ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ – “Leviathan” – MASTODON
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 2004
ΕΤΑΙΡΙΑ – Relapse
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Matt Bayles
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Μπάσο / Φωνητικά – Troy Sanders
Κιθάρες / Φωνητικά – Brent Hinds
Κιθάρα – Bill Kelliher
Τύμπανα– Brann Dailor
To 2004 οι MASTODON αποτελούσαν ένα από τα πιο ανερχόμενα metal συγκροτήματα, υπήρχε μεγάλο κοινό που περίμενε με ανυπομονησία τη νέα τους δισκογραφική δουλειά μετά το εξαιρετικό “Remission” και ο μουσικός Τύπος λάτρευε να αναφέρεται σε αυτούς. Το φορτίο στις πλάτες τους σίγουρα βαρύ καθώς και η υπέρμετρη φιλοδοξία για ένα άλμπουμ ακόμη καλύτερο από τoν προκάτοχό του, μας θυμίζει την περίπτωση των THE DILLINGER ESCAPE PLAN και την κυκλοφορία του “Miss Machine” λίγους μήνες πριν. Κι όμως οι MASTODON με το δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, κατάφεραν την αναζωπυρωμένη metal φλόγα του “Remission” να τη μετουσιώσουν σε υγρό πυρ και το “Leviathan” αποτέλεσε μία εκκωφαντική δήλωση για την ποιότητα του συγκροτήματος και το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει.
Με concept βασισμένο στη νουβέλα “Moby-Dick” του Αμερικάνου συγγραφέα Herman Melville, οι MASTODON παίρνουν την ιστορία της περιπέτειας του καπετάνιου Ahab και της παράφορης καταδίωξης της λευκής φάλαινας και συνθέτουν ένα μεγαλεπήβολο μουσικό έργο-σταθμό για τον σύγχρονο metal ήχο. Το καταπληκτικό εμβληματικό εξώφυλλο του Paul Romano σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα του δίσκου και το εναρκτήριο “Blood and thunder” προκαλεί κλιμακωτές ανατριχίλες όσο το απογυμνωμένο βασικό riff παρεμβάλλεται από ένα χαρακτηριστικό drum-roll του Brann Dailor και οι αναπάντεχες διπλές κιθαριστικές αρμονίες σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ THIN LIZZY και IRON MAIDEN δίνουν το έναυσμα στον Neil Fallon των CLUTCH για μία από τις πιο επιβλητικές του ερμηνείες.
Στον στίχο “White whale – Holy grail” συνοψίζεται όλη η αναζήτηση στα πλαίσια της αλλοφροσύνης και της εκδικητικής τρέλας του Ahab για τον Moby Dick που του είχε δαγκώσει το πόδι σε προηγούμενο ταξίδι, συμβολίζοντας επίσης το πάθος των MASTODON για τη μουσική που παίζουν, τις εξαντλητικές περιοδείες προσπαθώντας να δαμάσουν τη φάλαινα που δεν είναι άλλη από το κοινό. Αυτό το στοιχείο της έκπληξης και της αίσθησης πως ακούς κάτι μεγαλύτερο από το ίδιο το συγκρότημα χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα για το πως θα ηχεί το αμέσως επόμενο τραγούδι είναι αυτό που κάνει το “Leviathan” συναρπαστικό καθ’ όλη τη διάρκειά του ενώ για πρώτη φορά αναλαμβάνει τα φωνητικά εκτός του μπασίστα Troy Sanders και ο Brent Hinds προδίδοντας μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση στα τραγούδια καθώς και η χρήση ακουστικής κιθάρας.
Βασικά χαρακτηριστικά που είχαμε λατρέψει στο “Remission” συνεχίζουν να υπάρχουν, μόνο που στο “Leviathan” οι MASTODON ακούγονται πιο συνεκτικοί και ουσιώδεις, λιγότερο sludgy πατώντας περισσότερο σε βασικές rock διδαχές έχοντας prog προσανατολισμό. Ο ultimate heavy ήχος του παραμένει αναλλοίωτος με το μονολιθικό riff του “Iron tusk” να αποτελεί ένα από τα βαρύτερα που έχουν γράψει ποτέ και φυσικά οι πιο ακραίες στιγμές του “Island” και του “Aqua dementia” με το δυσαρμονικό southern riff του, τα πνιχτά φωνητικά του Hinds και τη συμμετοχή του Scott Kelly των NEUROSIS ικανή να σου μαυρίσει τη ψυχή. Χωρίς να ακούγονται retro και ταυτόχρονα ανεπηρέαστοι από τα σύγχρονα μουσικά ρεύματα οι MASTODON προσφέρουν συνθέσεις με αρκετά έντονο το επικό στοιχείο και μία προοδευτικότητα που δεν περιορίζεται τόσο στην τεχνική κατάρτιση των μουσικών αλλά στο πως αφουγκράζονται τον 70s ήχο έχοντας πρωτίστως αφομοιώσει τα περισσότερα μουσικά ρεύματα του σκληρού ήχου, ακόμη και underground σχήματα που το mainstream ακροατήριο συνήθως αγνοεί. Εδώ μπαίνει και η επιρροή των METALLICA από τους οποίους δεν δανείζονται τα προφανή στοιχεία και σε τραγούδια όπως το “Megalodon” εκδηλώνεται αυτή τους η πτυχή, καθώς και στο δεκατριάλεπτο “Hearts alive” με την “Diary of a madman” meets “The call of Ktulu” εισαγωγή και το περιπετειώδες ορχηστικό μέρος προς το κλείσιμο του τραγουδιού.
O ήχος των MASTODON σε αντίθεση με τις αποστειρωμένες και συμπιεσμένες παραγωγές της εποχής ακούγεται απόλυτα φυσικός, νιώθοντας την ένταση των ενισχυτών και τη δύναμη που βαράνε οι μπαγκέτες τα δέρματα των τυμπάνων, με τον Matt Bayles, παραγωγό σε συγκροτήματα όπως οι BOTCH, ISIS, PEARL JAM και στενό συνεργάτη τους, να αποτελεί μεγάλο μέρος του ήχου τους. Τα μέλη δήλωναν πως πρόκειται απλά για τη μουσική τους περασμένη από τα μικρόφωνα και τον εξοπλισμό του Bayles και για χάρη του αποφάσισαν να ταξιδέψουν από την Atlanta στο Seattle κι όχι το αντίθετο που είχε συμβεί για το “Remission”.
To “Leviathan” κυκλοφορεί στις 31 Αυγούστου με το συνοδευτικό αυτοκόλλητο στη συσκευασία να αναφέρεται στους MASTODON ως «η δεύτερη έλευση των METALLICA και των RUSH μαζί», αποσπώντας αποθεωτικές κριτικές με βαρύγδουπους τίτλους με πιο χαρακτηριστικό το “Goodbye METALLICA, welcome MASTODON”, ψηφίζεται από τα περισσότερα περιοδικά ως το άλμπουμ της χρονιάς και όλοι μιλούν για την επόμενη μεγάλη μπάντα. «Δεν μπορείς να κάνεις τέτοιες συγκρίσεις. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις με κάτι τέτοιο από πάνω σου. Είναι πολύ βαρύ φορτίο. Ακούς όλες αυτές τις βαρύγδουπες δηλώσεις που ανέφερες προηγουμένως, τις οποίες ο κόσμος λατρεύει να ακούει αν και πολλοί τα γράφουν για να φαίνονται cool χωρίς να είναι ανάγκη να τα πιστεύουν όλα αυτά. Παρόλο το hype, είναι πολύ ωραίο να ακούς να λένε όλα αυτά για την μουσική σου» θα μας πει ο Billy Kelliher σε σχετική ερώτησή μας τότε.
H συνέχεια τους βρίσκει μονίμως στο δρόμο. Στην Ευρώπη στα πλαίσια της Τhe Unholy Alliance tour μαζί με τους SLIPKNOT, SLAYER και HATEBREED, ακολουθούν τους δεύτερους στη Jagermeister Music Tour μαζί με τους KILLSWITCH ENGAGE στις Η.Π.Α, περιοδεύουν στην Ιαπωνία μαζί με τους CONVERGE και ISIS και καταλήγουν να ανοίγουν για τους IRON MAIDEN. Από τους τελευταίους σταθμούς της περιοδείας ήταν και παρθενική εμφάνιση των MASTODON στη χώρα μας (9/12/2005) στα πλαίσια του πρώτου release party της έντυπης μορφής του ελληνικού Rock Hard.
Did you know that:
- Στo εξώφυλλο και στο ένθετο του “Leviathan” που έχει επιμεληθεί ο Paul Romano, υπάρχουν αναφορές στην απεικόνιση του Φάρου της Αλεξάνδρειας από τον Ολλανδό Maarten van Heemskerck και στο φημισμένο πίνακα του Ιάπωνα χαράκτη/καλλιτέχνη Hocusai, “The Great Wave off Kanagawa”.
- Για την προώθηση του δίσκου γυρίστηκαν τα αντίστοιχα video για τα “Iron tusk”, “Blood and thunder” και “Seabeast” όπου στο τελευταίο -αν και δεν φαίνεται καθαρά- ο Troy Sanders φοράει μπλουζάκι που αγόρασε από μαγαζί με τουριστικά είδη στο Μοναστηράκι την επόμενη μέρα από τη συναυλία τους στην Ελλάδα.
- Η ιδέα του Brann Dailor για το concept του Moby-Dick του ήρθε καθώς διάβαζε το ομότιτλο βιβλίο σε μία πτήση από την Hawaii στο Λονδίνο. Οπαδός ο ίδιος των concept δίσκων όπως αυτών των GENESIS και KING DIAMOND θεώρησε πως ήταν καλή ιδέα να έχουν την ιστορία του Moby-Dick ως κατευθυντήρια γραμμή για τη μουσική και τους στίχους. Όταν απευθύνθηκε στα υπόλοιπα μέλη προτείνοντας τους την ιδέα που είχε, ένα από τα επιχειρήματά του ήταν πως o Moby-Dick αναφέρεται στο βιβλίο ως sea-salt mastodon και πως το άλμπουμ θα είχε ναυτικό θέμα και το συγκρότημα θα ήταν το πλήρωμα του πλοίου, ο Ahab με λίγα λόγια και το επίκεντρο θα είναι το ταξίδι, μια ιδέα που θα αντανακλούσε την εξαντλητική πτυχή της περιοδείας κάνοντας πολλούς παραλληλισμούς μεταξύ του τρόπου ζωής τους και του βιβλίου.
- Το τραγούδι που κλείνει το άλμπουμ με τίτλο “Joseph Merrick”, πρόκειται για ένα instrumental παραπλήσιο των αντίστοιχων ακουστικών στιγμών των LED ZEPPELIN με τον τίτλο να προέρχεται από τo όνομα ενός Άγγλου πολίτη που έζησε τον 18ο αιώνα ο οποίος έπασχε από μία σπάνια διαταραχή που ονομάζεται Σύνδρομο του Πρωτέα, μία εξαιρετικά σπάνια και πολύπλοκη διαταραχή που χαρακτηρίζεται από δυσμορφία και δυσπλασίες του σώματος. Η ζωή του Merrick αποτυπώθηκε στην κινηματογραφική ταινία “The Elephant Man” του σκηνοθέτη David Lynch, με τον τίτλο να δανείζονται οι MASTODON για το αντίστοιχο instrumental που κλείνει το “Remission” και αποτελεί μία από τις αγαπημένες ταινία του Brann Dailor.
- Ο Brann Dailor πάντα ήθελε να συνεργαστεί με τον Scott Kelly o οποίος του είχε ζητήσει αρκετές φορές από πλευρά του να συνεργαστούν σε κάποιο από τα solo project του. Με αφορμή ένα σημείο στο “Aqua dementia” που θύμιζε αρκετά τους NEUROSIS, το βασικό του συγκρότημα, του ζήτησαν αν θέλει να συμμετάσχει γράφοντας μάλιστα ο ίδιος του στίχους που θα τραγουδούσε. Στην περίπτωση του Neil Fallon, οι MASTODON είχαν περιοδεύσει αρκετές φορές με τους CLUTCH στο παρελθόν κι έψαχναν αφορμή για τον βάλουν κάπου να τραγουδήσει γιατί τους άρεσε αρκετά η φωνή του και θεώρησαν πως το “Blood and thunder” ήταν το ιδανικό τραγούδι γι’ αυτόν.
- Το “Iron tusk” συμπεριλήφθηκε στο soundtrack των video game “Tony Hawk’s American wasteland” και “NHL 2K9” ενώ το “Blood and thunder” στα “Need for speed: Most wanted, “Project Gotham racing 3”, “Saints row, “Drummania V2” και “Guitarfreaks V2” και φυσικά στο Guitar Hero: Metallica. «Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που θέλουν να σου πετάξουν αυγά λέγοντάς σου ότι ξεπουλήθηκες επειδή έπαιξες στο MTV ή ότι τα τραγούδια μας υπάρχουν σε soundtrack. Ε, φίλε! Πρέπει να αγοράσω νέο παντελόνι και ρούχα. Δεν μπορώ να μένω συνέχεια σε μία τρύπα όπως εδώ και να κάνω το ίδιο πράγμα κάθε νύχτα. Δεν είμαστε πλούσιοι. Δεν έχω μία αυτή τη στιγμή στο πορτοφόλι μου». Αυτά μας είχε πει σε συνέντευξή του ο κιθαρίστας Bill Kelliher στα backstage του Mean Fiddler στο Λονδίνο λίγα λεπτά πριν την εμφάνισή τους στις 16 Φεβρουαρίου 2005.
- Στην ίδια συνέντευξη όταν τον ρωτήσαμε αν τους είχε προσεγγίσει κάποια πολυεθνική δισκογραφική εταιρεία μέχρι τότε, ο έτερος κιθαρίστας, Brent Hinds μας ενημέρωσε πως το φαγητό που βρισκόταν στο τραπέζι, τους το είχε φέρει κάποιος από την Warner, εταιρεία με την οποία υπέγραψαν μετά από λίγους μήνες και ανήκουν στο roster της μέχρι και σήμερα. Άλλες εταιρείες που είχαν έρθει σε επαφή μαζί τους ήταν η Capitol, Interscope και Sony.
Κώστας Αλατάς
