a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Trouble”/”Psalm 9” – TROUBLE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal Blade Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: TROUBLE, Bill Metoyer, Brian Slagel
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Eric Wagner – Φωνητικά
Rick Wartell – Κιθάρα
Bruce Franklin – Κιθάρα
Sean McAllister – Μπάσο
Jeff Olson – Τύμπανα
Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές της δεκαετίας του ’80, συνέβαιναν κοσμοϊστορικά γεγονότα στο νεαρό, ακόμη, heavy metal. Πολλές από τις κλασσικές του μπάντες έκαναν τα πρώτα τους βήματα, κινήματα ξεκινούσαν, είδη και υποείδη δημιουργούντο και γενικά, επικρατούσε αναβρασμός! Μέσα σε όλα αυτά, εννοείται πως θα εντάξουμε την τυπική δημιουργία του doom metal, με τους πρώτους του εκπροσώπους να δηλώνουν σιγά-σιγά παρόντες. Και λέω «τυπική», γιατί οι θεωρητικές, πρώτες βάσεις είχαν ήδη μπει με τους BLACK SABBATH και το ευρύτερο heavy rock και proto metal, που ήταν ήδη για τα καλά ενεργό.
Στους πρώτους doomsters, συγκαταλέγονται οι Βρετανοί WITCHFINDER GENERAL (κι ας τους εντάσσουν στο NWOBHM), οι συμπατριώτες τους δρυΐδες PAGAN ALTAR*, οι Αμερικανοί THE OBSESSED (πρώην WARHORSE) και CIRITH UNGOL, ενώ την ομάδα των πρωτεργατών συμπληρώνουν οι Σουηδοί CANDLEMASS (ως NEMESIS όμως), οι PENTAGRAM (οι οποίοι είναι στην πιάτσα από το 1971, με σαφώς πιο heavy rock προσανατολισμό), οι SAINT VITUS (πρώην TYRANT) και φυσικά οι τιμώμενοι σε τούτο το αφιερωματικό κείμενο, TROUBLE. Οι Μεγάλοι Τέσσερεις του Doom, γιατί όπως υπάρχουν οι “Big 4” στο thrash, έτσι υπάρχουν και οι “Big 4” στο doom!
* Για το αν οι PAGAN ALTAR είναι doom, proto doom ή proto metal, οι απόψεις διίστανται. Εμείς θα τους αναφέρουμε στους πρώτους doomsters, γιατί όσο doom συναίσθημα βγάζουν τα τραγούδια τους, δεν το βγάζουν 120 ηνωμένα εργοστάσια επιπ… εεε… doom metal συγκροτήματα.
Ας δούμε λοιπόν τους TROUBLE, τα καμάρια του μεταλλικού Chicago. Πήραν το όνομά τους από έναν στίχο του ένατου ψαλμού του Δαβίδ, που λέει συγκεκριμένα “The Lord is a refuge for the oppressed, a stronghold in times of trouble”. Συγκροτημένοι το 1979, ως την ημέρα που κυκλοφόρησε το “Psalm 9” είχαν ηχογραφήσει τρία studio demos (η αρχική τους σύνθεση δεν είχε τον Sean McAllister στο μπάσο, αυτός θα ερχόταν το 1983, για να αντικαταστήσει τον Tim Ian Brown) και ένα ακόμη, το “Trouble Live ”, όπου ακούμε δεκατρείς δικές τους ζωντανά ηχογραφημένες συνθέσεις και δυο διασκευές στα “Confused” (ANGEL WITCH) και “Son of a bitch” (ACCEPT).
Αυτό το live demo ήταν το δυνατό τους «χαρτί», αυτό που έπαιξε ο Jeff Olson ταχυδρομώντας την κασέτα στον Brian Slagel της Metal Blade Records, με σκοπό να αποκτήσει η μπάντα το πρώτο της δισκογραφικό συμβόλαιο. Εννοείται πως ο Slagel δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί ιδιαίτερα, ο οποιοσδήποτε δεν θα άφηνε τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη, πόσο μάλλον αυτός που φημιζόταν για την οξυδέρκεια και το αλάνθαστο κριτήριό του. Από τα special thanks του “Psalm 9” πάντως, δε φαίνεται να είχαν και τις καλύτερες των σχέσεων με τα clubs της πόλης τους. Αυτό το “Thanks to all the metallers all over the world, especially Chicago, but no thanks to the Chicago clubs” νομίζω αφήνει να εννοηθούν πολλά περισσότερα, απ’ όσα λέει σε πρώτη ανάγνωση.
Οι διασκευές καταδείκνυαν, με την σειρά τους, μέρος των ακουσμάτων και των επιρροών τους. Οι TROUBLE δεν ακολουθούσαν πιστά MONO τους BLACK SABBATH. Είχαν σαφείς αναφορές στους JUDAS PRIEST, είχαν κάποια από την occult αισθητική των ANGEL WITCH και PAGAN ALTAR, αλλά είχαν έντονο και το late 60s ψυχεδελικό στοιχείο (γι’ αυτό και η διασκευή στο “Tales of brave Ulysses” των CREAM, στο single του “Assassin”). Εκρηκτικό το χαρμάνι τους, όπως φάνηκε στο ομότιτλο ντεμπούτο τους. Ναι, “Trouble” ονομαζόταν το “Psalm 9”, μέχρι την κυκλοφορία του… “Trouble” το 1990. Μπερδεύτηκες; Περίμενε, απλό είναι. Το ντεμπούτο, ήταν άτιτλο. Όταν λοιπόν κυκλοφόρησε το “Trouble”, οι Αμερικανοί έδωσαν το “Psalm 9” ως τίτλο στο πρώτο τους album.
“I am the tempter, ruler of Hell
Bringer of evil… beware!”
Ακούς την εισαγωγή του “The Tempter” και είσαι σίγουρος πως θα ακούσεις ένα χαρακτηριστικό, αργόσυρτο doom metal τραγούδι… Λάθος σου! Το shock της up-tempo συνέχειας είναι μεγάλο και το ότι το «πάρε δώσε» μεταξύ αργών και γρήγορων στιγμών, συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, το κάνει ακόμη μεγαλύτερο! Επιθετικά riffs, το ίδιο εφιαλτικά σε οποιοδήποτε tempo, έντονο groove από το μονολιθικό rhythm section (ο Olson πάντως, δε διστάζει να χρησιμοποιήσει και δίκαση), leads σκέτα λεπίδια, όλα πλαισιώνουν ιδανικά τον μακαρίτη πια Eric Wagner που εκτοξεύει πύρινους θρησκευτικούς λόγους δεξιά κι αριστερά, προς πάσα έναν παραλήπτη.
Τους TROUBLE αν τους ακούσεις μια φορά, δε γίνεται να τους μπερδέψεις με καμία άλλη μπάντα. Δεν είναι μόνο ο μοναδικός τους ήχος που το κάνει αυτό, είναι και τα καταπληκτικά φωνητικά του Wagner, αν και ο ίδιος ποτέ δεν συγκαταλέχθηκε στις άρτιες, εξωπραγματικές φωνές που «βγήκαν» από το rock και το metal. Δεν ήταν άλλωστε. Ήταν όμως τόσο χαρακτηριστικός… Σαν εσχατολογικός προφήτης, που κηρύττει την οργή του Θεού προς όλους τους αμαρτωλούς της Γης. Το έχω ξαναπεί, αν μπορούσαμε να ακούσουμε την φωνή των καταραμένων και καταδικασμένων σε αιώνιο μαρτύριο στα βάθη της Κόλασης να μας προειδοποιούν για την κατάληξη των ανομιών της Ανθρωπότητας, τη φωνή του Wagner θα ακούγαμε!
Στους στίχους τους, οι TROUBLE, εμπνέονται από διάφορα θεολογικά κείμενα (Ευαγγέλια, Επιστολές, Αποκάλυψη) κι όταν δεν στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις, χρησιμοποιούν αυτούσια εδάφια από αντίστοιχες πηγές (Βίβλος – έκδοση της Εκκλησίας της Αγγλίας, 17ος αιώνας), κάτι που ανεβάζει κατά πολύ το επίπεδο των γραπτών τους και τους χαρίζει περισσότερη βαρύτητα. Μην περιμένεις βαθιά νοήματα και ποιητική προσέγγιση, οι Αμερικανοί δεν είναι δα και FATES WARNING, υπάρχει όμως ποιότητα, μέσα στην απλότητά τους.
“Troubled is the world, Evil in the air
God is here to help, when Satan casts despair!”
Η Metal Blade όλο αυτό το ονόμασε “white metal”, για να εκδηλωθεί όχι η αντίθεση, αλλά περισσότερο ένα «αντίβαρο» προς το black metal, του οποίου το πρώτο κύμα είχε ήδη εμφανιστεί με «θόρυβο» στα πράγματα. Αυτό έβρισκε αντίθετο το ίδιο το συγκρότημα, καθώς θεωρούσε χαζό κάτι τέτοιο, μολονότι ήθελε κι αυτό να αντιταχθεί στο όλο «σατανικό» image που κυριαρχούσε τότε στο heavy metal. Το «αστείο» εν τω μεταξύ, είναι πως τούτο το album είναι πιο «κακό» και «πνιγηρό» ηχητικά, από αρκετά υποτιθέμενα «σατανικά» εκεί έξω.
Όπως και να ’χει όμως, από όποια πλευρά και να το δει κανείς, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: Το “Psalm 9” είναι ένα πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΟ, σε καθαρά μουσική αξία μα και ιστορικότητα, album. Ένα μουσικό κειμήλιο που «κοσμεί κάθε ενημερωμένη δισκοθήκη», όπως έλεγαν κάποτε οι διάφοροι «λόγιοι».
Δημήτρης Τσέλλος
