ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Figure number five” – SOILWORK
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: SOILWORK
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bjorn “Speed” Strid
Κιθάρες – Peter Wichers
Κιθάρες – Ola Frenning
Μπάσο – Ola Flink
Πλήκτρα – Sven Karlsson
Drums – Henry Ranta
“και κατάφεραν από εκείνο και πέρα, να ανεβαίνουν σταθερά σε δημοτικότητα, χωρίς να θυσιάζεται η σταθερή ποιότητα”. Αυτό είχα γράψει στο τελευταίο μου κείμενο για τους SOILWORK και το “Natural born chaos” (2002). Οριακά ένας χρόνος και ένας μήνας πέρασαν από τη κυκλοφορία του και οι SOILWORK είχαν ήδη έτοιμο το διάδοχο του προς κυκλοφορία. Συγκεκριμένα μπήκαν στο στούντιο μεταξύ Γενάρη και Φλεβάρη του 2003. Αναλαμβάνοντας αυτή τη φορά εξ ολοκλήρου τη παραγωγή με μίξη από τον Fredrik Nordström, με mastering από τον Göran Finnberg, προχώρησαν χωρίς δισταγμό στην κυκλοφορία της πέμπτης δουλειάς τους σε πέντε χρόνια δισκογραφίας, το “Figure number five”.
Και όσον αφορά τα περί ποιότητας, πάρτε ένα “Rejection role” να στρώσετε χαρακτήρα (με το χαρακτηριστικό του video clip – περισσότερα παρακάτω). Ραδιοφωνικό και δυναμικό, όπως πρέπει να είναι φυσική συνέχεια του “Natural born chaos”. Η δε τσαχπίνικη γκρούβα του “Overload” με τα πρώτα σκισμένα στο δίσκο από τον λατρεμένο Bjorn Strid, δείχνει πόσο όμορφα ανοίγουν τη βεντάλια οι SOILWORK δίσκο με δίσκο. Επίσης, σε αυτό το δίσκο, συμμετέχει συνθετικά περαιτέρω ο Sven Karlsson, κάτι που εξηγεί την περαιτέρω παρουσία πλήκτρων στο δίσκο συνολικά. Το ομώνυμο ανεβάζει τα γκάζια, θυμίζοντας αυτή τη μπάντα που ορισμένοι θυμούνται από τη πιο βάναυση πρώιμη της εποχή (με καλεσμένο τον Jens Broman των HATELIGHT, μετέπειτα DARKANE).
Στο δε “Strangler” βγαίνει στο ρεφρέν αυτό που θα γινόταν σήμα κατατεθέν στα επόμενα SOILWORK (και εντοπίζεται έτι παραπάνω στα τελευταία): τρομερά δυνατά καθαρά φωνητικά που στέκονται και από μόνα τους. Και αν τώρα, μας είναι συνηθισμένο, τότε, ακόμα το έβρισκε ο Bjorn. Και μια χαρά του δουλεύει κι εδώ, αλλά και στο έτερο video clip του δίσκου “Light the torch”, που δείχνει μοιρασμένα τα φωνητικά μεταξύ των δύο “προσώπων” του. Στο “Departure plan” ηγούνται τα πλήκτρα, ακολουθούμενα από ακουστική κιθάρα, κάτι που δίνει το κάτι επιπλέον στον ακροατή. Προσωπικά, εκπλήσσομαι που δεν έγινε αυτό video clip, μια και έχει τα κατάλληλα συστατικά για να αγκαλιαστεί από μια Αμερικάνικη αγορά.
Άλλωστε, κάθε συγκρότημα της Ευρώπης ήθελε να “ανοιχτεί” στην Αμερική και κάθε συγκρότημα της Αμερικής στην Ευρώπη. Δεν είναι δα και κανένα επτασφράγιστο μυστικό. Οι ομόσταβλοι τους IN FLAMES το είχαν κάνει από τις προηγούμενες ακριβώς δουλειές τους στη στροφή της χιλιετίας και τους γιγάντωσε πέραν φαντασίας. Πίσω στα του δίσκου, ξεχωριστά θέλω να σταθώ στο “Brickwalker”, όπου παίζει μέχρι και tambourine (ω ναι!) ο Richard Larsson (μετέπειτα μέλος των THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA), σε ένα κομμάτι που όπως και το “Cranking the sirens”, αποτελούν πολύ καλά δείγματα του μοντέρνου ύφους των SOILWORK.
Κομμένο και ραμμένο για πιο μαρσαριστό single, είναι το “The mindmaker”, που φαντάζομαι τι χαμό θα προκαλούσε στις συναυλίες. Το δε “Distortion sleep” ξαναεμφανίζει στην εισαγωγή hammond (δεύτερη φορά μετά το “Natural born chaos”), χρωματίζοντας έτσι διαφορετικά το κομμάτι από τα υπόλοιπα. Τίτλους τέλους θα ρίξει το “Downfall 24”, σε ένα δίσκο οριακά κάτω από 41 λεπτά. 20 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του, το “Figure number five” συνεχίζει το δρόμο του προκατόχου του, ανοδικά από πλευράς εμπορικής για τους SOILWORK, οι οποίοι φυσικά και θα σταματούσαν εκεί. Αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία, για άλλο κείμενο.
Did you know that?
– Όμορφη ιστορία μεταξύ δύο μπαντών σε video clip. Για τον δίσκο της προηγούμενης χρονιάς, “Reroute to remain”, οι IN FLAMES είχαν γυρίσει ένα video clip για το “Trigger”. Σε αυτό, οι SOILWORK απεικονίζονται σαν συμμορία να περνάνε μπροστά από τους IN FLAMES σε φορτηγό, κρατώντας ένα χαρτόνι που έγραφε με κεφαλαία “SELLOUTS” και κάνοντας τους γκριμάτσες. Έπειτα, δείχνει τους IN FLAMES να παίζουν σε ένα club, με τους SOILWORK να κοιτάζουν ειρωνικά από τη πίσω σειρά του κοινού, να γιουχάρουν, με σαφείς αναφορές σε μεταξύ τους μανούρα εκτός συναυλιακού χώρου. Στο “Rejection role” από το “Figure number five”, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Αποτελούσε ένα αστείο μεταξύ των δύο μπαντών που ως και σήμερα είναι στενοί φίλοι, ενώ έχουν περιοδεύσει και παρέα. Αν μη τι άλλο, πανέξυπνη ιδέα και λατρεμένος αυτοσαρκασμός!
– Είχε βγει σε special edition με το δεύτερο CD, το οποίο περιέχει το πρώτο demo “In dreams we fall into the eternal lake” (1997), συν δύο κομμάτια από τα demo sessions για το “Steelbath suicide”. Επιπρόσθετα, η Ιαπωνική έκδοση είχε bonus το “Bursting out”. Αυτά μου αρέσουν!
– Τελευταίος δίσκος με τον Henry Ranta στα τύμπανα
Γιάννης Σαββίδης
