ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Roorback” – SEPULTURA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Steve Evetts
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Derrick Green
Κιθάρες – Andreas Kisser
Μπάσο – Paulo Xisto Jr.
Drums – Igor Cavalera
Οι πολυλατρεμένοι μου SEPULTURA στη λήξη της δεκαετίας του ’90, αρχή της δεκαετίας του ’00, ήταν στη πλέον ζόρικη καμπή της καριέρας τους. Φυγή Max Cavalera μετά την ιστορική συναυλία στο Λονδίνο το ’96, χωρίς management, με την δισκογραφική τους στέγη επί σειρά ετών, τη Roadrunner, να μην τους εμπιστεύεται ιδιαίτερα. Τα “Against” (1998) και “Nation” (2001) κρίνονται από άνισα ως και κατώτερα των περιστάσεων άλμπουμ, με λίγες καλές στιγμές, ενώ ούτε καλεσμένοι του διαμετρήματος του Jason Newsted (στο μεν) και του Jello Biafra (στο δε), στάθηκαν ικανοί να σώσουν αυτά τα άλμπουμ από την κακή ανταπόκριση και τους SEPULTURA από το να χάσουν το συμβόλαιο τους. Ο Derrick Green, ακούει τα εξ αμάξης από τους φανατικούς γιατί “δεν είναι Cavalera”, έχοντας εκ προοιμίου τρομερά δύσκολο ρόλο να επιτελέσει. Οι δε συνθέσεις, δεν τον βοηθούν από την άλλη και ιδιαίτερα. Ωστόσο παλεύει φιλότιμα, έχοντας τη λοιπή κλασσική σύνθεση στο πλευρό του.
Πριν το επόμενο βήμα, έχουμε τις κυκλοφορίες των “Under a pale grey sky” (2002) αλλά και του “Revolusongs” EP (2002). Ένα EP με 7 διασκευές: “Messiah” (HELLHAMMER), “Angel” (MASSIVE ATTACK), “Black steel in the hour of chaos” (PUBLIC ENEMY), “Mongoloid” (DEVO), “Mountain Song” (JANE’S ADDICTION), “Bullet the blue sky” (U2), “Piranha” (EXODUS) και “Enter sandman/Fight fire with fire medley” (METALLICA). Ανοιχτομυαλιά είπατε; Με όλα αυτά, κέρδισαν χρόνο. Φτάνουμε όμως, στο σωτήριο έτος 2003. Εκεί, οι SEPULTURA κάτι παθαίνουν. Κάτι γυρίζει σαν διακόπτης από πλευράς έμπνευσης, ε και κάπως αναπτερώνεται το ηθικό. Μιλάω για το συμβόλαιο με την SPV/Steamhammer και το ντεμπούτο τους εκεί υπό τον τίτλο “Roorback”, το οποίο κυκλοφόρησε μια μέρα σαν τη σημερινή πριν 20 ολόκληρα χρόνια. Το σαρωτικό “Come back alive” είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ό,τι δηλώνει ο τίτλος. Επιστρέψανε.
Ζωντανοί, ακμαίοι, μα πάνω από όλα πεινασμένοι! Η πείνα είναι που οδηγεί τα υπόλοιπα από πλευράς συνθετικής και οι SEPULTURA το ξέρουνε πολύ καλά! Ξέρεις, είμαι σε αυτούς, που λατρεύουν τους SEPULTURA (και) για αυτή τη hardcore-ίλα που περνάει τόσο φυσικά και αβίαστα στα riffs τους από τη κλασσική περίοδο της μπάντας ακόμα. Παρένθεση: άμα εσύ που διαβάζεις “τσινάς”/”κλωτσάς” που ακούς τη λέξη hardcore, ξαναβάλε να ακούσεις το “Altered state” στο 2:30 ή το “Biotech is Godzilla” στο σύνολο του και τα ξαναλέμε. Κλείνει η παρένθεση. Η γκρούβα είναι εδώ, φυσικά σε κομμάτια όπως το “Urge” (με τον Igor να διαλύει το kit του) ή το λυσσασμένο “Apes of God”. Παράλληλα, ο Green δείχνει τα πρώτα δείγματα του ότι μπορεί όντως να τραγουδήσει ωραία καθαρά τόσο στο “As it is” όσο και στο “Bottomed out”.
Σοβαρά μελωδικός χωρίς να γίνεται γλυκανάλατος, ενώ όπως αποδείχθηκε από την πρόσφατη ιστορία, εκεί ήταν μόνο η αρχή. Στον αντίποδα, στίχοι όπως του “More of the same” ή του αφαλοκοψίματος “Activist” είναι ενδεικτικοί του αστικού συναισθήματος της μουσικής των Βραζιλιάνων και του μοντέρνου τσαμπουκά που πάντα θα ακούγεται φρέσκος, διότι σε αυτόν χρωστούσαν ακόμα και νεότερες μπάντες. Τα σαρωτικά “The rift”/”Leech” και η εμπορική ναυαρχίδα του δίσκου, το “Mind war” φροντίζουν να μας υπενθυμίζουν επακριβώς το DNA της μπάντας την οποία ακούμε. Μια μπάντα που μας θυμίζει επίσης, πόσο εύκολα μπορεί σε 40 λεπτά και 12 μόλις κομμάτια, να μοιράζει άνευ διακρίσεων, φάπες, κλωτσομπουνίδια και ως παράγωγο αυτών, δόντια σε πεζοδρόμια ολούθε!
20 χρόνια μετά, το “Roorback” στέκει ψηλά στις προτιμήσεις των οπαδών, που αλλάξανε σιγά σιγά τη στάση τους προς το θετικότερο. Για μένα, το άλμπουμ που έπρεπε να διαδεχθεί το “Roots”. Επίσης, σηματοδοτεί μια ανοδική συνθετική πορεία των Βραζιλιάνων πιονέρων, που δε θα έβρισκε σταματημό μπροστά της, κλείνοντας παράλληλα τόσο στόματα με τον συνθετικό της πλούτο (μια και μελλοντικά, θα άνοιγαν τη “βεντάλια” ηχητικά). Επιπλέον, ο Andreas Kisser όντας πλέον ο φυσικός ηγέτης της μπάντας, ως άλλος Οδυσσέας θα έκλεινε τα αυτιά του στις σειρήνες του reunion με την άλλη πλευρά. Το αποτέλεσμα, σαφέστατα, βρίσκει δικαιωμένο εκείνον, με το ήθος του να είναι παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς εκεί έξω.
Did you know that?
– H διασκευή στο “Bullet the blue sky” γυρίστηκε video clip, όντας η μοναδική φορά που μια διασκευή τους σε άλλη μπάντα έγινε video. Και όχι, η live εκδοχή του “Orgasmatron” των MOTORHEAD δεν μετράει!
– O Steve Evetts έχει συνεργαστεί ως τις ημέρες μας, με τους ALL OUT WAR, DEVILDRIVER, DISCORDANCE AXIS, GOD FORBID, HAVOK, HUMAN REMAINS, INCANTATION, SKINLAB, SYMPHONY X και WARBRINGER, μεταξύ άλλων. Είτε ως μηχανικός ήχου, είτε ως παραγωγός, είτε στη μίξη. Με τους SEPULTURA θα τα ξαναπούν όταν θα μιξάρει το “The mediator between head and hands must be the heart” (2013)
– Πρώτη και τελευταία φορά που συνεργάστηκαν με τον Jacob Bannon των CONVERGE στο κομμάτι του εξωφύλλου.
Γιάννης Σαββίδης
