ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “II” – LED ZEPPELIN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1969
ΕΤΑΙΡΙΑ: Atlantic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jimmy Page
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Jimmy Page – κιθάρα
Robert Plant – φωνητικά
John Paul Jones – μπάσο
John Bonham – ντραμς
Μετά την φοβερή ανταπόκριση του κόσμου το ντεμπούτο των LED ZEPPELIN, η τετράδα βγήκε σε μία περιοδεία που δεν είχε τελειωμό. Τέσσερις ευρωπαϊκές και τρεις αμερικάνικες περιοδείες, δεν ήταν και λίγες για μία μπάντα μ’ έναν μόλις δίσκο. Έλα όμως που έπρεπε να ηχογραφήσουν και νέο άλμπουμ και οι συνθήκες στη δισκογραφία στα late 60’s δεν επέτρεπαν να περάσει πολύς χρόνος από τον έναν δίσκο μέχρι τον επόμενο. Οχτώ μήνες λοιπόν μετά το “Led Zeppelin I”, κυκλοφόρησε κιόλας το “Led Zeppelin II”!!!
Η μαγκιά του σχήματος και της εταιρίας που κανόνιζε όλες τις λεπτομέρειες, ήταν ότι μπόρεσε και κανόνιζε το γκρουπ να ηχογραφεί σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο/στούντιο, κατά τη διάρκεια των περιοδειών του ή στα μικρά διαλείμματα που έκαναν από τις συναυλίες. Έτσι, υπάρχει ένας ακόμα ακαθόριστος αριθμός recording studios που χρησιμοποιήθηκαν, ενώ όπως είναι φυσικό, τα τραγούδια γράφτηκαν μέσα από διαδικασία jam, πριν τις συναυλίες ή στα soundcheck, κάτι που βγαίνει και στον δίσκο χάρη στην παραγωγή που έγινε.
Κι εδώ το συγκρότημα, δεν απέφυγε τις «διασκευές» ή τους «δανεισμούς» από άλλους –κυρίως blues- καλλιτέχνες, όχι όμως στον βαθμό του “I”. Εδώ έχουμε τρεις τέτοιες περιπτώσεις: Το μνημειώδες “Whole lotta love”, για παράδειγμα, έχει πλείστους «δανεισμούς». Είναι βασισμένο στο “You need love” του Willie Dixon (που είχε ηχογραφηθεί από τον Muddy Waters το 1962) και τελικά, μετά από δικαστική διαμάχη, ο Dixon μπήκε στα credits μετά το 1985. Σε ότι αφορά τους στίχους, υπάρχουν μερικοί αυτούσιοι που χρησιμοποίησε ο Plant από το “You need loving” των SMALL FACES. Επίσης, μέσα στο τραγούδι, υπάρχουν σημεία από τα “Back door man” και “Shake for me” του Willie Dixon, επίσης. Δεν το λες και το πιο αυθεντικό, δεν παύει όμως να είναι το πιο αναγνωρίσιμο, ίσως, τραγούδι των LED ZEPPELIN, ένα τραγούδι που για πολλά χρόνια έκλειναν μ’ αυτό τις συναυλίες τους.
Το “Lemon song” προήλθε από το “Killing floor” των HOWLIN’ WOLF, ενός τραγουδιού που διασκεύαζαν οι ZEPS στην περιοδεία του πρώτου δίσκου. Το 1972, μετά από νέα δίκη, δόθηκαν 45.000 δολάρια (μυθικό ποσό για την εποχή) στον συνθέτη του κομματιού (+ άλλα που τακτοποιήθηκαν εξωδικαστικά και δεν μάθαμε ποτέ) και φυσικά, έκτοτε συμπεριλαμβάνεται στα credits του δίσκου. Τα δικαστήρια δεν είχαν τελειωμό το 1972, αφού το “Bring it on home” δεν ήταν απλά ένα “tribute” στο ομώνυμο τραγούδι του Willie Dixon, όπως το είχε ερμηνεύσει ο Sonny Boy Williamson II, αλλά μία ολοκάθαρη διασκευή. Το ποσό με το οποίο έγινε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, δεν έγινε ποτέ γνωστό. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου κομματιού όμως, η διαφορά ήταν ότι στα credits, έκτοτε, αναγράφεται ΜΟΝΟ ο Willie Dixon ως συνθέτης.
Είναι όμως άδικο να μείνουμε μόνο σ’ αυτά τα ιστορικά στοιχεία, όταν μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους δίσκους στην ιστορία της μουσικής, με απαράμιλλο performance απ’ όλα τα μέλη του σχήματος. Με διαχρονικές επιτυχίες και πωλήσεις μόνο στην Αμερική, 12.000.000 αντιτύπων!!! Πήγε στη θέση #1 και στην Αμερική και στην Αγγλία, όπου μάλιστα έμεινε στα charts για 138 εβδομάδες και το σημαντικό ήταν ότι εκτόπισε από την κορυφή το “Abbey Road” των BEATLES!!! Και πώς να μη γίνει κάτι τέτοιο, όταν υπάρχει το “Whole lotta love”, ένας από τους απόλυτους hard rock ύμνους; Το “Heartbreaker” που είναι το αντίστοιχο “Whole…” της β’ πλευράς του βινυλίου, ένα τραγούδι που θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται σε οποιονδήποτε από τους 2-3 πρώτους δίσκους των BLACK SABBATH; Το instrumental “Moby dick”, όπου ο John Bonham συνήθιζε να κατεδαφίζει όποιο drum set έβρισκε μπροστά του; Την πρώτη μπαλάντα που έγραψε το γκρουπ, το “Thank you”, που είναι αφιερωμένο στη γυναίκα του Page, την Maureen; Το folky “Ramble on”; Το jazzy “What is and what should never be”; Το proto-metal κομμάτι “Livin’g lovin’ maid (She’s just a woman)”, που μπορεί να μην το συμπαθούσαν οι ZEPS και να μην το έπαιζαν live, αλλά γραμμένο για μία groupie, ήταν το b-side του “Whole lotta love” κι ένα αγαπημένο έκτοτε κομμάτι για τους fans του σχήματος;
Παραδόξως αυτός ο δίσκος δεν είχε ευνοϊκές κριτικές για την εποχή του και κάποια κείμενα που γράφτηκαν, έμειναν στην ιστορία για την αστοχία τους!!! Ιστορικό άλμπουμ, που ακούγεται ακόμα και σήμερα, 50 χρόνια μετά, με την ίδια ευχαρίστηση.
Did you know that:
– Ο αρχικός τίτλος του “Moby dick” ήταν “Pat’s delight”, προς τιμήν της γυναίκας του John Bonham, Pat.
– Στην αγγλική έκδοση του δίσκου, το “Livin’ loving maid”, αναγραφόταν ως “Livin’ lovin’wreck”.
– Το “Heartbreaker” ήταν ένα από τα δύο τραγούδια (το δεύτερο ήταν το “Communication breakdown”), που παίχτηκε σε όλες τις περιοδείες των LED ZEPPELIN, είτε αυτούσιο, είτε ως μέρος κάποιων medley.
– Ο πιο διαβόητος στίχος των LED ZEPPELIN, βρίσκεται στο “Lemon song”, εκεί που λέει “squeeze (my lemon” till the juice runs down my leg”, που έκανε έναν σχετικό χαμό εκείνη την εποχή. Μια σύμπτωση είναι ότι η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε αυτός ο στίχος, είναι από το Robert Johnson, στο “Travelling riverside blues”, ένα τραγούδι που διασκεύασαν αργότερα οι LED ZEPPELIN!!!
Σάκης Φράγκος
