο και πολύ απαιτητικό instrumental και αποφάσισαν να το «σπάσουν» σε τρία sessions, τα οποία «κόλλησαν» στη συνέχεια.
Στη συνέχεια, πήγαν στο Λονδίνο, με τον Terry Brown, να ηχογραφήσουν τα φωνητικά. Εκεί συνειδητοποίησαν ότι δεν είχαν υπολογίσει κάτι πολύ βασικό. Την τονικότητα των κομματιών και τα κλειδιά όπου έπρεπε να τραγουδήσει ο Geddy Lee!!! Τα τραγούδια ήταν παιγμένα σε κλίμακες που έπιανε πάρα πολύ δύσκολα ο τραγουδιστής κι αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να ηχογραφεί τα τραγούδια σε πάρα πολλές δόσεις και κάνοντας συνεχώς διαλείμματα!!!
Όλο το εγχείρημα λοιπόν, κράτησε σχεδόν τρεις μήνες, όπου βρίσκονταν μακριά από τα σπίτια τους και όπως έλεγαν και οι ίδιοι, «η οικογένεια ήταν κάτι σαν φήμες και ψίθυροι»… Ήταν φανερό πως είχαν υποτιμήσει τη δημιουργία αυτού του δίσκου και τους βγήκε με μεγάλη δυσκολία κι εκτός των άλλων, κόστισε μία περιουσία στην εταιρία τους για να ολοκληρωθεί. Επιπλέον, αυτή τη φορά, δεν είχαν κάποιο τραγούδι της τελευταίας στιγμής, όπως σχεδόν σε όλους τους προηγούμενους δίσκους τους, αφού όταν μπήκαν να συνθέσουν το δίσκο, δεν είχαν καμία απολύτως ιδέα στο μυαλό τους.
Το τελικό αποτέλεσμα, παρότι περιέχει 4 μόλις τραγούδια, έχει διάρκεια 36 απολαυστικά λεπτά. Η πρώτη πλευρά του (τρομερού gatefold βινυλίου), έχει το sequel του “Cygnus X-1 Book I: The voyage” από το “A farewell to kings”. Συνήθως αναγράφεται απλά “Hemispheres”, ο πλήρης τίτλος του όμως, είναι “Cygnus X-1 Book II: Hemispheres”. Ένα κλασικό, 18-λεπτο έπος που περιέχει όλα όσα θέλει να ακούσει ο οπαδός των RUSH από το αγαπημένο του σχήμα. Ένα τραγούδι που παιζόταν και πάρα πολύ τακτικά σε συναυλίες.
Κάτι που δεν συνέβαινε με το “Circumstances”, που ακολουθούσε, ή μάλλον άνοιγε τη δεύτερη πλευρά του βινυλίου. Ένα αρκετά straight rock κομμάτι, για να ισιώσουμε λίγο από την τεχνικούρα του ομώνυμου κομματιού του άλμπουμ, που ξεκίνησε να παίζεται στις συναυλίες, σιγά-σιγά όμως άρχισε να παραλείπεται. Κάτι που δεν συνέβη με το εκπληκτικό “The trees”. Μαγικές μελωδίες, σ’ ένα υπερκλασικό τραγούδι των RUSH, που αγαπιέται όσο λίγα από τη δισκογραφία τους.
Το “Hemispheres” κλείνει με το σχεδόν δεκάλεπτο instrumental, “La villa strangiatto”, για το οποίο ανέφερα προηγουμένως τις δυσκολίες που είχε για να ηχογραφηθεί. Ακόμα και τέτοιου βεληνεκούς μουσικοί, δυσκολεύονταν να παίξουν το κομμάτι όπως έπρεπε. Και μιλάμε για τον προπομπό του πιο δημοφιλούς instrumental τους, του “YYZ” (του πιο δημοφιλούς, γιατί εμένα στην καρδιά μου, αγαπημένο είναι το “Leave that thing alone”, που αποτέλεσε την εισαγωγή των πρώτων μου ραδιοφωνικών εποχών, στα μέσα της δεκαετίας του ’90). Μονάχα ο υπότιτλος που υπάρχει στα credits, μας δίνει να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται: “An exercise in self-indulgence”…
Σε ότι αφορά την εμπορική απήχηση του δίσκου, το ένα εκατομμύριο που έχει πουλήσει στην Αμερική, δεν το λες και αμελητέο, ενώ πολύ υψηλές πωλήσεις έχει κάνει και στην Αγγλία, αλλά και στην χώρα τους, τον Καναδά. Εκτός αυτού, αν εξαιρέσει κανείς το “Circumstances”, σχεδόν όλα τα τραγούδια παίζονται ή παίχτηκαν για πολλά χρόνια στις συναυλίες τους! Αν μη τι άλλο, από τους δίσκους που άφησαν το στίγμα τους στη μουσική…
Did you know that:
• Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν στις ηχογραφήσεις, φαίνεται ότι έπαιξαν τον ρόλο τους να εγκαταλείψουν οι RUSH, μετά από το “Hemispheres”, τα 20-λεπτα επικά τραγούδια που κάλυπταν μία ολόκληρη πλευρά δίσκου και να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, αρχής γενομένης από το “Permanent waves” που ακολούθησε. Να θυμίσουμε ότι το “Caress of steel” είχε το “The Fountain of Lamneth”, το “2112” το ομώνυμο κομμάτι, ενώ το “A farewell to kings”, είχε δύο υπερδεκάλεπτα τραγούδια, μόνο που δεν κάλυπταν μία πλευρά δίσκου από μόνα τους. Το “Xanadu” και το “Cygnus X-1 Book I: The voyage”.
• Το instrumental, “La villa strangiatto”, χωρίζεται σε 12 μέρη. Κάνοντας την ψακτική μου σε διάφορα βιβλία για το συγκρότημα, διαπίστωσα ότι υπάρχει ένα jazz instrumental από το 1937, του Raymond Scott, που έχει το θέμα του “Monsters!” από το κομμάτι αυτό. Αυτούσιο, όχι βλακείες!!!
• Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, ο Alex Lifeson το είχε ρίξει πάρα πολύ στη μελέτη!!! Για την ακρίβεια διάβαζε βιβλία ώστε να πάρει το δίπλωμα ώστε να γίνει πιλότος!!! Σε κάθε διάλειμμα της περιοδείας, έβρισκε ένα αεροδρόμιο να κάνει λίγη πρακτική και σ’ ένα χρόνο, κατάφερε να πάρει το πολυπόθητο δίπλωμα. Ένας Dickinson πριν τον Dickinson!
• Και σ’ εκείνη την περιοδεία, οι RUSH έγιναν κάποιες σκόρπιες συναυλίες στη Γερμανία και την Αγγλία σε μέρη που θεωρούνταν αρκετά περίεργα. Ο λόγος που έπαιζαν σ’ αυτά τα μέρη, είναι ότι είχαν στρατιωτικές βάσεις με πολλούς Καναδούς και Αμερικάνους και βρίσκονταν να παίζουν μπροστά σε περισσότερους από 10.000 ανθρώπους, κυρίως στρατιώτες, που έβλεπαν συμπατριώτες τους!!! Έτσι εξήγησε το φαινόμενο αυτό, ο ίδιος ο Alex Lifeson.
• Σε λίγες μέρες, επανακυκλοφορεί ο δίσκος, κατά την προσφιλή συνήθεια των Καναδών, με μπόλικο έξτρα υλικό, για να γιορτάσουν την 40η του επέτειο κι εμείς να αποκτήσουμε μία ακόμα version του αγαπημένου μας δίσκου…
• Και κάτι στυλιστικό: Το “Hemispheres” ήταν ο τελευταίος δίσκος που εμφανίστηκε με τσιγκελωτό μουστάκι ο Neil Peart. Ύστερα απ’ αυτό, ξυρίστηκε.
Σάκης Φράγκος
