ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Bigger than the devil” – S.O.D.
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1999
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tim Gilles
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Billy Milano
Μπάσο, φωνητικά – Dan Lilker
Κιθάρα, φωνητικά – Scott Ian
Drums – Charlie Benante
Αναλογίσου αγαπητέ αναγνώστη για τι συγκρότημα θα μιλήσουμε σήμερα. Μιλάμε για το συγκρότημα που φτιάχτηκε ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ από τους Lilker (NUCLEAR ASSAULT, BRUTAL TRUTH), Scott Ian/Charlie Benante (ANTHRAX) και προστέθηκε πάνω από όλους, το υπερ-όργιο που ακούει στο όνομα Billy Milano. Αυτό το τσούρμο κάφρων, μόλις οι ANTHRAX είχαν γράψει το ΘΕΙΚΟ “Spreading the disease” μαζεύτηκε στο ίδιο στούντιο με τους ANTHRAX και ηχογράφησαν στις ώρες που είχαν απομείνει στο στούντιο από τα sessions των ANTHRAX, τον εφιάλτη των πολιτικά ορθών ατόμων, το ΑΠΟΛΥΤΟ “Speak english or die” το 1985. O αγέρωχος και “δε-σηκώνω-πολλά-πολλά” χαρακτήρας του Sargent D που μας έχει όλους γραμμένους στη λίστα του και έρχεται να μας περιλάβει έναν-έναν, στιγμάτισε το συγκρότημα αλλά και το crossover thrash μια για πάντα. Αθάνατοι έχουν μείνει τίτλοι τύπου “Pussywhipped”, “Anti-procrastination song”, “Fuck the middle-east” και πάει λέγοντας.
Το σωτήριον έτος 1999, αφήνοντας στην άκρη τις κύριες μπάντες τους, η παρέα αυτή ξαναμαζεύεται, για να ξαναηχογραφήσει και να ξανασπείρει πανικό. Ο Billy Milano στο μεσοδιάστημα έσπειρε μακελειό με τους M.O.D., παραμένοντας ελεεινά βρωμόκαφρος και καυστικός με το δικό του τρόπο. Και το “Bigger than the devil”, δεν αποτελεί εξαίρεση. Ξεκινάμε από το tribute στους IRON MAIDEN στο εξώφυλλο που αποτελεί παρωδία του “The number of the beast” με τον Sargent D στη θέση του Eddie. Ξεκινώντας με το ομώνυμο έπος, η πιο ογκώδης, 90’s παραγωγή που κλείνει το μάτι στο αμερικάνικο hardcore, διαφοροποιεί το αποτέλεσμα αισθητά από το ντεμπούτο, αλλά συνδέει το τότε με το τώρα της εποχής. Κοινό σημείο οι στίχοι-επιτομή του χαβαλετζίδικου χωσίματος. Για παράδειγμα “Celtic Frosted Flakes” που σπάνε πλάκα με τις αλλαγές στο στυλ των Ελβετών θεών. Ή το επικό “King at the king/Evil is in” που λειτουργεί σαν παρωδία των σατανιστικών black metal συγκροτημάτων. Υπάρχουν και τα έπη βρωμόξυλου και ξεφτιλικίων τύπου “Kill the assholes”, “Shenanigans” (τι κομματάρα!!) και “Moment of truth”. Να μη πιάσω το “Free dirty needles” ή το “The crackhead song” που δείχνουν μια μπάντα που μέσα στη καφρίλα και το χαβαλέ ήθελε να πει και πράγματα μέσω αυτού. Και φυσικά, αποτελεί το κύκνειο studio άσμα των S.O.D. που 3 χρόνια μετά, διαλύσανε το μαγαζί για να επικεντρωθούν στις κύριες μπάντες τους. Έτσι, αντρίκεια και τίμια.
Το ερώτημα όμως είναι ένα: 20 χρόνια μετά ποια είναι η θέση του “Bigger than the devil” στην βραχύβια ιστορία των S.O.D.; Ιστορικά όχι, δεν φτάνει το “Speak english or die”, αλλά καφρολογικά το κοιτάει στα μάτια. Αποτελεί μια καταπληκτική δουλειά ενός συγκροτήματος που φτιάχτηκε και διαλύθηκε εν μια νυκτί αφού μας έδωσε τόσα πολλά με μόλις 2 κυκλοφορίες. Τη δε δεύτερη, σε μια εποχή που το thrash τις χρειαζόταν όσο τίποτα, για να πραγματοποιήσει την επάνοδο του στο προσκήνιο.
Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε τέτοια μέρα είναι το εξής: ανοίγουμε μια μπύρα ή και παραπάνω, βάζουμε το εδώ παρουσιαζόμενο άλμπουμ και διαλύουμε το σπίτι! THIS IS HOW WE LIVE OUR LIVES!
Did you know that?
-Ο παραγωγός τους Tim Gilles, είναι ιδρυτής των Big Blue Meenie studios στα οποία έχουν ηχογραφήσει οι HADES του γίγαντα Alan Tecchio, οι τεράστιοι OVERKILL και φυσικά οι θρύλοι του New York hardcore, AGNOSTIC FRONT. των οποίων ο τραγουδιστής Roger Miret κάνει guest φωνητικά, στο “Every tiny molecule”, επιστεγάζοντας έτσι την ΆΡΙΣΤΗ σχέση των ANTHRAX με τη hardcore σκηνή των 80’s.
-Το “Aren’t you hungry?” είναι κομμάτι 12ετίας. Για την ακρίβεια, ανοίγει το ντεμπούτο των M.O.D. “U.S.A. for M.O.D.” που κυκλοφόρησε το 1987.
-Τα κομμάτια “Xerox” και “Noise what’s that” αποτελούν bonus κομμάτια στην Γιαπωνέζικη έκδοση του CD.
-Άλλες 2 παρωδίες εξωφύλλων που έκαναν οι S.O.D. περιλαμβάνουν το EP “Seasoning the obese” στο οποίο σατιρίζουν το αξεπέραστο “Seasons in the abyss” των SLAYER αλλά και το “Kill yourself: the movie” DVD που σατιρίζουν το εναλλακτικό εξώφυλλο του “Appetite for destruction” των GUNS ‘N’ ROSES. Χώρια το “Live at Βudokan” όπου σατιρίζουν όλες τις μπάντες που ηχογραφήσανε live albums εκεί.
Γιάννης Σαββίδης
