“Veni, vidi, vici”
H Nita Strauss, έχει κονιορτοποιήσει όλα τα κλισέ στο heavy metal. Πολύ όμορφη και πολύ ταλαντούχα, έχει καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό και τον θαυμασμό των απανταχού φίλων της rock/metal μουσικής, κυρίως με τις εμφανίσεις της δίπλα στον Alice Cooper. Το δεύτερο σόλο άλμπουμ της, “Call of the void”, παρουσιάζει έναν άλλο εαυτό της, πιο «μεταλλικό», με πλειάδα γνωστών καλεσμένων κι εξαιρετικές συνθέσεις. Ο Σάκης Φράγκος, έκανε μία πολύ ενδιαφέρουσα video συνέντευξη με την εντυπωσιακή κιθαρίστρια, την οποία μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω.
Καλησπέρα Nita, πως είναι το γόνατο σου μετά την επέμβαση;
Καλησπέρα, σε ευχαριστώ που ρωτάς. Είναι καλύτερα από πριν, βελτιώνεται κάθε μέρα. Πρέπει ακόμα να είμαι προσεκτική, να ακολουθώ την αποκατάσταση, αλλά βελτιώνεται συνέχεια.
Μηνίσκος αν δεν απατώμαι;
Ναι, ακριβώς.
Οπότε, δεν έχεις αναρρώσει πλήρως, απλά πρέπει να είσαι πολύ προσεκτική με την ανάρρωση
Ναι, μπορώ να περπατήσω αλλά όχι να τρέξω. Πολλές φυσιοθεραπείες, μπορώ να πηδήξω λίγο αλλά όχι πολύ ψηλά. Όχι περιστροφές, αλλά μπορώ ακόμα να παίξω επί σκηνής, μόλις τελείωσα μια περιοδεία με τον Alice Cooper (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε αρχές Ιουνίου), έχω άλλη μια περιοδεία την επόμενη βδομάδα, οπότε από τη στιγμή που μπορώ να παίξω, είμαι μια χαρά.
Έγινε εξαιτίας του τρόπου που παίζεις κιθάρα ή ήταν απλά ένα ατύχημα;
Ήταν επί σκηνής, ναι. Ξέρεις, μια συναυλία του Alice Cooper, είναι πολύ ενεργητική. Πολύ τρέξιμο, πολύ χοροπήδημα, πολλές σκάλες. Και στη πραγματικότητα, εκεί που έγινε ήταν στις σκάλες. Αλλά τουλάχιστον έγινε στη βάση της σκάλας, που ήταν για καλό.
Έχεις ένα δεύτερο solo άλμπουμ που βγήκε στην αρχή του Ιουλίου, που λέγεται “The call of the void“. Τι σε έκανε να έχεις τόσους φοβερούς καλεσμένους στο νέο σου δίσκο; Το πρώτο σου άλμπουμ (σ.σ.: “Controlled chaos“, 2018) ήταν ένα instrumental άλμπουμ, στο δεύτερο προσπάθησες να έχεις κομμάτια με φωνητικά, όχι μόνο την instrumental πλευρά της Nita.
Ήταν απλά η φυσική εξέλιξη. Σαν καλλιτέχνης πρέπει να σπρώχνεις τον εαυτό σου και να δοκιμάζεις νέα πράγματα, να βγεις έξω από τα νερά σου, όχι να κάνεις τα ίδια και τα ίδια. Οπότε ένιωθα πως ήταν το επόμενο βήμα, να συνεργαστώ με κάποιους εξαιρετικούς τραγουδιστές. Από τη στιγμή που η ίδια δεν τραγουδάω, ήταν να έχω αυτούς τους εξαιρετικούς τραγουδιστές από διαφορετικές μπάντες, διαφορετικά είδη, διαφορετικές εποχές της μουσικής και να φτιάξουμε ένα δίσκο παρέα.
Τι είναι πιο δύσκολο για σένα: το να γράψεις ένα instrumental κομμάτι ή το να γράψεις ένα κομμάτι με δομή κουπλέ – ρεφρέν και πάει λέγοντας; Ήταν δύσκολο για σένα να γράψεις ένα κομμάτι με δομή για στίχους;
Ξέρεις, ακόμα και τα instrumental κομμάτια έχουν λίγο πολύ αυτή τη δομή. Κατά κύριο λόγο, όχι όλα και όχι την ίδια. Συνήθως όμως έχουν μια εισαγωγή, ένα κουπλέ, μια γέφυρα για ρεφρέν και ούτω καθεξής. Οπότε η διάκριση ήταν το να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στην αγνή δημιουργικότητα (γράψε ό,τι θέλεις, αυτό που έχεις μέσα στη καρδιά σου) και στο τι θα δουλέψει για τον συγκεκριμένο τραγουδιστή και το συγκεκριμένο τύπο κομματιού. Πολύ μεγάλο ή μικρό, πολύ ψηλά ή χαμηλά για τον τραγουδιστή αυτόν. Τέτοια πράγματα. Περισσότερο από την ενορχήστρωση, αυτοί ήταν οι περιορισμοί που ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα.
Είχες κάποιους καλεσμένους κατά νου, προτού αρχίσεις να γράφεις τα κομμάτια ή τα έγραψες και σκέφτηκες “αυτό ταιριάζει με τον Anders, αυτό ταιριάζει με την Lzzy Hale” ας πούμε;
Είχαμε ένα τύπο τραγουδιστή κατά νου, όχι κάποιον συγκεκριμένο. Κάποιες φορές βέβαια ήταν συγκεκριμένο. Το “The golden trail” θα μπορούσε να είναι μόνο ο Anders και αν δεν ήταν αυτός, θα ήταν instrumental. Αλλά υπήρχαν κομμάτια που σκεφτήκαμε ότι “ξέρεις, χρειαζόμαστε ένα θηλυκό πολυεργαλείο”. Αυτό θα μπορούσε να είναι η Lzzy Hale, θα μπορούσε να είναι η Dorothy, θα μπορούσε να είναι η Lilith Czar, οπότε καταλήξαμε και με τις 3 το οποίο είναι υπέροχο! Άλλη μια κατάσταση όπως το “The wolf you feed”, όπου είπαμε “χρειαζόμαστε κάποιον που έχει ισχυρά metal φωνητικά και ισχυρά καθαρά φωνητικά” οπότε η Alissa ήταν η τέλεια επιλογή γι’ αυτό. Είναι μια τόσο επιτυχημένη metal τραγουδίστρια στο καιρό της στους ARCH ENEMY, αλλά όλοι το ξέρουν αυτό. Αυτό που δεν ξέρουν όλοι είναι το πόσο καλή καθαρή τραγουδίστρια είναι. Οπότε ήταν απλά θέμα του να βάλουμε τα κομμάτια του παζλ εκεί που πρέπει και να βρούμε τον κατάλληλο άνθρωπο για το κατάλληλο κομμάτι.
Υπήρχαν τραγουδιστές ή καλλιτέχνες γενικά, που προσέγγισες αλλά δεν κατάφεραν να βρεθούν στο δίσκο;
Υπήρχαν μερικοί, αλλά ήταν κυρίως θέμα timing. Πολλοί από εμάς φτιάχναμε άλμπουμ ταυτόχρονα, κατά τη πανδημία και πιο μετά. Για την ακρίβεια, θεωρώ ότι είναι καλό ότι δεν τίκαρα κάθε άτομο στη λίστα, γιατί αυτό σημαίνει ότι στο τρίτο άλμπουμ θα έχω κάποιους ακόμα καλεσμένους (γέλια).
Και να μπουν όσοι λόγω χρονικών περιορισμών δεν τα κατάφεραν να μπουν σε αυτό!
Ακριβώς, τρίτο, τέταρτο άλμπουμ και ούτω καθεξής.
Είμαι σίγουρος ότι θα βρεις πολλούς καλλιτέχνες ακόμα, πολλά από τα είδωλα σου κιόλας. Εφηβικούς ήρωες πιθανότατα.
Το ελπίζω, ναι. Είναι ωραίο να συνεργάζεσαι. Ήταν πάντα μοναχική διαδικασία το να γράφεις instrumental κιθαριστική μουσική. Οπότε ήταν πολύ ωραίο το να δουλέψω με διαφορετικούς τραγουδιστές, διαφορετικούς συνθέτες, διαφορετικούς ανθρώπους γενικά για να συμβεί αυτό το άλμπουμ.
Πως ήταν να γράφεις κομμάτι για τον Alice Cooper, αφού έχεις ήδη παίξει μαζί του για πόσα χρόνια; Να του λες “πρέπει να τραγουδήσεις έτσι, πρέπει να τραγουδήσεις αλλιώς” (γέλια)
Όχι όχι, δεν έκανα τίποτα τέτοιο (γέλια). Λοιπόν, το κομμάτι του Alice ήταν πολύ μοναδικό, γιατί είχα την ευκαιρία να δουλέψω με τον Tommy Henriksen o οποίος είναι ο επί σκηνής αριστερός παρτενέρ κιθαρίστας στον Alice Cooper. Επίσης, συνθετικός παρτενέρ του Alice, για πολύ καιρό. Έγραψε στους πρόσφατους δίσκους των HOLLYWOOD VAMPIRES, έκανε τη παραγωγή στο τελευταίο δίσκο “Rise”, δούλεψε στους τελευταίους δίσκους του Alice Cooper. Οπότε, ο Tommy, έχει μια πολύ καλή αίσθηση του Alice ως τραγουδιστή. Οπότε όταν βρεθήκαμε μαζί και ρωτήσαμε τον Tommy “τι του αρέσει να τραγουδάει; Σε τι τονικότητα του αρέσει να τραγουδάει;”. Όταν φτιάξαμε τα φωνητικά γι’ αυτό το κομμάτι, δεν δώσαμε στον Alice κάτι εκτός της έκτασης της φωνής του. Μείναμε στην “λωρίδα” του Alice Cooper, δεν rap-άρει, δεν έχει ψιλές νότες, προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα κομμάτι που ήταν άνετο για εκείνον να το τραγουδήσει. Οπότε αυτό έκανε, πήγε ηχογράφησε στο studio του στο Phoenix και είχαμε μόνο μια παρατήρηση για μια λέξη που δεν ήταν σωστή. Πέραν αυτού, έδωσε τέλεια ερμηνεία αμέσως. Δεν ήμουν μέσα σαν παραγωγός σε φάση “πες το ξανά” (γέλια).
Θα έπρεπε να το κάνεις αυτό, για μια φορά! (γέλια)
Το ξέρω, έχασα την ευκαιρία μου! (γέλια)
Ας δούμε μήπως γίνει στο επόμενο solo άλμπουμ! (γέλια)
Ακριβώς, θα τον έχω πάλι και αυτή τη φορά θα πάρω το μαστίγιο! (γέλια)
Δεν είσαι μόνο εσύ τώρα είναι η σειρά μου (γέλια)
Ακριβώς, είναι εκδίκηση (γέλια)
Αλλά το νου σου, έχει φίδια! (γέλια)
Όντως (γέλια)
Το άλμπουμ σου έχει κάνει μια σημαντική επιτυχία, προτού καν κυκλοφορήσει, γιατί το “Dead inside“, το κομμάτι με τον David Draiman (DISTURBED) ήταν το πρώτο νούμερο ένα για γυναίκα solo καλλιτέχνη για mainstream rock charts εδώ και 32 χρόνια. Δεν ξέρω αν είναι και το πρώτο γενικά αλλά όπως και να έχει, είναι σπουδαίο.
Είναι σπουδαίο, ακριβώς. Η τελευταία γυναίκα solo καλλιτέχνης που ήταν στο νούμερο ένα των mainstream rock charts ήταν η Alanis Morrisette. Και ξέρεις, δεν νομίζω ότι μπορείς να το πεις ότι το έκανα solo, γιατί ήταν με τον David και αν δεν ήταν αυτός, το κομμάτι δε θα είχε την επιτυχία που έχει. Αλλά όπως είπες, οτιδήποτε είναι ωραίο. Το να μπαίνεις στη συζήτηση, είναι ωραίο. Και εάν εγώ, σαν γυναίκα solo καλλιτέχνης μπορώ να ενθαρρύνω περισσότερες γυναίκες να βγουν εκεί έξω και να γράψουν τη δική τους μουσική χωρίς να νιώθουν ότι χρειάζεται να περιμένουν για τη κατάλληλη μπάντα ή κάτι τέτοιο, τότε πέτυχα το σκοπό μου. Να ενθαρρύνω γυναίκες να πιάσουν μια κιθάρα, να γράψουν μουσική και να ακολουθήσουν το πάθος τους, το όνειρό τους.
Ναι σίγουρα. Και δεν είσαι μόνο περιοδεύων καλλιτέχνης για άλλες μπάντες, είσαι μια επιτυχημένη καλλιτέχνης που έχεις τη μπάντα σου, που μπορείς να καλέσεις τον David Draiman και να τον κάνεις να πει “ναι” στο να τραγουδήσει σε κομμάτι του δίσκου σου. Νομίζω είναι σπουδαίο από μέρους σου. Το κομμάτι δεν είναι επιτυχημένο μόνο λόγω του Draiman, αλλά επειδή είναι δικό σου. Ίσως να έχεις μια ανάλογη επιτυχία και με το κομμάτι του Alice Cooper. Αλλά το να έχεις όλους αυτούς τους καλλιτέχνες να τραγουδάνε στο δίσκο σου, είναι μια επιτυχία που κανένας δε μπορεί να σου πάρει.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
Επίσης είδα ότι έχεις την Kasey Carlsen ως τραγουδίστρια της solo μπάντας σου. Είδα μερικά video και έχει τρομερή ποικιλία στη φωνή της, είναι μια τραγουδίστρια τύπου Alissa. Θα τραγουδήσει όλα τα κομμάτια, ακόμα και αυτά που τραγούδησαν άντρες τραγουδιστές;
Ναι. Και αυτός είναι ο λόγος που διάλεξα εκείνη εξαρχής. Ξέρεις είχα πρόβλημα να βρω τραγουδιστή για να περιοδεύσω μαζί του. Έχω τον David Draiman, έχω τον Anders Friden, έχω την Alissa, έχω την Lzzy Hale…είναι ένα μικρό tour. Έχω έναν ορισμένο αριθμό ανθρώπων που μπορώ να έχω. Δε μπορώ να πληρώσω έναν άντρα τραγουδιστή, μια γυναίκα τραγουδίστρια, έναν για growls κλπ. Οπότε η Kasey ήταν μια εξαιρετική επιλογή για μένα γιατί έχει τόση ποικιλία στη φωνή της. Μπορεί να τραγουδήσει αντρικά φωνητικά, μπορεί να τραγουδήσει γυναικεία φωνητικά, μπορεί να κάνει growls, μπορεί να κρατήσει νότες, μπορεί να κάνει την rock φωνή, μπορεί να κάνει την metal φωνή. Τα καλύπτει όλα. Ήταν ευκολότερο να βρω κορίτσι να τραγουδήσει κομμάτια των αγοριών παρά αγόρι που να τραγουδάει τα κομμάτια των κοριτσιών. Είναι τρομερό ταλέντο. Θα παίξουμε τη πρώτη μας συναυλία μαζί την επόμενη βδομάδα. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι.
Πως τη βρήκες;
Μέσω social media. Συγκεκριμένα στο TikTok.
Πέραν του να παίζεις κιθάρα, το συνδυάζεις με την αγάπη σου για την γυμναστική. Μπορείς να μας εξηγήσεις τι είναι το Body Shred που κάνεις;
Ναι, φυσικά. Το Body Shred είναι ένα fitness challenge που έχει ως σκοπό να βάλει τη δική μας κοινότητα του hard rock και metal χώρου, στο χώρο της γυμναστικής. Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν είμαστε οι υγιέστεροι άνθρωποι κάποιες φορές. Όταν ξεκίνησα να αγκαλιάζω ένα πιο υγιή τρόπο ζωής για τον εαυτό μου, ξεκίνησα να λαμβάνω ερωτήσεις από πολλούς οπαδούς και μουσικούς που με ρωτούσαν “πως το έκανες αυτό; Τι έκανες;” και τα λοιπά. Μπαίνω στο Instagram μου και στο Facebook και γράφω αυτά τα μεγάλα σχόλια, “φάε πρωτεΐνη, πιες πολύ νερό, κάνε αυτή την άσκηση”. Οπότε το αγόρι μου ο Josh, που είναι πάρα πολύ μέσα στη γυμναστική, είναι πολύ μυώδης, είπε “γιατί δε κάνεις κάτι λίγο πιο επίσημο και να ενθαρρύνεις ανθρώπους να μπουν σε αυτό το τρόπο ζωής;”. Γιατί ο χώρος της γυμναστικής είναι πολύ τρομακτικός για πολλούς metal οπαδούς. Βλέπεις τις γυναίκες με τα ασορτί ροζ ρούχα και αυτούς τους μαυρισμένους τυπάδες, δεν είναι το στυλ μας. Είναι πιο βρώμικο και αληθινό, πιο ρεαλιστικό. Οπότε χρειαζόμασταν μια κοινότητα που η κοινότητα μας θα μπορούσε να ταυτιστεί μαζί της. Και έτσι προέκυψε το Body Shred. Μόλις βγάλαμε το 5ο challenge. Έχουμε σχεδόν 700 μέλη από όλο το κόσμο, διαγωνίζονται να κερδίζουν μια Ibanez Jiva την signature κιθάρα μου, έναν ενισχυτή Marshall, ένα ταξίδι στα γραφεία της 1st Phorm Supplements για να κάνουν γυμναστική μαζί μου με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Οπότε έχουμε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους που παρέχουν κίνητρα και κυρίως στήριξη σε ανθρώπους για να αλλάξουν τη ζωή τους.
Πόσο απαιτητικό ήταν να παίξεις ένα τελείως διαφορετικό είδος μουσικής με την Demi Lovato, αφού είχες παίξει με τον Alice Cooper; Πως ήταν αυτή η πρόκληση για σένα;
Δεν θα έλεγα ότι ήταν τόσο πολύ πρόκληση. Τα solo κομμάτια είναι σίγουρα μεγαλύτερη πρόκληση. Το set της Demi δεν είναι όσο διαφορετικό νομίζεις. Ήταν ένα πολύ rock show. Και πιο πολύ μοντέρνο rock σε σχέση με αυτό που κάνουμε με τον Alice Cooper. Νομίζω ότι έπαιξα περισσότερο σαν τον εαυτό μου σε σημεία στις συναυλίες της Demi, γιατί δεν είχα τους περιορισμούς του να μείνω σε αυτό το κλασσικό rock στυλ. Όταν παίζεις ένα κομμάτι σαν το “Billion dollar babies”, δεν έχεις χώρο για sweep arpeggios, tapping, τίποτε μοντέρνο και φανταχτερό. Έχεις να παίξεις το κομμάτι όπως έπρεπε να παιχτεί, όπως γράφτηκε, όπως οι οπαδοί του Alice Cooper περιμένουν να το ακούσουν. Οπότε όταν η Demi, κάνει μια rock εκδοχή του “Sorry not sorry”, μια από τις μεγαλύτερες της επιτυχίες και σου λέει “ορίστε το solo, κάνε ό,τι θέλεις”, υπάρχει μεγαλύτερος χώρος για έκφραση, μπορείς να γίνεις δημιουργικός και να τα δώσεις όλα, εν αντιθέσει με το να τιμήσεις ένα κομμάτι που ο κόσμος το ακούει εδώ και 40-50 χρόνια. Οπότε δεν ήταν τόσο διαφορετικό
Πως αντέδρασαν οι οπαδοί του Alice Cooper στην επιλογή σου; Είδες κάποιες περίεργες αντιδράσεις;
Φυσικά. Κάθε φορά που κάνεις κάτι, θα υπάρξουν πολλές αντιδράσεις. Σου μιλάω π.χ. τώρα χωρίς make-up και με τα μαλλιά σε αλογοουρά και κάποιος θα πει “είναι τόσο διαφορετική” (γέλια). Θα μπορούσα να πιώ S. Pellegrino και κάποιος λέει “θα έπρεπε να πιείς Perrier”. (γέλια) “Γιατί Pellegrino; Μάλλον μισεί το Perrier”. Οπότε πάντα θα υπάρχουν αντιδράσεις. Έβγαλα το κομμάτι που έκανα με την Alissa και κάποιοι βγήκαν και είπαν “σιχαίνομαι τις κραυγές”, έβγαλα το κομμάτι με τον David Draiman και βγήκαν και είπαν “είναι πολύ ευθύ, είναι πολύ mainstream”, μετά κάνω instrumental κομμάτι και μου λένε “τα instrumental σου είναι βαρετά, θα έπρεπε να κάνεις κάτι με τραγουδιστή”, βγάζω κομμάτια με τραγουδιστές και μου λένε “έπρεπε να μείνεις πιστή στον εαυτό σου, τα instrumental, αυτό είσαι”. Οπότε για ό,τι κάνεις, θα υπάρχουν ισχυρές απόψεις. Το σημαντικό είναι πιστεύω να έχεις αυτοπεποίθηση και πίστη στο μονοπάτι σου, κάνε αυτό που εσύ θεωρείς σωστό. Μπορείς να είσαι περήφανος για τις δικές σου αποφάσεις, οτιδήποτε άλλο απλά έρχεται και φεύγει.
Επισκεφτήκατε την Ελλάδα με τον Alice Cooper πέρυσι το καλοκαίρι και τα social media σου έχουν φωτογραφίες της χώρας μας. Πως σου φάνηκε η εμπειρία;
Τη λάτρεψα, ήταν υπέροχα. Είχα πάει άλλη μια φορά Ελλάδα πριν από αυτό, για διακοπές. Πήγα με το αγόρι μου εκεί στο τέλος μιας περιοδείας. Ερωτευτήκαμε πρώτα από όλα το φαγητό, κάποια από τα καλύτερα φαγητά που έχω φάει στη ζωή μου είναι στην Ελλάδα. Αγαπήσαμε τις παραλίες, την αρχιτεκτονική, την ιστορία. Το να επιστρέψουμε και να το δούμε με έναν νέο τρόπο πέρυσι μας έκανε να το αγαπήσουμε περισσότερο. Οπότε σίγουρα θα ήθελα να επιστρέψουμε, να περάσουμε περισσότερο καιρό εκεί, να φάμε περισσότερο φαγητό (γέλια) και να παίξουμε και σε άλλες πόλεις γιατί επισκεφτήκαμε μόνο την Αθήνα. Θα ήθελα να επισκεφτούμε και άλλα μέρη σίγουρα.
Θα σε ενδιέφερε να γίνεις full-time μέλος κάποιας μπάντας και όχι απλά touring μέλος;
Ποτέ μη λες ποτέ. Αλλά με το τρόπο που είναι δομημένο το πρόγραμμα μου αυτή τη στιγμή, δουλεύει για μένα πραγματικά. Έχω τον Alice Cooper που με κρατάει απασχολημένη, έχω να παίξω κάποιες συναυλίες με την Demi, όποτε μου το επιτρέψει το πρόγραμμα μου με μια μπάντα σαν του Alice Cooper, μπορώ να παίξω και με τη solo μπάντα μου. Βγαίνω σε περιοδεία με τη μπάντα μου σε μια εβδομάδα από σήμερα, 8 μέρες για την ακρίβεια. Το πως είναι το πρόγραμμα μου τώρα, είναι πολύ ευλύγιστο και μου αρέσει αυτό.
Άμα έφτιαχνες τη μπάντα των ονείρων σου και ήσουν η κιθαρίστρια, ποια άλλα μέλη θα είχε, που δεν έχεις παίξει μαζί τους μέχρι στιγμής;
Να σου είμαι ειλικρινής, η μπάντα των ονείρων μου είναι η solo μπάντα μου. Το αγόρι μου είναι ο drummer μου, ο κολλητός μου είναι στα πλήκτρα, είχα τον κιθαρίστα και μπασίστα από τη πρώτη περιοδεία το 2018 – 2019, το road crew είναι απίστευτο. Δεν θα μπορούσα να έχω φτιάξει καλύτερη μπάντα, ακόμα και αν διάλεγα από όλο το κόσμο. Πάλι θα έμενα με την ομάδα μου.
Πως αντέδρασες όταν έμαθες ότι η Ibanez έφτιαξε μια signature κιθάρα για σένα; Και πως ένιωσες που ήσουν η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνης που το πέτυχε αυτό;
Έκλαψα (γέλια). Καθόμασταν για φαγητό με τον εκπρόσωπο της Ibanez και τον Josh. Και μου λέει «μάλλον περιμένεις κάποια νέα, έχω κάποια νέα για σένα. Θα θέλαμε να σου κάνουμε μια signature κιθάρα». Έκλαψα από χαρά στο τραπέζι, μου είπε συγχαρητήρια και πόσο ενθουσιασμένοι ήταν. Μου λέει “άμα θες λίγο χρόνο να σκεφτείς τι ακριβώς θέλεις και να ρίξεις μερικές ιδέες, ίσως να μπορούμε να έχουμε κάτι έτοιμο του χρόνου”. Και του απάντησα “είμαι έτοιμη ΤΩΡΑ” (γέλια). Οπότε κάτσαμε επί τόπου, με το laptop του όπου είχε τα χαρακτηριστικά της κιθάρας και συζητήσαμε τα χαρακτηριστικά που θα είχε αυτό που έγινε η Jiva 10. Δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά από αυτό που συζητήσαμε στο τραπέζι και σε αυτό που βρίσκεται στα χέρια μου επί σκηνής. Τα τελικά χαρακτηριστικά αποφασίστηκαν σε εκείνη τη συνάντηση.
Αυτό ήταν Nita, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου! Μεγάλη μου χαρά, καλή τύχη με τον solo δίσκο!
Σε ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια.
Σάκης Φράγκος
(Μετάφραση: Γιάννης Σαββίδης)
Photos by Ana Massard
