a
Θα ήταν εγκληματική παράλειψη να μην γράψω για το “Sin”, το νέο άλμπουμ των VANDENBERG, πριν μας αφήσει το 2023. Ο Ολλανδός κιθαρίστας Adrian Vandenberg, γνωστός από το παρελθόν του ως κιθαρίστας των WHITESNAKE αλλά και από τους δικούς του hard rockers VANDENBERG, πριν συνεργαστεί με τον David Coverdale, ενεργοποιεί την προσωπική του μπάντα ξανά με νέο line-up μετά το 2020, οπότε και είχε κυκλοφορήσει το ομώνυμο άλμπουμ (“2020”).
Στα φωνητικά, ήδη από το 2021, βρίσκεται ο γνωστός και μη εξαιρετέος Σουηδός Mats Levén, που έχει θητεύσει πλάι στον Yngwie Malmsteen, στους THERION, στους CANDLEMASS, ακόμα και στους Trans-Siberian Orchestra, μεταξύ πολλών άλλων. Οι Vandenberg και Levén πλαισιώνονται από τους Ολλανδούς Randy van der Elsen (μπάσο) και Koen Herfst (ντραμς). Ο μπασίστας ήταν παρών και στο προηγούμενο άλμπουμ των VANDENBERG, ενώ ο ντράμερ, ένας από τους καλύτερους στην χώρα του, αποτελεί πρώτη επιλογή συμπατριωτών του καλλιτεχνών, από τον Arjen Lucassen μέχρι τον DJ Armin Van Buuren.
Η φόρμουλα εδώ είναι απλή: ένα αμάλγαμα hard rocking blues και metal, εξόχως παρόμοιο με το μουσικό αποτύπωμα των WHITESNAKE. Τα riffs εδώ είναι ακόμη πιο κοφτερά από το “2020” και τα πλήκτρα είναι αρκετά διακριτικά, κάτι που κάνει το “Sin” ακόμα πιο σκληρό. Εδώ ακούμε πράγματα με vibes (πλην των WHITESNAKE) από RAINBOW και DIO στα 80s, αλλά και λίγο από την PURPLE-ZEPPELIN βάση κάθε hard rock άλμπουμ που σέβεται την κληρονομιά του, εμπνευσμένο από τα 80s και τα 90s, με δεξιοτεχνικά κιθαριστικά σόλο, δυνατά φωνητικά και rhythm section-τσιμέντο.
Ο Levén βγάζει μία φωνή που σηκώνει … καταιγίδες, όπως άνετα θα έκαναν οι Steve Lee, Jorn Lande, Johnny Gioeli και ο … προκάτοχος του, Ronnie Romero. Ίσως προσεγγίζει περισσότερο σε αυτή την δουλειά το στυλ του Coverdale, σε σύγκριση με παλιότερες ερμηνείες του και η αλήθεια είναι πως σε σημεία δεν πολυκαταλαβαίνεις την διαφορά!
Η παραγωγή του Αμερικάνου Bob Marlette (που είχε αναλάβει και το προηγούμενο άλμπουμ της μπάντας) θέτει το ύφος του άλμπουμ στην σωστή βάση. Ίσως κάποιοι να έχετε ακούσει την δουλειά του Marlette σε cult άλμπουμ της AOR και μελωδικής hard rock σκηνής όπως το ομώνυμο των CHINA SKY (1988) και των Γερμανών ROKO (1990), αλλά και σε πιο mainstream κυκλοφορίες όπως το “Reunion” των BLACK SABBATH, τα “Brutal planet” και “Dragontown” του ALICE COOPER, τα “God & guns” και “Last of a dyin’ breed” των LYNYRD SKYNYRD καθώς και τα “Runnin’ wild” και “Breakin’ outta hell” των AIRBOURNE.
Tο άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το “Thunder and lightning”, με εμφανείς επιρροές από PURPLE και WHITESNAKE των 70s, πληθωρική κιθάρα και επιβλητικά φωνητικά. Σίγουρα δημιουργεί μία νοσταλγική, αλλά όχι παλιακή, ατμόσφαιρα, κατορθώνοντας να έχει αυτό το κλασικό rock προφίλ, με πιασάρικες μελωδίες και εντυπωσιακή δουλειά στην κιθάρα. Το single του άλμπουμ “House on fire” έχει ένα εντυπωσιακό ρεφρέν, με τους van der Elsen και Herfst να βάζουν την βάση που υποστηρίζει τα δυνατά φωνητικά του Levén και την κιθάρα του Adrian.
Αναπαράγοντας εν μέρει τον ήχο των WHITESNAKE, το τραγούδι συνδυάζει με επιτυχία glam και AC/DC επιρροές. Η αυθεντικότητα της ερμηνείας του Mats Levén τιμά τους θρύλους του hard rock, καθιστώντας το “House on fire” μια συναρπαστική συλλογή των καλύτερων στιγμών των ένδοξων ‘80s.
Το ομότιτλο “Sin”, διάρκειας περίπου επτά λεπτών συνδυάζει στοιχεία του “Forevermore”, του “Judgement day”, του “Kashmir”, του “Perfect strangers” και του “Last in line”, δημιουργώντας μία αντίστοιχη ατμόσφαιρα. Σε αυτό συμβάλλουν και τα φωνητικά του Levén, που φέρνουν στο μυαλό τους Coverdale και Dio, ενώ η κιθάρα του Vandenberg που αποτίνει φόρο τιμής στον Ritchie Blackmore.
Το “Sin” είναι το δεύτερο single και στιχουργικά, εξερευνά το θέμα του πειρασμού και της αμαρτίας. Το τρίτο single “Light it up” τσεκάρει με ευκολία όλα τα κουτάκια των hits της δεκαετίας του ’80. Κλασικό αμερικανικό hard rock με ένα αξέχαστο ρεφρέν, αξιομνημόνευτο riff και προσεγμένο σόλο που θυμίζει δεκαετία του ’80.
Λίγο SABBATH, λίγο ZEPPELIN, το “Walking on water” κλίνει προς ένα bluesy στυλ, αλλά δεν παύει να είναι αρκετά πιασαρικο, πάλι με την αύρα των WHITESNAKE από τα ‘80s. Πιο γρήγορο, το “Burning skies”, ένας παραλληλισμός για τις φλεγόμενες καρδιές, ξεκινάει με νότες που μπορεί να θυμίσουν το “Aqualung” των JETHRO TULL. Στον ίδιο ρυθμό, το “Hit the ground running” θυμίζει τους WHITESNAKE του 1987, με την εντυπωσιακή κιθάρα του Vandenberg να θυμίζει τον προκάτοχο του John Sykes και τον συνάδελφο του Steve Vai.
Στο πνεύμα των ίδιων WHITESNAKE είναι και η μπαλάντα “Baby you’ve changed”, μία ατμοσφαιρική και νοσταλγική mid-tempo σύνθεση. O Levén ακούγεται τόσο Coverdale, που δύσκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει τις διαφορές! Το άλμπουμ κλείνει με το λίγο πιο σκοτεινό “Out of the shadows”, με ανατολίτικο χρώμα και κιθάρες που θυμίζουν λίγο DIO.
Συνοπτικά, το “Sin”, που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο και στα ολλανδικά charts έφτασε μέχρι το νο. 3 (!), είναι μία εξαιρετική δουλειά από τους VANDENBERG, οι οποίοι δεν σταματούν να παράγουν παραδοσιακό hard rock με άρτιο ήχο, πιάνοντας ψηλά στάνταρ και ενώ κινούνται στον χώρο της νοσταλγίας δεν κουράζουν αλλά μπορούν να φέρουν άνετα κοντά τους νέους fans με τις σύγχρονες κυκλοφορίες τους.
Συνολικά, πρόκειται για ένα ποιοτικότατο άλμπουμ, άξιο της παρακαταθήκης του Adrian Vandenberg (που επιμελήθηκε και το εξώφυλλο, φέρνοντας πάλι τους καρχαρίες από το δεύτερο άλμπουμ τους “Heading for a storm” του 1982), που θα μπορούσε να σταθεί επάξια πλάι στην δισκογραφία τόσο των WHITESNAKE, όσο και των ίδιων των VANDENBERG. Άχαστο για κάθε fan του κλασικού, ορθόδοξου hard rock, που αγαπάει τους WHITESNAKE, τους RAINBOW και τους GOTTHARD. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
8,5 / 10
Κώστας Τσιρανίδης
