ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “At war with Satan” – VENOM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Neat Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: VENOM
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, μπάσο – Conrad Lant (a.k.a. Cronos)
Κιθάρες – Jeff Dunn (a.k.a. Mantas)
Drums – Tony Bray (a.k.a. Abaddon)
40 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΤΑΝΑ!
Ο τρίτος δίσκος των πολυαγαπημένων μου VENOM, το “At war with Satan “ που κυκλοφόρησε μια μέρα σαν τη σημερινή, χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης, και αιτία φυσικά αποτελεί το ομώνυμο ΕΠΟΣ. Τα σημάδια είχαν αρχίσει να φαίνονται στο “Black metal” δύο χρόνια πριν, όπου τον δίσκο έκλεινε ένα μυστήριο κομμάτι με τον τίτλο “At war with Satan” το οποίο ουσιαστικά ήταν μια κολασμένη απαγγελία του Cronos και με ένα πιο κολασμένο riff να σκάει στο τέλος του σε fade out, δημιουργώντας απορίες. Απορίες που βρήκαν την απάντηση τους σαν σήμερα το 1984….
Ακούγεται αστείο αλλά μέσα στην καφρίλα τους οι VENOM είχαν και ποιοτικά ακούσματα, ο Cronos άκουγε πολύ KISS, ο Abaddon ήταν του πιο κλασικού rock ενώ ο Mantas ήταν δεδηλωμένος PRIESTάκιας. Μια μπάντα όμως που έχαιρε καθολικής αποδοχής και από τους τρεις, ήταν οι Καναδοί ΘΕΟΙ, RUSH. Μετά και το “Black metal” κάποιοι, που προφανώς δεν μπορούσαν να συλλάβουν το μεγαλείο των VENOM, τους επέκριναν τόσο για τις συνθετικές όσο και τις τεχνικές τους ικανότητες. Σε πείσμα λοιπόν όλων αυτών που τους θεωρούσαν κουλούς (που ήταν, αλλά δεν μας νοιάζει!) τι αποφάσισαν οι αθεόφοβοι; Να ηχογραφήσουν ένα μεγαλεπήβολο και φιλόδοξο τραγούδι, που όπως έλεγαν, να αποτελεί το δικό τους… “2112”! Μιλάμε για θράσος, όχι αστεία! Και κάπως έτσι, το τραγούδι “At war with Satan” άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Μουσικά, το κομμάτι, είναι ένα αριστούργημα. Στα 20 περίπου λεπτά που διαρκεί , ακούμε τα πάντα. Φανταστικά riffs, στοιχειωμένες μελωδίες, απίστευτες εναλλαγές ρυθμού. Νομίζω ότι το “At war with Satan” είναι το πρώτο κομμάτι από τον ακραίο ήχο που μπορεί να χαρακτηριστεί progressive (ναι, PROGRESSIVE!), με την ευρεία έννοια του όρου, γράφοντας τη δική του ιστορία, ενώ εδώ οι VENOM δεν ακούγονται και τόσο κουλοί όσο θα φανταζόταν κανείς. Στιχουργικά τώρα, οι επιρροές από την Αποκάλυψη του Ιωάννη όσο και από τον Χαμένο Παράδεισο του Milton είναι εμφανείς, καθώς εδώ παρουσιάζεται η ιστορία των δαιμόνων που, οδηγούμενοι από τον Φύλακα της Κόλασης, τον Abaddon (ναι, από δαύτον πήρε το όνομα ο Bray!) επαναστατούν ενάντια στους αγγέλους με σκοπό νε εκθρονίσουν τον Θεό και να βάλουν στη θέση του τον Σατανά. Για μένα, το πιο καθηλωτικό σημείο έρχεται στο τέλος του κομματιού, όπου ακούγεται το εναρκτήριο riff με τους στίχους παραλλαγμένους. Συγκεκριμένα στην αρχή του κομματιού οι στίχοι είναι
The warriors gather slowly ’round the sacred city, Hell
Satan screams a vengeance on the land his angels fell
Tyrants pray disaster for the land of love and trust
Demons plot a way to turn the Heavens into dust
Ενώ στο τέλος του ακούμε
The angels gather slowly ’round the sacred city, Hell
Gabriel screams a vengeance on the land his angels fell
Martyrs pray disaster for the land of hate and scorn
The angels curse the day the Antichrist was ever born…
υποδηλώνοντας την αέναη και αιώνια μάχη του Καλού με το Κακό και την μια πλευρά να επαναστατεί συνέχεια έναντι της άλλης….
Αρχικά οι υπεύθυνοι της Neat Records όταν άκουσαν το κομμάτι, τρομοκρατήθηκαν από τη διάρκεια και τη δομή του και δεν ήθελαν να το κυκλοφορήσουν. Η επιμονή όμως των VENOM να ηχογραφηθεί το κομμάτι ατόφιο χωρίς περικοπές απέδωσε τελικά καρπούς.
Ο δίσκος προκάλεσε σοκ όταν βγήκε, φανταστείτε ότι το ομώνυμο κομμάτι καταλάμβανε μόνο του την πρώτη πλευρά του βινυλίου, κάτι εντελώς ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή. Προσθέστε και το επιβλητικό εξώφυλλο που παραπέμπει σε δερματόδετη Σατανιστική Βίβλο (The book of Armageddon όπως γράφει στη “ράχη” του) και έχετε μια πλήρη εικόνα. Όσο για την δεύτερη πλευρά, εδώ έχουμε τους VENOM που ξέρουμε και αγαπάμε από τα δύο προηγούμενα άλμπουμ. Και μπορεί το ομώνυμο κομμάτι να επισκιάζει τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και εδώ κάποια πολύ δυνατά κομμάτια. Ιδανικό ξεκίνημα της δεύτερης πλευράς και γκολ από τα αποδυτήρια με το speedαριστό και κλασικό πλέον “Rip ride”. Η, ας πούμε, πιο τεχνική πλευρά των VENOM έρχεται ξανά στην επιφάνεια με το τρομερά υποτιμημένο “Genocide” και το απρόσμενα μελωδικότατο solo του Mantas αλλά και με το ακόμα πιο ψαγμένο “Cry wolf”. Συνέχεια με το “Stand up (and be counted)”, τραγούδι άκρως συναυλιακό, αφιερωμένο στους Legions, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά οι VENOM τους οπαδούς τους, που όμως έχω την εντύπωση ότι χωλαίνει ελαφρώς σε σύγκριση με τα υπόλοιπα. Αντίθετα, το “Women, leather and hell” είναι σαφώς ανώτερο και επαναφέρει τους VENOM στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις των υψηλών ταχυτήτων , ξεκάθαρα όμως τα “Rip ride”, “Genocide” και “Cry wolf” είναι τα κρυμμένα διαμαντάκια του δίσκου. Αφήνω για το τέλος , ποιο άλλο, το διαβόητο “Aaaaaarrghh” , που έρχεται να ισοπεδώσει κάθε ίχνος τυχόν σοβαρότητας μέσα από μία οχλαγωγία θορύβου και χαβαλέ, που πάντα διέκρινε τους VENOM. Ένα από τα πιο χιουμοριστικά τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ, μια κατηγορία από μόνο του!
Προφανώς και οι αντιδράσεις ήταν τότε διχασμένες καθώς οι οπαδοί δυσκολεύτηκαν αρχικά να χωνέψουν αυτήν την πτυχή των VENOM, άσχετα αν πια ο δίσκος θεωρείται κλασικός . Από την άλλη, οι VENOM (τουλάχιστον εκείνη την εποχή) πάντα έκαναν του κεφαλιού τους, μη λογαριάζοντας τίποτα και κανέναν. Και η ιστορία τους δικαίωσε με τον καλύτερο τρόπο. Δυστυχώς όμως, το “At war with Satan” έκλεισε ένα κεφάλαιο τριών εκπληκτικών πρώτων δίσκων, καθώς το “Possessed” που ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα ήταν σαφώς κατώτερο των προσδοκιών. Αυτά όμως θα τα πούμε μια άλλη στιγμή. Τώρα….
Once more, the Creature is summoned to deliver the declaration of war:
AT WAR WITH SATAN
Did you know that:
- Σύμφωνα με τον Cronos, όταν έκανε στο στούντιο μια μίξη της εισαγωγής του “At war with Satan” από το “Black metal” με το κανονικό κομμάτι, η συνολική διάρκεια ήταν…. (μαντέψτε!) 21.12! Τελικά η συνολική διάρκεια είναι μερικά δευτερόλεπτα παραπάνω, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μειώνει το συγκεκριμένο εγχείρημα, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και εσείς στο παρακάτω link
- Προφανώς λόγω της πολυπλοκότητας αλλά και της μεγάλης του διάρκειας, το “At war with Satan” δεν έχει παιχτεί ποτέ ολόκληρο ζωντανά παρά μόνο αποσπασματικά.
- Από το… θράσος των VENOM δεν γλύτωσε ούτε ο William Shakespeare, αφού έφτασαν οι αθεόφοβοι να παραφράσουν στο οπισθόφυλλο τις θρυλικές ατάκες που λένε οι μάγισσες στο “Macbeth”.
- Αρκετές είναι οι διασκευές που έχουν γίνει στα κομμάτια του δίσκου, εγώ προσωπικά ξεχωρίζω αυτή των FORBIDDEN στο “Rip ride” ενώ εξαιρετική θεωρείται και η επανηχογράφηση του από τους VENOM στα πλαίσια του bonus disc του “Cast in stone”.
- Σε περίπτωση που (ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ) δεν έχετε αυτό το άλμπουμ στην κατοχή σας, αναζητήστε μια από τις επανεκδόσεις του από το 2002 και έπειτα, όπου θα βρείτε επιπλέον μερικά διαφημιστικά σποτ για το άλμπουμ, δύο εκτελέσεις του “Manitou”, και τα “Warhead”, “Lady lust”, “The seven gates of Hell”, “Woman”, “Dead of night” σε ένα χορταστικό πακέτο.
Θοδωρής Κλώνης
